Grant przedstawił cezarów z najciekawszej, czyli ludzkiej strony. Zapraszam do przeczytania zapisu rozmowy na temat monografii: https://czytamywedwoje.pl/michael-grant-dwunastu-cezarow/?preview=true&_thumbnail_id=260

Grant przedstawił cezarów z najciekawszej, czyli ludzkiej strony. Zapraszam do przeczytania zapisu rozmowy na temat monografii: https://czytamywedwoje.pl/michael-grant-dwunastu-cezarow/?preview=true&_thumbnail_id=260

Przyjemna popularno-naukowa książka opisująca historię Imperium Rzymskiego od Juliusza Cezara po Dominicjana.

Przyjemna popularno-naukowa książka opisująca historię Imperium Rzymskiego od Juliusza Cezara po Dominicjana.

Bardzo dobra książka o dwunastu władcach Rzymu, tych samych, których żywoty opowiedział Swetoniusz w swoich "Żywotach Cezarów". Oczywiście Grant nie idzie tylko śladem Swetoniusza. Wręcz przeciwnie, swój obraz stara się zestawić w oparciu o wszystkie dostępne źródła z epoki. Wszystkim przekazom nie dowierza, wykazuje ostrożność w formułowanych tezach, a tym, co najbardziej się rzuca w oczy, jest tendencja do postrzegania sprawowania władzy jako trudnego, wymagającego i w zasadzie to nieprzyjemnego zadania. Powiedzmy sobie szczerze, nie jest to najczęstsze podejście do zagadnienia, choć na pewno jest w nim wiele prawdy, zwłaszcza jeśli zauważy się, jak bardzo osobisty charakter miały rządy cesarzy rzymskich. Myślę, że zwrócenie uwagi na wyczerpanie rządami w połączeniu z problemami zdrowotnymi i niejasnością dotyczącą sukcesji (a to był casus wielu władców: Cezara, Augusta, Tyberiusza, Klaudiusza, Domicjana) to duży plus tej książki, która ukazuje biografie władców Rzymu, niektórych wybitnych, innych wyjątkowo nienadających się do sprawowania funkcji, która im przypadła. Wprawdzie ta publikacja nie jest nowa, niemniej na pewno zasługuje na pozytywną ocenę.

Tomasz Babnis

Bardzo dobra książka o dwunastu władcach Rzymu, tych samych, których żywoty opowiedział Swetoniusz w swoich "Żywotach Cezarów". Oczywiście Grant nie idzie tylko śladem Swetoniusza. Wręcz przeciwnie, swój obraz stara się zestawić w oparciu o wszystkie dostępne źródła z epoki. Wszystkim przekazom nie dowierza, wykazuje ostrożność w formułowanych tezach, a tym, co najbardziej...

Pozycja, która leżała na regale z książkami od lat ale jakoś zawsze odkładałem jej przeczytanie na później. W końcu jednak przyszedł ten moment. I co można napisać, na pewno jest to wersja skrócona pewnego rodzaju opracowanie, które daje dobre podstawy do bardziej szczegółowych i fachowych opracowań. Sama książka ma dobrą formę, ciekawa kompozycja, język zrozumiały a całość czyta się płynie i w miarę szybko. Z minusów to dziwnie rozłożone akcenty, niestety część poświęcona np. Tytusowi czy Domicjanowi jest zdecydowanie za krótka i pobieżna. Jest w tym znaczna rozbieżność w porównaniu do szczegółowego omówienia np. Cezara czy Klaudiusza. Do tego brakuje nieco rysu historycznego przez i po epoką omawianej dwunastki. Zdecydowanie na minus wstęp, który jest beznadziejny. Warto przeczytać bo to mimo wszystko kawał dobrej brytyjskiej literatury historycznej.

Pozycja, która leżała na regale z książkami od lat ale jakoś zawsze odkładałem jej przeczytanie na później. W końcu jednak przyszedł ten moment. I co można napisać, na pewno jest to wersja skrócona pewnego rodzaju opracowanie, które daje dobre podstawy do bardziej szczegółowych i fachowych opracowań. Sama książka ma dobrą formę, ciekawa kompozycja, język zrozumiały a całość...

Książka bardzo przekrojowa. Niestety ująć dwunastu władców na raptem 226 stronach merytorycznego tekstu skazuje czytelnika na bardzo pobieżną analizę każdego z nich. I choć książka jest ciekawie napisana, jej skrótowość ja bardzo źle odebrałem. Byłem nieco rozczarowany.

Książka bardzo przekrojowa. Niestety ująć dwunastu władców na raptem 226 stronach merytorycznego tekstu skazuje czytelnika na bardzo pobieżną analizę każdego z nich. I choć książka jest ciekawie napisana, jej skrótowość ja bardzo źle odebrałem. Byłem nieco rozczarowany.