,, Oko za oko'' to opowieść o Loli, młodej Żydówce, która przeżywszy piekło obozu w Auschwitz, śmierć małej córeczki i rodzeństwa w komorach gazowych, marzyła tylko o zemście na swoich oprawcach. W ostatnich dniach wojny wstąpiła do UB, została Komendantką więzienia w Gliwicach. Na Śląsku powstawały jak grzyby po deszczu obozy dla Niemców min W Świętochłowicach, Blachowni , Mysłowicach. Z więźniami obchodzono się bardzo brutalnie, Lola słynęła z okrucieństwa. Potem jednak stwierdziła,że zemsta nie zwróci jej rodziny, porzuciła dotychczasowe życie, wyjechała za granicę. Teoretycznie to powinna być rewelacyjna książka, postacie i wydarzenia są autentyczne, temat torturowania Niemców mocny i warty poznania, jednak mnie coś w tej książce nie zagrało, nie czytałam z wypiekami na twarzy ,a myślałam,że tak będzie...

,, Oko za oko'' to opowieść o Loli, młodej Żydówce, która przeżywszy piekło obozu w Auschwitz, śmierć małej córeczki i rodzeństwa w komorach gazowych, marzyła tylko o zemście na swoich oprawcach. W ostatnich dniach wojny wstąpiła do UB, została Komendantką więzienia w Gliwicach. Na Śląsku powstawały jak grzyby po deszczu obozy dla Niemców min W Świętochłowicach, Blachowni...

Treść książki jest wstrząsająca! Od 2022 roku uczestniczę w corocznym Marszu na Zgodę, odbywającym się pod koniec stycznia, jednak już wcześniej wiedziałem o polskich obozach pracy i koncentracyjnych (powojennych, ma się rozumieć!),ale nie wiedziałem, że było aż tak tragicznie! Wręcz nieludzko! Niby nie dziwi mnie wielkie oburzenie wielu Polaków przy stwierdzaniu, że „nie było polskich obozów!”, bo to żadna dla nich chluba. Wręcz przeciwnie... Jednak przez wielu przemawia niewiedza na ten temat, bo ani szkoła o tym nie mówi, ani opinia publiczna, poza chyba tylko typowo śląską i niemiecką.

Mała uwaga: wielu z opisanych w książce „Niemców” to byli często po prostu Ślązacy (nie Niemcy, nie Polacy, nie Czesi, tylko Ślązacy!) z obywatelstwem niemieckim, polskim lub czeskim, ale dla autora (amerykańskiego Żyda) nie miało to chyba żadnego znaczenia, ani za bardzo nie miał na ten temat pojęcia i trochę mnie to nie dziwi, gdyż ruchy promujące przywiązanie do śląskiej narodowości (nie mylić z państwowością!) nie były wtedy silne, o ile dzisiaj można tak o nich powiedzieć.

Wracając do opinii o książce: tekst bardzo porażający, ale, prawdopodobnie przy tłumaczeniu, wkradło się kilka błędów typu „literówka” (z perspektywy zasad pisowni języka niemieckiego; jednak nie wiem, jak w oryginale było z niemieckimi nazwami i nazwiskami). Poza tym, książka się sypie, a przynajmniej mój egzemplarz, ale ma już prawie 3 dekady, także nie można narzekać, ani zbyt wiele wymagać!

Daję 9 gwiazdek i uznaję to za słuszną ocenę.
Polecam każdemu o mocnych nerwach!

Treść książki jest wstrząsająca! Od 2022 roku uczestniczę w corocznym Marszu na Zgodę, odbywającym się pod koniec stycznia, jednak już wcześniej wiedziałem o polskich obozach pracy i koncentracyjnych (powojennych, ma się rozumieć!),ale nie wiedziałem, że było aż tak tragicznie! Wręcz nieludzko! Niby nie dziwi mnie wielkie oburzenie wielu Polaków przy stwierdzaniu, że „nie...

Ksiazka bardzo ciekawa, ale nie do końca odpowiadał mi sposób napisania jej.

Ksiazka bardzo ciekawa, ale nie do końca odpowiadał mi sposób napisania jej.

Temat bardzo ciekawy ale napisane tak rozciągliwie/szczegółowo, że momentami czytałam "po łebkach". A szkoda.

Temat bardzo ciekawy ale napisane tak rozciągliwie/szczegółowo, że momentami czytałam "po łebkach". A szkoda.

Czy ofiara może stać się katem? Czy byli więźniowie obozów hitlerowskich mogą się stać oprawcami?

Świetna, kontrowersyjna, dla niektórych środowisk niewygodna książka, która chyba nie ma szans na przebicie się do szerszej opinii poblicznej.

John Sack, amerykański, nieżyjący już dziennikarz, pochodzenia żydowskiego /muszę to podkreślić/, poświęcił na jej napisanie ok. siedmiu lat, dokonując kwerendy w archiwach amerykańskich, niemieckich, izraelskich i polskich.

"Oko za oko" - Przemilczana historia Żydów, którzy w 1945 roku mścili się na Niemcach - jest w zasadzie fabularyzowanym dokumentem i opowiada o powstaniu w roku 1945 obozów pracy, obozów przesiedleńczych dla ludności niemieckiej i nie tylko, na terenie powojennej Polski na terenie Śląska, m.in. w Gliwicach, Świętochłowicach, Łambinowicach. Utworzone przez polski rząd komunistyczny, początkowo jako ośrodki do wyłapywania byłych SS-manów, członków NSDAP, Hitlerjugend, oraz osób wspierających reżim hitlerowski, a następnie dla przeciwników nowego, komunistycznego rządu, oraz po wydaniu ustawy o przesiedleniu ludności niemieckiej z tzw. Ziem Odzyskanych - cywilnej ludności niemieckiej, przekształciły się w prawdziwe obozy śmierci. Zakładane, nadzorowane i kierowane przez Urząd Bezpieczeństwa Publicznego, jak twierdzi autor, zostały w praktycznie w całości oddane w zarząd byłym, ocalałym z zagłady więźniom niemieckich obozów śmierci - w większości Żydom. Co ciekawe, autor nigdy nie pisze o nich Polacy, tak jakby obywatelstwo było zupełnie nieistotne - liczyła się tylko narodowość.

Wstrząsająca lektura, z opisami tortur stosowanych przez strażników wobec więźniów, mężczyzn, kobiet i nieletnich. Bicie, głodzenie, gwałty. Nienawiść - samonakręcająca się spirala, nie do zatrzymania.

Salomon Morel, komendant obozu Zgoda w Świętochłowicha, Lola Potok - komendatka więzienia w Gliwicach - to w zasadzie postacie pierszoplanowe.
Pierwszy pełnił dlugoletnią służbę w polskich systemie penitencjarnym aż do roku 1968, gdy przeszedł na emeryturę. W roku 1992 uciekł z Polski do Izraela, po wszczęciu p-ko niemu śledztwa przez Główną Komisję Badania Zbrodni p-ko Narodowi Polskiemu i postawienia mu zarzutów, m. in. ludobójstwa. Druga uciekła z Polski w 1945 roku, zabierając ze sobą zagrabione więźniom pieniądze i kosztowności.

John Sack miał spore problemy z opublikowaniem tej książki.
W ogólnokrajowej amerykańskiej sieci TV został nazwany antyse­mitą, neonazistą, człowiekiem, który zaprzecza istnieniu holokaustu. „To straszna, okropna książka” – stwierdziło kilka organizacji żydowskich.

Ameryka przestraszyła się Świętochłowic - pisał w 1994 roku polski dziennikarz K. Kłopotowski.

Typowe pod tym względem było zachowanie jednego z czołowych działaczy Światowe­go Kongresu Żydów Elaina Steinberga. Występując w najpoważniej­szym w USA magazynie telewizyjnym „60 minut” Steinberg powie­dział widzom, że nie mogą polegać na naocznych świadkach, ponieważ obrażają w ten sposób „pamięć 6 milionów męczenników”. Książka jednak się ukazała i pomimo przemilczenia, stanowi ogromny wyrzut sumienia dla wszystkich środowisk.

W zasadzie nigdy nie natknąłem się na spokojną, merytoryczną i racjonalną dyskusję na temat stosunków polsko - żydowskich, oraz wpływu Żydów na działania aparatu represji w powojennej Polsce komunistycznej.
W Polsce ukazała się w 1995 roku i do chwili obecnej nie miała żadnych wznowień.

Polecam.

Czy ofiara może stać się katem? Czy byli więźniowie obozów hitlerowskich mogą się stać oprawcami?

Świetna, kontrowersyjna, dla niektórych środowisk niewygodna książka, która chyba nie ma szans na przebicie się do szerszej opinii poblicznej.

John Sack, amerykański, nieżyjący już dziennikarz, pochodzenia żydowskiego /muszę to podkreślić/, poświęcił na jej napisanie ok....

Ciężka lektura. Efekt długiej żmudnej pracy reportera śledczego. Odkrywa prawdę o wydarzeniach, o których wiele osób chciałoby zapomnieć. Pożyteczni idioci wyrwą z kontekstu i nazwą "polskimi obozami", człowiek rozumny rozważy w zgodzie z prawdą czasu. I wyciągnie wnioski.

Ciężka lektura. Efekt długiej żmudnej pracy reportera śledczego. Odkrywa prawdę o wydarzeniach, o których wiele osób chciałoby zapomnieć. Pożyteczni idioci wyrwą z kontekstu i nazwą "polskimi obozami", człowiek rozumny rozważy w zgodzie z prawdą czasu. I wyciągnie wnioski.

Jedna z "niewygodnych" książek. Autor - amerykański dziennikarz i historyk, pochodzenia żydowskiego, odważnie i uczciwie pisze o "żydowskich obozach koncentracyjnych" działających po 1945 r. na ziemiach polskich. Relacje o horrorze zemsty, bezwzględności, cynizmie i ludzkiej pazerności. Mało znany epizod historii pokazujący, że we wszystkich narodach tkwi bestia. Że zło nie ma narodowości, a dzisiejsze ofiary, jutro mogą stać się katami niewinnych.

Jedna z "niewygodnych" książek. Autor - amerykański dziennikarz i historyk, pochodzenia żydowskiego, odważnie i uczciwie pisze o "żydowskich obozach koncentracyjnych" działających po 1945 r. na ziemiach polskich. Relacje o horrorze zemsty, bezwzględności, cynizmie i ludzkiej pazerności. Mało znany epizod historii pokazujący, że we wszystkich narodach tkwi bestia. Że zło nie...

Bardzo ciekawa książka, napisana przystępnym językiem. Czyta się szybko, chociaż przynajmniej moje wydanie miało przypisy - które rozwijały myśl autora na końcu książki - zauważyłam to dopiero w połowie lektury:( Często te przypisy były bardzo istotne i można by je potraktować jako część książki, no ale tak się nie stało i pewnie zanim ktoś jej na nowo nie wyda będziemy zdani na czytanie jej w tej irytującej formie. Temat poruszany przez autora jest bardzo kontrowersyjny, chociaż po lekturze książki Ireneusza Lisiaka "Żydowscy kolaboranci Hitlera" nie zrobiła na mnie aż takiego wrażenia (nawiasem mówiąc bardzo polecam wszystkie książki I. Lisiaka). Autor już we wstępie próbuje troszkę ułagodzić bohaterów książki mówiąc, że ich postawy były złe i niezgodne z żydowska religią ale ich doświadczenia były tak dramatyczne, że przynajmniej z ich perspektywy mordowanie, tortury były czynnościami uzasadnionymi. Każda historia bohaterów poprzedzona jest ich przedwojennymi, wojennymi (w tym obozowymi) doświadczeniami, dopiero po zapoznaniu się z nimi Autor wprowadza nas w przepełnione okrucieństwem i niesprawiedliwości czasy kiedy to z ofiar stali się katami. Niezwykle ważna książka, pokazuje jak niemiecki nazizm złamał człowieka, który w ramach zemsty na określonych Niemcach - faktycznych oprawcach - mścił się na bezbronnych, często nieuczestniczących w machinie terroru Hitlera Niemcach żyjących przed drugą wojną "kresach wschodnich" (tereny które dziś należą do Polski) Niemiec. Bardzo polecam, książka jest naprawdę bardzo trudno dostępna, ja swój egzemplarz zakupiłam na Allegro za 35 zł ale widziałam, że ceny osiągają naprawdę niebotyczne sumy - 100 zł. Trzeba poszperać ale myślę, że warto.

Bardzo ciekawa książka, napisana przystępnym językiem. Czyta się szybko, chociaż przynajmniej moje wydanie miało przypisy - które rozwijały myśl autora na końcu książki - zauważyłam to dopiero w połowie lektury:( Często te przypisy były bardzo istotne i można by je potraktować jako część książki, no ale tak się nie stało i pewnie zanim ktoś jej na nowo nie wyda będziemy...

Uczą w szkole, że to Żydzi byli najbardziej poszkodowani podczas II wojny światowej, że zginęło ich prawie 6 mln i należy im współczuć. Ostatecznie Instytut Yad Vashem prowadzi spis ludności żydowskiej, która mieszkała na całym świecie i była poszkodowana podczas wojny, spis ludzi, którzy zginęli oraz tych, którzy przeżyli. Ale czy na pewno są to prawdziwe dane? Czy rzeczywiście należy użalać się nad Żydami? Nie jestem antysemitką, wręcz przeciwnie. Bardzo szanuję kulturę żydowską. Niemniej jednak ta lektura uzmysłowiła mi, ile informacji zostało zatajonych. Autor napisał, że zostały zatajone dla dobra ludzi, żeby koło nienawiści się nie nakręcało, żeby przerwać niehumanitarne traktowanie drugiego człowieka ze względu na narodowość.
Książka ta opisuje grupę Żydów, którzy pod koniec II wojny światowej awansowali na stanowiska naczelników więzień i piastowali wysokie stanowiska w UB na terenie Śląska - w Gliwicach, Katowicach i Świętochłowicach. To historia ludzi, którzy podczas wojny przeszli piekło, stracili swoich najbliższych, przebywali w Oświęcimiu.
Autor początkowo opisał losy bohaterów w trakcie wojny i pokazał ile stracili i co musieli przejść, żeby przeżyć.
I może nie byłoby w tym nic dziwnego, że piastowali takie stanowiska, gdyby nie fakt, że w więzieniach zamykano Niemców - zarówno wojskowych, jak i cywili, mężczyzn, kobiety i dzieci. Tak samo, jak Naród Wybrany, Niemcy byli wysiedlani ze swoich domów i mieszkań, byli zabijani z zimną krwią a kobiety i dziewczęta były gwałcone.
Skąd taka kolej rzeczy? Część Żydów zapomniała o Bogu, o ich spuściźnie i była przepełniona nienawiścią. Chcieli, aby Niemcy przeszli taką Gehennę, jak i oni.
Można by tu opisywać wiele faktów, jednak nie to mam na celu. Chcę serdecznie polecić tę książkę, żeby zaznajomić się z małym kawałkiem historii, o której się nie mówi, a która, w moim mniemaniu, jest bardzo istotna. Chcę, aby czytelnicy pozwolili sobie na chwilę refleksji po jej przeczytaniu. Żeby nie osądzali z góry, bo przecież nikt nie wie, czy przepełniony żalem nie uczyniłby podobnie. Chcę również zaznaczyć, że Żydzi, choć kierujący się naukami Talmudu, gdzieś po drodze zagubili się. Nie sądzę jednak, że jest to powód do przekreślania ich. W końcu to tylko ludzie, którzy również popełniają błędy. I pewnie dobrze się stało, że ktoś przemilczał te wydarzenia. Bo najpewniej ta agresja i chęć zemsty nigdy nie miałyby końca.

Uczą w szkole, że to Żydzi byli najbardziej poszkodowani podczas II wojny światowej, że zginęło ich prawie 6 mln i należy im współczuć. Ostatecznie Instytut Yad Vashem prowadzi spis ludności żydowskiej, która mieszkała na całym świecie i była poszkodowana podczas wojny, spis ludzi, którzy zginęli oraz tych, którzy przeżyli. Ale czy na pewno są to prawdziwe dane? Czy...

Nawet nie wiem czy jestem bardziej poirytowana czy zła przez to, że nigdy o wydarzeniach opisywanych w książce nie słyszałam i historię własnego państwa muszę odkrywać pokątnie poprzez obcą literaturę, a wystarczyło sobie pogooglować i jest sporo materiałów na ten temat. Szok. :/

Nawet nie wiem czy jestem bardziej poirytowana czy zła przez to, że nigdy o wydarzeniach opisywanych w książce nie słyszałam i historię własnego państwa muszę odkrywać pokątnie poprzez obcą literaturę, a wystarczyło sobie pogooglować i jest sporo materiałów na ten temat. Szok. :/