Ciężka to była lektura, pełna pseudo naukowego bełkotu i nudnych dialogów. Fabuła kulała okrutnie, a bohaterowie rzadko przypominali tych znanych nam z filmów. Jednak nie można powiedzieć, że był to gniot, tylko średniak. Nudny i usypiający, ale "na raty", przeplatając to lekturą czegoś lepszego, dało się to przeczytać.
5/10. Chociaż i tak mam wrażenie, że nieco zawyżyłem ocenę.

Ciężka to była lektura, pełna pseudo naukowego bełkotu i nudnych dialogów. Fabuła kulała okrutnie, a bohaterowie rzadko przypominali tych znanych nam z filmów. Jednak nie można powiedzieć, że był to gniot, tylko średniak. Nudny i usypiający, ale "na raty", przeplatając to lekturą czegoś lepszego, dało się to przeczytać.
5/10. Chociaż i tak mam wrażenie, że nieco zawyżyłem...

Koniec trylogii czarnej floty, takie o, zwłaszcza wątek Lando...

Przeczytałem trochę książek w młodości :) . To książka z mojej półki "różności", wrzucam tu te setki książek które przeczytałem w życiu w latach 2000-2019. Przeczytałem jakieś chore ilości książek z serii Star Wars...

Koniec trylogii czarnej floty, takie o, zwłaszcza wątek Lando...

Przeczytałem trochę książek w młodości :) . To książka z mojej półki "różności", wrzucam tu te setki książek które przeczytałem w życiu w latach 2000-2019. Przeczytałem jakieś chore ilości książek z serii Star Wars...

Jednym ciągiem dobrnąłem do końca Trylogii Czarnej Floty. Ocena dla Próby Tyrana podsumowuje całość, nie ma rewelacji, ale czyta się przyjemnie. Aby uczciwie uzasadnić ocenę, muszę wejść nieco w szczegóły. Najmocniej razi niekonsekwencja głównych postaci, których pierwowzory znane z oryginalnej sagi po prostu w pewnych sytuacjach zachowałyby się z pewnością zupełnie inaczej, bywają wręcz antypatyczne, jak chociażby (LEKKI SPOILER) Leia, rozklejająca się i obrażająca na wszystkich naokoło, nie przypominająca zupełnie dumnej i rozsądnej księżniczki, którą znamy z wcześniejszych powieści i filmów. Część postaci jest prowadzona nielogicznie, nie brak niestety bzdurek fabularnych, jak mianowanie Hana dowódcą floty, podczas kiedy dostępni są dużo bardziej doświadczeni w tej materii stratedzy (KONIEC SPOILERU). Nie zmienia to jednak faktu, że to wciąż pełnokrwiste Gwiezdne Wojny i pozycja obowiązkowa dla fanów serii.

Jednym ciągiem dobrnąłem do końca Trylogii Czarnej Floty. Ocena dla Próby Tyrana podsumowuje całość, nie ma rewelacji, ale czyta się przyjemnie. Aby uczciwie uzasadnić ocenę, muszę wejść nieco w szczegóły. Najmocniej razi niekonsekwencja głównych postaci, których pierwowzory znane z oryginalnej sagi po prostu w pewnych sytuacjach zachowałyby się z pewnością zupełnie...

Trzeci tom trylogii Kryzys Czarnej Floty. Chewie na urlopie dowiaduje sie o porwaniu Hana i wyrusza mu z pomoca. Lando nadal snuje sie po wagabundzie. Leia wciaz walczy z przeciwnikami na arenie politycznej. A Luke nadal musi znosic (i czytelnik tez) obecnosc Akanah - wielce irytujacej postaci. Za to glowny watek z bezwzglednymi Yevethami bardzo interesujacy. Wszystkie watki koniec koncow sa ze soba powiazane oprocz jednego. Do konca myslalem ze watek z Lando i wagabunda zostanie wykorzystany w glownej fabule - ze okielznana wagabunda wesprze flote Nowej Republiki w walce z Yevethami. A tu nic. Watek ten wyglada jak doklejony na sile. Rownie dobrze mogloby go nie byc...
Ksiazka napisana lekkim jezykiem, czyta sie bardzo przyjemnie i szybko.

Trzeci tom trylogii Kryzys Czarnej Floty. Chewie na urlopie dowiaduje sie o porwaniu Hana i wyrusza mu z pomoca. Lando nadal snuje sie po wagabundzie. Leia wciaz walczy z przeciwnikami na arenie politycznej. A Luke nadal musi znosic (i czytelnik tez) obecnosc Akanah - wielce irytujacej postaci. Za to glowny watek z bezwzglednymi Yevethami bardzo interesujacy. Wszystkie...

Cała trylogia była nudna, o niczym, zupełnie niepotrzebna dla uniwersum i nawet niesprawiająca frajdy. Nie wspominam szczególnie dobrze. Chyba jednak wolę grafomanię od pustosłownych flaków z olejem, bo ta bywa przynajmniej zabawna.

Cała trylogia była nudna, o niczym, zupełnie niepotrzebna dla uniwersum i nawet niesprawiająca frajdy. Nie wspominam szczególnie dobrze. Chyba jednak wolę grafomanię od pustosłownych flaków z olejem, bo ta bywa przynajmniej zabawna.