Zdecydowanie lepsze od pierwszej części - wszystko ma ręce i nogi, jest nieco naiwne, ale to jednak młodzieżówka. Luke niepoprawny optymista popełniający błędy, wykorzystywane przez fanatyków Vadera, próby przeciągnięcia na Ciemną Stronę, całkiem dobre w swojej kategorii. Choć mimo, że to już drugi tom, to nadal nie wiadomo jeszcze po co jest ta seria - może Brakiss, może nie, wrażenie pewnej bezcelowości.

Zdecydowanie lepsze od pierwszej części - wszystko ma ręce i nogi, jest nieco naiwne, ale to jednak młodzieżówka. Luke niepoprawny optymista popełniający błędy, wykorzystywane przez fanatyków Vadera, próby przeciągnięcia na Ciemną Stronę, całkiem dobre w swojej kategorii. Choć mimo, że to już drugi tom, to nadal nie wiadomo jeszcze po co jest ta seria - może Brakiss, może...

Akademie Ciemnej Strony wspominam spoko, chociaż była to po prostu nie za mądra młodzieżówka...
Przeczytałem trochę książek w młodości :) . To książka z mojej półki "różności", wrzucam tu te setki książek które przeczytałem w życiu w latach 2000-2019. Przeczytałem jakieś chore ilości książek z serii Star Wars...

Akademie Ciemnej Strony wspominam spoko, chociaż była to po prostu nie za mądra młodzieżówka...
Przeczytałem trochę książek w młodości :) . To książka z mojej półki "różności", wrzucam tu te setki książek które przeczytałem w życiu w latach 2000-2019. Przeczytałem jakieś chore ilości książek z serii Star Wars...

Miecz świetlny nie jest urządzeniem, którym mozna się posługiwać, żeby komukolwiek zaimponować. To wielka odpowiedzialność"
Ten tom reprezentuje sobą wiele rzeczy, które sprawiają iż uważam historie z tej serii lepsze od tego co dostaliśmy w "The Clone Wars". Jest tu też motyw do którego często inni twórcy potem bedą wracali.

W II tomie Jacen i Jaina lecą do Lando podziwiać jego kopalnie kryształów. Niestety zostają niespodziewanie porwani do Akademii Ciemnej strony.
Znowu mamy motyw porwania Jacena i Jainy. Wcześniej takowy mieliśmy w "Kryształowej gwieździe". I pod względem przedstawienia tego motywu, to ta ksiażka bije "Kryształową gwiazdę" na łopatki. Tam bowiem mieliśmy niby mroczne i nieprzyjazne miejsce, ale w gruncie rzeczy dwójka pięciolatków była w stanie bez problemu się z niego uwolnić. Nie mówiąc już o tym, że główny zły udający dobrego wujka (a będący Imperialnym Pełnomocnikiem Sprawiedliwości) dał się wykołowac dwojce pięciolatków i te bez problemu zajarzyły, że gościu kłamie.
W tej zaś książce może nie epatuje się tak mroczną atmosferą rozdzielenia z rodzeństwem i innymi bardzo smutnymi momentami, ale udaje się oddać atmosferę zagrożenia na tyle na ile będzie pasowało to do powieści młodzieżowej. Tutaj wszelkie niedociągnięcia daje się wyjaśnić niedoskonałością antagonistów. Nie jest to zbytnio naciągane, wiec historia jest dość wiarygodna w ramach koncepcji świata i tego, że to powieść młodzieżowa.
Mamy tez watek Luke'a i Tenel Ka, który prezentuje Dathomirę oraz przypomina najważniejsze elementy fabuły "Ślubu księżniczki Leii". Jednak wszystko jest dość nienachalne i wynika z dość naturalnych rozmów postaci.
W przeciwieństwie do TCW tutaj szanowano kanon i do niego nawiązywano, a nie przebudowywano wszystko na siłę czy wręcz uśmiercano postaci czy nacje, które potem musiały żyć (tak jak uśmiercono Siostry Nocy, mimo iż 27 lat później spotykała je wielka trójka). Wręcz twórcy tu się bawią różnymi nawiązaniami do tamtej historii i tym jak zabawnie ona brzmi z perspektywy niektórych bohaterów.
Podoba mi się tu podjęcie tematu, że Miecz świetlny to wielka odpowiedzialność, a nie zabawka. W TCW przez jakieś 4 sezony (bo tyle serialu oglądałem) nie widziałem ani razu czegoś takiego. A wręcz przeciwnie wiele scen pokazuje wesołe rozwalanie droidów mieczem świetlnym niczym w grze wideo.
Oczywiście można by się czepiać, że czemu dzieciaki Solo nie są otoczone wszędzie ochroną skoro już od momentu bycia płodem wielu chciało je porwać, jednak pamiętajmy, że jest to książka młodzieżowa i takie uproszczenia są dla nich normalne. Zresztą o grupie dzieciaków otoczonej kordonem Noghrich, które cały czas siedzą w jakieś twierdzy nie byłoby ciekawej opowieści.
Jedyną nie pasującą rzeczą jest pisanie relacji Luke-Brakiss trochę tak jakby Skywalker był zauroczony swoim byłym uczniem. Mężczyzna raczej nie mówi i nie myśli o innym mężczyźnie "jaką on ma ładną twarz". Nie mam nic do wątków gejowskich, ale Luke Skywalker jest hetero i coś takiego nie pasuje (zwłaszcza przez pewien motyw z Ręki Thrawna, który tym bardziej sprawiałoby że to dziwne). Ale jest to tylko delikatny podtekst i być może autorom chodziło o coś innego.A może autorka jest po prostu fanką yaoi i postanowiła przemycić coś takiego.
Postaci jak w poprzednim tomie są charakterystyczne i barwne.

Teraz przy drugim czytaniu tej serii jestem w stanie bardziej ją docenić. Wszystko jest oczywiście tu mniej złożone, ale twórcy dobrze odnajdują się w tej konwencji. W dodatku nie olano tak kompletnie nerdów śledzących uniwersum i bardzo fajnie nawiązano do dorosłych książek w sposób który nie powoduje tryliarda retconów.

Miecz świetlny nie jest urządzeniem, którym mozna się posługiwać, żeby komukolwiek zaimponować. To wielka odpowiedzialność"
Ten tom reprezentuje sobą wiele rzeczy, które sprawiają iż uważam historie z tej serii lepsze od tego co dostaliśmy w "The Clone Wars". Jest tu też motyw do którego często inni twórcy potem bedą wracali.

W II tomie Jacen i Jaina lecą do Lando...

Przy starej sadze ta historia wypada niezwykle słabo, brakuje w niej akcji i jakiegoś większego celu do którego dążą bohaterowie.Poza tym postacie są mało wyraziste i brak im charakteru. Fani gwiezdnych wojen mogą się skusić, reszcie szczerze odradzam czytania tej książki.

Przy starej sadze ta historia wypada niezwykle słabo, brakuje w niej akcji i jakiegoś większego celu do którego dążą bohaterowie.Poza tym postacie są mało wyraziste i brak im charakteru. Fani gwiezdnych wojen mogą się skusić, reszcie szczerze odradzam czytania tej książki.