Szybka, przyjemna i realistyczna, ciągle kojarzyła mi się z covidem jaki mieliśmy w realnym życiu. Nawet bez zakończenia, było ok ;)

Szybka, przyjemna i realistyczna, ciągle kojarzyła mi się z covidem jaki mieliśmy w realnym życiu. Nawet bez zakończenia, było ok ;)

Dziewczyna powraca z wakacji do świata, który nie istnieje. Jej rodzinne miasto zostało otoczone wysokim płotem i jest strzeżone. Nie wie co się dzieje i nikt nie śpieszy jej z wyjaśnieniami.
Historia o zbyt szybkim wskoczeniu w dorosłość, porzuceniu znanego porządku rzeczy, wyrzeczeniu się starych uprzedzeń na rzecz nowych. No i nadziei, która umiera ostatnia. Opowieść może nie robiąca większego wrażenia dla dorosłych, ale na 11-12letniej dziewczynie, jaką byłam po nią sięgając i owszem. Otwierająca horyzonty, pozwalająca zadać sobie pierwsze, niewygodne pytania, jakie człowiek w młodym wieku ignoruje woląc skupić się na tym co stabilne i pewne. Polecam, w szczególności młodym czytelnikom, chociaż już nie do końca dzieciom.

8/10

Dziewczyna powraca z wakacji do świata, który nie istnieje. Jej rodzinne miasto zostało otoczone wysokim płotem i jest strzeżone. Nie wie co się dzieje i nikt nie śpieszy jej z wyjaśnieniami.
Historia o zbyt szybkim wskoczeniu w dorosłość, porzuceniu znanego porządku rzeczy, wyrzeczeniu się starych uprzedzeń na rzecz nowych. No i nadziei, która umiera ostatnia. Opowieść...

Fran, mimo początkowej niechęci, udaje się na miesięczny obóz przetrwania. W głuszy, z dala od wiadomości o świecie, z grupą rówieśników i wychowawcami spędza spokojne wakacje. Powrót do Londynu burzy dotychczasowe niewinne i beztroskie życie dziewczyny. Znany jej świat znika zaatakowany przez śmiercionośny wirus.

W drugim roku pandemii koronawirusa pozycja ta nabiera innego wydźwięku. Część dotycząca zaleceń dla społeczeństwa, w tym prośba o pozostanie w domu, zachowanie dystansu, noszenie maseczek, brzmi znajomo. A trzeba pamiętać, że książka powstała w 1984 roku, gdy nie było internetu i telefonów komórkowych, a życie toczyło się nieco wolniej niż obecnie. Ówczesna sytuacja polityczna sprzyjała jednak myślom o możliwej wojnie bakteriologicznej.

Niewielkich rozmiarów książeczka zawiera sporo treści - napisana jest zwięzłym językiem, przypominającym wręcz literaturę faktu. Stawia przed czytelnikiem pytania o człowieczeństwo, o to, jak każdy z nas zachowałby się w obliczu wydarzeń, które przytrafiły się Fran, Harriet i Shahidowi. Mocna, dosadna lektura.

Fran, mimo początkowej niechęci, udaje się na miesięczny obóz przetrwania. W głuszy, z dala od wiadomości o świecie, z grupą rówieśników i wychowawcami spędza spokojne wakacje. Powrót do Londynu burzy dotychczasowe niewinne i beztroskie życie dziewczyny. Znany jej świat znika zaatakowany przez śmiercionośny wirus.

W drugim roku pandemii koronawirusa pozycja ta nabiera...

Wspaniała, wbiła mnie w fotel. Chętnie przeczytam jeszcze raz, by przekonać się, czy "dorosłymi oczami" odczuję ją tak samo mocno. Spotkałam się z opinią, że kogoś zdenerwował brak zakończenia. Cóż... "Plaga" ma drugą część zatytułowaną "Come Lucky April", która nie została przetłumaczona na język polski. Można ją jednak kupić w wersji papierowej lub na Kindla na Amazonie.

Wspaniała, wbiła mnie w fotel. Chętnie przeczytam jeszcze raz, by przekonać się, czy "dorosłymi oczami" odczuję ją tak samo mocno. Spotkałam się z opinią, że kogoś zdenerwował brak zakończenia. Cóż... "Plaga" ma drugą część zatytułowaną "Come Lucky April", która nie została przetłumaczona na język polski. Można ją jednak kupić w wersji papierowej lub na Kindla na...

Pamiętam, że była to jedna z pierwszych tego typu książek, jakie przeczytałam... Pisząc "tego typu" mam na myśli opowieści posiadające duszną, nieprzyjazną atmosferę, wprowadzające czytelnika w klimat niepewności i zwątpienia, a nawet lekkiej obawy związanej z kwestiami egzystencjalnymi: "Co by było, gdyby...?". Można powiedzieć, że książka Jean Ure stanowi dość płynne przejście od literatury młodzieżowej do tej poważniejszej, przy czym pozbawiona jest tego nieznośnego egocentryzmu i rozchwiania typowego dla nowych, świeżych historii dla nastolatków, które również bazują na wizjach postapokaliptycznych.

Pamiętam, że była to jedna z pierwszych tego typu książek, jakie przeczytałam... Pisząc "tego typu" mam na myśli opowieści posiadające duszną, nieprzyjazną atmosferę, wprowadzające czytelnika w klimat niepewności i zwątpienia, a nawet lekkiej obawy związanej z kwestiami egzystencjalnymi: "Co by było, gdyby...?". Można powiedzieć, że książka Jean Ure stanowi dość płynne...

Dość apokaliptyczna wersja Londynu wyludnionego w wyniku epidemi która powoduje wyludnienie miasta w którym tak naprawde pozostaje trójka dzieci które muszą sobie radzic z zastaną rzeczywistością. bardzo dobrze się czyta polecam.

Dość apokaliptyczna wersja Londynu wyludnionego w wyniku epidemi która powoduje wyludnienie miasta w którym tak naprawde pozostaje trójka dzieci które muszą sobie radzic z zastaną rzeczywistością. bardzo dobrze się czyta polecam.

Książkę przeczytałam bardzo dawno, ale pamiętam, ze na tamte czasy zrobiła na mnie bardzo dobre wrażenie. Jest to świetny, a jednocześnie wstrząsający opis post apokaliptycznej przyszłości, w której główna bohaterka musi nauczyć się żyć na nowo.

Książkę przeczytałam bardzo dawno, ale pamiętam, ze na tamte czasy zrobiła na mnie bardzo dobre wrażenie. Jest to świetny, a jednocześnie wstrząsający opis post apokaliptycznej przyszłości, w której główna bohaterka musi nauczyć się żyć na nowo.

Realistyczna- nosząca znamiona koszmaru- historia o tym, co mogło się zdarzyć; opowieść o przyjaźni, lojalności, przetrwaniu.

Realistyczna- nosząca znamiona koszmaru- historia o tym, co mogło się zdarzyć; opowieść o przyjaźni, lojalności, przetrwaniu.

bardzo zajmująca

bardzo zajmująca

Dobra, ale zdenerwował mnie BRAK ZAKOŃCZENIA!

Dobra, ale zdenerwował mnie BRAK ZAKOŃCZENIA!