Dziewczyna powraca z wakacji do świata, który nie istnieje. Jej rodzinne miasto zostało otoczone wysokim płotem i jest strzeżone. Nie wie co się dzieje i nikt nie śpieszy jej z wyjaśnieniami.
Historia o zbyt szybkim wskoczeniu w dorosłość, porzuceniu znanego porządku rzeczy, wyrzeczeniu się starych uprzedzeń na rzecz nowych. No i nadziei, która umiera ostatnia. Opowieść może nie robiąca większego wrażenia dla dorosłych, ale na 11-12letniej dziewczynie, jaką byłam po nią sięgając i owszem. Otwierająca horyzonty, pozwalająca zadać sobie pierwsze, niewygodne pytania, jakie człowiek w młodym wieku ignoruje woląc skupić się na tym co stabilne i pewne. Polecam, w szczególności młodym czytelnikom, chociaż już nie do końca dzieciom.

8/10

Dziewczyna powraca z wakacji do świata, który nie istnieje. Jej rodzinne miasto zostało otoczone wysokim płotem i jest strzeżone. Nie wie co się dzieje i nikt nie śpieszy jej z wyjaśnieniami.
Historia o zbyt szybkim wskoczeniu w dorosłość, porzuceniu znanego porządku rzeczy, wyrzeczeniu się starych uprzedzeń na rzecz nowych. No i nadziei, która umiera ostatnia. Opowieść...

Fran, mimo początkowej niechęci, udaje się na miesięczny obóz przetrwania. W głuszy, z dala od wiadomości o świecie, z grupą rówieśników i wychowawcami spędza spokojne wakacje. Powrót do Londynu burzy dotychczasowe niewinne i beztroskie życie dziewczyny. Znany jej świat znika zaatakowany przez śmiercionośny wirus.

W drugim roku pandemii koronawirusa pozycja ta nabiera innego wydźwięku. Część dotycząca zaleceń dla społeczeństwa, w tym prośba o pozostanie w domu, zachowanie dystansu, noszenie maseczek, brzmi znajomo. A trzeba pamiętać, że książka powstała w 1984 roku, gdy nie było internetu i telefonów komórkowych, a życie toczyło się nieco wolniej niż obecnie. Ówczesna sytuacja polityczna sprzyjała jednak myślom o możliwej wojnie bakteriologicznej.

Niewielkich rozmiarów książeczka zawiera sporo treści - napisana jest zwięzłym językiem, przypominającym wręcz literaturę faktu. Stawia przed czytelnikiem pytania o człowieczeństwo, o to, jak każdy z nas zachowałby się w obliczu wydarzeń, które przytrafiły się Fran, Harriet i Shahidowi. Mocna, dosadna lektura.

Fran, mimo początkowej niechęci, udaje się na miesięczny obóz przetrwania. W głuszy, z dala od wiadomości o świecie, z grupą rówieśników i wychowawcami spędza spokojne wakacje. Powrót do Londynu burzy dotychczasowe niewinne i beztroskie życie dziewczyny. Znany jej świat znika zaatakowany przez śmiercionośny wirus.

W drugim roku pandemii koronawirusa pozycja ta nabiera...

Wspaniała, wbiła mnie w fotel. Chętnie przeczytam jeszcze raz, by przekonać się, czy "dorosłymi oczami" odczuję ją tak samo mocno. Spotkałam się z opinią, że kogoś zdenerwował brak zakończenia. Cóż... "Plaga" ma drugą część zatytułowaną "Come Lucky April", która nie została przetłumaczona na język polski. Można ją jednak kupić w wersji papierowej lub na Kindla na Amazonie.

Wspaniała, wbiła mnie w fotel. Chętnie przeczytam jeszcze raz, by przekonać się, czy "dorosłymi oczami" odczuję ją tak samo mocno. Spotkałam się z opinią, że kogoś zdenerwował brak zakończenia. Cóż... "Plaga" ma drugą część zatytułowaną "Come Lucky April", która nie została przetłumaczona na język polski. Można ją jednak kupić w wersji papierowej lub na Kindla na...

Pamiętam, że była to jedna z pierwszych tego typu książek, jakie przeczytałam... Pisząc "tego typu" mam na myśli opowieści posiadające duszną, nieprzyjazną atmosferę, wprowadzające czytelnika w klimat niepewności i zwątpienia, a nawet lekkiej obawy związanej z kwestiami egzystencjalnymi: "Co by było, gdyby...?". Można powiedzieć, że książka Jean Ure stanowi dość płynne przejście od literatury młodzieżowej do tej poważniejszej, przy czym pozbawiona jest tego nieznośnego egocentryzmu i rozchwiania typowego dla nowych, świeżych historii dla nastolatków, które również bazują na wizjach postapokaliptycznych.

Pamiętam, że była to jedna z pierwszych tego typu książek, jakie przeczytałam... Pisząc "tego typu" mam na myśli opowieści posiadające duszną, nieprzyjazną atmosferę, wprowadzające czytelnika w klimat niepewności i zwątpienia, a nawet lekkiej obawy związanej z kwestiami egzystencjalnymi: "Co by było, gdyby...?". Można powiedzieć, że książka Jean Ure stanowi dość płynne...

bardzo zajmująca

bardzo zajmująca

Książkę przeczytałam bardzo dawno, ale pamiętam, ze na tamte czasy zrobiła na mnie bardzo dobre wrażenie. Jest to świetny, a jednocześnie wstrząsający opis post apokaliptycznej przyszłości, w której główna bohaterka musi nauczyć się żyć na nowo.

Książkę przeczytałam bardzo dawno, ale pamiętam, ze na tamte czasy zrobiła na mnie bardzo dobre wrażenie. Jest to świetny, a jednocześnie wstrząsający opis post apokaliptycznej przyszłości, w której główna bohaterka musi nauczyć się żyć na nowo.

Dość apokaliptyczna wersja Londynu wyludnionego w wyniku epidemi która powoduje wyludnienie miasta w którym tak naprawde pozostaje trójka dzieci które muszą sobie radzic z zastaną rzeczywistością. bardzo dobrze się czyta polecam.

Dość apokaliptyczna wersja Londynu wyludnionego w wyniku epidemi która powoduje wyludnienie miasta w którym tak naprawde pozostaje trójka dzieci które muszą sobie radzic z zastaną rzeczywistością. bardzo dobrze się czyta polecam.

Realistyczna- nosząca znamiona koszmaru- historia o tym, co mogło się zdarzyć; opowieść o przyjaźni, lojalności, przetrwaniu.

Realistyczna- nosząca znamiona koszmaru- historia o tym, co mogło się zdarzyć; opowieść o przyjaźni, lojalności, przetrwaniu.

Dobra, ale zdenerwował mnie BRAK ZAKOŃCZENIA!

Dobra, ale zdenerwował mnie BRAK ZAKOŃCZENIA!

Szybka, przyjemna i realistyczna, ciągle kojarzyła mi się z covidem jaki mieliśmy w realnym życiu. Nawet bez zakończenia, było ok ;)

Szybka, przyjemna i realistyczna, ciągle kojarzyła mi się z covidem jaki mieliśmy w realnym życiu. Nawet bez zakończenia, było ok ;)