Uwielbiałam tę książkę jako nastolatka. Identyfikowałam się z główną bohaterką - niepewną siebie, potrzebującą wzorców, podatną na wpływy Grace - i przypuszczam, że niejedna dziewczyna również będzie. Obecnie świadomość społeczna na temat anoreksji, bulimii i innych zaburzeń odżywiania jest dużo większa niż latach 90., powieść więc nieco straciła na świeżości. Zwłaszcza dlatego, że dydaktyczny charakter dzieła Martiny Evans z założenia miał dominować nad jego walorami stylistycznymi czy fabularnymi. Przeczytana ponownie po latach, "Uczta o północy" nie zrobiła na mnie wrażenia, no ale cóż - nie jestem już targetem tego rodzaju literatury.

Uwielbiałam tę książkę jako nastolatka. Identyfikowałam się z główną bohaterką - niepewną siebie, potrzebującą wzorców, podatną na wpływy Grace - i przypuszczam, że niejedna dziewczyna również będzie. Obecnie świadomość społeczna na temat anoreksji, bulimii i innych zaburzeń odżywiania jest dużo większa niż latach 90., powieść więc nieco straciła na świeżości. Zwłaszcza...

Półka, na której umieściłam tę książkę i ocena chyba mówią o niej wszystko.

Główna bohaterka - Grace - trafia do zakonu, tam poznaje Colette, jak później się okazuje, bulimiczkę. Colette była atrakcyjna i szczupła, Grace pragnęła jej akceptacji, uwagi i przyjaźni. I zdobyła to wszystko, choć popadła przy tym ze skrajności w skrajność. To, co wytworzyło się pomiędzy dziewczynami nie było już przyjaźnią, a relacją bogini i jej wyznawczyni.

Książka w zamyśle miała chyba stanowić swego rodzaju ostrzeżenie, w końcu opisano tam początek choroby i jej przebieg, ale też uświadomienie, że bulimia stanowi rzeczywiste zagrożenie dla zdrowia poprzez ukazanie pobytów dziewczyn w szpitalu, w tym jednego kończącego się tragedią.

I choć cel szczytny i tematyka książki ciekawa, to z pewnością „ugryziona” w zły sposób.

Bohaterka nie uczy się na błędach swoich i swojej przyjaciółki, nie wyciąga wniosków 9co niszczy cały dydaktyczny element). Wydarzenie, które powinno wywołać u niej wstrząs, który doprowadziłby do tego, że zauważy, iż potrzebuje pomocy nie wywiera na nią większego wpływu i kiedy wydaje się, że nie ma już dla niej ratunku... Wychodzi z choroby dzięki zmianie towarzystwa!

Niesamowite, prawda? Istnieją osoby po długotrwałej terapii z całym zastępem psychologów, które w pewnym momencie, zmęczone walką z czymś, co naznaczyło je na całe życie, łamią się i doznają nawrotu choroby, ale nie nasza heroina! Ona niczym za dotknięciem magicznego artefaktu cudownie zdrowieje.

Bo przecież wszystko musi się dobrze kończyć.

Półka, na której umieściłam tę książkę i ocena chyba mówią o niej wszystko.

Główna bohaterka - Grace - trafia do zakonu, tam poznaje Colette, jak później się okazuje, bulimiczkę. Colette była atrakcyjna i szczupła, Grace pragnęła jej akceptacji, uwagi i przyjaźni. I zdobyła to wszystko, choć popadła przy tym ze skrajności w skrajność. To, co wytworzyło się pomiędzy...

Książka przeciętna, jednak opisuje realne pomysły anorektyczek na odchudzanie. Drastyczny koniec.

Książka przeciętna, jednak opisuje realne pomysły anorektyczek na odchudzanie. Drastyczny koniec.

23

23

Wystarczyło zaledwie parę godzin, by przeczytać tę książkę. Wertując kolejne strony wciąż czekałam na coś bardziej głębokiego, ostrzejszego, poważnego…? Sama nie wiem. Może gdybym ją przeczytała w dzieciństwie, to zrobiłaby na mnie większe wrażenie. (nie jest to mimo wszystko lektura dla dzieci ze względu na tematykę !) Na pierwszej stronie widnieje rok 1977 - mnie się jednak wydaje, jakby opisane w nim czasy były co najmniej z jeszcze wcześniejszego stulecia. Gdyby nie pojawiające się epizodycznie zbuntowane, hipisowskie postacie w levisach z dostępem do marihuany itp., to byłabym już tego zupełnie pewna. Klasztor, (z reguły) grzeczne dziewczynki, ostre siostry, rygor… to wszystko ciągle przypominało mi o bajce „Madeleine”. Utwór mógłby być dłuższy i bogatszy w opisy stanów emocjonalnych Grace, ponieważ teraz, gdy lekturę mam już za sobą - raczej nie jestem w stanie potwierdzić „anorektycznej (czy bulimicznej) osobowości” głównej bohaterki. Jak dla mnie takim „wzorem” była Colette… a Grace jedynie brała z niej lichy przykład. Chętnie sięgnęłam po tę książkę, ponieważ porusza bliską mi w pewien sposób tematykę. Jest jednak wiele innych książek, które bardziej warto przeczytać od tej. A najbardziej pouczające w tym zakresie jest życie… niestety. W lekturze wyraźnie nie odnalazłam zaalarmowanych na okładce "życiowych decyzji" Grece czy do upadłego dążenia do celu. Tak czy inaczej, książkę oceniam na aż 7 gwiazdek za oryginalność, tematykę i łatwość czytania.

Wystarczyło zaledwie parę godzin, by przeczytać tę książkę. Wertując kolejne strony wciąż czekałam na coś bardziej głębokiego, ostrzejszego, poważnego…? Sama nie wiem. Może gdybym ją przeczytała w dzieciństwie, to zrobiłaby na mnie większe wrażenie. (nie jest to mimo wszystko lektura dla dzieci ze względu na tematykę !) Na pierwszej stronie widnieje rok 1977 - mnie się...

Chociaż o anoreksji, to inna, niż te, które już czytałam.
Główna bohaterka wydaje mi się oryginalna pośród gąszczu opisywanych anorektyczek i bulimiczek. Oryginalna dlatego, że w miarę normalna w swoim życiu. Naiwna nastolatka, dobra w szkole, ale trochę głupiutka. Nie rzuca świetnymi frazesami o złym świecie, etc.
Dobrze się czytało.

Chociaż o anoreksji, to inna, niż te, które już czytałam.
Główna bohaterka wydaje mi się oryginalna pośród gąszczu opisywanych anorektyczek i bulimiczek. Oryginalna dlatego, że w miarę normalna w swoim życiu. Naiwna nastolatka, dobra w szkole, ale trochę głupiutka. Nie rzuca świetnymi frazesami o złym świecie, etc.
Dobrze się czytało.

Za oryginalność tej książki tak wysoka ocena.
Czytałam ją dawno- pamiętam do dziś. O anoreksji, bulimii, działaniu innych na Ciebie- zaskoczyła mnie, to na pewno mogę o niej powiedzieć.

Za oryginalność tej książki tak wysoka ocena.
Czytałam ją dawno- pamiętam do dziś. O anoreksji, bulimii, działaniu innych na Ciebie- zaskoczyła mnie, to na pewno mogę o niej powiedzieć.

Opowieść o wpływie jaki mogą mieć rózwieśnicy na siebie i jak ten wpływ może zniszczyć człowieka... Opowieść o chorobie jaką jest anoreksja i jak powoli i skutecznie opanowuje psychikę i ciało wyniszcając caly organizm.

Opowieść o wpływie jaki mogą mieć rózwieśnicy na siebie i jak ten wpływ może zniszczyć człowieka... Opowieść o chorobie jaką jest anoreksja i jak powoli i skutecznie opanowuje psychikę i ciało wyniszcając caly organizm.

Przeczytałam tę książkę kilka lat temu, a mimo to utkwiła mi wyraźnie w pamięci. Poruszone są w niej współczesne problemy.

Przeczytałam tę książkę kilka lat temu, a mimo to utkwiła mi wyraźnie w pamięci. Poruszone są w niej współczesne problemy.

Poruszająca ważną kwestię własnego wyglądu książka. Pomimo tego, nie wciągnęła mnie i cały czas czekałam na jakiś zwrot akcji czy cokolwiek
. Ale dobrnęłam do końca :D. Moim zdaniem jest kilka innych lepszych książek o tego typu tematyce :)

Poruszająca ważną kwestię własnego wyglądu książka. Pomimo tego, nie wciągnęła mnie i cały czas czekałam na jakiś zwrot akcji czy cokolwiek
. Ale dobrnęłam do końca :D. Moim zdaniem jest kilka innych lepszych książek o tego typu tematyce :)