Zbiór trzech opowiadań chińskiego pisarza Su Tonga opisujących prowincjonalną rzeczywistość chińską lat 20. 30. i 50.
Po obejrzeniu znakomitej ekranizacji jednego z tych opowiadań w reżyserii Zhanga Yimou'a nie mogłem odmówić sobie przeczytania literackiego pierwowzoru. Byłem ogromnie ciekaw chińskiej literatury, czy będzie w jakiś sposób zbliżona do japońskiej. Tytułowa nowela, najciekawsza, to historia młodej kobiety, która wyszła za mąż za bogatego mężczyznę stając się jego czwartą żoną. Wszystkie traktują o relacjach rodzinnych i pozycji, jaką zajmują w nich kobiety. Typowym jest przedmiotowe traktowanie kobiet, które są własnością mężczyzny. Kobieta jest dla zaspokojenia zachcianek swojego właściciela/męża lub całkowicie podporządkowana ojcu i braciom. Opowiadanie "Zawieście czerwone latarnie" różni się od filmu nie tylko w fabule ale również w wykreowaniu głównej bohaterki. Książkowa czwarta pani/żona ma bardziej wredny charakter. Małżeństwo traktuje z wyrachowaniem. Z premedytacją podejmuje intrygi rodzinne z pozostałymi żonami. Oczywiście musiała się przekonać, że bycie panią domu faworyzowaną z początku ze względu na swoją atrakcyjność nie załatwia wszystkiego, chociażby potrzeb emocjonalnych, seksualnych i szacunku.
Su Tong intymne relacje damsko-męskie traktuje z rubasznym przymrużeniem oka, dając nam perspektywę widza - wyuzdanego prostaka.

Zbiór trzech opowiadań chińskiego pisarza Su Tonga opisujących prowincjonalną rzeczywistość chińską lat 20. 30. i 50.
Po obejrzeniu znakomitej ekranizacji jednego z tych opowiadań w reżyserii Zhanga Yimou'a nie mogłem odmówić sobie przeczytania literackiego pierwowzoru. Byłem ogromnie ciekaw chińskiej literatury, czy będzie w jakiś sposób zbliżona do japońskiej. Tytułowa...

Najpierw usłyszałam o filmie pod tym tytułem. Nie obejrzałam go, ale widziałam zwiastun, co wystarczyło, by mnie zainteresować. Zapomniałam. Jakiś czas później, w małej księgarni gdzieś w Krakowie znalazłam tę książkę. Przypomniałam sobie o filmie. O zwiastunie. O jego klimacie. Nabyłam więc książkę.

Przeczytałam jedynie tytułowe opowiadanie, ponieważ byłam go najbardziej ciekawa. Kultura Orientu nigdy mnie zbytnio nie interesowała.
Co mogę powiedzieć o "Zawieście czerwone latarnie"? Urzeka. Od samego początku główna bohaterka wydaje się być odrobinę z defektem. Od samego początku już wiemy, że coś tu będzie nie tak.
Jak zawsze w przypadku książek, w których jest coś nie tak (ale w dobrym stylu),pamiętam dużo nieistotnych - albo istotnych - dla fabuły szczegółów. Np to, że główna bohaterka myła włosy w zlewie, w którym jej ojciec (chyba był to ojciec?) popełnił samobójstwo. Albo że wolała być żoną niż konkubiną. Albo, że później, dużo później, zarzekała się, że nie wejdzie do studni.
Tak, generalnie jest klimat. To mogłaby być powieść gotycka, gdyby rozgrywała się w zupełnie innych okolicznościach.

A filmu wciąż nie obejrzałam. Po co, skoro przeczytałam opowiadanie.
I tak wiem już jak to się wszystko skończy.

Najpierw usłyszałam o filmie pod tym tytułem. Nie obejrzałam go, ale widziałam zwiastun, co wystarczyło, by mnie zainteresować. Zapomniałam. Jakiś czas później, w małej księgarni gdzieś w Krakowie znalazłam tę książkę. Przypomniałam sobie o filmie. O zwiastunie. O jego klimacie. Nabyłam więc książkę.

Przeczytałam jedynie tytułowe opowiadanie, ponieważ byłam go najbardziej...

Realizm magiczny po chińsku.
Z tym malutkim zastrzeżeniem, że pisanie o przełomie XIX i XX wieku w Chinach z całą ich absurdalną skalą chaosu, okropieństw i narodowego upokorzenia bez literackich filtrów nie miałoby chyba takiej siły rażenia. Odrobina bardzo czarnego komizmu podkreśla tu jeszcze żałosną marność ówczesnych życiorysów.
Choć faktem jest, że prawdziwy realizm magiczny, już bez potrzeby używania literackiej maniery zostanie wdrożony przez kolejnych władców, którzy pod koniec niniejszej opowieści sposobią już się do zajęcia opróżnionego tronu dynastii Qing.

Realizm magiczny po chińsku.
Z tym malutkim zastrzeżeniem, że pisanie o przełomie XIX i XX wieku w Chinach z całą ich absurdalną skalą chaosu, okropieństw i narodowego upokorzenia bez literackich filtrów nie miałoby chyba takiej siły rażenia. Odrobina bardzo czarnego komizmu podkreśla tu jeszcze żałosną marność ówczesnych życiorysów.
Choć faktem jest, że prawdziwy realizm...

Opowiadanie tytułowe może być, pozostałe 2... hmmm... chyba nie za bardzo zrozumiałam o co w nich chodziło i jaki miały związek i czy w ogóle :)
Patrząc na opinie innych nie jestem sama :)

Opowiadanie tytułowe może być, pozostałe 2... hmmm... chyba nie za bardzo zrozumiałam o co w nich chodziło i jaki miały związek i czy w ogóle :)
Patrząc na opinie innych nie jestem sama :)

Tytułowe opowiadanie jest świetne. Dwa kolejne już niekoniecznie. Chociaż może jest to związane z niezrozumieniem kultury Dalekiego Wschodu przez człowieka z zachodu.

Mimo wszystko jestem zauroczona.

Tytułowe opowiadanie jest świetne. Dwa kolejne już niekoniecznie. Chociaż może jest to związane z niezrozumieniem kultury Dalekiego Wschodu przez człowieka z zachodu.

Mimo wszystko jestem zauroczona.

Zapewne wiele osób najlepiej ocenia pierwszą opowieść mając w pamięci doskonały film w reżyserii Zhang’a Yimou . Ma się rozumieć jest to nowela ciekawa sama w sobie opowiadająca o dumnej i ambitnej Lotos ,która musi się zmierzyć rywalkami mieszkającymi w tej samej rezydencji. Intryg tu nie brakuje ,życie jest pełne ograniczeń i stresów, a można być bezpodstawnie oskarżonym i niesłusznie ukaranym. Dla mnie ciekawe psychologicznie było to jak służba traktuje poszczególne żony i konkubiny w zależności od tego ,która z nich w danym momencie posiada największą władzę.
Gdzie natomiast podziały się tytułowe czerwone latarnie ? W filmie były one wielkim atutem , co wieczór wizyty pana domu zamieniały się w ceremonię zapalania tych lampionów w domu wybranej kobiety. Czytałam uważnie książkę ,ale znalazłam tylko wzmiankę o zapalaniu lampionów z okazji urodzin i Nowego Roku.
Dwie kolejne opowieści są nie tyle nieciekawe, co mroczne i przerażające. Wszystkie trzy to nowele o niesprawiedliwości społecznej , skrajnej biedzie i bogactwie, wreszcie o rewolucji kulturalnej ,która służy głównie do porachunków z ludźmi,którym się od dawna zazdrościło . Łączą je samosądy dokonywane na łonie rodziny i pomiędzy sąsiadami , morderstwa ,których sprawcy nigdy nie zostają ukarani.Takie Chiny mnie przerażają nie mniej niż Chiny współczesne ,gdzie prawo jednostki nie istnieje .
Wszystko psuje okładka, która jest beznadziejna i nijak ma się do fabuły. Pierwszej noweli wystawiam ocenę 10 punktów, reszcie- po 5.

Zapewne wiele osób najlepiej ocenia pierwszą opowieść mając w pamięci doskonały film w reżyserii Zhang’a Yimou . Ma się rozumieć jest to nowela ciekawa sama w sobie opowiadająca o dumnej i ambitnej Lotos ,która musi się zmierzyć rywalkami mieszkającymi w tej samej rezydencji. Intryg tu nie brakuje ,życie jest pełne ograniczeń i stresów, a można być bezpodstawnie oskarżonym...

Piękna, naga kobieta = erotyczna okładka. To pierwsze skojarzenie jakie pojawiło się po wzięciu tej książki do ręki.
Piękna, naga kobieta = bardzo cenny i wartościowy przedmiot. To drugie skojarzenie, a właściwie wniosek jaki nasunął mi się po przeczytaniu trzech opowiadań zawartych w tej książce.
Pierwsza połowa dwudziestego wieku w Chinach. To czasy, w których życie mężczyzny przebiega po torze:
narodziny – kobiety – pieniądze – kobiety – śmierć.
Kobiety, mimo, że zajmowały w ich życiu ważne miejsce i spełniały się w każdej roli, nie istniały dla nich w tej stanowiącej o człowieczeństwie.
Były kolejną zabawką erotyczną, kupowaną w miejsce popsutej, zużytej, starej, opatrzonej lub zamordowanej. A usuwano je prawie zawsze, gdy nie były wierne swemu właścicielowi tak jak wrzucona do studni Koral.
Psuły się kiedy zapadały na choroby psychiczne tak, jak Lotos, która popadła w depresję, nie mogąc pogodzić się z utratą studiów na rzecz pełnienia roli Czwartej Pani w kolekcji żon i konkubin swego pana.
Były kartą przetargową, gdy trzeba było wykupić rodzinę od nieszczęścia tak, jak Liu Suzi, która musiała spędzić z przywódcą bandy trzy doby w zamian za rezygnację z przymusowego poboru brata do lokalnej bandy, bo ojciec wychował ją tak, aby przynosiła korzyść rodzinie.
Sprowadzały choroby na mężczyzn, bo starzy ludzie wierzyli, że jeśli młody mężczyzna zachorował na tyfus to właśnie z powodu orbity z krążącą po niej satelitą zwaną kobietą. Służyły do przedłużania linii rodu, a ich wartość rosła wraz z kolejnym urodzonym synem, bo dziewczynki, jako mniej wartościowe, tego prestiżu nie podnosiły.
Były prezentami, którymi obdarowywano najbliższych tak, jak Huanzi, która trafiła w ręce syna z rąk ojca albo Jadeitowy Kwiat przerzucany "od jednego mężczyzny z rodziny Liu do drugiego".
Smutne czasy i smutny obraz kobiety tych czasów. Dusza uwięziona w ciele przedmiotu, na twarzy, którego "malowała się obojętność kogoś, kto zrozumiał do końca , na czym polega ludzkie życie, w jej oczach i uśmiechu czaiła się śmierć."
http://naostrzuksiazki.pl/

Piękna, naga kobieta = erotyczna okładka. To pierwsze skojarzenie jakie pojawiło się po wzięciu tej książki do ręki.
Piękna, naga kobieta = bardzo cenny i wartościowy przedmiot. To drugie skojarzenie, a właściwie wniosek jaki nasunął mi się po przeczytaniu trzech opowiadań zawartych w tej książce.
Pierwsza połowa dwudziestego wieku w Chinach. To czasy, w których życie...

Kolejna książka z kategorii bardzo dobrych, ale nie dla każdego. Bardzo ładny język, bardzo dosadne i ostre pokazanie mentalności Chińczyków, ładne studium uzależnienia, biedy, zazdrości, zbrodni. Napisane nierzadko językiem wulgarnym, ale dzięki temu całość jest bardziej soczysta. Na pewno nie można tego polecić amatorkom przesłodzonych romansideł albo obyczajówek.

Kolejna książka z kategorii bardzo dobrych, ale nie dla każdego. Bardzo ładny język, bardzo dosadne i ostre pokazanie mentalności Chińczyków, ładne studium uzależnienia, biedy, zazdrości, zbrodni. Napisane nierzadko językiem wulgarnym, ale dzięki temu całość jest bardziej soczysta. Na pewno nie można tego polecić amatorkom przesłodzonych romansideł albo obyczajówek.

Tytuł książki mnie przyciągnął, bo od dawna chciałam obejrzeć film o tym tytule. Tak się do mnie uśmiechała na półce w bibliotece. Dopiero w domu przeczytałam opinie. Książka jest podzielona na trzy opowiadania. Pierwsze( tytułowe) jest bardzo dobre, ale kolejne mi nie podeszły, są raczej historią rodziny. Tak więc jeśli chcecie przeczytać, można poprzestać na pierwszym opowiadaniu.

Tytuł książki mnie przyciągnął, bo od dawna chciałam obejrzeć film o tym tytule. Tak się do mnie uśmiechała na półce w bibliotece. Dopiero w domu przeczytałam opinie. Książka jest podzielona na trzy opowiadania. Pierwsze( tytułowe) jest bardzo dobre, ale kolejne mi nie podeszły, są raczej historią rodziny. Tak więc jeśli chcecie przeczytać, można poprzestać na pierwszym...

Czerwone latarnie super - lepsze niż film. Reszta opowiadań taka sobie

Czerwone latarnie super - lepsze niż film. Reszta opowiadań taka sobie