Może i coś w tym jest ale zanim to odkryłem książka mnie odrzuciła.

Może i coś w tym jest ale zanim to odkryłem książka mnie odrzuciła.

Nieco zapomniana pozycja Herberta, niepozorna książeczka wydana eony temu przez zapadłe w wieczną nieciągłość wydawnictwo Total-Trade, mogąca się kojarzyć z tanimi horrorami Amberu z tamtego okresu. Zupełnie niesłusznie. "Gwiazda chłosty" to najlepsza rzecz spod pióra Herberta, jaką dane mi było do tej pory przeczytać (tak, lepsze od "Diuny"),do tego hard s-f z 1969r. Herbert wyprzedził epokę tym dziełem.
"Gwiazda chłosty" (210 stron stężonej lektury) to epicka fantazja o kosmologicznym wymiarze, napakowana świetną treścią science, obudowującą porywającą fabułę, świat przedstawiony i naprawdę niezłych bohaterów. Jeśli idzie o rozmach wydarzeń, poruszanych problemów, kojarzy się to niezmiernie z cyklem Xeelee Stephena Baxtera, czy "Diasporą" Grega Egana.
Do tego Herbert odpuszcza sobie tutaj jakiekolwiek filozofowanie, wszelkie dialogi i zagadnienia egzystencjalne służą pchaniu i tak dynamicznej akcji do przodu.
Pochwały należą się również tłumaczowi Adamowi Morawskiemu, odwalił kawał genialnej roboty, a można to było spaprać na wiele sposobów.
Jestem zachwycony, dzieło totalne, właśnie dla takich perełek kocham czytać, delektowałem się każdym zdaniem tej powieści, jedynym słabym punktem jest spojler w tytule.

Nieco zapomniana pozycja Herberta, niepozorna książeczka wydana eony temu przez zapadłe w wieczną nieciągłość wydawnictwo Total-Trade, mogąca się kojarzyć z tanimi horrorami Amberu z tamtego okresu. Zupełnie niesłusznie. "Gwiazda chłosty" to najlepsza rzecz spod pióra Herberta, jaką dane mi było do tej pory przeczytać (tak, lepsze od "Diuny"),do tego hard s-f z 1969r....

Mamy tutaj kawał bardzo dobrego science - fiction, w wykonaniu TOP 1 gatunku :) Pomysł na fabułę genialny, sama akcja może rozwijała się jak dla mnie trochę topornie, ale mimo wszystko czytało się to dobrze - książka do grubych nie należy. Fabuła lekko przyspiesza, jak się okazuje, że jednak w grę wchodzi ratowanie świata, a raczej wszechświata :D

Mamy tutaj kawał bardzo dobrego science - fiction, w wykonaniu TOP 1 gatunku :) Pomysł na fabułę genialny, sama akcja może rozwijała się jak dla mnie trochę topornie, ale mimo wszystko czytało się to dobrze - książka do grubych nie należy. Fabuła lekko przyspiesza, jak się okazuje, że jednak w grę wchodzi ratowanie świata, a raczej wszechświata :D

Dość ciekawa książka, najbardziej podobał mi się aspekt rozwoju komunikacji międzygatunkowej. Szkoda że to uniwersum nie zostało rozwinięte.

Dość ciekawa książka, najbardziej podobał mi się aspekt rozwoju komunikacji międzygatunkowej. Szkoda że to uniwersum nie zostało rozwinięte.

Cudeńko! To taka Przestrzeń objawienia pomieszana z Fundacją i Diuną. Piękne, czyste hard SF. Oj już dawno nie czytałam tak dobrej książki. Nie jest to literatura prosta, łatwa i przyjemna. Nic tutaj nie jest oczywiste, nie ma typowego wprowadzenia do akcji, nie dostajemy opisu co i jak tylko od razu BACH, jesteśmy właściwie w samym środku akcji. Oczywiście chciało by się więcej, z przyjemnością bym poczytała następny tom o tym skąd się wzięły te światy, jak powstało biuro i jak doszło do pierwszego kontaktu i rozwoju. Ach to była by prawdziwa uczta! Niestety jest to pojedyncza powieść wspanialego mistrza SF, którego nigdy dość! Polecam, fanom hard sfu. Super książka!

Cudeńko! To taka Przestrzeń objawienia pomieszana z Fundacją i Diuną. Piękne, czyste hard SF. Oj już dawno nie czytałam tak dobrej książki. Nie jest to literatura prosta, łatwa i przyjemna. Nic tutaj nie jest oczywiste, nie ma typowego wprowadzenia do akcji, nie dostajemy opisu co i jak tylko od razu BACH, jesteśmy właściwie w samym środku akcji. Oczywiście chciało by się...

Jestem bardzo pozytywnie zaskoczony. W sumie pierwszy raz czytam książkę Herberta spoza cyklu Diuna. Okładka nie zapowiadała niczego niezwykłego. Ilustracja jest taksa sobie. W książce znajdują się jeszcze dwie czarno-białe ilustracje obrazujące fragment fabuły. A ta "chwyciła" już od pierwszych stron i utrzymywała uwagę do samego końca. Herbert podejmuje tematykę z której znany jest Stanisław Lem - kontaktu z obca (na prawdę obcą) inteligencją, z którą jeszcze w miarę można się porozumieć. Używa jednak trudno zrozumiałych skojarzeń i słów, bardziej paralel i symboli, próbując ubrać w ludzkie słowa swoje myśli. Człowiek koegzystuje już z wieloma inteligentnymi rasami, jednak próba zrozumienia Kalebanów nigdy się w pełni nie powiodła. Ich niezwykłe usługi są rozumiane ale nie mogą zostać wyjaśnione. Herbert pokazał swoją klasę. Aż dziwię się, że ta książka nie doczekała się jeszcze wznowienia. Rozumiem fascynację Diuną (sam jestem jej miłośnikiem) ale Herbert ma o wiele więcej do powiedzenia. I chociaż książka została pierwotnie wydana w 1969 roku, nie ma w niej wiele rażących anachronizmów retro fiction. Jest wiele słowotwórstwa, ksenobiontów i wyobraźni. Warto przeczytać.

Jestem bardzo pozytywnie zaskoczony. W sumie pierwszy raz czytam książkę Herberta spoza cyklu Diuna. Okładka nie zapowiadała niczego niezwykłego. Ilustracja jest taksa sobie. W książce znajdują się jeszcze dwie czarno-białe ilustracje obrazujące fragment fabuły. A ta "chwyciła" już od pierwszych stron i utrzymywała uwagę do samego końca. Herbert podejmuje tematykę z której...

Niesamowita wyobraźnia autora, jak zwykle powala także w tej książce. Doskonale się czyta.

Niesamowita wyobraźnia autora, jak zwykle powala także w tej książce. Doskonale się czyta.

Czyta się ciężko. Po pierwsze, z winy amatorskiego tłumaczenia. Po drugie, fatalnej redakcji i niemal żadnej korekty. Po trzecie, a winy autora: wymyślił sobie, że jednym z głównych bohaterów będzie istota, która nie zna pojęcia czasu ani właściwie żadnego innego pojęcia z języka istot cywilizowanych. I oto od tego, czy z tą istotą porozumie się drugi z głównych bohaterów, człowiek, zależą losy świata. To stanowi oś tej powieści. Wokół osi kręcą się płody szalonej, a jednocześnie doskonale poukładanej wyobraźni Herberta. Na czym owa wyobraźnia wyżywa się w tej książce? Na istotach rozumnych. Jakich to on nie wymyślił! I nawet nie otarł się przy tym o pułapkę antropomorfizmu. Do tego zabawy językowe, których jednak bardziej się można domyślać niż się nimi raczyć. I znów wraca sprawa tłumaczenia. Szkoda, że tak dobra książka została tak kiepsko wydana.

Czyta się ciężko. Po pierwsze, z winy amatorskiego tłumaczenia. Po drugie, fatalnej redakcji i niemal żadnej korekty. Po trzecie, a winy autora: wymyślił sobie, że jednym z głównych bohaterów będzie istota, która nie zna pojęcia czasu ani właściwie żadnego innego pojęcia z języka istot cywilizowanych. I oto od tego, czy z tą istotą porozumie się drugi z głównych bohaterów,...

problem z tą książką jest tylko jeden- jest zbyt dobra :)

problem z tą książką jest tylko jeden- jest zbyt dobra :)

Z jednej strony klimat SF klasy B z bardzo zamierzchłych czasów.
Trochę historia policyjna.
I dzięki dobrej pracy tłumacza można się wczuć w kolejną warstwę zagadki-zabawy lingwistycznej.

Poza tym dosyć infantylna, kojarzy mi się z sitcomami z początku lat 90-tych;)

Z jednej strony klimat SF klasy B z bardzo zamierzchłych czasów.
Trochę historia policyjna.
I dzięki dobrej pracy tłumacza można się wczuć w kolejną warstwę zagadki-zabawy lingwistycznej.

Poza tym dosyć infantylna, kojarzy mi się z sitcomami z początku lat 90-tych;)