Niedoceniony należycie, znajdujący w zawodowo-mentalnym dołku aktor o dużych aspiracjach przez splot wydarzeń i fizyczną predyspozycje zostaje wplątany w odgrywanie wysoko postawionego polityka. Szybko okazuje się, że nie tylko stawka jego życiowej roli jest bardzo wysoka w kontekście całej cywilizacji ludzkiej, ale i jego aktorskie magnum opus przeniknie się z jego prywatnym życiem bardziej niż sądzi.

Koncept fabularny jest prosty, ale ograny umiejętnie, wywołując narastające zaangażowanie czytelnika i aż żal wyboru formy krótkiej powieści, bo jest w tym materiał na poszerzenie tła i rozbudowanie kilku wątków, z czym Robert Heinlein – jeden z moich ulubionych pisarzy gatunku – bez problemu poradziłby sobie. Smythe jako postać ma swoje ambicje, ego i przekonania (często wyrażane brakiem przekonań),piętno ojcowskiego wychowania surową ręką (ale bez zbędnego dramatyzowania),specyficzny i lekko staroświecki stosunek do kobiet, a także dużą umiejętność adaptacji. Jeśli doda się do tego fakt, że odgrywa rolę porwanego polityka, który dopełnić miał ważny na skalę globalną rytuał w społeczności marsjan, którzy jego nieobecności nie przyjęliby zbyt łagodnie i cudowną scenę z Imperatorem ludzkości, w której napięcie przeplata się z lekkością i dystansem Heinleina... nic dziwnego, że lektura jest tak bardzo przyjemna. Potrafię zawiesić niewiarę na tyle, żeby śledzić z satysfakcją życiową rolę Smytha, ze szczególnym wskazaniem na towarzysza temu presję czasu, by wejść w buty obcego człowieka niemal z miejsca.

Czy to jednak dobre science fiction? Na tym polu niestety jest o wiele gorzej. Wyobrażenie marsjan jako obcej cywilizacji jest mimo wszystko dosyć powierzchowne i staroświecke, wątki polityczne nie są tak naprawdę fantastyką socjologiczną, a główne założenie fabularne równie dobrze mogłoby działać przeniesione do innych realiów. Poza tym nie jest to najlepszy z wielu cudownych utworów Mistrza.

Tak naprawdę wszystko ostatecznie sprowadza się do ilości stronic. W kategorii "lekkiej lektury pióra jednego z ulubionych pisarzy sci-fi" nie mam prawa narzekać, bo „Dubler” to sama przyjemność.

Niedoceniony należycie, znajdujący w zawodowo-mentalnym dołku aktor o dużych aspiracjach przez splot wydarzeń i fizyczną predyspozycje zostaje wplątany w odgrywanie wysoko postawionego polityka. Szybko okazuje się, że nie tylko stawka jego życiowej roli jest bardzo wysoka w kontekście całej cywilizacji ludzkiej, ale i jego aktorskie magnum opus przeniknie się z jego...

Bardzo lekka i nietypowa jak na gatunek sf książka. Fabularnie niestety mocno monotematycznie i uboga. Marzyło by mi się rozwinięcie przedstawionego w powieści świata. Mocnym punktem jest postać głównego bohatera. Polecam gorąco bo to zacny klasyk i zestarzał się uroczo:)

Bardzo lekka i nietypowa jak na gatunek sf książka. Fabularnie niestety mocno monotematycznie i uboga. Marzyło by mi się rozwinięcie przedstawionego w powieści świata. Mocnym punktem jest postać głównego bohatera. Polecam gorąco bo to zacny klasyk i zestarzał się uroczo:)

Opis i okładka przygotowały mnie na nie najwyższych lotów literaturę właściwą typowemu s-f z lat 50. Tymczasem Henlein dostarcza nam całkiem nieźle napisaną i wciągającą opowieść o...aktorstwie.

Główny nacisk położony jest bowiem na tytułowego "Dublera" i ciekawe obserwacje dotyczące wcielania się w inną postać i związanych z tym faktem rozterek. Świat przyszłości pozostaje niejako w tle, podobnie jak właściwa fabuła przypominająca nieco wybiedzone "Gwiezdne Wojny".

Słowem, solidne i przystępne czytadło. Zdecydowanie do polecenia.

Opis i okładka przygotowały mnie na nie najwyższych lotów literaturę właściwą typowemu s-f z lat 50. Tymczasem Henlein dostarcza nam całkiem nieźle napisaną i wciągającą opowieść o...aktorstwie.

Główny nacisk położony jest bowiem na tytułowego "Dublera" i ciekawe obserwacje dotyczące wcielania się w inną postać i związanych z tym faktem rozterek. Świat przyszłości...

Bardzo ciekawa powieść polityczna, która pokazuje brutalny świat polityki i jak dominuje ona zycie ludzi, którzy się nią zajmują.

Bardzo ciekawa powieść polityczna, która pokazuje brutalny świat polityki i jak dominuje ona zycie ludzi, którzy się nią zajmują.

Oceniając tę powieść warto pamiętać, że pierwszy raz ukazała się w latach pięćdziesiątych. Dziś na przykład wizja Marsjan prezentowana przez autora może wydawać się nieco naiwna (i gdyby napisał ją współczesny autor, dałabym gwiazdkę mniej) - a jednak parę lat temu powieść mnie wciągnęła i na swój sposób urzekła, więc uważam, że książka próbę czasu przetrwała, nawet jeżeli nie do końca wpasuje się w gusta wielu współczesnych czytelników. Stare, dobre science - fiction.

Oceniając tę powieść warto pamiętać, że pierwszy raz ukazała się w latach pięćdziesiątych. Dziś na przykład wizja Marsjan prezentowana przez autora może wydawać się nieco naiwna (i gdyby napisał ją współczesny autor, dałabym gwiazdkę mniej) - a jednak parę lat temu powieść mnie wciągnęła i na swój sposób urzekła, więc uważam, że książka próbę czasu przetrwała, nawet jeżeli...

Takie fajne typowe SF z elementami sensacji i poczuciem humoru. Cienka książka do łyknięcia w jeden dzień, wciągająca i zajmująca, na tyle interesująca, że chciało by się jeszcze. Polecam

Takie fajne typowe SF z elementami sensacji i poczuciem humoru. Cienka książka do łyknięcia w jeden dzień, wciągająca i zajmująca, na tyle interesująca, że chciało by się jeszcze. Polecam

Beznadzieja.

Beznadzieja.

Uwielbiam literaturę science fiction. Dlaczego? Dobre sci-fi rozpościera przed nami zarysy możliwych przyszłości. Pokazuje nam szanse i zagrożenia przyszłego świata, lepiej niż jakikolwiek inny gatunek. Zmusza nas do zastanawiania się, czy kierunki rozwoju, jakie obiera dzisiejszy świat są właściwe, a może należałoby je skorygować. Pozwala postrzegać wiele aktualnych problemów w nowym świetle. Czasami swoimi wizjami kusi, czasami przeraża. Ale niezaprzeczalnie intryguje i zmusza do stawiania nowych pytań. Właśnie tym wszystkim charakteryzuje się dobra książka science fiction. "Dubler" nie jest dobrą książką.

Książka opowiada o aktorze Lorenzo Smyth'u, który zatrudniony zostaje do największej roli swojego życia. Ma zostać tytułowym dublerem Johna Bonforte'a - wpływowego ziemskiego polityka w dniu, w którym Boneforte przyjmie od Marsjan obywatelstwo czerwonego globu. Wydarzenie to ma stanowić przełom w przyszłych stosunkach ziemsko-marsjańskich i ukierunkować już na zawsze ziemską politykę międzyplanetarną. Problem tkwi w tym, że polityk zostaje uprowadzony, a coraz więcej wskazuje na to, że rola Lorenz'a będzie ostatnią jaką przyjdzie mu zagrać.

Brzmi to jak science fiction pełną gębą? Może i tak. Ale według mnie jeśli odrzemy powieść ze wszystkich fantastycznych motywów, to z powodzeniem można fabułę przenieść do dowolnej epoki historycznej i będzie tam równie dobrze pasowała. Konwencja science fiction jest tej powieści zupełnie niepotrzebna. Niektórzy mogą uznać tę cechę za argument dla ponadczasowości książki. Dla mnie jednak jest to jedynie znak zmarnowanego potencjału.

Kiepski pomysł na książkę można byłoby jeszcze wybaczyć gdyby była sprawnie i dobrze napisana. Niestety wszystkie powieści Heinleina, które dane mi było czytać są napisane językiem czerstwym niczym tygodniowa bułka z Biedronki. Nie inaczej jest w przypadku "Dublera". Opisy są bezbarwne, dialogi nieciekawe, a portrety psychologiczne bohaterów na tyle mdłe, że po przeczytaniu książki pamiętałem tylko imię głównego bohatera i postaci, którą grał. Trzeba przyznać autorowi, że sama postać Lorenza jest akurat ciekawa. Jednak, według mnie, to chyba jedyny plus tej książki.

Fantastyka naukowa to gatunek stawiający przede wszystkim na bujną wyobraźnię. To narzędzie za pomocą którego można stwarzać całe wszechświaty, cywilizacje i społeczeństwa jakie nie śniły się szekspirowskim filozofom. A korzystanie z nurtu science fiction do kreacji takiego dzieła jakim jest "Dubler" to jakby zmuszanie wszystkich naukowców z CERNu do pomocy pierwszoklasiście w odrabianiu zadania z matematyki.

Uwielbiam literaturę science fiction. Dlaczego? Dobre sci-fi rozpościera przed nami zarysy możliwych przyszłości. Pokazuje nam szanse i zagrożenia przyszłego świata, lepiej niż jakikolwiek inny gatunek. Zmusza nas do zastanawiania się, czy kierunki rozwoju, jakie obiera dzisiejszy świat są właściwe, a może należałoby je skorygować. Pozwala postrzegać wiele aktualnych...

Dla mnie zbyt nudna.
Jak na Sci-Fi, to wizja przyszłego świata nie do końca mi się podobała, zbyt banalna, mało w tym fantazji, szczególnie jeśli chodzi o opis Marsjan wyglądających dla mnie jak kosmici z komiksów ;).
Fantastyka powinna wciągnąć nas zupełnie w inny, tajemniczy, magiczny i nieznany nam świat. Czytelnik, a przede wszystkim miłośnik fantastyki powinien być pochłonięty lekturą. A w tej książce tego wszystkiego mi brakowało. Książka bardziej sensacyjna.

5/10

Dla mnie zbyt nudna.
Jak na Sci-Fi, to wizja przyszłego świata nie do końca mi się podobała, zbyt banalna, mało w tym fantazji, szczególnie jeśli chodzi o opis Marsjan wyglądających dla mnie jak kosmici z komiksów ;).
Fantastyka powinna wciągnąć nas zupełnie w inny, tajemniczy, magiczny i nieznany nam świat. Czytelnik, a przede wszystkim miłośnik fantastyki powinien być...

Jak to u Heinleina, dużo polityki.
Ale poza tym solidna powieść, mimo ,że jest dość krótka to nie czuć niedosytu.

Jak to u Heinleina, dużo polityki.
Ale poza tym solidna powieść, mimo ,że jest dość krótka to nie czuć niedosytu.