Niewielka książka, ale treści i humoru cała masa. Wyśmienity kąsek mistrza czeskiej literatury. Potrafi nawet poważne, tragiczne sytuacje wzbogacić zabawnym detalem. Osobiście polecam też ekranizację w reżyserii Jiří Menzela.

Niewielka książka, ale treści i humoru cała masa. Wyśmienity kąsek mistrza czeskiej literatury. Potrafi nawet poważne, tragiczne sytuacje wzbogacić zabawnym detalem. Osobiście polecam też ekranizację w reżyserii Jiří Menzela.

e book

Jest kilka książek do których wracam na przestrzeni lat i kilka, które znam niemal na pamięć, do których wracam gdy "mi smutno, gdy mi źle" i któych żadnymi słowami którymi je opiszę nie jestem w stanie ocenić ich wpływu na mnie i mojej miłości do nich wystarczająco wysoko. Z tą książką znamy się już naprawdę wyśmienicie i wracam do niej jak do starego, ale godnego jeszcze formą kocyka, którym mogę się otulić.

Dlaczego trzpiotliwa, humorystyczna książeczka jest w moim odcziciu jedną z najważniejszych w historii literatury?

Z kilku powodów.

Uważam za wielką sztukę pisać z czułością i uśmiechem o sprawach najważniejszych i najtrudniejszych. Ta książka to też dowód na to, że żart nie musi być ordynarny by rozbawić nawet tego kto przysypia lub nie skupia 100% swojej uwagi na żarcie. Mistrz nie musi krzyczeć.


Książka ta mimo całego tragizmu w niej zawartego jest pełna optymizmu, niewymuszonej lekkości i optymistycznej refleksji nad ludzkim życiem.. Hrabal pokazuje, że życie trzeba smakować i (jak mówią współcześni) doświadczać go, pozwolić sobie płynąć z jego nurtem, chwytać, a jak najmniej się szarpać. Życie naszego bohatera ma tak wiele błysków swojej wielkości jak poniżenia, a jego nieustający marsz przez życie, jego życia ciekawość, jego nie ustawanie w podróży niezależnie od mijanego krajobrazu są czymś co ma wielką, wielką wartość. To coś co miało wielką wartość w tamtych czasach (tj wydania) , ale ma i dla nas dzisiaj. Hrabal uczy zachwycać się światem, mówi by nie traktować go tak bardzo serio, bo jego szarość nas wtedy przytłoczy.
Zachwyt nad światem, często zachwyt idioty, który takim jest skreślony niejako na złość poważnym i trudnym czasom w których książka została napisana, kiedy zachwycony tym światem człowiek mógł się jawić kretynem nie spełna rozumu (książka zostaje wydana kilka lat po wkroczenu Układu Warszawskiego do Czechosłowacji i choć na wikipedii podana jest data wydania mówiąca o latach 80 tych, to pierwsze wydania poza głównym obiegiem były dostępne już w latach 70 tych, dat jednak przytaczać nie będę, bo są sprzeczne)

Powieść ta tak pełna żartu i optymizmu jest buntem, jest splunięciem pod nogi tym, którzy świat chcą człowiekowi zohydzić( którzy chcieli zohydzić go samemu Hrabalowi zresztą) Hrabal nawołuje by nie dać sobie zabrać tej chęci życia, którą każdy ma przyrodzoną. Mistrz sam otrzymał zakaz wydawania w roku 68 i mam nieodparte wrażenie, że bardzo identyfikował się ze swoim bohaterem co właściwie było dla niego typowe gdyż w jego powieściach i opowiadaniach jest masa wątków autobiograficznych.
Autor zdaje się tą książką mówić "I co mi zrobicie?" (to ostatnie zdanie, to już moja własna interpretacja)

Opisy są mistrzowskie, proste, sugestywne, dokładne, wprowadzaną nas w świat utworu od pierwszej strony. Każda osób przewijająca się przez utwór jest tu w jakimś celu i każda swobodnie mogłaby być bohaterem fantastycznej książki, gdyby tylko Pamu Bohumiłowi chciało się taką napisać.


Myślę też sobie, że jeśli ktoś nie czytał do tej pory literatury (nie wiem czy Hrabala można już wrzucić w klasykę, ale pozwólcie, że dla ułatwienia użyję tego zwrotu) klasycznej, to spotkanie z Hrabalem będzie cudownym początkiem.

Dla mnie pozycja doskonała

e book

Jest kilka książek do których wracam na przestrzeni lat i kilka, które znam niemal na pamięć, do których wracam gdy "mi smutno, gdy mi źle" i któych żadnymi słowami którymi je opiszę nie jestem w stanie ocenić ich wpływu na mnie i mojej miłości do nich wystarczająco wysoko. Z tą książką znamy się już naprawdę wyśmienicie i wracam do niej jak do starego, ale godnego...

Hrabal to największy Czeski gawędziarz, który ma talent do opisywania ludzi złamanych. W pierwszej połowie dominują anegdoty i typowy dla Hrabala humor, jednak później zamienia się to w obraz człowieka mocno doświadczonego przez historię. Nie jest to moja ulubiona powieść Czecha, wolę jak jest bardziej introspektywny, ale cały czas to jakość sama w sobie.

Hrabal to największy Czeski gawędziarz, który ma talent do opisywania ludzi złamanych. W pierwszej połowie dominują anegdoty i typowy dla Hrabala humor, jednak później zamienia się to w obraz człowieka mocno doświadczonego przez historię. Nie jest to moja ulubiona powieść Czecha, wolę jak jest bardziej introspektywny, ale cały czas to jakość sama w sobie.

Książka niezwykła. Pełna humoru i groteski historia kelnera, wplątanego w historię Czech i Europy Środkowej, która staje się na koniec swoistym traktatem filozoficznym. Lektura ponadczasowa, pisana z hrabalowską wrażliwością świata i swoistą łagodnością a pełna jednak wyżej wspomnianej groteski, dobrego humoru i ostrych obserwacji społecznych.

Książka niezwykła. Pełna humoru i groteski historia kelnera, wplątanego w historię Czech i Europy Środkowej, która staje się na koniec swoistym traktatem filozoficznym. Lektura ponadczasowa, pisana z hrabalowską wrażliwością świata i swoistą łagodnością a pełna jednak wyżej wspomnianej groteski, dobrego humoru i ostrych obserwacji społecznych.

Chyba tylko Czesi potrafią tak pisać !
Hrabal opowiada historię ambitnego kelnera, który pnie się po szczeblach kariery, żeby w końcu kupić swój własny hotel oraz zostać milionerem. Wydaje się, że mało odkrywczy motyw, ale jak wspaniale jest to napisane. Pierwsza część książki jest zabawna, trochę absurdalna, wydarzenia rozgrywają się wśród oparów alkoholu i na najlepszych imprezach. W drugiej części pokazane są losy bohatera w czasie II wojny światowej i zaraz po wojnie. Robi się o tyle ciekawie, że nasz bohater wcale nie zapisze się na kartach historii jako postać pozytywna, a jako kolaborant i zdrajca. Jeśli chodzi o formę i język - ja jestem zachwycona tym jak pisał Hrabal, taka prozę czyta się lekko i zachwyca się każdym kolejnym zdaniem.

Chyba tylko Czesi potrafią tak pisać !
Hrabal opowiada historię ambitnego kelnera, który pnie się po szczeblach kariery, żeby w końcu kupić swój własny hotel oraz zostać milionerem. Wydaje się, że mało odkrywczy motyw, ale jak wspaniale jest to napisane. Pierwsza część książki jest zabawna, trochę absurdalna, wydarzenia rozgrywają się wśród oparów alkoholu i na najlepszych...

„Obsługiwałem angielskiego króla” Bohumila Hrabala to pocieszna tragi-groteska, subiektywny obraz rzeczywistości czeskiej w latach 1936-1946.
Ditie jako narrator, snuje nam anegdoty o własnym i innych życiu, jak gawędę przy kuflu piwa. Był człowiekiem z nizin społecznych, który piął się w swej karierze od kelnera do ……. Miał ambicję dokonania wielkich rzeczy i pragnienie bycia akceptowanym przez środowisko. O, jak bardzo pragnął być akceptowany, zauważony i ważny, dlatego ciągle podkreślał kogo obsługiwał.

Nasz bohater jest nie tylko wnikliwym obserwatorem zachowań ludzkich, ale również świadkiem historycznych wydarzeń. Czuje się jak w teatrze, obserwuje życie i otaczające go wydarzenia, które nam relacjonuje, prezentując przy tym swoją filozofię życia. Obserwujemy jak umiejętnie nie poddaje się przeciwnościom, koloryzując własne przeżycia i dostrzegając w nich cudowne zrządzenie losu, co daje mu poczucie szczęścia.
Jednak pod koniec życia, kiedy przestaje być już taki naiwny, zaczyna rozumieć jaka jest prawda, jacy są ludzie.

Gdy rozpoczęłam przygodę z tą książką sądziłam, że będzie to zabawna historia i częściowo była. Jednak im dalej zagłębiałam się w jej wymowę, przekonałam się o jej mądrym przekazie. Nakłania do rozmowy z samym sobą, do przejrzenia się w lustrze i refleksji.
Polecam.

„Obsługiwałem angielskiego króla” Bohumila Hrabala to pocieszna tragi-groteska, subiektywny obraz rzeczywistości czeskiej w latach 1936-1946.
Ditie jako narrator, snuje nam anegdoty o własnym i innych życiu, jak gawędę przy kuflu piwa. Był człowiekiem z nizin społecznych, który piął się w swej karierze od kelnera do ……. Miał ambicję dokonania wielkich rzeczy i pragnienie...

.

.

[...]
Kiedy zaczynałem pracę w Hotelu Golden Praga, szef chwycił mnie za lewe ucho, podciągnął i powiedział: Ty tu jesteś pomocnikiem, więc pamiętaj, nic nie widzisz i nic nie słyszysz . Powtórz to, co właśnie powiedziałem. Więc powiedziałem, że nic nie zobaczę i nic nie usłyszę. Wtedy szef pociągnął mnie za prawe ucho i powiedział: Ale pamiętaj też, że musisz wszystko widzieć i wszystko słyszeć. Tak zacząłem.

Zwodniczo łobuzerska historia Czechosłowacji przed i po drugiej wojnie światowej widziana oczami hotelowego kelnera. Myślałam, że "Pociąg pod specjalnym nadzorem" był wystarczająco genialny, ale to było dla mnie jeszcze lepsze. Najlepsza z pięciu, które jak na razie od niego czytałam.
POLECAM !

[...]
Kiedy zaczynałem pracę w Hotelu Golden Praga, szef chwycił mnie za lewe ucho, podciągnął i powiedział: Ty tu jesteś pomocnikiem, więc pamiętaj, nic nie widzisz i nic nie słyszysz . Powtórz to, co właśnie powiedziałem. Więc powiedziałem, że nic nie zobaczę i nic nie usłyszę. Wtedy szef pociągnął mnie za prawe ucho i powiedział: Ale pamiętaj też, że musisz wszystko...

Hrabal daje nam tak wielobarwny obraz, że każdy w tej książce znajdzie coś dla siebie. Dla jednych kluczową rolę będzie odgrywać historia - niepozbawiona tempa, wypowiedziana w groteskowy, ale i refleksyjny sposób, dająca nam studium wyszczególnionego, wyłapanego życia z przełomu lat 30-tych i 40-tych. Dla drugich, będzie rozprawieniem się z transcendentalnymi i wiecznymi ideami oraz uniwersalnymi prawdami, próbą wykreowania własnej tożsamości. Dla jeszcze innych - i tym, i tym. Tak samo jak dla mnie. Warte przeżycia, polecam.

Hrabal daje nam tak wielobarwny obraz, że każdy w tej książce znajdzie coś dla siebie. Dla jednych kluczową rolę będzie odgrywać historia - niepozbawiona tempa, wypowiedziana w groteskowy, ale i refleksyjny sposób, dająca nam studium wyszczególnionego, wyłapanego życia z przełomu lat 30-tych i 40-tych. Dla drugich, będzie rozprawieniem się z transcendentalnymi i wiecznymi...

Po jakichś 10 stronach okazało się, że to brednie bez szans na (szybką) poprawę. Nie cieszy mnie ten rekord, mówiąc o znanym (i zdaje się uwielbianym) pisarzu.. Styl monologu i charakteryzacja narratora były jednak ponad moje siły.

Po jakichś 10 stronach okazało się, że to brednie bez szans na (szybką) poprawę. Nie cieszy mnie ten rekord, mówiąc o znanym (i zdaje się uwielbianym) pisarzu.. Styl monologu i charakteryzacja narratora były jednak ponad moje siły.