W książce autor lekko, barwnie i z humorem potrafi opisać m.in. historię emigracji w stanach. Opisuje świat, którego już nie ma, powiedziałabym: kiedyś to było, a dziś już nie jest :)

W książce autor lekko, barwnie i z humorem potrafi opisać m.in. historię emigracji w stanach. Opisuje świat, którego już nie ma, powiedziałabym: kiedyś to było, a dziś już nie jest :)

Ksiazka już legenda o postaci wręcz mitycznej. Czytałem tę książkę zaraz po jej ukazaniu się i teraz z przyjemnością do niej wróciłem. Zupełnie inaczej ją teraz odbieram. W moim materiale YT dzielę się moimi pełnymi wrażeniami , ale też przemyśleniami, do których skłonił mnie żywot Głowackiego.

Ksiazka już legenda o postaci wręcz mitycznej. Czytałem tę książkę zaraz po jej ukazaniu się i teraz z przyjemnością do niej wróciłem. Zupełnie inaczej ją teraz odbieram. W moim materiale YT dzielę się moimi pełnymi wrażeniami , ale też przemyśleniami, do których skłonił mnie żywot Głowackiego.

Barwne, pełne dystansu (miejscami także cynizmu) opowieści Głowackiego o jego pobycie w Stanach Zjednoczonych, powrotach do Polski, wyjazdach do Rosji. Niesamowity zmysł obserwatora i doskonały język sprawiają, że lektura Głowackiego jest ucztą dla Czytelnika pełną anegdot, obnażających nieco artystyczny świat, ale i obserwacji Autora, które w punkt odzwierciedlają opisywane czasy. Krótko, choć niezwykle czule i wzruszająco, Głowacki odnosi się do swojej relacji z matką.
Młodsze pokolenia być może nie zrozumieją emigracyjnych rozterek Autora, bo dzisiejszy świat jest kompletnie inny niż ten opisywany przez Głowackiego. Niezmienna jest jednak erudycja Autora i dla niej warto sięgnąć po tę pozycję.

Barwne, pełne dystansu (miejscami także cynizmu) opowieści Głowackiego o jego pobycie w Stanach Zjednoczonych, powrotach do Polski, wyjazdach do Rosji. Niesamowity zmysł obserwatora i doskonały język sprawiają, że lektura Głowackiego jest ucztą dla Czytelnika pełną anegdot, obnażających nieco artystyczny świat, ale i obserwacji Autora, które w punkt odzwierciedlają...

Arcydzieło. Ulubiona autobiografia.

Arcydzieło. Ulubiona autobiografia.

Była to książka wygrzebana z kosza za 5zł.
Cóż za zaskoczenie! Potoczysta, epicka opowieść, która porywa jak film akcji.
Do tego kontrast między szarzyzną PRL a Ameryką.
Nie tylko dla fanów Głowackiego.

Była to książka wygrzebana z kosza za 5zł.
Cóż za zaskoczenie! Potoczysta, epicka opowieść, która porywa jak film akcji.
Do tego kontrast między szarzyzną PRL a Ameryką.
Nie tylko dla fanów Głowackiego.

Rewelacyjnie opowiedziane historie z życia autora. Można się dowiedzieć wielu ciekawych rzeczy o życiu na emigracji w czasach PRL-u. Dzisiejsza emigracja to już nie to samo, świat się bardzo zmienił a globalizacja i runięcie żelaznej kurtyny wyrównało poziomy i standardy życia.

Rewelacyjnie opowiedziane historie z życia autora. Można się dowiedzieć wielu ciekawych rzeczy o życiu na emigracji w czasach PRL-u. Dzisiejsza emigracja to już nie to samo, świat się bardzo zmienił a globalizacja i runięcie żelaznej kurtyny wyrównało poziomy i standardy życia.

Słodko-gorzka to opowieść, ale przez to nad wyraz wiarygodna. U innych byłby to cynizm i niesmaczny żart, u Głowackiego to racjonalizm i uczciwość zwykła. Ani sobie, ani innym nie wystawia laurki, nie wybiela się, nie „zapomina” o wadach, pamiętając jedynie zalety. Zawsze z etykietką outsidera, zasłużoną zupełnie w znaczeniu komplementu oczywiście. Wspomnienie komunizmu, jest – ożywając karkołomnego dość określenia – wzruszające. Bo z jednej strony absurd i komizm wręcz barejowski, z drugiej podłość i okrucieństwo systemu. I „amerykański sen” nie jest tak kryształowy, choć Głowacki nie pozostawia cienia wątpliwości, że prawdziwy. To determinacja, ciężka praca i... loteria. To bardzo męska opowieść rodem z Pragi Południe, opowieść o Głowackim, ale i o Wielkich świata kultury tamtego okresu.

Słodko-gorzka to opowieść, ale przez to nad wyraz wiarygodna. U innych byłby to cynizm i niesmaczny żart, u Głowackiego to racjonalizm i uczciwość zwykła. Ani sobie, ani innym nie wystawia laurki, nie wybiela się, nie „zapomina” o wadach, pamiętając jedynie zalety. Zawsze z etykietką outsidera, zasłużoną zupełnie w znaczeniu komplementu oczywiście. Wspomnienie komunizmu,...

Kapitalna książka! Postać Janusza Głowackiego kojarzyłem do tej pory zdawkowo, jednak jego autobiografia okazała się fascynującą lekturą - żył po swojemu, znał większość wybitnych twórców kultury II poł XX wieku w Polsce, a i wielu w USA, dokąd wyemigrował na początku lat 80.

Kapitalny humor, czasami po bandzie, ale mnie akurat taki styl odpowiada, kopalnia anegdot, niektóre być może lekko naciągnięte, ale czyta się to jednym tchem. Na koniec autor zaskakuje stylową nutą refleksyjną.

Boję się jedynie, że ta szalona autobiografia jest ciekawsza niż same sztuki Głowackiego, ale cóż, przekonajmy się!

Kapitalna książka! Postać Janusza Głowackiego kojarzyłem do tej pory zdawkowo, jednak jego autobiografia okazała się fascynującą lekturą - żył po swojemu, znał większość wybitnych twórców kultury II poł XX wieku w Polsce, a i wielu w USA, dokąd wyemigrował na początku lat 80.

Kapitalny humor, czasami po bandzie, ale mnie akurat taki styl odpowiada, kopalnia anegdot,...

Zbiór anegdot, czerpiący garściami z Hłaski. Mimo wszystko dobre.

Zbiór anegdot, czerpiący garściami z Hłaski. Mimo wszystko dobre.

Moja ulubiona książka Pana Janusza. Gdzie chyba w najlepszy, najbarwniejszy sposób, pokazuje jak los zaniósł go do NY i jak tam musiał, rozpocząć swoje życie na nowo. Sporo również anegdot, z komunistycznej Polski. Kwintesencja najlepszego stylu autora.

Moja ulubiona książka Pana Janusza. Gdzie chyba w najlepszy, najbarwniejszy sposób, pokazuje jak los zaniósł go do NY i jak tam musiał, rozpocząć swoje życie na nowo. Sporo również anegdot, z komunistycznej Polski. Kwintesencja najlepszego stylu autora.