Treścią tego utworu jest konfrontacja programu terrorystów ze zwolennikami tezy o ‎nieskrępowanym rozwoju człowieka i społeczności. Krytycy zauważają, że pionierskim ‎osiągnięciem Hollanka w tej powieści było „odmienne spojrzenie na człowieka przyszłości, jak i ‎po raz pierwszy po wojnie wykorzystanie schematu utworu kryminalnego w budowie akcji ‎powieści fantastycznonaukowej”‎ ‎ , co było zasługą odwilży popaździernikowej i powrotu na ‎półki księgarskie literatury „nieindoktrynującej”, w tym kryminalnej ‎. Była ona także wysoko ‎oceniona przez Konrada Fiałkowskiego ‎. Podobnie jak pierwsze wydania "Obłoku Magellana" ‎Lema ‎ czy "Wróbli Galaktyki" Fiałkowskiego ‎, jej pierwsze wydanie zawiera „Słowniczek”, ‎zawierający „wyjaśnienie trudniejszych terminów technicznych i naukowych, oraz wskazuje na ‎niektóre naukowe źródła fantastycznych pomysłów autora powieści”‎ ‎.‎
Jednakże ponieważ Hollanek nie miał talentu literackiego Lema, czy chociażby Borunia i Trepki, ‎to powieść ta mocno się zestarzała, nie tylko z powodu naiwności w dziedzinie opisu technologii ‎przyszłości (np. zaawansowane roboty, które mogły funkcjonować tylko w „gęsim” szyku),ale ‎też w budowaniu osobowości jej bohaterów. Nie są oni ani tak ciekawi ani też tak ‎przekonywujący jak choćby bohaterowie wcześniejszej ‎‎„Trylogii Kosmicznej” Borunia i Trepki, nie wspominając już o postaciach z dzieł Lema. Sporo ‎zastrzeżeń budzi też sposób prowadzenia akcji, która często wydaje się być zbytnio ‎skomplikowana - stąd też powieść ta zawiera wielostronicowy epilog, który jest właściwie ‎streszczeniem powieści i zamknięciem jej wątków.‎

Treścią tego utworu jest konfrontacja programu terrorystów ze zwolennikami tezy o ‎nieskrępowanym rozwoju człowieka i społeczności. Krytycy zauważają, że pionierskim ‎osiągnięciem Hollanka w tej powieści było „odmienne spojrzenie na człowieka przyszłości, jak i ‎po raz pierwszy po wojnie wykorzystanie schematu utworu kryminalnego w budowie akcji ‎powieści...

Drugie wydanie debiutu książkowego Adama Hollanka... no... nie jest najlepsze. Możliwe, że to problem czasu, rok 1984 (czy w ogóle lata 80') to nie był najlepszy czas dla Polski i rynku książki. Wydawnictwo "Śląsk" rozpoczęło serię "Ze spodkiem", w nowym formacie i szacie graficznej (okładkę zaprojektował Andrzej Kacperek). Jednak... upchnęli powieść na nieco mniejszej ilości stron, w formacie o połowę mniejszym :( Wyrzucili tak istotny słowniczek. Dodano posłowie Andrzeja Niewiadomskiego (jeden z autorów "Fantastyki", współautor "Leksykonu Fantastyki Naukowej" Wydawnictwa Poznańskiego),które nie rekompensuje braku autorskiego słowniczka... wielka szkoda. To wydanie jest wciąż o wiele łatwiej dostępne niż pierwsze z 1958... jednak jest gorsze. Dlatego obniżam ocenę... chociaż to ta sama fabuła. O wartości książki stanowi nie tylko fabuła ale również wydanie i (jak w tym przypadku) treści dodatkowe. Okładka jest fajna i nawiązuje do treści... jednak to trochę za mało.

Drugie wydanie debiutu książkowego Adama Hollanka... no... nie jest najlepsze. Możliwe, że to problem czasu, rok 1984 (czy w ogóle lata 80') to nie był najlepszy czas dla Polski i rynku książki. Wydawnictwo "Śląsk" rozpoczęło serię "Ze spodkiem", w nowym formacie i szacie graficznej (okładkę zaprojektował Andrzej Kacperek). Jednak... upchnęli powieść na nieco mniejszej...

Pierwsza książka Adama Hollanka. Jeszcze jednak sporo czasu upłynie nim będzie współtworzył kultowe czasopismo "Fantastyka". Książka wydana w 1958 roku zaskakuje tym jak bardzo jest "science" w tym całym "fiction". Na końcu książki znajduje się słowniczek, gdzie autor szerzej wyjaśnia zagadnienia z fabuły. I to naprawdę robi wrażenie, jaką naukową podbudowę stworzył: elektronowy katalog (coś jak współczesny internet),maszynka indukcyjna (kuchenka indukcyjna),elektronowy tłumacz (Google Translator). Do tego zagadnienia teoretyczne (mniej lub bardziej) jak antygrawitacja, antymateria, teoria pola. Pod tym względem bije na łeb Stanisława Lema, bo nie są to tylko filozoficzno-społeczne teorie. Chociaż pojawiają się ciekawe wizje społeczeństwa przyszłości... tak bardzo podobne do tego, którego teraz doświadczamy.

Jak część naukowa jest niezła, to fikcyjna tj. fabularna już taka sobie. Literacko to jest słabe, za dużo nieuzasadnionych tempem wydarzeń równoważników zdań. Dialogi i opisy brzmią wręcz sztucznie. Autor rozkręca się tam gdzie może opowiedzieć o świecie. Język mu się rozluźnia i buduje zdania wielokrotnie złożone. To czyta się fajnie. Jednak tak czy inaczej lektura nie odpycha.

Fabuła też nie jest zbyt wyrafinowana. Kilka wątków: obyczajowy, kryminalny i techniczny ostatecznie się splata w średnią historię. Momentami jak kwiatek do kożucha... ale autor miał zacięcie sensacyjne i wprowadził "starego detektywa" Głaza... który momentami mnie drażnił. Zachowanie femme fatale bardzo pretensjonalne. Czasami fabuła była mocno naciągana, po to by dopiąć wątki. Jakby autor się zorientował, że kończą mu się kartki. Wysyła jednego z bohaterów przez cały świat, by zrobił coś istotnego dla fabuły (opisane na 3 stronach) i zabrać go z powrotem na Antarktydę. Ostatecznie wszystko się okazuje i dostajemy podsumowanie historii od Głaza. Trochę to niezborne.

W takich ramotkach, jeśli nie znajduję walorów literackich ani fabularnych - skupiam się na walorach historycznych lub naukowych, prognozowaniu przyszłości. "Katastrofa" jest wartościowa pod tym ostatnim względem. Plus próby opisania świata i społeczeństwa najbliższej przyszłości. Generalnie więc oceniam na 7. Ale pozycja raczej dla archeologów SF.

Pierwsza książka Adama Hollanka. Jeszcze jednak sporo czasu upłynie nim będzie współtworzył kultowe czasopismo "Fantastyka". Książka wydana w 1958 roku zaskakuje tym jak bardzo jest "science" w tym całym "fiction". Na końcu książki znajduje się słowniczek, gdzie autor szerzej wyjaśnia zagadnienia z fabuły. I to naprawdę robi wrażenie, jaką naukową podbudowę stworzył:...