Za PRL-u miłośnicy fantastyki kupowali wszystko spod tego szyldu bo wybór nie był szalony. Tak i ja robiłem. Nie czytałem wszystkiego bo nie jestem jakimś specjalnym pożeraczem książek. A "Lampart" czekał na inne czasy. Nastał inny czas i w ramach sentymentu postanowiłem zabrać się za coś starego w nadziei odkrycia perełki. Nie tym razem niestety. Książka zawiera powieść "Lampart ze szczytu Kilimandżaro" i małą opowieść "Planeta, która nie może nic dać". W pierwszej - dość karkołomny, ale ciekawy pomysł (wszyscy ludzie na Ziemi mogą poznać datę własnej śmierci) jest rozwinięty w przegadaną, "psychologiczną" i nudną historię. Druga to trawestacja mitu Pigmaliona z kosmitami zamiast bogów. Lepsze, głównie dlatego, że krótsze. ;-) Radziecka fantastyka wydała rzeczy genialne, średnie i słabe, a książka Łarionowej należy do tych ostatnich. Dobrze przynajmniej, że nie ma tu komunistycznej retoryki.

Za PRL-u miłośnicy fantastyki kupowali wszystko spod tego szyldu bo wybór nie był szalony. Tak i ja robiłem. Nie czytałem wszystkiego bo nie jestem jakimś specjalnym pożeraczem książek. A "Lampart" czekał na inne czasy. Nastał inny czas i w ramach sentymentu postanowiłem zabrać się za coś starego w nadziei odkrycia perełki. Nie tym razem niestety. Książka zawiera powieść...

Choć kupione za złotówkę, bo autorka to imienniczka, to podobało mi się, choć po rosyjsku niezrozumiałe. Ale coś w tej książce było

Choć kupione za złotówkę, bo autorka to imienniczka, to podobało mi się, choć po rosyjsku niezrozumiałe. Ale coś w tej książce było