Klasyczny kryminał, z lat 70tych. Czytając trzeba mieć to niestety na uwadze.
Od czasu do czasu bardzo lubię sięgnąć po kryminał pisany w innych czasach, aby trochę nabrać dystansu no naszej wirtualnej rzeczywistości.
Wóz strażacki niestety nie zachwyca.
Świetnie opisuje klimat tamtych czasów, budki telefoniczne,umiłowanie socjalizmu i mnóstwo stereotypów.
Ale samo śledztwo w zasadzie mało ciekawe, trochę wręcz nudnawe. Policjanci opisani bardzo tendencyjnie, główny bohater Martin Beck w zasadzie niewiele występuje w książce, co jest dziwne skoro chyba miał być przodującą postacią.
Na szczęście książka ma niewiele więcej niż 200 stron, więc można ją zabrać w podróż jako czasoumilacz.
Polecam głównie dla urozmaicenia.

Klasyczny kryminał, z lat 70tych. Czytając trzeba mieć to niestety na uwadze.
Od czasu do czasu bardzo lubię sięgnąć po kryminał pisany w innych czasach, aby trochę nabrać dystansu no naszej wirtualnej rzeczywistości.
Wóz strażacki niestety nie zachwyca.
Świetnie opisuje klimat tamtych czasów, budki telefoniczne,umiłowanie socjalizmu i mnóstwo stereotypów.
Ale samo śledztwo...

Zadziwia mnie, choć potwierdza to moją wcześniejszą wiedzę, że Sztokholm sprzed 50 lat był na tym etapie, na jakim są dzisiejsze polskie miasta - samochodów coraz więcej, coraz większy niedobór miejsc parkingowych, coraz większa agresja i wzajemna niechęć, podsycana anonimowością. Ba, mało tego - autorzy określają miasto jako "największego truciciela północnej Europy". Jak widać reszta Europy poszła naprzód,a my na razie idziemy w kierunku ściany, i jak sobie rozwalimy na niej porządnie łby, to zaczniemy się cofać i myśleć nie tylko o budowie nowych parkingów i dróg, nie tylko o "świętej własności prywatnej" i prawie każdego do spalenia w piecu swoich śmieci (bo dom prywatny, a śmieci własne),lecz także o tym, że żyjemy w jednej przestrzeni i jeśli nie zaczniemy o nią dbać, będziemy się czuli coraz gorzej i gorzej.
Nie wspominam nic o zagadce kryminalnej zawartej w książce, bo choć jest dość ciekawa, to dla mnie trochę wtórna względem warstwy socjologiczno-obyczajowej.

Zadziwia mnie, choć potwierdza to moją wcześniejszą wiedzę, że Sztokholm sprzed 50 lat był na tym etapie, na jakim są dzisiejsze polskie miasta - samochodów coraz więcej, coraz większy niedobór miejsc parkingowych, coraz większa agresja i wzajemna niechęć, podsycana anonimowością. Ba, mało tego - autorzy określają miasto jako "największego truciciela północnej Europy"....

Książka podobno jest początkiem skandynawskich kryminałów.
Czyta się ją trochę z przymrużeniem oka (należy pamiętać kiedy powstała),trochę odbiega od dzisiejszych kryminałów, lekka przestarzała, trochę zakurzona. Ale mimo to ma swój urok.

Książka podobno jest początkiem skandynawskich kryminałów.
Czyta się ją trochę z przymrużeniem oka (należy pamiętać kiedy powstała),trochę odbiega od dzisiejszych kryminałów, lekka przestarzała, trochę zakurzona. Ale mimo to ma swój urok.

wszystko co pisał ten duet jest doskonałe!

wszystko co pisał ten duet jest doskonałe!

Słysząc o sukcesie Larssona, który wzorował się na Sjöwall i Wahlöö pisząc Milenium pomyślałam, że musze sięgnąć po którąś z powieści tych skandynawskich mentorów. Wybór padł na Wóz strażacki który zniknął. Moje osobiste odczucia po przeczytaniu nie są najlepsze. Kryminał co prawda ma ponad 40 lat (wydany 1969 roku) czytając go miałam wrażenie, że czegoś mi w nim zabrakło, niestety książka nudzi i jest mało zaskakująca, intryga wyjątkowo przewidywalna mnie ona nie wciągła. Autorzy momentami chcieli być zabawni, ale nawet to im nie wyszło.

Słysząc o sukcesie Larssona, który wzorował się na Sjöwall i Wahlöö pisząc Milenium pomyślałam, że musze sięgnąć po którąś z powieści tych skandynawskich mentorów. Wybór padł na Wóz strażacki który zniknął. Moje osobiste odczucia po przeczytaniu nie są najlepsze. Kryminał co prawda ma ponad 40 lat (wydany 1969 roku) czytając go miałam wrażenie, że czegoś mi w nim zabrakło,...

Podobno autorzy to prawdziwi rodzice skandynawskiego kryminału, pierwowzór "mężczyzn, którzy nienawidzą kobiet". Czy ja się z tym zgadzam? Nie umiem odpowiedzieć. W każdym razie ukazuje odległą rzeczywistość.

Podobno autorzy to prawdziwi rodzice skandynawskiego kryminału, pierwowzór "mężczyzn, którzy nienawidzą kobiet". Czy ja się z tym zgadzam? Nie umiem odpowiedzieć. W każdym razie ukazuje odległą rzeczywistość.

Kryminały pary Maj Sjowall, Per Wahloo czyta się z niekłamaną przyjemnością, w odróżnieniu od współczesnych ślamazarnych i grafomańskich kryminałów ich skandynawskich "dzieci". Zwięzłe, konkretne fabuły, z konkretnymi i żywymi bohaterami. No i intrygi kryminalne trzymające w napięciu do ostatniej strony. Czegóż chcieć więcej.

C.d. na blogu: http://mamerkus.blogspot.com/2013/02/maj-sjowall-per-wahloo-woz-strazacki.html

Kryminały pary Maj Sjowall, Per Wahloo czyta się z niekłamaną przyjemnością, w odróżnieniu od współczesnych ślamazarnych i grafomańskich kryminałów ich skandynawskich "dzieci". Zwięzłe, konkretne fabuły, z konkretnymi i żywymi bohaterami. No i intrygi kryminalne trzymające w napięciu do ostatniej strony. Czegóż chcieć więcej.

C.d. na blogu:...

Nudna staroć z 69 r.

Nudna staroć z 69 r.

Jest dobrze, ale raczej bez rewelacji. Może dlatego, że przeczytałam kilka wcześniejszych tomów i powieści te straciły dla mnie urok nowości. Niemniej rozrywka przednia, bardzo w stylu retro.

Jest dobrze, ale raczej bez rewelacji. Może dlatego, że przeczytałam kilka wcześniejszych tomów i powieści te straciły dla mnie urok nowości. Niemniej rozrywka przednia, bardzo w stylu retro.