Ciekawa rzecz, właściwie poprzednicy opisali zawartość więc nie ma co...
Mnie zafrapowały wtórne interpretacje eksperymentu rozwijane przez Huxleya nader obszernie. Pomijając niebywałą erudycję autora zwraca uwagę to, że pola interpretacyjne Huxley'a to przedmiot współczesnych badań przy pomocy czynnościowego MRI. Spekulacje na temat schizofrenii znajdujemy także w innych publikacjach ( "paranoia positiva"). Szczególnie utkwiły mi w pamięci wywody na temat zmian w percepcji obrazów i muzyki ( Suita Liryczna Albana Berga !!!)

Ciekawa rzecz, właściwie poprzednicy opisali zawartość więc nie ma co...
Mnie zafrapowały wtórne interpretacje eksperymentu rozwijane przez Huxleya nader obszernie. Pomijając niebywałą erudycję autora zwraca uwagę to, że pola interpretacyjne Huxley'a to przedmiot współczesnych badań przy pomocy czynnościowego MRI. Spekulacje na temat schizofrenii znajdujemy także w innych...

Mieszane opinie czytelników szczerze wywarły na mnie zdziwienie. Nie spodziewałem się, jak książka będąca podstawą kultury hipisowskiej, może nie spodobać się osobie sięgającej konkretnie po nią. Wybór dzieła Aldousa Huxleya zaznajamia czytelnika z meskaliną i psychocybiliną, czyli środkami psychoaktywnymi. Pisarz, podróżnik po plamieniach z bogatą kulturą wobec dóbr natury i tradycją szamańską, sprawozdaje swoje wyprawy i opisuje je bardzo dokładnie, prostym do zrozumienia językiem. Podczas sesji z szamanką, która najbardziej zapadł mi w pamięć z powodu zażycia innowacyjnej metody środka psychodelicznego w postaci tabletek z psychocybiliną, a nie jak szamanka była do tego przyzwyczajona, owocnikami grzybów. Poczułem się, jakbym był tam z nimi. Książka ma na celu przede wszystkim przedstawić genezę i działanie obu substancji oraz przybliża sposób, w jakich ilościach się je spożywa, relacjonując efekty i doświadczenia po ich zażyciu.

Mieszane opinie czytelników szczerze wywarły na mnie zdziwienie. Nie spodziewałem się, jak książka będąca podstawą kultury hipisowskiej, może nie spodobać się osobie sięgającej konkretnie po nią. Wybór dzieła Aldousa Huxleya zaznajamia czytelnika z meskaliną i psychocybiliną, czyli środkami psychoaktywnymi. Pisarz, podróżnik po plamieniach z bogatą kulturą wobec dóbr natury...

Treść "Drzwi percepcji" to opis kontrolowanego eksperymentu, który przeprowadził na sobie Huxley zażywając meskalinę.
Muszę powiedzieć, że zaskoczyła mnie i wręcz wzruszyła szczerość autora. Nie bał się on przyznać, że pewne doznania go roczarowały. Śmiało przyznawał się w niektórych momentach do ograniczoności swojego umysłu. Nie robił z siebie wielkiego guru, który zażył halucynogem i z tej racji uznaje się za oświeconego.
Huxley ciekawie opisał swoje doświadczenia, łącząc je z filozofiami Wschodu oraz sztuką. Jednak nic w jego wrażeniach mnie jakoś specjalnie nie oczarowało, niewiele jest tu też materiałów do jakichś większych przemyśleń. Znajdzie się kilka ciekawych cytatów i spostrzeżeń - i w sumie tyle.
Co do eseju "Niebo i piekło", który znalazł się w moim wydaniu to powiem tyle, że źle się zestarzał. Jak już zauważył ktoś z komentujących na tym portalu - wiele teorii Huxleya przedstawionych w tym tekście jest już zwyczajnie nieaktualnych.

Treść "Drzwi percepcji" to opis kontrolowanego eksperymentu, który przeprowadził na sobie Huxley zażywając meskalinę.
Muszę powiedzieć, że zaskoczyła mnie i wręcz wzruszyła szczerość autora. Nie bał się on przyznać, że pewne doznania go roczarowały. Śmiało przyznawał się w niektórych momentach do ograniczoności swojego umysłu. Nie robił z siebie wielkiego guru, który zażył...

Okropne wydanie z zielonym tekstem i pełne literówek. Jednocześnie jedna z tych książek, o których człowiek słyszał, że są jakoś nie wiadomo jak przejebane, a okazują się no cóż normalne - ot kwestia czasów. Ale bardzo mi w sumie pomogła w zrozumieniu, że od meskaliny człowiek nie robi się magicznie mądrzejszy, a może i robi ale niespecjalnie mu się chce. No i spoko, czilera i utopia.

Okropne wydanie z zielonym tekstem i pełne literówek. Jednocześnie jedna z tych książek, o których człowiek słyszał, że są jakoś nie wiadomo jak przejebane, a okazują się no cóż normalne - ot kwestia czasów. Ale bardzo mi w sumie pomogła w zrozumieniu, że od meskaliny człowiek nie robi się magicznie mądrzejszy, a może i robi ale niespecjalnie mu się chce. No i spoko,...

Dwa eseje, tak naprawdę o niczym, meskalina jest jedynie tłem w rozważaniach autora. Więcej dowiedziecie się z dokumentu na Netflixie niż z tej książki. Autor mam wrażenie popłynął w swych rozważaniach trochę za mocno. Ale dzięki dodatkom na końcu książki poznałam nazwiska kilku malarzy, o których nigdy nie słyszałam a ich prace mnie zachwyciły. To jedyny plus tej pozycji. Ogólnie szkoda na nią czasu.

Dwa eseje, tak naprawdę o niczym, meskalina jest jedynie tłem w rozważaniach autora. Więcej dowiedziecie się z dokumentu na Netflixie niż z tej książki. Autor mam wrażenie popłynął w swych rozważaniach trochę za mocno. Ale dzięki dodatkom na końcu książki poznałam nazwiska kilku malarzy, o których nigdy nie słyszałam a ich prace mnie zachwyciły. To jedyny plus tej pozycji....

Przeczytałem tę książkę z pewnymi trudnościami (momentami się gubiłem "co autor miał na myśli"). Podzielona na rodziały, pierwszym "Drzwi Percepcji" a drugi "Niebo i Piekło". Zdecydowanie bardziej podobał mi się pierwszy rozdział, otwierający oczy na aspekty życia (co zaskakujące, książka już ma trochę lat a trafnie opisane są dzisiejsze czasy w pewnym sensie). Omówienie tematu korzystania z używek przez ludzi i po co to robią jak i wykorzystanie ich w różnych religiach było bardzo trafne :) Trafiłem na tytuł po przeczytaniu "LSD - Moje Trudne Dziecko" - polecam serdecznie.

Przeczytałem tę książkę z pewnymi trudnościami (momentami się gubiłem "co autor miał na myśli"). Podzielona na rodziały, pierwszym "Drzwi Percepcji" a drugi "Niebo i Piekło". Zdecydowanie bardziej podobał mi się pierwszy rozdział, otwierający oczy na aspekty życia (co zaskakujące, książka już ma trochę lat a trafnie opisane są dzisiejsze czasy w pewnym sensie). Omówienie...

kiedyś do tego wrócę

kiedyś do tego wrócę

Doświadczenia psychonautyczne nie tylko są nieprzekazywalne, ale też niedające się dobrze opisać. Sądziłam jednak, że jeśli ktokolwiek miałby to zrobić sensownie, to właśnie Huxley. Sięgnęłam więc po Drzwi percepcji, czyli relację z eksperymentu, w ktorym w kontrolowanych warunkach pisarz przyjął meskalinę, czyli halucynogen pozyskiwany z meksykańskich kaktusów.

Huxley opisuje sposób działania substancji na kolejne zmysły i emocje: wzrok, umiejętność myślenia i zapamiętywania, a także na wolę, czy poczucie czasu. Przy czym autor stara się robić to profesjonalnie, żeby podkreślić, że dla niego to faktycznie eksperyment naukowy, a nie “branie narkotyków” i zabawa.

Zresztą całe doświadczenie było szczegółowo zaprojektowane. Przewidziane zostało badanie reakcji na różne kolory, muzykę, obrazy, przyrodę, czy ekspozycję na wiele bodźców podczas spacerów w różne miejsca. W trakcie trwania eksperymentu towarzyszący mu badacze zadawali pytania, a całość została nagrana. Huxley spisał relację własnie na podstawie tego nagrania i przemyśleń, tych które miał w trakcie i tych po zejściu fazy.

🌵 Drzwi percepcji

Są to zapiski o tyle ciekawe, że o ile wiem, dość wiernie oddają postrzeganie świata pod wpływem halucynogenów. Na przykład człowiek traci wtedy zupełnie zainteresowanie czasem i nie widzi powodu, żeby zająć się czymś konkretnym. Inne są kolory, inne myśli, inaczej widzi się faktury przedmiotów i w ogóle inaczej postrzega same przedmioty.

Co wiecej, Huxley pisze, że powody dla których na codzień cierpimy, czy się przejmujemy tracą zupełnie na znaczeniu, co może mieć pozytywny wpływ na psychikę. Pisarz podkreśla też fakt, że bardzo ważne są okoliczności tego typu doświadczeń. Trzeba zacząć z dobrym nastawieniem i mieć otoczenie, w którym czujemy się bezpiecznie, a najlepiej przewodnika mówiącego, co jest czym. Bez tego na powierzchnię świadomości mogą wypłynąć paranoje, a “wszystko, co się wydarzyło będzie dowodem konspiracji przeciw tobie”. I nie da się tego w żaden sposób zatrzymać, ani świadomie kontrolować, więc bez odpowiednich warunków i przygotowania, efekt może być traumatyzujący. Nie jest to też substancja dla osób, które mają tendencje do epizodów depresyjnych czy lękowych.

🌵 Niebo i piekło

Opis doświadczeń podczas eksperymentu nie jest jedyną treścią tej książki. W książce Drzwi percepcji przedrukowany jest także drugi tekst, a właściwie seria krótkich esejów, w których autor patrzy szerzej i zastanawia się nad potrzebą odczywania autotranscendencji, którą obecnie legalnie najcześciej umożliwia np. alkohol. Huxley przekonuje, że potrzeba ucieczki od codzienności i zatracenia się w sobie jest naturalna i niezbędna do utrzymania zdrowia psychicznego.

W drugiej części pt. Niebo i piekło prowadzi też rozwazania nt. mistycyzmu w sztuce i rozwoju możliwości wchodzenia w trans za pomocą różnych działań, nie tylko wspomagaczy chemicznych. Są to na przykład różnego rodzaju medytacje, czy średniowieczne praktyki umartwiające, jak biczowanie, czy głodzenie. Pisze też o przedmiotach i widokach, które pomagają w wejściu w fazę tj. szkło, czy metalowe błyskotki.

🌵 Nieopisywalne doświadczenie

Generalnie książka jest ciekawostką i być może jakimś dowodem anegdotycznym, że substancje psychodeliczne, które niesprawiedliwie dzisiaj wrzuca się do jednego worka z narkotykami, nie tylko mogą być nieszkodliwe, a przy odpowiednim przygotowaniu nawet pożyteczne.

Huxley dość dokładnie opisuje, co się z nim dzieje, choć nawet on nie unika wpadania w natchnione opisy. Na szczęście są one względnie krótkie. Poza tym podaje interesujące konkrety, np. przyjętą dawkę, sposób, w jaki substancja działa na mózg i jakie konretnie są tego efekty. To pozwala dać pewien wgląd, jak wygląda świat na psychodelikach, niestety tylko pewien.

Doświadczenia psychonautyczne nie tylko są nieprzekazywalne, ale też niedające się dobrze opisać. Sądziłam jednak, że jeśli ktokolwiek miałby to zrobić sensownie, to właśnie Huxley. Sięgnęłam więc po Drzwi percepcji, czyli relację z eksperymentu, w ktorym w kontrolowanych warunkach pisarz przyjął meskalinę, czyli halucynogen pozyskiwany z meksykańskich kaktusów.

Huxley...

Drzwi percepcji polecam, szczególnie końcówkę z przemyśleniami autora. Drugiej części przeciwnie, autor opiera się na niektórych błędnych założeniach, w związku z czym i jego kolejne wnioski są błędne

Drzwi percepcji polecam, szczególnie końcówkę z przemyśleniami autora. Drugiej części przeciwnie, autor opiera się na niektórych błędnych założeniach, w związku z czym i jego kolejne wnioski są błędne

Książka podzielona na 2 części. Pierwsza część to opis doświadczeń autora po zażyciu meskaliny wraz z odniesieniami do malarstwa. Ta część to zdecydowanie najmocniejszy fragment książki - ciekawe przemyślenia i spostrzeżenia.
W drugiej części autor skupia się na innych możliwościach wprowadzenia się w stan ponad zwykłą egzystencję. Dużo o malarstwie, sztuce i religiach.
Mi osobiście na plus zadziałała forma pisania - świetnie oddaje wrażenia. Drugim plusem jest wrażliwość autora, która otwiera pewną sferę dotąd mi nieznaną.
Polecam!

Książka podzielona na 2 części. Pierwsza część to opis doświadczeń autora po zażyciu meskaliny wraz z odniesieniami do malarstwa. Ta część to zdecydowanie najmocniejszy fragment książki - ciekawe przemyślenia i spostrzeżenia.
W drugiej części autor skupia się na innych możliwościach wprowadzenia się w stan ponad zwykłą egzystencję. Dużo o malarstwie, sztuce i religiach.
Mi...