Książka ta jest z jednej strony cenna, bo podejmuje się opisania wojny z perspektywy Jednostki/Człowieka/Żołnierza. Pierwsze rozdziały (do początku wojny w '41) były dla mnie niezwykle interesujące, wręcz pasjonujące, pokazywały bowiem jak formowała się sowiecka mentalność, jak formowani i indoktrynowani byli ludzie w latach trzydziestych w "Czerwonym Raju".

Naprawdę spójny wykład, który mocno poszerzył moje horyzonty wiedzy o Człowieku i o Społeczeństwie (bo to często były wprost mechanizmy z książek S-F o inżynierii społecznej) i o tym co działo się Sowieckiej Rosji widziane na poziomie zwykłych ludzi , a nie mocno abstrakcyjnym poziomie mechanizmów władzy opisanym w Dziele: Robert Conquest : Wielki Terror .

Niestety, z drugiej strony, dalsze Rozdziały zaczynają być chaotyczne, choć ilość informacji i zebranych relacji jest ogromna i budzi szacunek - to właśnie robi się powoli zbiór relacji żołnierzy, politruków i biernych uczestników wojny, uporządkowanych w kolejne chronologiczne etapy Wojny. Oczywiście kolejne rozdziały mają myśl przewodnią, narracja jest ciekawa, ale jednak lektura trochę utyka...

Podsumowując pozytywnie: Książka zainspirowała mnie do sięgnięcia po dzieła Richarda Pipesa...

Książka ta jest z jednej strony cenna, bo podejmuje się opisania wojny z perspektywy Jednostki/Człowieka/Żołnierza. Pierwsze rozdziały (do początku wojny w '41) były dla mnie niezwykle interesujące, wręcz pasjonujące, pokazywały bowiem jak formowała się sowiecka mentalność, jak formowani i indoktrynowani byli ludzie w latach trzydziestych w "Czerwonym Raju".

Naprawdę...

Autorka nie prezentuje co prawda takiego stylu jak Norman Davis czy Antony Beevor i miejscami tekst wydawał mi się lekko haotyczny, to nadal "Wojna Iwana" jest pozycją godna polecenia.
W dość udany sposób przedtawiona została zarówno sytuacja samych żołnierzy radzieckich jak i to co działo się poza frontem. Pisarka w dośc zgrabny sposób łączy poruszane tematy z chronologią wydarzeń II wojny światowej.

Autorka nie prezentuje co prawda takiego stylu jak Norman Davis czy Antony Beevor i miejscami tekst wydawał mi się lekko haotyczny, to nadal "Wojna Iwana" jest pozycją godna polecenia.
W dość udany sposób przedtawiona została zarówno sytuacja samych żołnierzy radzieckich jak i to co działo się poza frontem. Pisarka w dośc zgrabny sposób łączy poruszane tematy z chronologią...

Kim był czerwonoarmista.? Bohaterem, ludowym żołnierzem czy zwyrodnialcem ? Autorka próbuje znaleźć na to odpowiedzi i chyba takie daje. Są różne, jak różni byli "ludzie radzieccy" powołani pod broń, a były ich miliony. Stara się pokazać, że to nie to nie mityczny T-34 wygrał wojnę ale ludzie którzy w nim walczyli, a głównie ci biegnący za czołgiem. Pokazuje co ich gnało, a były to różne motywację. Kule NKWD, fatalizm czy ideologia. W sumie obala mit Armii Czerwonej nieskalanej zbrodnią, niezwyciężonej i braterskiej. Ale, to ta armia zdołała poknać nazistów i stworzyć kłamliwy mit funkcjonujący w Rosji do dziś. Wiele wad tej armii zostało później zaszczepionych w Ludowym Wojsku Polskim. Choć zachęcanie do samodzielności, innowacyjność nigdy nie były naszą mocną stroną. To jednak bieda, zamordyzm, brak szkolenia, traktowanie żołnierzy jako darmową siłę roboczą zostało upowszechnione w ludowym wojsku.
Jeszcze jedna konkluzja. Po pokonaniu III Rzeszy, Armia Czerwona też była wyczerpana wojną i w dużej mierze zdeprawowana. Mogła nie podołać kolejnemu konfliktowi. Jednak wszyscy mieli dość wojny. Brytyjczycy wyczerpali zasoby ludzkie i finansowe, Amerykanie musieli sobie poradzić z Japonią. Dlatego nadzieje na wojnę między aliantami, to były krwawe mżonki. Ale też nie byłoby komu nieść czerwonego sztandaru, aż po Pireneje. Czym straszył Stalin.

Kim był czerwonoarmista.? Bohaterem, ludowym żołnierzem czy zwyrodnialcem ? Autorka próbuje znaleźć na to odpowiedzi i chyba takie daje. Są różne, jak różni byli "ludzie radzieccy" powołani pod broń, a były ich miliony. Stara się pokazać, że to nie to nie mityczny T-34 wygrał wojnę ale ludzie którzy w nim walczyli, a głównie ci biegnący za czołgiem. Pokazuje co ich gnało, a...

Fascynująca historia metamorfozy żołnierza radzieckiego, jego osobowości, rozwoju w trakcie trwania II wojny światowej od klęski czerwca 1941 roku po waleczność i agresję kilka lat później. To, kim był i kim z czasem stał się Iwan, radzieckim walcem zgniatającym wszystkich i wszystko.
Czerwoną zarazą, która niosąc wyzwolenie niosła ze sobą unicestwienie w każdym miejscu i czasie.

https://internetowacela.blogspot.com

Fascynująca historia metamorfozy żołnierza radzieckiego, jego osobowości, rozwoju w trakcie trwania II wojny światowej od klęski czerwca 1941 roku po waleczność i agresję kilka lat później. To, kim był i kim z czasem stał się Iwan, radzieckim walcem zgniatającym wszystkich i wszystko.
Czerwoną zarazą, która niosąc wyzwolenie niosła ze sobą unicestwienie w każdym miejscu i...

Oceniłbym tę książkę jako ważną i jako uczciwą. Ważną ze względu na temat: życie zwykłych żołnierzy. A to jest temat mityczny. Wystarczy sobie uświadomić obrazy PRL-owskiej kinematografii w zderzeniu z opowiadaniami naszych dziadków: gieroje czy swołocz, wyzwoliciele i złodzieje, bida aż żal i zbrodniarze, okrutni czy swojscy pijacy, zawszone tałatajstwo i Mongoły czy potęga, od której ciarki szły po plecach, nowi okupanci czy nasi, Słowianie. Książka ma swoje słabości. Co do zasobu zebranych źródeł jest niewystarczająca, jak na prowadzoną kwerendę wręcz skąpa, ale o nie było wyjątkowo trudno. W tym sensie rację mają recenzenci piszący o niewykorzystanym potencjale. Za dużo tam dziejów wojny (i to nie od napaści na Polskę, ale od wojny fińskiej) zamiast dziejów żołnierza. Nie uwzględniono też nowych badań nad przedwojenną i wojenną strategią Stalina. Zdarzają się naiwności analizy ustroju i społeczeństwa sowieckiego, ale jak na autorkę z USA jest ich stosunkowo mało. Warto to docenić. Najważniejsze, że nie ma tu apologii komunizmu i usprawiedliwień dla zajęcia Europy Środkowej przez Sowietów. Moim zdaniem jest to książka uczciwa, to znaczy: napisana rzetelnie, starannie, z dbałością o metodę. Najistotniejsza jest chyba próba pokazania ewolucji położenia i postaw żołnierzy oraz świadomość autorki, jak trudne - czy wręcz niemożliwe po latach - jest oddzielenie rzeczywistości od sowieckiej ideologii i propagandy, która ukształtowała obraz wojny w pamięci i odczuciach "ludzi sowieckich". Pod tym względem poruszający jest ostatni rozdział o spotkaniach z weteranami, przemianach pamięci, zapominaniu, roli Wielkiej Wojny Ojczyźnianej dla tożsamości Rosji.

Oceniłbym tę książkę jako ważną i jako uczciwą. Ważną ze względu na temat: życie zwykłych żołnierzy. A to jest temat mityczny. Wystarczy sobie uświadomić obrazy PRL-owskiej kinematografii w zderzeniu z opowiadaniami naszych dziadków: gieroje czy swołocz, wyzwoliciele i złodzieje, bida aż żal i zbrodniarze, okrutni czy swojscy pijacy, zawszone tałatajstwo i Mongoły czy...

Na rynku mamy całą masę książek historycznych poświęconych Armii Czerwonej. Jedne z nich można zaliczyć do grona świetnych, inne swoją formą pozostawiają wiele do życzenia. Jak na ich tle wypada książka Wojna Iwana. Armia Czerwona 1939-1945 autorstwa C.Merridale?

Publikacja nie należy już do najnowszych tytułów, powstała ona pierwotnie w 2005 roku, aby dwa lata później ukazać się po raz pierwszy na naszym rynku. Rok 2020 przynosi jednak wznowienie książki w gustownej twardej oprawie, dając tym samym miłośnikom historii możliwość ponownego zapoznania się z tą pozycją. Zachętą do sięgnięcia po dzieło brytyjskiej historyczki Catherine Merridale, mogą być pozytywne recenzje zarówno środowiska naukowego jak zwykłych czytelników. Już teraz mogę napisać, że wystawiane pozytywne oceny nie były zbytnio przesadne i książka broni się pod względem zarówno technicznym, jak i merytorycznym, chociaż nie uniknęła kilku mniejszych wad.

W dużym uroszczeniu recenzowana publikacja to rozbudowany obraz żołnierza Armii Radzieckiej w latach 1939-1945. Nie ma się jednak tutaj co spodziewać szczegółowych opisów samego militarnego aspektu tego okresu. Autora w głównej mierze skupiła się na ludziach, uczestnikach tych krwawych wydarzeń, którzy żyli i ginęli jako malutkie trybiki wielkiej machiny. II Wojna Światowa pochłonęła dziesiątki milionów istnień, zarówno cywili, jak i żołnierzy, którzy dosyć często ginęli od bezsensownych rozkazów.

Już na sam początek książki pojawia się pewna wada (*przynajmniej dla rodzimego czytelnika). Autora rok 1939 i 1940 potraktowała dosyć płyto, bardziej skupiając się na późniejszych latach. Sam początek wojny jest tutaj opisany mocno szczątkowo, a temat napaści 17 września na Polskę, jest jedynie drobną informacją. Już trochę więcej miejsca poświęcono wojnie z Finlandią, chociaż i tak jest to temat mocno okrojony. Największy nacisk położony jest tutaj na tak zwaną „wojnę ojczyźnianą”, jak Rosjanie określają lata 1941-1945.

Książka Wojna Iwana stara się zburzyć ogólnie przyjętą Rosyjską narrację bohaterskiego żołnierza armii czerwonej. Tak samo rozprawia się z władzą tamtego okresu, która daleka była od przypisywanej sobie wspaniałości. Catherine Merridale ukazuje żołnierzy jak zwykłych ludzi, którzy byli traktowani przez władze jak przysłowiowe „mięso armatnie”. Rozkazy z Moskwy dla większości oficerów to była rzecz święta, więc niezważająca na liczebne straty zmuszali oni podległych sobie ludzi do nadludzkiego wysiłku. To właśnie przez decyzje „szaleńców” często dochodziło do sytuacji, gdzie niepotrzebna śmierć zbierała swoje ogromne żniwo. Określenie „szaleńcy” lub „psychopaci” jest tutaj jak najbardziej adekwatne, bo jak można nazwać inaczej kogoś, kto rozkazuje swoim ludziom przeprasza przez pole minowe w celu jego oczyszczenia, szturm frontowy na gniazdo karabinu maszynowego czy przeprawę przez rzekę, gdy większość ludzi nie potrafi pływać?

Ukazuje ona w swojej pracy psychiczną metamorfozę ludzi, na których wpływ miała nie tylko sytuacja frontowa, ale również wszechobecni oficerowie NKWD czy funkcjonariusze Smierszu, który cały czas dbali o wielką dawkę propagandy i podsycanie nienawiści do wroga. Wszystko to musiało mieć jakiś wpływ na stan psychiczny ludzi. W pewnym momencie przynajmniej cześć z nich wyzbyła się typowo ludzkich cech, stając się prawdziwymi bestiami szalejącymi na ziemiach wyzwalanych. Autorka na całe szczęście nie próbuje ich w ten sposób usprawiedliwiać, wręcz przeciwnie dosadnie opisuje on całkowity brak dyscypliny w szeregach Armii Czerwonej, oraz przyzwolenie z góry na dokonywanie przerażających zabroni.

Autorka w swojej prawie 500 stronicowej książce stara się również pokazać różne podejście żołnierzy do wspomnianej propagandy i oficerów politbiura, dla których często wyzwaniem nie była sama walka z przeciwnikiem, a zdobycie kawałka jedzenia. Ciekawym dodatkiem jest tutaj również pokazanie ich sposób na stres w postaci pieśni, wierszy czy pamiętników, w których było mnóstwo niecenzuralnych określeń. Na sam koniec książki, można poznać w mocnym skrócie dalsze losy frontowców, którzy nagle przestali być potrzebni ojczyźnie i zostali, pozostawi w wielu przypadkach sami sobie.

Całą recenzja na:

https://gameplay.pl/news.asp?ID=123767

Na rynku mamy całą masę książek historycznych poświęconych Armii Czerwonej. Jedne z nich można zaliczyć do grona świetnych, inne swoją formą pozostawiają wiele do życzenia. Jak na ich tle wypada książka Wojna Iwana. Armia Czerwona 1939-1945 autorstwa C.Merridale?

Publikacja nie należy już do najnowszych tytułów, powstała ona pierwotnie w 2005 roku, aby dwa lata później...

Przy ogromnie publikacji na temat wojsk niemieckich i ich "dokonań " w trakcie drugiej wojny światowej, warto zapoznać się z nielicznymi publikacjami na temat Armii Czerwonej. Książka napisana nieco topornym językiem. Zauważalne jest poczucia wyższości autorki nad ludami Europy Wschodniej. Warto jednak przeczytać i pozastanawiać się, kto był bardziej zezwierzęcony...

Przy ogromnie publikacji na temat wojsk niemieckich i ich "dokonań " w trakcie drugiej wojny światowej, warto zapoznać się z nielicznymi publikacjami na temat Armii Czerwonej. Książka napisana nieco topornym językiem. Zauważalne jest poczucia wyższości autorki nad ludami Europy Wschodniej. Warto jednak przeczytać i pozastanawiać się, kto był bardziej zezwierzęcony...

okrucieństwo wojny nałożone na okrutne i bezwzględne rządy chorego człowieka. Mieszanka, która spędza sen z oczu, zabiera spokój i wiarę w ludzi tzw. wielkiej polityki tego świata. Lektura bezwzględnie obowiązkowa.

okrucieństwo wojny nałożone na okrutne i bezwzględne rządy chorego człowieka. Mieszanka, która spędza sen z oczu, zabiera spokój i wiarę w ludzi tzw. wielkiej polityki tego świata. Lektura bezwzględnie obowiązkowa.

Ciekawa choć jednak powierzchowna. Z całą pewnością warto przeczytać.

Ciekawa choć jednak powierzchowna. Z całą pewnością warto przeczytać.

tekst miejscami trudny ale jest to wartosciowa lektura, idealny przyklad wojny opisywanej jako tragedia zwyklych ludzi i z ich perspektywy. mysle ze naprawde warto przeczytac, mozna zyskac zywy obraz II wojny ze strony mieszkancow ZSRR.

tekst miejscami trudny ale jest to wartosciowa lektura, idealny przyklad wojny opisywanej jako tragedia zwyklych ludzi i z ich perspektywy. mysle ze naprawde warto przeczytac, mozna zyskac zywy obraz II wojny ze strony mieszkancow ZSRR.