Rozpoczynamy wraz z Aylą i Jolandarem podróż na zachodnie wybrzeże Europy. Przed nami staje wielka matka europejskich rzek, góry i równiny środkowoeuropejskie. Jak zwykle autorka raczy nas ciekawymi opisami przyrody, a i nie raz puszcza do nas oko mówiąc jak było później, jak cofnęły się lodowce, rozprzestrzeniły lasy. Znakiem firmowym Auel jest dbanie o rzeczywiste przedstawienie kultury materialnej, narzędzi, przedmiotów, polowań. Oglądamy zwierzęta, trawy równin, doliny rzek, wszystko to pozwala nam poczuć religijnego ducha paleolitu, w powieści przedstawionego jako wielka Matka, totemy czy duchy zmarłych. Nie wiemy czy ówcześnie tak właśnie wyobrażano sobie ponadmaterialną rzeczywistość, ale wizja pisarki jest pociągająca. Warto zwrócić uwagę na na prawdę gorące sceny seksu, które również umieszczono w religijnym kontekście.

Rozpoczynamy wraz z Aylą i Jolandarem podróż na zachodnie wybrzeże Europy. Przed nami staje wielka matka europejskich rzek, góry i równiny środkowoeuropejskie. Jak zwykle autorka raczy nas ciekawymi opisami przyrody, a i nie raz puszcza do nas oko mówiąc jak było później, jak cofnęły się lodowce, rozprzestrzeniły lasy. Znakiem firmowym Auel jest dbanie o rzeczywiste...

4 Tom Dzieci Ziemi oferuje nam właściwie podobne doświadczenia co poprzednie. Plusami książki jest to iż mamy znowu
-rozbudowane opisy przyrody
-rozbudowane przeżycia
-wciągająca dalsza część historii
-idealne i naturalne opisy podróży i życia.
Jednak mamy też kilka dosyć sporych minusów
-zbyt duża ilość erotyki która się już po prostu rzyga. Średnio co te 40 stron jest opis "głębokiej studni i lizaniu płatów" Ma się tego już po prostu dość i jest to męczące (chyba że traktuje się tą książkę jako zbiór opowiadań erotycznych)
-powtórzenia tego samego jak rozumiem że ma to pomoc w zrozumieniu co działo się w poprzednich tomach ale jest to tak źle napisane po prostu taki wtręt
-Trochę mało innowacyjności w opowieści zupełnie jakby się czytało Sienkiewicza gdzie te same wątki się przewiją tylko pod zmieniona postacią.
Koniec końców jest to jednak godne polecenia dzieło jednak daleko temu do części 1 (według mnie najlepszej) lub do 2 czy też 3

4 Tom Dzieci Ziemi oferuje nam właściwie podobne doświadczenia co poprzednie. Plusami książki jest to iż mamy znowu
-rozbudowane opisy przyrody
-rozbudowane przeżycia
-wciągająca dalsza część historii
-idealne i naturalne opisy podróży i życia.
Jednak mamy też kilka dosyć sporych minusów
-zbyt duża ilość erotyki która się już po prostu rzyga. Średnio co te 40 stron jest...

Jak na takie jaskiniowe romansidło to ja biorę wszystko w ciemno. Dawno nie nie miałem w rękach takiego pochłaniacza czasu, który przeczytałem kilka razy bez zbędnych dywagacji. Polecam jako mega relaksującą rozrywkę; zresztą niebawem znów przeczytam całą serię - chyba to już będzie z siódmy raz :)

Jak na takie jaskiniowe romansidło to ja biorę wszystko w ciemno. Dawno nie nie miałem w rękach takiego pochłaniacza czasu, który przeczytałem kilka razy bez zbędnych dywagacji. Polecam jako mega relaksującą rozrywkę; zresztą niebawem znów przeczytam całą serię - chyba to już będzie z siódmy raz :)

Opisy przyrody wydają się skopiowane z poprzednich części. Szkoda bo pomysł fajny. Z przyjemnością poznałabym zakończenie, ale nie jestem w stanie czytać w kółko o tym samym.

Opisy przyrody wydają się skopiowane z poprzednich części. Szkoda bo pomysł fajny. Z przyjemnością poznałabym zakończenie, ale nie jestem w stanie czytać w kółko o tym samym.

Ayla i Jondalar wybierają się w daleką drogę, do rodzinnych stron mężczyzny. Oznacza to, że będziemy przerabiać dokładną powtórkę z rozrywki z poprzednich części. Nie pojawi się absolutnie nic nowego, co mogłoby odświeżyć naszą historię. Będzie za to co chwila tłumaczenie wszystkiego, co wydarzyło się w poprzednich książkach - od wychowania Ayli przez Klan, przez wytwarzanie miotacza oszczepów czy krzesanie ognia, po oswojenie zwierząt włącznie. Ileż można czytać o tym samym! Ja rozumiem, że ten zabieg ma za zadanie ułatwić zrozumienie książki temu, kto nie czyta serii po kolei, lub natrafił na ten tom przypadkowo, ale zupełnie mnie obchodzi komfort czytelników, którzy nie czytają serii w kolejności. Mnie to strasznie męczy.

Zresztą, ponawiane opisy w/w elementów opowieści, to nie jedyne momenty, w których przewracałam kartki w poszukiwaniu dalszej historii. Mam już absolutnie dość koncepcyjnych i antykoncepcyjnych rozważań Ayli oraz wilgotnych fałd, rozkosznych półkul, głębokich studni i gorliwych trzonów. Tylko płonących konarów brakuje. Myślę, że twórcy reklam o tej tematyce mogliby się wiele nauczyć z tych książek. Ugaś swój płonący konar w głębokiej, wilgotnej studni! Nie. Można opisywać te aspekty relacji damsko-męskich w bardziej subtelny sposób. Oczywiście jak już twórca opisywać takie rzeczy musi, bo inaczej się udusi. Jak dla mnie, co już wcześniej zaznaczałam, w tej serii jest to zbędne.

Podsumowując - im głębiej w las, tym więcej konarów.

Ayla i Jondalar wybierają się w daleką drogę, do rodzinnych stron mężczyzny. Oznacza to, że będziemy przerabiać dokładną powtórkę z rozrywki z poprzednich części. Nie pojawi się absolutnie nic nowego, co mogłoby odświeżyć naszą historię. Będzie za to co chwila tłumaczenie wszystkiego, co wydarzyło się w poprzednich książkach - od wychowania Ayli przez Klan, przez...

Normalne życie w epoce kamiennej - wędrówka z przygodami. Trochę denerwujące jest, że prawie wszystkie wynalazki (do czasów pary) są dziełem jednej kobiety.

Opisy seksu chyba zbyt dokładne, bliżej opowiadań mocno erotycznych niż reszty literatury, przez co trzeba odradzać dawanie tego dzieciom.

Normalne życie w epoce kamiennej - wędrówka z przygodami. Trochę denerwujące jest, że prawie wszystkie wynalazki (do czasów pary) są dziełem jednej kobiety.

Opisy seksu chyba zbyt dokładne, bliżej opowiadań mocno erotycznych niż reszty literatury, przez co trzeba odradzać dawanie tego dzieciom.

M jak miłość przechodzi w Harlequina ...

M jak miłość przechodzi w Harlequina ...

Oceniając tę książkę będę pisać z dwóch punktów widzenia: pierwszy to spostrzeżenia miłośniczki fantasy, drugi zaś to przemyślenia studentki antropologii.

Książka ta wpadła mi w ręce w czasie, gdy mój ojciec czytał już kolejne tomy, więc całą serię połknęłam za jednym zamachem. Byłam pod wielkim wrażeniem natchnienia, jakie musiała mieć autorka by napisać aż tyle tak obszernych tomów.

Opisy przyrody, postaci i uczuć są świetne, głębokie i realistyczne. Zaś przedstawiony w książce świat i wyobrażenie ludzi i ich przodków z epoki neolitu bardzo przekonujące. Niewiele było nieścisłości, do których mogłabym się przyczepić z punktu widzenia antropologa.

Ayla - główna bohaterka jest odzwierciedleniem typowego Homo sapiens tamtych czasów - swego rodzaju odkrywcą i badaczem. Czytelnik w pełnym przejęcia bezdechu śledzi jej losy i kibicuje z całego serca.

Uważam też za genialne przedstawienie życia codziennego, które prowadziła Ayla. Postanowiłam wykorzystać kilka jej odkryć i sama spróbowałam, np. pieczenia w ziemiankowym piecu. Udało się. Wiele z technik przetrwania przedstawionych w tym cyklu da się wykorzystać naprawdę, co uważam za duży plus.
Autorka musiała odwalić kawał dobrej roboty, znajdując wykorzystanie ziół, które spotykała na swej drodze Ayla i bez obaw możemy podążyć za przykładem głównej bohaterki i np. wykorzystać korę wierzby jako lek przeciwbólowy.

Serdecznie polecam cały cykl, choć osobiście uważam, że pierwsze tomy są lepsze od ostatnich.

Oceniając tę książkę będę pisać z dwóch punktów widzenia: pierwszy to spostrzeżenia miłośniczki fantasy, drugi zaś to przemyślenia studentki antropologii.

Książka ta wpadła mi w ręce w czasie, gdy mój ojciec czytał już kolejne tomy, więc całą serię połknęłam za jednym zamachem. Byłam pod wielkim wrażeniem natchnienia, jakie musiała mieć autorka by napisać aż tyle tak...

Rewelacyjnie przedstawiony świat w czasach prehistorycznych i doskonale wpleciona akcja, wątek miłosny oraz początek moralności. Polecam zarówno młodym jak i już dojrzałym czytelnikom :)

Rewelacyjnie przedstawiony świat w czasach prehistorycznych i doskonale wpleciona akcja, wątek miłosny oraz początek moralności. Polecam zarówno młodym jak i już dojrzałym czytelnikom :)

Cudna cudna cudna , siedzialam z wszystkimi czesciami prawie dzien i noc . Gdzies przeczytalam ze to fantastyka , moze tak ale nie taka co by sie nie mogla dziac naprawde kiedys w zamierzchlych czasach .

Cudna cudna cudna , siedzialam z wszystkimi czesciami prawie dzien i noc . Gdzies przeczytalam ze to fantastyka , moze tak ale nie taka co by sie nie mogla dziac naprawde kiedys w zamierzchlych czasach .