Nieduża książeczka. Do tego stopnia niepozorna, że na półce w księgarni pewnie bym jej nie zauważyła. Na szczęście wpadła mi w ręce. Piszę "na szczęście", ponieważ jest wyjątkowa. I wcale nie dlatego, że dostała nagrodę w konkursie im. Astrid Lindgren. Jest tak zwyczajna, że czytając ją miałam wrażenie, że to o jakichś moich sąsiadach zza ściany, o kimś mi znanym. Główną bohaterką jest nastoletnia Kasia. Jej życie wywraca się do góry nogami, kiedy musi wraz z młodszą siostrą Olą i chorym na autyzm bratem Jaśkiem przenieść się do małego miasta, do babci. Życie całej rodziny ulega zmianie i wszyscy muszą się w tej nowej codzienności odnaleźć. Mimo smutku, niepewności, lęku o przyszłość, książka zawiera też mnóstwo ciepła i nie raz uśmiechnęłam się czytając ją. Polecam każdemu, kto lubi znajdować w książkach "zwykłe życie".

Nieduża książeczka. Do tego stopnia niepozorna, że na półce w księgarni pewnie bym jej nie zauważyła. Na szczęście wpadła mi w ręce. Piszę "na szczęście", ponieważ jest wyjątkowa. I wcale nie dlatego, że dostała nagrodę w konkursie im. Astrid Lindgren. Jest tak zwyczajna, że czytając ją miałam wrażenie, że to o jakichś moich sąsiadach zza ściany, o kimś mi znanym. Główną...

Ten niełatwy świat... To niby truizm, ale nie z perspektywy bohaterów borykających się z codziennością.
Na postaci, zarysowane w książce Wróblewskiej, trudno nie patrzeć z sympatią. Naturalnie, nie wszyscy są tutaj kryształowi i bez skazy. Wystarczy wspomnieć zaprzyjaźnionego z Olą Maćką, który pewnego dnia nie tylko przestaje wierzyć w psią niezwykłość, ale i ośmiesza dziewczynkę przed dwoma chłopcami z okolicy.
Ale przez błędy, słabości, gorsze momenty życiowe jesteśmy bardziej ludzcy. I w "Jabłku Apolejki" ta "ludzkość" pojmowana jako słabość i niedoskonałość wzrusza. Nie irytuje, lecz stoi za łezką, która może potoczyć się po policzku. Uwaga: nie należy się jej wstydzić!

Ten niełatwy świat... To niby truizm, ale nie z perspektywy bohaterów borykających się z codziennością.
Na postaci, zarysowane w książce Wróblewskiej, trudno nie patrzeć z sympatią. Naturalnie, nie wszyscy są tutaj kryształowi i bez skazy. Wystarczy wspomnieć zaprzyjaźnionego z Olą Maćką, który pewnego dnia nie tylko przestaje wierzyć w psią niezwykłość, ale i ośmiesza...

Chociaż jedną z bohaterek jest licealistka, jest to książka adresowana raczej do dzieci, napisana prostym językiem, z nieskomplikowaną akcją. Chociaż oczywiście dorosły przeczyta ją z wielką przyjemnością.
Polecam ją bardzo (mimo pewnych niedociągnięć, głównie redakcyjnych, mimo tu i ówdzie dłużyzn i zbyt sztucznych dialogów z czystym sumieniem oceniam, jako "rewelacyjna"). To chyba jedyna w Polsce książka która tak prawdziwie (a równocześnie w sposób zrozumiały nawet przez dziecko) pokazuje "uroki" życia z osobą autystyczną. Pięknie opowiada o akceptacji inności, która nie jest 'przygłaskana" sztuczna, niczego nie zamiata pod dywan.
Trudno mi o tej książce coś napisać więcej poza jednym - bardzo warto przeczytać!

Chociaż jedną z bohaterek jest licealistka, jest to książka adresowana raczej do dzieci, napisana prostym językiem, z nieskomplikowaną akcją. Chociaż oczywiście dorosły przeczyta ją z wielką przyjemnością.
Polecam ją bardzo (mimo pewnych niedociągnięć, głównie redakcyjnych, mimo tu i ówdzie dłużyzn i zbyt sztucznych dialogów z czystym sumieniem oceniam, jako...

Maturzystka Kasia przeprowadza się z mamą,prawie 13-letnim autystycznym bratem Jaśkiem i 6-letnią siostrą Olą do babci na wieś...;)Zmiana otoczenia nie jest łatwa szczególnie dla Jaśka... Na szczęście może liczyć na swojego chłopaka Michała;) Kasia bardzo lubi bajkę Apolejka i jej osiołek, którą chętnie czyta młodszemu rodzeństwu...:)Michał pomaga Kasi i jej rodzinie i zawozi Jaśka do świetlicy, a także informuje ich mamę jak załatwić dla Jaśka indywidualne nauczanie...;) Tata wraca do swojej rodziny po roku nieobecności...;) Gorąco polecam!!! ;)

Maturzystka Kasia przeprowadza się z mamą,prawie 13-letnim autystycznym bratem Jaśkiem i 6-letnią siostrą Olą do babci na wieś...;)Zmiana otoczenia nie jest łatwa szczególnie dla Jaśka... Na szczęście może liczyć na swojego chłopaka Michała;) Kasia bardzo lubi bajkę Apolejka i jej osiołek, którą chętnie czyta młodszemu rodzeństwu...:)Michał pomaga Kasi i jej rodzinie i...

Uwielbiam tę książkę. Z miejsca, z marszu wciąga do swojego światku, od którego jedynie głęboki sen był w stanie mnie odgrodzić. Są w nim: nietolerancja, miłość, rodzina, wsparcie i kilka drobnych wielkich problemów.
Nie sposób nie ulec rozczulającej trójce rodzeństwa i wspaniałym ciepłym barwom, w które wyobraźnia automatycznie ubiera babciny dom. Wieli ukłon w kierunku autorki za równowagę w powieści.

Uwielbiam tę książkę. Z miejsca, z marszu wciąga do swojego światku, od którego jedynie głęboki sen był w stanie mnie odgrodzić. Są w nim: nietolerancja, miłość, rodzina, wsparcie i kilka drobnych wielkich problemów.
Nie sposób nie ulec rozczulającej trójce rodzeństwa i wspaniałym ciepłym barwom, w które wyobraźnia automatycznie ubiera babciny dom. Wieli ukłon w kierunku...

Świetna książka. Bardzo wciągająca i pouczająca. Mówiąca o miłości, wzajemnym zrozumieniu i akceptacji, ale również o tym, jak ważnym i cennym skarbem jest rodzina. Książka jest bardzo cieniutka,szybko się ją czyta i daje do myślenia. Polecam ją każdemu, bo warto zagłębić się w opowieść o Kasi i jej rodzeństwie.

Świetna książka. Bardzo wciągająca i pouczająca. Mówiąca o miłości, wzajemnym zrozumieniu i akceptacji, ale również o tym, jak ważnym i cennym skarbem jest rodzina. Książka jest bardzo cieniutka,szybko się ją czyta i daje do myślenia. Polecam ją każdemu, bo warto zagłębić się w opowieść o Kasi i jej rodzeństwie.

szybko się czyta ale do ulubionych się nie zalicza

szybko się czyta ale do ulubionych się nie zalicza

Bardzo fajna książka, poruszająca trudne tematy, ukazująca ciężar zwykłych domowych problemow z jakimi musza mierzyć się niektóre rodziny. Nie spodziewałam się czegoś takiego po lekturze szkolnej, którą rolę pełni w moim gimnazjum ;)

Bardzo fajna książka, poruszająca trudne tematy, ukazująca ciężar zwykłych domowych problemow z jakimi musza mierzyć się niektóre rodziny. Nie spodziewałam się czegoś takiego po lekturze szkolnej, którą rolę pełni w moim gimnazjum ;)

Naprawdę dobra książka !! Warta przeczytania ... Nie jestem w stanie jej opisać ... Tak wiele emocji po jej przeczytaniu :3 Bardzo polecam :D

Naprawdę dobra książka !! Warta przeczytania ... Nie jestem w stanie jej opisać ... Tak wiele emocji po jej przeczytaniu :3 Bardzo polecam :D

Na wsi dzieci będą się musiały nauczyć się nowego życia. Zmiana szkół, nowi koledzy, wiele przykrości – dobrze, że siostry mogą na siebie liczyć. Z Oli wyśmiewają się inni uczniowie – okrzykują ją „psychopatką” kiedy przypadkowo podsłuchują, jak dziewczynka rozmawia z ukochanym podwórzowym psem, Boskiem. Presja środowiska sprawia, że od Oli odwraca się nawet przyjaciel. Małej bohaterce jest tym trudniej, że z powodu Jaśka wstydzi się zapraszać kogokolwiek do domu: Jasiek często zapomina o podciągnięciu spodni i świeci gołym tyłkiem. Co pomyślą sobie na jego temat okrutne dzieci?

Paradoksalnie, ten sam kłopot męczy dorosłą już Kaśkę – jej koledzy są najwyraźniej skrępowani obecnością chorego dziecka. Dopiero Michał, student pedagogiki specjalnej, przychodzi z pomocą. Na osobie Jaśka skupia się prawie całe zło otoczenia. W szkole specjalnej matki chorych dzieci nie zgadzają się, by do ich klasy wprowadzić Jaśka. Wszystko sprzysięga się przeciwko chłopcu. Na szczęście te problemy ulegają złagodzeniu, gdy w grę wchodzi miłość i przyjaźń.
*Książka poruszająca temat autyzmu, odmienności, wyobcowania i braku zrozumienia dla choroby i to właściwie jej jedyny plus.* Tylko to mi się spodobało,książka chaotyczna,no bo jak można w nieco ponad 100 stronach zmieścić rok?
Moja ocena 4/10

Na wsi dzieci będą się musiały nauczyć się nowego życia. Zmiana szkół, nowi koledzy, wiele przykrości – dobrze, że siostry mogą na siebie liczyć. Z Oli wyśmiewają się inni uczniowie – okrzykują ją „psychopatką” kiedy przypadkowo podsłuchują, jak dziewczynka rozmawia z ukochanym podwórzowym psem, Boskiem. Presja środowiska sprawia, że od Oli odwraca się nawet przyjaciel....