Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Nareszcie przeczytałam książkę która wręcz ZMUSIŁA MNIE do napisania recenzji.
Nie można przejść obojętnie obok trzeciego tomu opowiadających o losach Kelsea Glynn.
Już patrząc na samą okładkę aż świerzbią nas ręce (w moim przypadku zapałałam miłością do książek w twardej oprawie)! Każda po kolei wolała do mnie: jestem tym czego właśnie chcesz, spójrz na mnie. Skusiłam się, jakże by inaczej.
Uważam, że był to bardzo dobry wybór, nie tylko ze względu na okładkę, na recenzje zachęcające do zapoznania się z treścią. Wnioskując z opisu, można było się spodziewać szablonowej, słodkiej opowieści- z trójkątem miłosnym wplecionym w fabule jak to ostatnio bywa z co drugą książką.
Wielkie dzięki, że w tej kwestii się pomyliłam. Akcja trylogii od pierwszego tomu skupia się wokół głównej bohaterki, jej dążenia do należnego jej tronu. Nie ma tu miejsca na słodkie wyznania miłosne, jest za to wiele politycznych i moralnych aspektów. Jesteśmy świadkiem dojrzewania młodej kobiety, jej poczynań mających wpływ na tysiące poddanych.
Obserwujemy również alternatywną rzeczywistość, a raczej świat z przeszłości.
Przeszłość, teraźniejszość i przyszłość w tej trylogii są ze sobą bardzo ściśle powiązane.
W ostatnim tomie ma to największe znaczenie.
W „Losach Tearlingu” obserwujemy upadek królestwa, walący się system jakichkolwiek wartości- wpływ wiary na politykę. Możemy odnosić te wszystkie zdarzenia do naszego świata, ponieważ wszystko to co dzieje się w Tearlingu dzieje się również w tym samym czasie gdzieś na Ziemi.
Bohaterowie, są odważni, nieustępliwi- popełniają błędy i to takie które wpłyną nie tylko na ich teraźniejszość ale również na przyszłość. Niektórzy stracili w moich oczach, w porównaniu z poprzednimi tomami. Inni po protu zginęli, okazali się kimś innym niż byli.
Wszystkie ich działania doprowadziły do kulminacyjnego momentu- zakończenia.
Było ono dla mnie największym zaskoczeniem, i wcale nie powiem, że pozytywnym.
Nie przewidywałam takiego obrotu spraw, ani trochę- według mnie krzywdzące w pewnym sensie dla głównej bohaterki. W pewnym sensie uważam, że wszystko co działo się przez te trzy tomy zostało w jakiś sposób wymazane i poddane w niebyt ostatnimi 40 stronami. Jest mi smutno z tego powodu, pierwszy raz zdarzyło mi się współczuć naprawdę bohaterce, po tym co zrobiła dla swojego kraju, całego Nowego Świata-po prostu zasługiwała na coś więcej.
Trylogię jak najbardziej polecam, ponieważ jest to nieszablonowa historia nie jakaś pierwsza lepsza historyjka. Można się z niej naprawdę wiele nauczyć, z zakresu polityki, moralność a także wyobrażenia ludzkości o utopijnym świecie.
Czasami warto zadać sobie pytanie- czy jest możliwość stworzenia świata wolnego od wszelkiego zła? A co ważniejsze: co jesteśmy w stanie dla tego poświęcić?

Nareszcie przeczytałam książkę która wręcz ZMUSIŁA MNIE do napisania recenzji.
Nie można przejść obojętnie obok trzeciego tomu opowiadających o losach Kelsea Glynn.
Już patrząc na samą okładkę aż świerzbią nas ręce (w moim przypadku zapałałam miłością do książek w twardej oprawie)! Każda po kolei wolała do mnie: jestem tym czego właśnie chcesz, spójrz na mnie. Skusiłam...

Chłopak który stracił głowę... dosłownie. W książce stykamy się z czasami nam współczesnymi, z jednym wyjątkiem a mianowicie -szalonym postępem medycyny. Nieuleczalnie chory chłopak decyduje się na eksperymentalny zabieg "zahibernowania" jego głowy, całej reszcie podziękujemy ;) Poddając się mu odchodził ze świadomością, że nigdy więcej nie spotka swoich bliskich. Tak się jednak złożyło że jednak ich zobaczył, tylko 5 lat później.
Dla niego minęło niespełna 30 minut - dla nich całe lata.
Travis dostaje nowe ciało, dosłownie. Oswaja się z nim jak i z otaczającą go rzeczywistością. Okrywa że ludzie nie są już takimi jakich ich zapamiętał co gorsze, jego dziewczyna nadal żyje, ale nie można powiedzieć że na niego czekała. Od tego momentu rozpoczyna się walka o uczucie i udowodnienie że pomimo chwilowej utraty głowy Travis nadal jest wart starej miłości.
Po reklamie jakiej została nam zaserwowana przed wydaniem tej książki spodziewałam się przysłowiowego WOW!
Czytając opis miałam nadzieję na szaloną historię, nawet na trochę szybciej akcji. No cóż, dostałam rozwlekły opis przeżyć 16 latka który oficjalnie powinien mieć 21 lat. Cała akcja skupia się na tym żeby odzyskać Cate,swoją dziewczynę.
Dla mnie to było jednak trochę za mało, myślałam że powrót do życia i to w takim stylu będzie trochę bardziej, hmm ekscytujący. Moimi promyczkami rozjaśniającymi cała książkę byli Hatton i Kyle, te postaci na pewno udały się autorce najlepiej.
Dla mnie książka nie wykorzystała swojego potencjału, niemniej jednak szybko i płynnie się ją czytało. Idealna podczas podróży na Targi Książki :)

Chłopak który stracił głowę... dosłownie. W książce stykamy się z czasami nam współczesnymi, z jednym wyjątkiem a mianowicie -szalonym postępem medycyny. Nieuleczalnie chory chłopak decyduje się na eksperymentalny zabieg "zahibernowania" jego głowy, całej reszcie podziękujemy ;) Poddając się mu odchodził ze świadomością, że nigdy więcej nie spotka swoich bliskich. Tak się...

Książka wybrana przez siostrę, jednak Ja pierwsza porwałam ją w swoje ręce. Okładka co prawda nie jest powalająca ale ma w sobie coś co mnie pociągało, opis z tyłu tym bardziej. Początek zwiastował typową młodzieżówkę, ale z biegiem czasu gdy zagłębiałam się w lekturze dostrzegałam to jak autorka dobrze wykreowała postacie pierwszoplanowe, co prawda drugi plan ciut za mocną się rozmywa i jest ledwo widoczny ale nie szkodzi. Skupiłam się na naszej trójce: Mattym, Julie i wyjątkowej Celeste. Uważam że nastolatka jest najciekawszą bohaterką, zapałałam do niej szczególną sympatią. Julie została wykreowana na ciekawską, wrażliwą, nieustępliwą dziewczynę. Matt, no cóż na typowego nerda który pomimo swojej miłości do komputerów pełnił rolę rodzica dla swojej młodszej siostry dzięki czemu często udowadniał, że jest odpowiedzialnym i dobrym chłopakiem. Pozostaje jeszcze kwestia jednego, tajemniczego bohatera, a jest nim Finn – najstarszy syn w rodzinie Watkinsów. Wiecznie nieobecny duchem, można powiedzieć że w 25% ciałem ;) Wydaje się być cudowny, wyrozumiały, ekscentryczny i pełen życia ale jak jest naprawdę? Przez całą książkę się nad tym zastanawiałam i dostałam odpowiedzi na swoje pytania.
Uważam, że autorka w dużej mierze pożałowała uwagi ludziom otaczających bohaterów pierwszoplanowych przez co stali się zbyt „papierowi” i mało wyraziści, ale grunt że pierwszy plan dobrze zadziałał. To chyba jedyny największy minus ode mnie, reszta jak na młodzieżówkę bardzo dobrze funkcjonowała, wątek miłosny poprowadzony na plus, nie było wyciskania łez, ale emocje czuło się całą sobą to trzeba przyznać. Książkę polecam, warto przeczytać, można przy niej spędzić bardzo miłe popołudnie, zobaczyć jak ludzie zmieniają się pod wpływem przeżyć,poczuć że jednak można kogoś zmienić na lepsze.

Książka wybrana przez siostrę, jednak Ja pierwsza porwałam ją w swoje ręce. Okładka co prawda nie jest powalająca ale ma w sobie coś co mnie pociągało, opis z tyłu tym bardziej. Początek zwiastował typową młodzieżówkę, ale z biegiem czasu gdy zagłębiałam się w lekturze dostrzegałam to jak autorka dobrze wykreowała postacie pierwszoplanowe, co prawda drugi plan ciut za...