Piękna, zmyslowa opowieść o iranskiej dziewczynie. Po śmierci ojca i jej zycie zupelnie sie zmienia. Musi ciezko pracowac na swoje utrzymanie w domu wuja ale tam tez odkrywa niezwykły talent do tkania pieknych dywanów. Zostaje zmuszona do zawarcia tymczasowego kontraktu małżeńskiego dzieki czemu odkrywa swoja kobiecość i zmysłowość. Piekna historia ktora czaruje kolorami, zapachami, dziala na zmysły. Opowiada tez jak w swiecie ktorym rządzą mezczyzni kobieta może zrealizowac swoje marzenia ale ma to swoja cenę.

Piękna, zmyslowa opowieść o iranskiej dziewczynie. Po śmierci ojca i jej zycie zupelnie sie zmienia. Musi ciezko pracowac na swoje utrzymanie w domu wuja ale tam tez odkrywa niezwykły talent do tkania pieknych dywanów. Zostaje zmuszona do zawarcia tymczasowego kontraktu małżeńskiego dzieki czemu odkrywa swoja kobiecość i zmysłowość. Piekna historia ktora czaruje kolorami,...

Niezwykła podróż, niezwykła bohaterka. Taka młoda. Popełnia błędy, ale się nie poddaje. Walczy i osiąga sukces. Kultura, wierzenia tak inne od tych, które ja znam. Chwilami chciałam krzyczeć, że nie wolno tak traktować kobiety, że ona nie jest rzeczą, niczyją własnością. Tak inne jest to życie od mojego. Książka piękna. Pokazuje siłę, dobrze opisuje tą ciekawą, choć niezrozumiałą dla mnie kulturę, przybliża styl życia, potrawy. Polecam.

Niezwykła podróż, niezwykła bohaterka. Taka młoda. Popełnia błędy, ale się nie poddaje. Walczy i osiąga sukces. Kultura, wierzenia tak inne od tych, które ja znam. Chwilami chciałam krzyczeć, że nie wolno tak traktować kobiety, że ona nie jest rzeczą, niczyją własnością. Tak inne jest to życie od mojego. Książka piękna. Pokazuje siłę, dobrze opisuje tą ciekawą, choć...

Jestem absolutnie zakochana w tej cudownej książce, która przetransportowała mnie do Iranu z przełomu XVI i XVII wieku. Ogrom informacji dotyczących kultury, zwyczajów i nastrojów ówczesnego Iranu jest w tej książce nieoceniony. Nie da się od niej oderwać. Żałuję, że ma tylko 430 stron, równie dobrze mogłaby mieć 430 tysięcy. Główna bohaterka jest tak realistyczna, że mam ochotę kupić od niej dywan.
Rewelacja!

Jestem absolutnie zakochana w tej cudownej książce, która przetransportowała mnie do Iranu z przełomu XVI i XVII wieku. Ogrom informacji dotyczących kultury, zwyczajów i nastrojów ówczesnego Iranu jest w tej książce nieoceniony. Nie da się od niej oderwać. Żałuję, że ma tylko 430 stron, równie dobrze mogłaby mieć 430 tysięcy. Główna bohaterka jest tak realistyczna, że mam...

Fascynująca powieść historyczna. Utkana misternie z losów kobiet w siedemnastowiecznej Persji. Ukazująca codzienność przetykaną przypowieściami i marzeniami kilkunastoletniej dziewczyny. Towarzyszymy bohaterce w trudnych wydarzeniach, jakie doświadczają tak młodą i zasadniczo głupiutką jeszcze osobę. Poczynając od żalu po stracie ojca, poprzez utratę możliwości godnego wyjścia za mąż, podejmowania pochopnych decyzji i często marnowania szans na polepszenie swego losu. Jednak czy piętnastolatka wychowująca się w środowisku wiejskim może mieć bogate wyobrażenie o życiu w ogóle, a o życiu w Isfahan, na łasce dalekiej rodziny w szczególności?

Pokrótce opisane perypetie kilku osób są nierozerwalnie związane z motywem przewodnim, jakim jest splatanie przędzy dywanów. Każdy, jeśli tylko potrafi i stać go na wełnę, może tworzyć barwne obrazy. Jednak nie każdy tkający może zostać rzemieślnikiem, do tego uznanym, dzięki czemu zyskuje się i w oczach społeczeństwa, i jest się dobrze wynagradzanym za swą pracę. Pracą również rządzi tradycja, to w jaki sposób tworzy się wzory i to kto może być przyuczany do fachu. Zresztą tradycja przenika do każdej elementarnej cząstki przedstawionego nam świata. Wyznacza szczegółowo ramy życia rodzinnego, sposobu przyjmowania gości oraz traktowania rodziny, a przede wszystkim kobiet i pozycji, jaką każdy w niej zajmuje. Społeczeństwa patriarchalne dają władzę mężczyznom, ale to nie znaczy, że kobiety na jakimś polu nie przejmują roli głównodowodzących. To one rządzą w domu, a jeśli są dość mądre, bądź przebiegłe - jak żona Gostahana - potrafią właściwą manipulacją skutecznie osiągnąć każdy cel. I w takim środowisku przychodzi egzystować wiejskiej dziewczynie, która wraz z matką staje się z dnia na dzień służącą. Nie najlepszy los jest im pisany, ale to co odróżnia bohaterkę od innych dziewcząt, to szczera chęć nauki i praca przy kobiercach. I choć wydaje się, że irańskie kobiety mają niewielką szansę na dokonywanie samodzielnych wyborów, to nikt nie zabroni im marzyć i w sprzyjającym momencie wykorzystać okoliczności by je urzeczywistnić.
Osoba, którą poznajemy na początku opowieści to zupełnie ktoś inny, niż bohaterka, którą dostrzegamy na końcu. Doświadczenia jakim w krótkim czasie podlega zmieniają ją nieodwracalnie. I mimo dotkliwych upokorzeń i rozczarowań, które jak ciernie wbijają się w nią z każdej strony, zyskuje siłę i pewność, w którym kierunku podążać.

Anita Amirrezvani posługuje się tak barwnym, plastycznym językiem, że za każdym razem, gdy trafiałam na fragmenty dotyczące pracy kobierniczej zaczynałam odtwarzać w wyobraźni wzory dywanów. Dzięki "Krwi kwiatów" łatwiej mi zrozumieć kulturę krajów osmańskich, gdzie tradycja wzornictwa odgrywa pierwszoplanową rolę. A przy tym dywany, gobeliny nie są tylko zwykłymi kawałkami tkaniny, ale historią czyjejś ciężkiej pracy, aż po utratę zdrowia.
Ta książka oczarowała mnie głównie ze względu na lekki, nieco baśniowy sposób narracji. Bo "Krew kwiatów jest jak opowieść Szeherezady, w którą z przyjemnością zatapiamy się, szczególnie po ciężkim dniu. Mimo iż nie dostajemy smakowitych opisów z życia w haremie, jak to sugeruje się na okładce, to jednak podczas czytania towarzyszy to szczególne uczucie magii i nostalgii za dawnymi czasami. A otwarte zakończenie, takie, które nie kieruje czytelnika na konkretne drogi kształtujące dalsze losy bohaterów, stanowi dla mnie dodatkowy atut tego typu opowieści.

Fascynująca powieść historyczna. Utkana misternie z losów kobiet w siedemnastowiecznej Persji. Ukazująca codzienność przetykaną przypowieściami i marzeniami kilkunastoletniej dziewczyny. Towarzyszymy bohaterce w trudnych wydarzeniach, jakie doświadczają tak młodą i zasadniczo głupiutką jeszcze osobę. Poczynając od żalu po stracie ojca, poprzez utratę możliwości godnego...

Ma czternaście lat, mieszka w irańskiej wiosce i jeszcze tego roku rodzice planują wydać ją szczęśliwie za mąż. Zły znak na niebie zwiastuje jednak nieszczęście - niebawem umiera jej ojciec i dziewczyna zostaje bez posagu. Musi więc wyjechać z matką do stolicy i zdać się na łaskę bogatego wuja projektującego dywany na dwór szacha Abbasa. W nowym domu obydwie kobiety harują jak niewolnice, ale jednocześnie dziewczyna odkrywa swój niezwykły talent i zamiłowanie do układania wzorów perskich dywanów. Wkrótce zostaje zmuszona do zawarcia trzymiesięcznego kontraktu małżeńskiego z zamożnym handlarzem. Obawiając się nędzy i hańby, szybko uczy się miłosnych gier, aby zaspokoić fantazje tymczasowego męża. Kiedy jednak opanowuje sztukę tkania dywanów, postanawia wziąć sprawy w swoje ręce...

Porywająca, zmysłowa, niezwykła opowieść, osadzona w XVII-wiecznej Persji, ukazuje losy kobiety walczącej o swoją godność w świecie zdominowanym przez mężczyzn. Krew kwiatów rozwija się niczym wschodni kobierzec - przeplatana baśniami, realiami życia w haremie i cudownymi szczegółami na temat piękna wzorów i barw perskich dywanów.

Przyznam się, że nie jest moje pierwsze spotkanie z tą książką, gdyż czytałam ją kilka lat temu, ale wydaję mi się, że byłam wtedy za młoda na tą książkę, a potem po prostu o niej zapomniałam. Jednak, kiedy już odkryłam jaki miała tytuł to postanowiłam, że przeczytam ją jeszcze raz. I tak dzisiaj przychodzę do was z recenzją tej oto książki, bo pomimo, że czytałam ją kilka lat temu i nie podeszłam do niej zbyt poważnie, to bardzo mi się podobała.

Główną bohaterką tej historii jest biedna dziewczyna, której autorka specjalnie nie nadała imienia i tutaj się przyznam, że czytałam tą książkę po raz drugi i dopiero pisząc tą recenzję zorientowałam się, że ta dziewczyna nie ma imienia, że nie pojawiło się ono na żadnej stronie w tej książce i to dowodzi tylko tego jak autorka sprawnie napisała książkę i jak wszystko jest dobrze skonstruowane, że nawet nie zauważyłam tego, że ta dziewczyna nie ma imienia. Jak już wspominałam nasza główną bohaterką jest dziewczyna, która według wszystkich nadaję się już na małżeństwo, jednak proroctwo komety sprawia, że dziewczyna nie tylko nie ma posagu, ale również umiera jej ukochany ojciec. Zostając sama z matką, są zmuszone do opuszczenia obecnego domu i szukania ratunku u swojej rodziny, która mieszka w mieście, a sam wuj jest bogatym projektantem dywanem, który nie narzeka na brak pieniędzy, gdyż same jego dywany zostają projektowane na dwór szacha Abbasa. Kobiety nie są jednak traktowane jak członkowie rodziny, ale jako niewolnice, jednak one nie narzekają i są wdzięczne za jedzenie i dach nad głową. Dziewczyna dzięki pomocy wuja odkrywa swój talent do projektowania dywanów i pod czujnym jego okiem, uczy się być coraz lepszą i zarobić na swój posag. Nie wszystko się jednak układa tak jakbyśmy tego chcieli i dziewczyna zostaję zmuszona do zawarcia trzymiesięcznego układu małżeńskiego z bogatym handlarzem koni. Musi nauczyć się zaspokajać jego zachcianki i miłosne fantazje, aby utrzymać się u jego boku jak najdłużej i móc zarobić jak najwięcej pieniędzy.

Świat w którym żyje nasza bohaterka, jest mi całkowicie nieznany. Nie znam ich kultury czy zasad tam panujących, ale kiedy czytałam tą książkę, mogłam poznać coś nowego i przeczytać jaki jej świat jest inny od mojego. Lubię czytać książki, które wprowadzają coś nowego do mojego życia, coś o czym nie wiedziałam i myślę, że ta książka wiele mnie nauczyła. Autorka stworzyła historię dziewczyny, która musi przejść wiele, doznać wiele krytyki i bólu, bardzo szybko dorosnąć i spojrzeć na świat z całkowicie innej perspektywy niż do tej pory, a przy tym towarzyszą nam iście Arabskie baśnie, które nadają klimat całej powieści, i co tu dużo mówić, są bardzo ciekawe.

Z tego co czytałam to Anita Amirrezvani poświęciła kilka lat na stworzenie tej książki, widać, że większość z tego czasu poświęciła na poznawanie tamtejszej kultury i opowieści, i dzięki temu mogę w tej chwili powiedzieć, że ta książka naprawdę mi się podobała. Pokazuję ona, że powinniśmy walczyć mimo przeciwności losu bo może się okazać, że czeka na nas cudowna przyszłość. Pokazuję ona, że zawsze jest jakieś wyjście, nie ważne jak bardzo w to wątpimy. Serdecznie wam polecam tą książkę.

https://in-my-different-world.blogspot.co.uk/2017/08/krew-kwiatow-anita-amirrezvani-recenzja.html

Ma czternaście lat, mieszka w irańskiej wiosce i jeszcze tego roku rodzice planują wydać ją szczęśliwie za mąż. Zły znak na niebie zwiastuje jednak nieszczęście - niebawem umiera jej ojciec i dziewczyna zostaje bez posagu. Musi więc wyjechać z matką do stolicy i zdać się na łaskę bogatego wuja projektującego dywany na dwór szacha Abbasa. W nowym domu obydwie kobiety harują...

Książka ciekawie napisana, ale wydaje się niedokończona.
W każdym razie bardzo polecam :)

Książka ciekawie napisana, ale wydaje się niedokończona.
W każdym razie bardzo polecam :)

Bardzo podoba mi się okładka tej książki, ale historia już troszkę mniej.
Ale mimo to podziwiam wytrwałość i upartość dziewczyny. Minus tej książki to jest zakończenie. Moim zdaniem książka nie jest skończona. Przydałby się jeszcze jeden rozdział jak to wszystko się skończyło, co dalej się działo itp. W książce jest mało akcji, ale mimo to lekko się ją czyta.

Bardzo podoba mi się okładka tej książki, ale historia już troszkę mniej.
Ale mimo to podziwiam wytrwałość i upartość dziewczyny. Minus tej książki to jest zakończenie. Moim zdaniem książka nie jest skończona. Przydałby się jeszcze jeden rozdział jak to wszystko się skończyło, co dalej się działo itp. W książce jest mało akcji, ale mimo to lekko się ją czyta.

Idealna książka dla tych, którzy lubią niedokończone historie i przypowieści.
Książka o poznawaniu siebie i życia. Pełna prawd życiowych.

Idealna książka dla tych, którzy lubią niedokończone historie i przypowieści.
Książka o poznawaniu siebie i życia. Pełna prawd życiowych.

Jak ktoś już tu wspomniał są bardzo barwne opisy przez co dobrze się czytało i lepiej działała wyobraznia, oczywiście mało akcji ale czyta się lekko, tylko zakończenia spodziewałam sie innego.

Jak ktoś już tu wspomniał są bardzo barwne opisy przez co dobrze się czytało i lepiej działała wyobraznia, oczywiście mało akcji ale czyta się lekko, tylko zakończenia spodziewałam sie innego.

bardzo polecamprzeczytać tą książkę. Zrobiła na mnie duże wrażenie.

bardzo polecamprzeczytać tą książkę. Zrobiła na mnie duże wrażenie.