Klemens Bachleda ratownik tatrzanski okazał się silniejszy od samego siebie - od własnego niespełnienia słabości schematow środowiskowych. Nie narzekał, nie ulegał przygnebieniu nie zamykał się w sobie ale też nie naśladował otoczenia jeśli robiło ono cokolwiek nagannego. Wykazal się zaradnością odwagą i dużą ofiarnoscia. A przy tym był człowiekiem rozsądnym i czujnym czyli zaprzeczeniem bohatera stracenczego, wiecznie górnolotnego hałaśliwego. Cenię opowieść Kurka za dobry, krzepiący przekaz - trochę tu patriotyzmu trochę zwykłej ludzkiej serdeczności o wzajemnego szacunku. Główny bohater odpowiedział dobrem na zło. To jest prawdziwa sztuka

Klemens Bachleda ratownik tatrzanski okazał się silniejszy od samego siebie - od własnego niespełnienia słabości schematow środowiskowych. Nie narzekał, nie ulegał przygnebieniu nie zamykał się w sobie ale też nie naśladował otoczenia jeśli robiło ono cokolwiek nagannego. Wykazal się zaradnością odwagą i dużą ofiarnoscia. A przy tym był człowiekiem rozsądnym i czujnym...

Świetna książka, która czytelnikowi nie majacemu nic wspólnego z Podhalem może sprawić trochę kłopotu dialogami w gwarze... Dla mnie wszystko zrozumiałe, dobrze mi się czytało - w ciekawy sposób przedstawione życie Klimka Bachledy, Sabały, księdza Stolarczyka, Chałubińskiego... Czuje że jeszcze wrócę do niej:)

Świetna książka, która czytelnikowi nie majacemu nic wspólnego z Podhalem może sprawić trochę kłopotu dialogami w gwarze... Dla mnie wszystko zrozumiałe, dobrze mi się czytało - w ciekawy sposób przedstawione życie Klimka Bachledy, Sabały, księdza Stolarczyka, Chałubińskiego... Czuje że jeszcze wrócę do niej:)

Warto było przeczytać,, Księgę Tatr", chociaż nie czytało jej się komfortowo, ze względu na dialogi pisane gwarą podhalańską. Książka jest zbeletryzowaną opowieścią o Zakopanem od połowy XIX wieku, do początku wieku XX. Oprócz fikcji w powieści występują postacie autentyczne jak słynny przewodnik tatrzański Klimek Bachleda, proboszcz Józef Stolarczyk, doktor Tytus Chałubiński i Jan Krzeptowski - Sabała. Jalu Kurek przepiękne opisuje przyrodę tatrzańską, majestat dzikich wówczas i niedostępnych gór ,oraz rozwój Zakopanego. Na początku opowieści była to mało znana wioska. Zakopane rozsławił doktor Chałubiński, i już na przełomie XIX i XX wieku wioska stała się miejscem wypoczynku śmietanki polskiej inteligencji .Obserwujemy rosnące zainteresowanie góralszczyzną, taternictwem i podhalańskim folklorem. Jalu Kurek kończy powieść odejściem największych legend Zakopanego. Umiera doktor Chałubiński, Sabała, ksiądz Stolarczyk, podczas akcji TOPRu w górach ginie Klimek Bachleda. Kończy się pewna epoka, ale dla Zakopanego to dopiero początek świetności..... Polecam 👍

Warto było przeczytać,, Księgę Tatr", chociaż nie czytało jej się komfortowo, ze względu na dialogi pisane gwarą podhalańską. Książka jest zbeletryzowaną opowieścią o Zakopanem od połowy XIX wieku, do początku wieku XX. Oprócz fikcji w powieści występują postacie autentyczne jak słynny przewodnik tatrzański Klimek Bachleda, proboszcz Józef Stolarczyk, doktor Tytus...

Niezwykle pięknie opisane początki odkrywania Zakopanego. Niepowtarzalna atmosfera tamtych lat. Pamiętam Zakopane/Kościelisko lat 60tych i chyba resztki tych klimatów. Gdzie to się podziało... Smutek...

Niezwykle pięknie opisane początki odkrywania Zakopanego. Niepowtarzalna atmosfera tamtych lat. Pamiętam Zakopane/Kościelisko lat 60tych i chyba resztki tych klimatów. Gdzie to się podziało... Smutek...

Bardzo barwny opis zycia górali

Bardzo barwny opis zycia górali

Chyba nikt tak jak Jalu Kurek nie umiał i nie umie oddać uroku powstawania, a raczej stawania się Zakopanego fenomenem turystycznym i artystycznym naszego kraju. To nie tylko opowieść o tym, ale i umiejętność wzbudzenia fascynacji tym miejscem za sprawą ukazania sylwetek osób ściśle z Zakopanem związanych. Aż muszę napisać - dziś piszących tak o umiłowaniu konkretnego miejsca już nie ma. Szkoda. Choć być może właśnie dlatego tak dobrze się TO czyta.

Chyba nikt tak jak Jalu Kurek nie umiał i nie umie oddać uroku powstawania, a raczej stawania się Zakopanego fenomenem turystycznym i artystycznym naszego kraju. To nie tylko opowieść o tym, ale i umiejętność wzbudzenia fascynacji tym miejscem za sprawą ukazania sylwetek osób ściśle z Zakopanem związanych. Aż muszę napisać - dziś piszących tak o umiłowaniu konkretnego...

Szkoda, że ta pozycja już nie będzie czytana przez kolejne pokolenie. Tak naprawdę pięknie opisana zmiana małej górskiej wsi w kurort - wtedy jeszcze głównie letni - w największe polskie uzdrowisko. O ile można powiedzieć 'polskie' w czasie kiedy nie było takiego kraju na mapie. Jak w ciągu 60 lat zmieniła się obyczajowość górali, jak rodzi się w zacofanej wsi turystyka, taternictwo... oraz jak szybko odchodzą w zapomnienie ci, którzy to stworzyli...

Szkoda, że ta pozycja już nie będzie czytana przez kolejne pokolenie. Tak naprawdę pięknie opisana zmiana małej górskiej wsi w kurort - wtedy jeszcze głównie letni - w największe polskie uzdrowisko. O ile można powiedzieć 'polskie' w czasie kiedy nie było takiego kraju na mapie. Jak w ciągu 60 lat zmieniła się obyczajowość górali, jak rodzi się w zacofanej wsi turystyka,...

Bardzo realistyczna opowieść o prostym ludzie spod Giewontu. O początkach Zakopanego i taternictwa oraz osobistościach takich jak Chałbiński, Zaruski, ksiądz Stolarczyk czy Sabała. Nie pozbawiona na szczęście liryzmu, który tchnie z gór. Świetna pozycja dla lubiących Tatry.
"Beli chłopcy beli, ale się mineni..."

Bardzo realistyczna opowieść o prostym ludzie spod Giewontu. O początkach Zakopanego i taternictwa oraz osobistościach takich jak Chałbiński, Zaruski, ksiądz Stolarczyk czy Sabała. Nie pozbawiona na szczęście liryzmu, który tchnie z gór. Świetna pozycja dla lubiących Tatry.
"Beli chłopcy beli, ale się mineni..."

Akcja powieści rozgrywa się w latach 1848 - 1910, czyli w okresie kiedy mała wieś na "końcu świata" - Zakopane - przerodziła się w wielkie, słynne w całym kraju uzdrowisko. Poznajemy tu osoby, których los połączył z Tatrami, m.in. ks. Stolarczyka, Sabałę, dr. Tytusa Chałubińskiego, Klimka Bachledę oraz Mieczysława Karłowicza. Dialogi napisane są gwarą, co dodaje powieści dodatkowego uroku. Wiele cennych informacji o kolejach losów mieszkańców Zakopanego, o ich życiu codziennym, filozofii życia, o ich marzeniach. Jeśli ktoś zna Zakopane i Tatry, a podejrzewam że takie właśnie osoby sięgają po lekturę tego typu, na pewno znajdzie tu wiele ciekawostek na temat historii poszczególnych znanych sobie miejsc na Podhalu lub w górach, np. skąd pochodzi nazwa Żywczańskiego, jak wcześniej zwały się Pardałówka czy Kuźnice, lub gdzie górale wypasali owce. Jest też trochę o wspinaczce.

Lektura bardzo wciągająca, czytałam z wielką przyjemnością.

Akcja powieści rozgrywa się w latach 1848 - 1910, czyli w okresie kiedy mała wieś na "końcu świata" - Zakopane - przerodziła się w wielkie, słynne w całym kraju uzdrowisko. Poznajemy tu osoby, których los połączył z Tatrami, m.in. ks. Stolarczyka, Sabałę, dr. Tytusa Chałubińskiego, Klimka Bachledę oraz Mieczysława Karłowicza. Dialogi napisane są gwarą, co dodaje powieści...

Książka pomnikowa. Szkoda, że trochę zapomniana. Nawet miłośnicy Tatr i góralszczyzny rzadko ją obecnie przywołują. Tymczasem autor - prócz tego, że poetą i pisarzem - był taternikiem-praktykiem. Jest o ks. Stolarczyku, Tytusie Chałubińskim, Sabale, Klimku Bachledzie i wielu innych. Czasami książka ma wymiar anegdotyczny, czasami ciut nie metafizyczny. Poznajemy ludzi, miejsca i czasy w sposób naturalny, a dodatkowo wzmocniony do gór odautorskim afektem.

Książka pomnikowa. Szkoda, że trochę zapomniana. Nawet miłośnicy Tatr i góralszczyzny rzadko ją obecnie przywołują. Tymczasem autor - prócz tego, że poetą i pisarzem - był taternikiem-praktykiem. Jest o ks. Stolarczyku, Tytusie Chałubińskim, Sabale, Klimku Bachledzie i wielu innych. Czasami książka ma wymiar anegdotyczny, czasami ciut nie metafizyczny. Poznajemy ludzi,...