Schlink ma specyficzny styl narracji; czasami wciąga w opowieść a czasami miałam wrażenie,że spłyca ważne sceny w książce. Mam mieszane uczucia po przeczytaniu. Sam pomysł na opisanie historii był ciekawy natomiast główny bohater nie porwał mnie w jej wyjaśnienie. Szkoda...

Schlink ma specyficzny styl narracji; czasami wciąga w opowieść a czasami miałam wrażenie,że spłyca ważne sceny w książce. Mam mieszane uczucia po przeczytaniu. Sam pomysł na opisanie historii był ciekawy natomiast główny bohater nie porwał mnie w jej wyjaśnienie. Szkoda...

Doskonała książka! Bardzo bardzo polecam :)

Doskonała książka! Bardzo bardzo polecam :)

Jakoś tak mnie znużyła trochę

Jakoś tak mnie znużyła trochę

no niezła, chociaż wbrew temu o czym opowiada, trochę bezbarwna

no niezła, chociaż wbrew temu o czym opowiada, trochę bezbarwna

Narrator wodzi czytelnika za nos. Z jednej strony jedna czwarta książki to refleksje nad fikcyjną (?) opowieścią o żołnierzu niemieckim, który wracając po latach z rosyjskiej niewoli dowiaduje się, że został uznany za zmarłego. Okazuje się, że żona wyszła za innego mężczyznę, spodziewa się jego dziecka. Oczywiście bohater wyznający zasadę że wszystko już było odnajduje paralelizm tej historii i Odysei. Jest redaktorem w jednym z wydawnictw i analizuje tę historię na wielu płaszczyznach. Jednocześnie zaczyna badać swoją przeszłość gdy odkrywa, że matka go okłamała i nigdy nie była mężatką, a biologiczny ojciec jest nieznany. Próba konfrontacji z matką odgrzebuje bolesną przeszłość i obnaża spustoszenia, jakie wywołała druga wojna światowa. Rozrachunek z przeszłością prowadzi go do snucia refleksji nad ludzką moralnością w ogóle, próby mitologizowania swoich początków oraz dywagacji o kolejnych osobach czy zdarzeniach. Trochę niespójna fabuła, miejscami nużąca i bardzo charakterystyczna dla tego pisarza. Myślę, że spodoba się wytrwałym entuzjastom jego pisania.

Narrator wodzi czytelnika za nos. Z jednej strony jedna czwarta książki to refleksje nad fikcyjną (?) opowieścią o żołnierzu niemieckim, który wracając po latach z rosyjskiej niewoli dowiaduje się, że został uznany za zmarłego. Okazuje się, że żona wyszła za innego mężczyznę, spodziewa się jego dziecka. Oczywiście bohater wyznający zasadę że wszystko już było odnajduje...

Nie rozumiem, po co niektórzy z uporem maniaka streszczają wszystkie przeczytane przez siebie książki? Chodzi chyba o wystawienie opinii, a nie podawanie innym czytelnikom na talerzu gotowej treści? A już powalające jest dla mnie opisywanie "w skrócie" takiej prozy jak "Lektor" czy "Powrót do domu". Mierzcie siły na zamiary. To, że reżyserom udaje się z takiej prozy wyłonić historię na dobry film i dobrze go nakręcić nie oznacza bynajmniej, że dzieło takie ogranicza się zaledwie do owego wątku. A pisanie o nim z takimi detalami spłyca jego wartość niemiłosiernie.
Polecam wszystkim ceniącym ambitną prozę. Dużo refleksji i filozoficznych rozważań, ale w przystępnej formie.

Nie rozumiem, po co niektórzy z uporem maniaka streszczają wszystkie przeczytane przez siebie książki? Chodzi chyba o wystawienie opinii, a nie podawanie innym czytelnikom na talerzu gotowej treści? A już powalające jest dla mnie opisywanie "w skrócie" takiej prozy jak "Lektor" czy "Powrót do domu". Mierzcie siły na zamiary. To, że reżyserom udaje się z takiej prozy wyłonić...

Nie ma porównania z doskonałym "Lektorem".
Jednak nadal w stylu autora, który lubi spojrzenie w głąb.
Raczej nie dla fanek Judi Picoult.

Nie ma porównania z doskonałym "Lektorem".
Jednak nadal w stylu autora, który lubi spojrzenie w głąb.
Raczej nie dla fanek Judi Picoult.

Zmusza do niezłego wysiłku intelektualnego, bo rozważania głównego bohatera w zderzeniu z faktem odnalezienia w Ameryce swojego nazistowskiego ojca i filozoficzne próby usprawiedliwienia (?) tego co się działo w latach II wojny światowej budzą wewnętrzną dyskusję z własnymi pogladami na tę sprawę. Jedyny lekki wątek to historia miłosna Petera i Barbary, a także – ciekawie zarysowany okres odnowy państwa niemieckiego po upadku muru berlińskiego. Książka zostaje w pamięci.

Zmusza do niezłego wysiłku intelektualnego, bo rozważania głównego bohatera w zderzeniu z faktem odnalezienia w Ameryce swojego nazistowskiego ojca i filozoficzne próby usprawiedliwienia (?) tego co się działo w latach II wojny światowej budzą wewnętrzną dyskusję z własnymi pogladami na tę sprawę. Jedyny lekki wątek to historia miłosna Petera i Barbary, a także –...

Mit Odyseusza, powracającego do domu po latach tułaczki wojennej, przewija się w powieści kilkakrotnie. Współczesne losy bohatera stale nawiązują do przeszłości wojennej, do czasów jego wczesnego dzieciństwa.
Bohater, to młody niemiecki intelektualista, urodzony w czasie wojny, wychowywany był tylko przez matkę. O ojcu wiedział tyle,że zaginął, Matka nie opowiadała mu o nim wiele, podobnie jak dziadkowie, rodzice ojca, u których spędzał każde wakacje we Szwajcarii. Bohater trafia na manuskrypt powieści (szkicu powieści) o powrocie z wojny mężczyzny ( ojca?) Zafascynowany mitem współczesnego Odyseusza tropi losy tego manuskryptu. Kiedy okazuje się, że autorem jest jego ojciec, naukowiec jedzie do USA, do Nowego Yorku , odszukuje go, zapoznaje się z nim , ale nie ujawnia, że jest jego synem. Incognito uczestniczy w kontrowersyjnych zajęciach ojca na uczelni.
Ojciec będąc znanym naukowcem, filozofem - etykiem poddaje grupę młodych ludzi, swoich studentów, zadziwiającej próbie manipulacji pod pretekstem naukowego eksperymentu. Jest to próba izolacji, poniżania, protestu, potem bezsilności, stopniowego poddania się, a w końcu akceptacji terroru.
Cel tej manipulacji jest okrutny : wykazać tym dobrze sytuowanym , nie poddanym ekstremalnym doświadczeniom życiowym, młodym ludziom,
że NORMY MORALNE SĄ RELATYWNE, względne, że człowiek nie ma prawa oceniać morale drugiego człowieka (w tym również nazistów, ofiar ) jeśli nie był postawiony w takiej samej sytuacji.
Syn kwestionuje ten tok rozumowania, polemizuje z ojcem. Trudne są ich racje, trudne do zrozumienia dla nas, ludzi żyjących prawie 70 lat po wojnie. Ale warto nad nimi zastanowić się.
W powieści nakreślony jest piękny portret prawdziwej kobiety : przyjaciółki, partnerki bohatera - Barbary. Bardzo prawdziwie, sugestywnie ukazane jest piękno ich codzienności, radość ze wspólnego życia.
Powieść jest trudna, chcąc ją zrozumieć czytałam ja bardzo powoli, chwilami miałam ochotę zrezygnować. Ale – dotrwałam. I uważam, że warto było.

Mit Odyseusza, powracającego do domu po latach tułaczki wojennej, przewija się w powieści kilkakrotnie. Współczesne losy bohatera stale nawiązują do przeszłości wojennej, do czasów jego wczesnego dzieciństwa.
Bohater, to młody niemiecki intelektualista, urodzony w czasie wojny, wychowywany był tylko przez matkę. O ojcu wiedział tyle,że zaginął, Matka nie opowiadała mu o...

książka jak najbardziej warta przeczytania.

książka jak najbardziej warta przeczytania.