Opowieści z Moulin du Bruit

Opowieść o kupnie i remoncie zabytkowego młyna, o budowaniu relacji z lokalną społecznością, a wreszcie o zgodnym, szczęśliwym rodzinnym życiu. Porywające, odkrywcze i niebanalne? Chyba nie, a jednak...
Pochłania się tę powieść jak ciepłą, słodką bułeczkę. Smakuje poziomkami, rwanymi przy wiejskich ścieżkach przez Whartonów i domowym winem, którym częstują obcego Amerykanina jego nowi sąsiedzi.

To piękna, mądra książka o tym, jak kształtować swe dzieci, by kochały przyrodę, doceniały wartość pracy i rodziny.
"Geniusz tkwi w prostocie" - tak napisał do mnie znajomy na LC, kiedy wymienialiśmy swoje peany na cześć autora. I to jest najkrótsza, najlepsza i najgłębsza recenzja.
Pozdrawiam znajomego i wszystkich admiratorów pióra W. Whartona!

Opowieść o kupnie i remoncie zabytkowego młyna, o budowaniu relacji z lokalną społecznością, a wreszcie o zgodnym, szczęśliwym rodzinnym życiu. Porywające, odkrywcze i niebanalne? Chyba nie, a jednak...
Pochłania się tę powieść jak ciepłą, słodką bułeczkę. Smakuje poziomkami, rwanymi przy wiejskich ścieżkach przez Whartonów i domowym winem, którym częstują obcego...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

niesamowita książka, nie mogłem się oderwać

niesamowita książka, nie mogłem się oderwać

Pokaż mimo to

Szczerze mówiąc, początkowo książka mnie nudziła. Wharton, mimo niesamowitego daru opowiadania i operowania językiem, przywiązywał zbyt dużą wagę do zwykłych, życiowych czynności, dokładnie opisując naprawianie młyna. Rodzaj desek, ich kolor, jak ustawione, ilość uderzeń, i tak przez dłuższy czas.

Już wręcz zwątpiłam, czy zachwycę się tą pozycją. Później jednak zaczynamy poznawać zwyczaje ze wsi, ludzi, a przede wszystkim - ich historie. Książka bardzo się rozkręca, doświadczamy tego całego trudu, jaki rodzina i sąsiedzi wkładają w przywrócenie młyna do stanu używalności, zanurzamy się w chłodnej wodzie jeziora, obserwujemy jak malarz tworzy swoje obrazy, rozsmakowujemy się w potrawach, spacerujemy po wiejskich drogach, siadamy nad brzegiem wyciszonej tafli, i zaczynamy słuchać.

Każda historia ma swój własny, niepowtarzalny klimat, to są opowieści zwykłych ludzi, którzy przeżyli w swoim życiu chwile radosne i pełne cierpienia. Dłuższą część stanowi jedynie historia Marcela osadzona w czasach II wojny światowej.

Całość to ciepła, pełna uroku wędrówka po wsi, gdzie zwykłe życie uczy nas pokory, cierpliwości, odnajdywania radości z prostych chwil.

Szczerze mówiąc, początkowo książka mnie nudziła. Wharton, mimo niesamowitego daru opowiadania i operowania językiem, przywiązywał zbyt dużą wagę do zwykłych, życiowych czynności, dokładnie opisując naprawianie młyna. Rodzaj desek, ich kolor, jak ustawione, ilość uderzeń, i tak przez dłuższy czas.

Już wręcz zwątpiłam, czy zachwycę się tą pozycją. Później jednak zaczynamy...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Niesamowita,wyjątkowa opowieść o wspaniałej rodzinie mieszkającej w uroczym,pięknym zakątku w Starym Młynie.Mądra,piękna pełna humoru i ciepła książka.Bardzo mi się podobała,,,,z przyjemnością przeczytałam zadowolona jestem.

Niesamowita,wyjątkowa opowieść o wspaniałej rodzinie mieszkającej w uroczym,pięknym zakątku w Starym Młynie.Mądra,piękna pełna humoru i ciepła książka.Bardzo mi się podobała,,,,z przyjemnością przeczytałam zadowolona jestem.

Pokaż mimo to

zapraszam do odwiedzenia i polubienia naszego bloga z recenzjami książek
http://przeczytalska.blog.pl/

zapraszam do odwiedzenia i polubienia naszego bloga z recenzjami książek
http://przeczytalska.blog.pl/

Pokaż mimo to

W życiu jakoś tak jest, że często najtrudniej jest mówić i pisać o zwyczajnych ludzkich sprawach. Ba, niejednokrotnie wydają się one nie warte ani pióra, ani talentu, ani zainteresowania potencjalnych czytelników - no bo któż chciałby czytać o tym, że ktoś tam wstał rano z łóżka, zaparzył kawę, pokroił chleb na kanapki, czy też zawiązał sznurowadła w butach. Poza tym, na rynku literackim aż roi się od pozycji tak przyprawiających o dreszcze grozy i skrajne emocje, że w porównaniu z nimi takie zwykłe ludzkie sprawy wieją nudą.
Whartonowi jednak nie tylko udaje się pisać o takich sprawach pięknie i w ciekawy sposób, ale jeszcze udaje mu się sprawić, że te "zwyczajne sprawy" zyskują na urodzie, stają się w pewnym sensie obiektem marzeń i westchnień.
"Opowieści z Moulin Du Bruit" to przykład takiej własnie perełki, która wyszła spod pióra amerykańskiego pisarza. Na jej kartach autor zawarł szczere, płynące prosto z serca myśli i wspomnienia o życiu, jakie spędził wraz z żoną i dziećmi na francuskiej wsi, w przerobionym na dom, wyremontowanym własnoręcznie, młynie. Wharton snuje piękną opowieść, która zachwyca i wciąga od pierwszej strony, a jednocześnie stanowi balsam dla skołatanych myśli i serca. Na mnie osobiście ogromne wrażenie robi także wielka życiowa mądrość autora, która przebija z każdego akapitu jego dzieła. Czuje się wyraźnie, jak bardzo ceni i pielęgnuje on wartości życia rodzinnego i życia w ogóle. Kiedy czytam historie takie, jak ta, to życie - przynajmniej na chwilę - staje się prostsze i mniej skomplikowane.
Bardzo cenię sobie dorobek literacki Williama Whartona, a takie pozycje, jak "Opowieści..." utwierdzają mnie tylko w przekonaniu, że moje zauroczenie tym autorem z lat studenckich nie było chwilowe i bezpodstawne.

W życiu jakoś tak jest, że często najtrudniej jest mówić i pisać o zwyczajnych ludzkich sprawach. Ba, niejednokrotnie wydają się one nie warte ani pióra, ani talentu, ani zainteresowania potencjalnych czytelników - no bo któż chciałby czytać o tym, że ktoś tam wstał rano z łóżka, zaparzył kawę, pokroił chleb na kanapki, czy też zawiązał sznurowadła w butach. Poza tym, na...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

"Doświadczam jednej z tych niesamowitych chwil, kiedy odnosi się wrażenie, że widzi się dokładnie to, co się naprawdę dzieje, jakby oglądało się sztukę teatralną lub film.
Widzę swoją rodzinę, a równocześnie siebie samego patrzącego na nich. Zdaję sobie sprawę, że przeżywam coś, co Francuzi nazywają coup de foudre, co, jak sądzę, oznacza błysk szaleństwa.
Naprawdę bardzo dziwne uczucie..."

Sprawozdanie z życia, relacja z życia.
Malarza, Amerykanina w Paryżu, a raczej na francuskiej wsi, gdzie znalazł dom... stary MŁYN.
Instruktaż budowlany.

Ja chcę do tego młyna, do tej sielskiej wsi, do ciszy.
Wharton SNUJE historię rodziny, w malowniczym miejscu.
"Niemal wierzę, że zobaczę kobaltowoniebieskiego kucyka pasącego się nad strumieniem, w którym płynie fioletowa woda. Czysty surrealizm."
Obok historia Marcela z czasu II wojny światowej, rozdzielona na części, wyczekiwałam każdej kolejnej.
Książka początkowo bawi, aczkolwiek wiele w niej smutku. Relaksuje. Pewne rzeczy mi jednak zgrzytały dlatego nie ocenię wyżej.

"Doświadczam jednej z tych niesamowitych chwil, kiedy odnosi się wrażenie, że widzi się dokładnie to, co się naprawdę dzieje, jakby oglądało się sztukę teatralną lub film.
Widzę swoją rodzinę, a równocześnie siebie samego patrzącego na nich. Zdaję sobie sprawę, że przeżywam coś, co Francuzi nazywają coup de foudre, co, jak sądzę, oznacza błysk szaleństwa.
Naprawdę bardzo...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Ciekawa książka. Nietypowa, opowiadająca historię rodziny, która kupuje młyn w małej francuskiej wiosce.
Ciekawie opisane losy, to jak ludzie radzili sobie z widmami Wojny Światowej, jak odnajdują się w nowej rzeczywistości.

Ciekawa książka. Nietypowa, opowiadająca historię rodziny, która kupuje młyn w małej francuskiej wiosce.
Ciekawie opisane losy, to jak ludzie radzili sobie z widmami Wojny Światowej, jak odnajdują się w nowej rzeczywistości.

Pokaż mimo to

Ponoć William Wharton, to jeden z najpoczytniejszych pisarzy obecnie obok Jonathana Carolla.To moja pierwsza książka tego autora i być może od złej zaczęłam, ale kompletnie nie polecam " Opowieści z Moulin de Bruit"chyba, że ktoś lubi książki w stylu "No action " już dawno nie czytałam książki w której nic kompletnie sie nie dzieje jak tu.Cala akcja książki, to ciągle budowanie przez bohaterów jakiegoś bzdetnego młyna....beznadzieja, masakra, nie tykac, gniot!!!!!

Ponoć William Wharton, to jeden z najpoczytniejszych pisarzy obecnie obok Jonathana Carolla.To moja pierwsza książka tego autora i być może od złej zaczęłam, ale kompletnie nie polecam " Opowieści z Moulin de Bruit"chyba, że ktoś lubi książki w stylu "No action " już dawno nie czytałam książki w której nic kompletnie sie nie dzieje jak tu.Cala akcja książki, to ciągle...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Piękna rodzinna opowieść autora.

Piękna rodzinna opowieść autora.

Pokaż mimo to