Sporo o pingwinach a chyba jeszcze więcej o codziennych realiach pracy badacza - w dość niszowej dziedzinie, więc tym ciekawsza lektura.

Sporo o pingwinach a chyba jeszcze więcej o codziennych realiach pracy badacza - w dość niszowej dziedzinie, więc tym ciekawsza lektura.

Pierwsze 150 stron o wyprawach ich kulisach, w stylu książek podróżniczych, dopiero potem docieramy do 100 stron danych zebranych z obserwacji nurkowań pingwinów, naukowa esencja. Z jednej strony zajmujące, z drugiej to nie jest Attenborough, Goodall, czy Durrell.

Pierwsze 150 stron o wyprawach ich kulisach, w stylu książek podróżniczych, dopiero potem docieramy do 100 stron danych zebranych z obserwacji nurkowań pingwinów, naukowa esencja. Z jednej strony zajmujące, z drugiej to nie jest Attenborough, Goodall, czy Durrell.

Pomimo „cesarzy” w tytule i na okładce, ta niesamowicie ciekawa książka, ma trzech bohaterów:

1) pingwiny cesarskie, niesamowite ptaki, które jako jedne z kilku stworzeń, potrafią przeżyć i rozmnażać się w najsurowszym i najbardziej niegościnnym środowisku na Ziemi. Jerry opisuje ich zwyczaje rozrodcze i żywieniowe, coroczne migracje oraz adaptacje fizjologiczne, pozwalające im znosić ekstremalnie niskie temperatury i nurkowanie na dużych głębokościach. Przytoczę Wam na zachętę kilka ciekawostek. Pingwiny cesarskie:
- całe życie spędzają w morzu lub na lodzie morskim,
- potrafią zanurkować na głębokość przekraczającą 500 metrów i wytrzymać pod wodą około 30 minut,
- rozmnażają się i wysiadują jaja w środku antarktycznej zimy, co oznacza całkowitą ciemność i temperatury rzędu – 40 stopni C,
- jaja inkubują wyłącznie samce, trzymając je na stopach, poszcząc przez około 120 dni i przytulając się do siebie w celu zachowania ciepła.

2) naukowców badających antarktyczną przyrodę, w tym oczywiście autora książki, który w temacie pingwinów cesarskich jest prawdziwym pionierem i wybitnym znawcą. Jerry Kooyman w świetnym gawędziarskim stylu snuje opowieść o kolejnych ekspedycjach, z których pierwsza miała miejsce w 1986 roku. Trawersy lodowcowe, zdradliwe szczeliny, samodzielne projektowanie urządzeń pomiarowych, bliskie spotkania z lampartami morskimi – biegun południowy to zdecydowanie kierunek dla prawdziwych twardzieli.

3) i wreszcie Antarktykę – jej surowe piękno, ekstremalne warunki i zamieszkujące ją stworzenia. Bo choć to opowieść głównie o pingwinach, to znajdziemy tutaj również weddelki arktyczne (czyż ta nazwa nie jest słodka?),amfitryty lamparcie czy orki. Autor pochyla się także nad problemem zmian klimatycznych i ich wpływem na równowagę tego niesamowitego ekosystemu.

Gorąco (na przekór antarktycznym mrozom) polecam!

Ps. Może wstyd się przyznać, ale dopiero dzięki lekturze tej książki poukładałam sobie w głowie pojęcia Arktyki, Antarktyki i Antarktydy.

Pps. Świetnym dodatkiem do treści są liczne ilustracje, mapy i wykresy, a także odnośniki do materiałów filmowych obrazujących opisane w tekście zachowania pingwinów cesarskich.

Współpraca barterowa z wydawnictwem.

Zapraszam na Instagram @zaczytana_farmaceutka

Pomimo „cesarzy” w tytule i na okładce, ta niesamowicie ciekawa książka, ma trzech bohaterów:

1) pingwiny cesarskie, niesamowite ptaki, które jako jedne z kilku stworzeń, potrafią przeżyć i rozmnażać się w najsurowszym i najbardziej niegościnnym środowisku na Ziemi. Jerry opisuje ich zwyczaje rozrodcze i żywieniowe, coroczne migracje oraz adaptacje fizjologiczne,...

Baaaardzo lubię takie książki!
„Pingwiny cesarskie. Śladami najniezwyklejszych ptaków Antarktyki” to doskonała literatura faktu, łącząca w sobie zarówno ciekawe fakty przyrodnicze jak i opowieści z realiów prowadzenia biologicznych badań na samym krańcu świata.

Gerald L. Kooyman zaczął analizować życie i zachowania pingwinów cesarskich ponad 30 lat temu. Odbył około 50 podróży na Antarktydę i był pionierem badań nad fizjologią tych niezwykłych stworzeń. Jako pierwszy skonstruował przyrządy pomiarowe umożliwiające zbieranie danych na temat zmian w ciałach „cesarzy” podczas nurkowania w głębinach. Chyba nie ma na świecie człowieka, który poznał te zwierzęta dokładniej.

Przejdźmy zatem do ciekawostek:
🐧Pingwiny cesarskie są największymi przedstawicielami tej grupy.
🐧Jaja inkubują wyłącznie samce.
🐧120 dniowy post inkubującego samca jest najdłuższym u wszystkich pingwinów i być może nawet u wszystkich ptaków.
🐧”Cesarze” to jedyne pingwiny, które kroczą ze skrzydłami przyciśniętymi do boków ciała zamiast trzymać je rozłożone dla równowagi.
🐧Chociaż w normalnej pozycji stojącej ich wysokość wynosi nieco powyżej metra, mogą wysunąć szyję o kolejne 10 cm, aby spojrzeć ponad tłumem.

Z książki dowiecie się oczywiście dużo więcej, nie tylko o pingwinach, ale też o lampartach morskich, orkach i antarktycznych ptakach. Doskonałym uzupełnieniem treści były też zdjęcia (wklejka z fotografiami w kolorze i czarno-białe zdjęcia w tekście). Pozytywnie zaskoczyły mnie również nagrania autora, udostępnione w formie linku internetowego. Myślę jednak, że wygodniej dla czytelników byłoby, gdyby do każdego filmu odnośnikiem był po prostu kod QR do zeskanowania, ale to jedyna rzecz, do której jestem w stanie się przyczepić.

Po inne przyrodnicze recenzje zapraszam na IG: @literatura_osobliwej 🌿

Baaaardzo lubię takie książki!
„Pingwiny cesarskie. Śladami najniezwyklejszych ptaków Antarktyki” to doskonała literatura faktu, łącząca w sobie zarówno ciekawe fakty przyrodnicze jak i opowieści z realiów prowadzenia biologicznych badań na samym krańcu świata.

Gerald L. Kooyman zaczął analizować życie i zachowania pingwinów cesarskich ponad 30 lat temu. Odbył około 50...

Pomyślcie tylko: trwa właśnie noc polarna, jest ZIMNO (do nawet -40 stopni i jeszcze WIEJE, a jak wieje, to wiadomo, że jest zimno, nawet jak jest ciepło),wszędzie jest lód, sami też stoicie na zamarzniętej pokrywie lodu morskiego, nie jedliście od 120 dni, właściwie za wiele się nie ruszaliście, bo na waszych stopach spoczywa jajo z waszym potomkiem, którego musicie ogrzewać do temperatury ok. 37 stopni! No, a tak w ogóle jesteście pingwinem cesarskim, ptakiem, który nawet nie lata, ale jest najbardziej niesamowitym zwierzęciem na świecie 🐧

I chociaż samo obserwowanie rozrodu pingwinów brzmi jak szaleństwo - przypominam, wszystko dzieje się na paku lodowym, który wraz z ociepleniem topnieje - to Gerald L. Kooyman postanowił pójść o krok dalej i sprawdzić jak wygląda ich polowanie, jak głęboko nurkują (spojler: GŁĘBOKO!),jak utrzymują ciepło w antarktycznie zimnej wodzie i jak znajdują pożywienie 🐧

Kooyman to prawdziwy pionier jeśli chodzi o badania pingwinów, które zaczął jeszcze w latach 60., gdy badania na Antarktydzie wyglądały całkowicie inaczej niż dzisiaj 🐧

Książka napisana jest w cudowny sposób. Po pierwsze, jest o pingwinach, co już samo w sobie jest wielkim plusem. Po drugie to idealnie wyważona dawka wiedzy, wyników wieloletnich badań i anegdotek prosto z Antarktydy 🐧

Jakby tego było mało książka zawiera mnóstwo rycin z wykresami, zdjęciami, osobny segment z kolorowymi zdjęciami oraz, uwaga, stronę internetową z filmami, które warto sobie puścić przy okazji czytania (do wszystkiego znajdziecie odwołania w tekście) 🐧

Nie pozostaje mi nic innego, jak polecić wam tę książkę, nie pożałujecie 🐧

Pomyślcie tylko: trwa właśnie noc polarna, jest ZIMNO (do nawet -40 stopni i jeszcze WIEJE, a jak wieje, to wiadomo, że jest zimno, nawet jak jest ciepło),wszędzie jest lód, sami też stoicie na zamarzniętej pokrywie lodu morskiego, nie jedliście od 120 dni, właściwie za wiele się nie ruszaliście, bo na waszych stopach spoczywa jajo z waszym potomkiem, którego musicie...