Ten kto ma zdemaskować przeznaczenie, musi je przeżyć".

Świetna książka, w której akcja toczy się dwutorowo. Z jednej strony mamy podróż Hansa Thomasa i jego ojca, z drugiej pewną niesamowitą baśń o talii kart, Dżokerze, który "patrzy zbyt wnikliwie i za dużo widzi", a także o tym, jak nasze fantazje stają się rzeczywistością. Jak zawsze u tego autora książka zaskakuje na każdym kroku. Polecam.

Ten kto ma zdemaskować przeznaczenie, musi je przeżyć".

Świetna książka, w której akcja toczy się dwutorowo. Z jednej strony mamy podróż Hansa Thomasa i jego ojca, z drugiej pewną niesamowitą baśń o talii kart, Dżokerze, który "patrzy zbyt wnikliwie i za dużo widzi", a także o tym, jak nasze fantazje stają się rzeczywistością. Jak zawsze u tego autora książka zaskakuje na...

"Gdyby nasz mózg nie był tak nieskomplikowany, że moglibyśmy go zrozumieć, bylibyśmy wówczas tak głupi, że i tak byśmy go nie zrozumieli".

Jostein Gaarder, żałuję że nie towarzyszył mi od urodzenie, ale niestety było to niemożliwe. Niemniej jednak jest autorem dla dorosłych dzieci. Potrafi czarować słowem i wciągać w opowieść poprzez powtarzanie, co czyni go autorem dla młodszych i starszych.
Mnie zawsze pochłania w każdy najmożliwszy sposób, że nie mogę ochłonąć. Filozofować może każdy, ale kiedy robi się to smutne i zaczyna się pojawiać mnóstwo skomplikowanych słów dla znaczeń pokrewnych, powtarzających się od zarania dziejów, to lektura nas nuży. Nikt nie lubi się smucić. Natomiast Gaarder pozwala się zastanowić nad tym co istotne w bardzo prosty sposób i sprawia, że:
"Okropnym wysiłkiem jest przymus ustosunkowywania się do wszelkich możliwych pytań".

"Gdyby nasz mózg nie był tak nieskomplikowany, że moglibyśmy go zrozumieć, bylibyśmy wówczas tak głupi, że i tak byśmy go nie zrozumieli".

Jostein Gaarder, żałuję że nie towarzyszył mi od urodzenie, ale niestety było to niemożliwe. Niemniej jednak jest autorem dla dorosłych dzieci. Potrafi czarować słowem i wciągać w opowieść poprzez powtarzanie, co czyni go autorem dla...

To niesamowite jak zawiłe sprawy potrafi prostym językiem opowiedzieć autor tej pozycji. Należy przebrnąć przez dosyć nudnawy początek, żeby posmakować truskawki na torcie na koniec. Polecam poszukującym i wszystkim tym, którzy pragną w życiu jakiejś odmiany!

To niesamowite jak zawiłe sprawy potrafi prostym językiem opowiedzieć autor tej pozycji. Należy przebrnąć przez dosyć nudnawy początek, żeby posmakować truskawki na torcie na koniec. Polecam poszukującym i wszystkim tym, którzy pragną w życiu jakiejś odmiany!

"Słyszałem, że można utonąć w zbyt dużej sukience, ale nie wiedziałem, że można utonąć w baśni. Dzisiaj dobrze wiem, że wszyscy powinni się tego wystrzegać"

Niesamowita opowieść o ojcu i synu, poszukiwaniu samego siebie, talii kart i klątwie ciążącej nad rodem. Opowieść nierealna, a jednocześnie bardzo prawdziwa. Elementy fantastyczne łączą się tu z prawdą o człowieku; człowieku i świecie jako największym z cudów.

Dwunastoletni Hans Thomas przemierza razem z ojcem Europę, aby odnaleźć mamę, która parę lat temu wyjechała do Grecji, aby odnaleźć samą siebie, lecz od tamtej pory nie wróciła już do rodziny w Norwegii. "Ojczulek", jak go nazywa chłopiec, jest postacią dosyć specyficzną: to alkoholik, filozof nieustannie zadziwiony światem, kochający syna ponad wszystko. Mężczyzna ma nietypowe hobby: zbiera Dżokery z talii kart. I to właśnie Dżoker jest kimś, kto w akcji nieźle namiesza...

Akcja toczy się dwutorowo. Z jednej strony mamy podróż Hansa Thomasa i jego ojca, z drugiej pewną niesamowitą baśń. Baśń o talii kart, Dżokerze, który "patrzy zbyt wnikliwie i za dużo widzi", a także o tym, jak nasze fantazje stają się rzeczywistością. Tę część opowieści poznajemy z książeczki czytanej przez Hansa Thomasa, znalezionej w bułeczce od starego piekarza z Dorfu, a napisaną tak małymi literami, że do jej odczytania chłopiec musiał użyć lupy. Tę zaś dostał poprzedniego dnia od karła na stacji benzynowej... W pewnym momencie losy bohaterów "bułeczkowej książeczki" zaczynają łączyć się z historią owej norweskiej rodziny, a czytelnik czyta coraz szybciej... i nie może przestać. Baśń wciągnęła bowiem także i jego.

Takiej książki już bardzo dawno nie czytałam - dlaczego nikt jej nie zna? A naprawdę warta jest tego, żeby ją poznać!

Obawiam się jednak, że już nigdy nie spojrzę na talię kart tak jak wcześniej...

https://arnikaczyta.blogspot.com/2018/08/jostein-gaarder-przepowiednia-dzokera.html

"Słyszałem, że można utonąć w zbyt dużej sukience, ale nie wiedziałem, że można utonąć w baśni. Dzisiaj dobrze wiem, że wszyscy powinni się tego wystrzegać"

Niesamowita opowieść o ojcu i synu, poszukiwaniu samego siebie, talii kart i klątwie ciążącej nad rodem. Opowieść nierealna, a jednocześnie bardzo prawdziwa. Elementy fantastyczne łączą się tu z prawdą o człowieku;...

Ciekawa historia chłopca (Hansa Thomasa),który ze swoim "ojczulkiem" jedzie na poszukiwania mamy, która z nieznanych przyczyn wyjechała z domu przed 8 laty. Ojczulek jest przy tym domorosłym filozofem i często prowadzą rozmowy o filozofii, co przydaje książce walorów dydaktycznych (jeśli traktować ją jako lekturę dla dzieci). Po drodze spotykają staruszka, który ofiarowuje Hansowi Thomasowi mikroskopijną książeczkę, ukrytą w bułeczce. W tej książeczce zapisana jest historia pobytu pewnego marynarza na zaczarowanej wyspie, zamieszkiwanej przez ożywione figury karciane, które co pewien czas brały udział w "grze dżokera", związanej z przepowiadaniem przyszłości (stąd tytuł). Historia z książki po pewnym czasie zaczyna splatać się z rzeczywistością, a niedopowiedzenia np. odnośnie Asa Kier i serduszka na pewnej sukience mogą pobudzić wyobraźnię.

Ciekawa historia chłopca (Hansa Thomasa),który ze swoim "ojczulkiem" jedzie na poszukiwania mamy, która z nieznanych przyczyn wyjechała z domu przed 8 laty. Ojczulek jest przy tym domorosłym filozofem i często prowadzą rozmowy o filozofii, co przydaje książce walorów dydaktycznych (jeśli traktować ją jako lekturę dla dzieci). Po drodze spotykają staruszka, który ofiarowuje...

cuuuudowna, fascynująca, wciągająca

cuuuudowna, fascynująca, wciągająca

Muszę przyznać, że książka wywarła na mnie bardzo pozytywne wrażenie. a to już moje trzecie spotkanie z Gaarderem. Nie ukrywam, że "Przepowiednia Dżokera" jest trochę taką "Mają" dla dzieci. Bo w końcu motyw ten sam i przesłanie takież.
Ale i tak ma swój urok. I to bardzo duży. Po przeczytaniu tego wszystkiego człowiek zaczyna filozofować niczym ojczulek, zastanawiać się nad sensem istnienia i może, tak jak ja, też odkryje w sobie Dżokera.

Dżoker - inny. Głębszy. Wrażliwszy. Wyrzutek. Bo widzi więcej i głębiej niż powinien.

Muszę przyznać, że książka wywarła na mnie bardzo pozytywne wrażenie. a to już moje trzecie spotkanie z Gaarderem. Nie ukrywam, że "Przepowiednia Dżokera" jest trochę taką "Mają" dla dzieci. Bo w końcu motyw ten sam i przesłanie takież.
Ale i tak ma swój urok. I to bardzo duży. Po przeczytaniu tego wszystkiego człowiek zaczyna filozofować niczym ojczulek, zastanawiać się...

Jedna z najwspanialszych, najmądrzejszych książek, jakie czytałam. Dla każdego: dużego i małego, porzuconego chłopca i kochanej dziewczynki, szczęśliwej babci i nieszczęśliwej macochy. O urodzie i fascynującej strukturze świata, ale też o rzeczach trudnych, smutnych. Z filozofią chrześcijańską w tle, ale bez nachalnej propagandy. Mądra i prosta, a jednocześnie niesamowicie, magicznie splątana w wielowątkowy gobelin czasów i historii. Żeby wysupłać z tego gąszczu czytelny sens, trzeba być na prawdę świetnym pisarzem.
Ta książka ma coś jeszcze: jest życzliwa. Czuje się w niej akceptację, przyjazną tolerancję dla odmienności, ułomności i wad. Chciałabym żyć w takim świecie, obok takich ludzi. Nawet jeśli nie wylewają za kołnierz :)

Jedna z najwspanialszych, najmądrzejszych książek, jakie czytałam. Dla każdego: dużego i małego, porzuconego chłopca i kochanej dziewczynki, szczęśliwej babci i nieszczęśliwej macochy. O urodzie i fascynującej strukturze świata, ale też o rzeczach trudnych, smutnych. Z filozofią chrześcijańską w tle, ale bez nachalnej propagandy. Mądra i prosta, a jednocześnie niesamowicie,...

Jest to świetne opowiadanie dla każdego. Napisane w sposób wzbudzający intrygę w czytelniku, a jednocześnie sprawia, że zaczynamy zastanawiać się nad pytaniami autora.
Dałbym 10, ale wyobraziłem sobie ekranizację do tej książki i myślę, że byłaby okropna.

Jest to świetne opowiadanie dla każdego. Napisane w sposób wzbudzający intrygę w czytelniku, a jednocześnie sprawia, że zaczynamy zastanawiać się nad pytaniami autora.
Dałbym 10, ale wyobraziłem sobie ekranizację do tej książki i myślę, że byłaby okropna.

Magiczna.Bardzo magiczna.I filozoficzna.
Ojczulek, syn i ich wyprawa do ojczyzny filozofów.Tajemnicza bułeczkowa książeczka i zapisane w niej przeznaczenie.Setki złotych rybek.Wyspa karłów,ożywiona talia kart przechadzająca się po niej.Rozdziały oznaczone są każdy jedną z kart,pory roku 4 kolorami talii...52 karty..jak tygodnie w roku...Purpurowa oranżada wprawiająca karty w inny stan.I jeden najważniejszy dzień Dżokera przypadający raz na 4 lata kiedy wszystko się wyjaśnia.Dżoker zreszta krąży nadal gdzieś wśród nas,ponieważ wydostał się wyspy...
A my nigdy nie wiemy kto rozdaje karty.

Mimo iż publikacja docelowo przeznaczona jest dla młodzieży,ja uważam,ze absolutnie jest przeznaczona również dla mocniej zaawansowanych wiekiem odbiorców.Podobnie do fenomenu "Maly Książe".Zdecydowanie można się nią zachwycić,jak dla mnie- kilka razy.
Polecam wszystkim tą sympatyczną książkę !
I tu się kończy recenzja.

A tu się zaczyna trochę bardziej osobiście ;
Sama przeczytałam ten utwór literacki pierwszy raz w wieku około 14 lat.Był to prezent od mojego taty.Później do niej wracałam jak i pożyczałam niezliczonej ilości znajomych.Po tych zabiegach mój egzemplarz był jeszcze trochę bardziej magiczny,na pierwszy rzut oka wyglądał,ze wiele osób poznało tę historię,był uroczo sfatygowany.
Dwa lata minęły odkąd użyczyłam ten skarb z przeszłości mojemu koledze który wraz z nią znikł.Książka najwyraźniej okazała się mocno atrakcyjniejsza niż ja..
Mały apel do czytelników - jeżeli ktoś posiada niepotrzebny egzemplarz chętnie odkupię czy wymienię.Mój był granatowy,w twardej oprawie.Taki jak na zdjeciu z recenzji :)
Pozdrawiam wszystkich.

Magiczna.Bardzo magiczna.I filozoficzna.
Ojczulek, syn i ich wyprawa do ojczyzny filozofów.Tajemnicza bułeczkowa książeczka i zapisane w niej przeznaczenie.Setki złotych rybek.Wyspa karłów,ożywiona talia kart przechadzająca się po niej.Rozdziały oznaczone są każdy jedną z kart,pory roku 4 kolorami talii...52 karty..jak tygodnie w roku...Purpurowa oranżada wprawiająca karty...