Okładka nie powala. Tytuł zdaje się być raczej przywołaniem infantylnego dziecka do porządku lub ochrzanieniem go za nieodpowiednie zachowanie. Opis książki przywołuje na myśl kolejną powieść dla zdesperowanych nastolatek, które bezzwłocznie muszą znaleźć chłopaka.
Co więc skusiło mnie, by jednak przeczytać tę książkę?
Styl pisania autora, a także wykreowana przez niego postać Calmy - nastolatki, która przełamuje schemat nieśmiałej, dziecinnej, zakompleksionej głównej bohaterki i okazuje się być pewną siebie, dążącą do celu, wygadaną postacią, którą polubiłam już od pierwszych stron lektury.
Przemyślenia ociekające ironią, komentarze oraz opisy, ubrane w słowa, które spowodowały mimowolny uśmiech na twarzy oraz komiczne sytuacje i zakończenie, które odwróciło akcję o 180 stopni, zostawiając po sobie pewien morał oraz okazję do refleksji.
Z tą książką spędziłam kilka przyjemnych godzin, dzięki którym odprężyłam się, całkowicie zapomniałam o rzeczywistości i co najważniejsze, poprawiłam sobie humor.
Polecam każdemu na popołudnie lub wieczór po ciężkim dniu pracy :)

Okładka nie powala. Tytuł zdaje się być raczej przywołaniem infantylnego dziecka do porządku lub ochrzanieniem go za nieodpowiednie zachowanie. Opis książki przywołuje na myśl kolejną powieść dla zdesperowanych nastolatek, które bezzwłocznie muszą znaleźć chłopaka.
Co więc skusiło mnie, by jednak przeczytać tę książkę?
Styl pisania autora, a także wykreowana przez niego...

Uwielbiam tę książkę! Nawet pamiętam dzień, w którym ją przeczytałam. To była wigilia 2010, przeczytałam ją jednym tchem! Przygody Calmy są naprawdę oryginalne i nieprzewidywalne. Śmiałam się, czytając prawie każdy rozdział, no chyba że działo się coś naprawdę przygnębiającego. Nigdy nie zapomnę momentu, kiedy Calma zgoliła się na łyso!

Uwielbiam tę książkę! Nawet pamiętam dzień, w którym ją przeczytałam. To była wigilia 2010, przeczytałam ją jednym tchem! Przygody Calmy są naprawdę oryginalne i nieprzewidywalne. Śmiałam się, czytając prawie każdy rozdział, no chyba że działo się coś naprawdę przygnębiającego. Nigdy nie zapomnę momentu, kiedy Calma zgoliła się na łyso!

Książkę ciężko mi się czytało, nie wciągnęła mnie i nie byłam nią zachwycona. Nie oznacza to, że nie warto po nią sięgnąć. Kto wie moze wy znajdziecie w niej to coś co Was urzeknie. Ja niestety tego nie odnalazłam.

Książkę ciężko mi się czytało, nie wciągnęła mnie i nie byłam nią zachwycona. Nie oznacza to, że nie warto po nią sięgnąć. Kto wie moze wy znajdziecie w niej to coś co Was urzeknie. Ja niestety tego nie odnalazłam.

Tak jak i w pierwszym tomie: książka szalenie zabawna, ale z zakończeniem, które wyrywa czytelnika ze stanu całkowitego rozchichotania i zmusza do refleksji. Zgrabnie napisana, a komentarze Calmy do codziennych zdarzeń po prostu rozbrajające (opis meczu piłkarskiego jest boski!). Polecam.

Tak jak i w pierwszym tomie: książka szalenie zabawna, ale z zakończeniem, które wyrywa czytelnika ze stanu całkowitego rozchichotania i zmusza do refleksji. Zgrabnie napisana, a komentarze Calmy do codziennych zdarzeń po prostu rozbrajające (opis meczu piłkarskiego jest boski!). Polecam.