W tej recenzji postanowiłam wykorzystać zarówno oryginalną okładkę, jak i opis okładkowy - bo po co podejmować nieudolne próby ulepszenia czegoś tak fantastycznego?

"Przez Polskę przelewa się dziwna fala samobójstw i wyjątkowo brutalnych morderstw. Na pierwszy rzut oka nic nie łączy ofiar i miejsc zbrodni, ale czy na pewno?

Sonia Podgórska i Igor Zarzecki, aspiranci wrocławskiej policji będą musieli zmierzyć się z najtrudniejszym i najbardziej niebezpiecznym śledztwem w ich karierze, w którym to śmierć rozdaje karty..."

Na wstępie zaznaczę, że nie jest to książka dla każdego! Sięgając po nią trzeba mieć świadomość tego, że dzieje się w niej dużo chorych rzeczy, więc jeśli ktoś ma słaby żołądek lub nie przepada za nadmiarem mięska i krwi, niech lepiej ją ominie. Natomiast hardcorolubnych zapraszam na ciąg dalszy 😈

"Głosy na wietrze" to jedna z bardziej popieprzonych książek jakie czytałam. Mocna, dosadna, brutalna. Zero powtarzalności, każdy pomysł na śmierć był inny - totalna jazda bez trzymanki! Autor pisze odważnie i śmiało, nie ulega stereotypom, porusza się w grozie swobodnie, ma ciekawe pomysły i nie boi sie ich przedstawić. Nie ukrywam, że niektóre z tych wizji mnie zniesmaczyły, choć ciężko jest zagiąć mój wypaczony umysł 😅 Ta opowieść to kawał nieograniczonego niczym bestialstwa, hardcoru, grozy, krwi i flaków - to naprawdę dobra, mocna książka!
Cieszę się, że po nią sięgnęłam. Umiliła mi kilka wrześniowych wieczorów.

Jej dodatkowym atutem jest to, że wydana została w dość świeżym wydawnictwie, które - patrząc na dotychczas wydane pozycje - zapewne nie raz jeszcze namiesza w środowisku grozy - warto więc śledzić poczynania @koscipublishing .

@t.czarny_autor ogromne dzięki za ebooka do recenzji!

W tej recenzji postanowiłam wykorzystać zarówno oryginalną okładkę, jak i opis okładkowy - bo po co podejmować nieudolne próby ulepszenia czegoś tak fantastycznego?

"Przez Polskę przelewa się dziwna fala samobójstw i wyjątkowo brutalnych morderstw. Na pierwszy rzut oka nic nie łączy ofiar i miejsc zbrodni, ale czy na pewno?

Sonia Podgórska i Igor Zarzecki, aspiranci...

Książka przeczytana kilka dni temu jednakże pozostaje w pamięci. Z opisu na okładce spodziewałam się kryminału -znając twórczość autora spodziewałam się mocnego kryminału. A tu niespodzianka otrzymałam ekstremę, otrzymałam fajną historię i dość charakterystycznych bohaterów. Dla miłośników ekstremy pozycja godna polecenia, ludziom o wrażliwych żołądkach nie polecam.

Książka przeczytana kilka dni temu jednakże pozostaje w pamięci. Z opisu na okładce spodziewałam się kryminału -znając twórczość autora spodziewałam się mocnego kryminału. A tu niespodzianka otrzymałam ekstremę, otrzymałam fajną historię i dość charakterystycznych bohaterów. Dla miłośników ekstremy pozycja godna polecenia, ludziom o wrażliwych żołądkach nie polecam.