Kiedy odłożyłem tego e-booka na bok po dosyć krótkim pierwszym kontakcie, to nasunęło mi się powiedzonko typu "czarno to widzę...".

Niemniej byłoby to krzywdzące dla autora, bo i choć początkowe, powiedźmy sto stron, jest takie sobie, tak potem fabularnie wszystko nabiera rumieńców, a pewne "krzywe" akcje z pogranicza jawy i snu, nabierają sensu.

Chociaż twórczość Tomka Czarnego ma pod górę nie tylko z tego względu. Grono odbiorców gatunku jakim jest gorowy slatterpunk na naszym rynku jest dosyć wąskie, co widać chociażby po liczbie ocen. Zwłaszcza, że premierę książka miała w 2022 r. Niemniej staram się zawsze kończyć to co zacząłem, więc tytuł czekał na swoją kolej. I dojrzewał jak wino.

Mamy tu historię dwóch sióstr o mało polskich imionach, Vanessa i Kasandra. Jedna z nich to w miarę znana piosenkarka, która właśnie przeżywa kryzys, podparty zbyt dużą ilością prochów i alkoholu. Druga zaś to graficzka komputerowa i malarka mieszkająca gdzieś na obrzeżu lasów pod Bieszczadami.

Choć są spokrewnione to mają ze sobą od jakiegoś czasu słaby kontakt. To się nieco zmieni, kiedy Vanessa umyślnie przedawkuje i wyląduje na SORze. Kasandra postanowi zabrać odratowaną siostrę do siebie, co uwolni szereg wydarzeń, prowadzących do ponurego końca.

Jak wspomniałem na początku, "Siostra" to lektura mocno nierówna, ale jak już wjedzie na odpowiedni tor, to aż żal że lektura tak szybko się kończy. Objętościowo mamy tu bodajże niecałe dwieście stron, a akcja na końcu urywa się w takim momencie, że jest jeszcze parę pytań i z miłą chęcią przywitał bym jakąś kontynuację.

Miłośników mrocznych wrażeń czeka tu szeroki wachlarz doznań. Od dosadnie przedstawionego seksu, gdzie wyuzdanie miejscami sięga perwersyjnego sufitu, po mocną makabrę, choć to nie jest poziom "Poza sezonem" Ketchama, który siłą rzeczy stał się moim wzorcem w tym gatunku i czekam, aż coś przebije poziom takiej "zabawy".

Czarny tego nie robi, ale jest tu coś co wynagradza małe niedoróbki. Motyw przewodni, który się potem objawi jest miodny. Gdy pada wyjaśnienie i coś/ktoś wkracza na główny plan - tu wyobraźnia autora weszła na szczyty swoich możliwości, a mi pozostaje powiedzieć tylko: "dajcie temu Panu piwo".

To co ma być brudne, takie jest. Co ma być brutalne, bywa takowe. Gdy tylko trafiamy w okolice domu Kasandry, tak autor nieco rozszerza paletę postaci i całość jest odczuwalnie lepsza. Postacie u Czarnego to takie nieco samotne "kadłubki", które poszukują sensu i szczęścia w życiu. Czasami takie poszukiwania dają naprawdę makabryczny efekt.

"Siostra" epatuje nagimi ciałami, przemocą i mrokiem. Jej początek odrzuca, ale warto go nieco przeczekać, bo autor rozkwita, a ten czarniawy szlam wylewający się ze stronic jest wyjątkowo lepki, nieprzyjemny w zapachu i dotyku. Pozostawia ślad. I szuka, zwłaszcza tych pozostawionych samych sobie. Uważajcie na siebie.

Kiedy odłożyłem tego e-booka na bok po dosyć krótkim pierwszym kontakcie, to nasunęło mi się powiedzonko typu "czarno to widzę...".

Niemniej byłoby to krzywdzące dla autora, bo i choć początkowe, powiedźmy sto stron, jest takie sobie, tak potem fabularnie wszystko nabiera rumieńców, a pewne "krzywe" akcje z pogranicza jawy i snu, nabierają sensu.

Chociaż twórczość Tomka...

Dla mnie bardzo ciekawy i klimatyczny horror . Elementy horroru ekstremalnego też sa ale to normalne u Czarnego polecam

Dla mnie bardzo ciekawy i klimatyczny horror . Elementy horroru ekstremalnego też sa ale to normalne u Czarnego polecam

Im dłużej czytałem książkę to klarował się świetny horror na miarę powieści Kinga, ale niestety coś poszło nie tak.
Fabuła jest strasznie klimatyczna. Cały czas czuć, że gdzieś czai się to zło. Krótkie rozdziały tylko to potęgują. Jest zupełnie inaczej niż w klasycznej ekstremie. Nie ma tu elementów humorystycznych, które rozładowują atmosferę po strasznym zdarzeniu. Bardzo dobry materiał na film lub serial. Powinno się to polecać osobom z uzależnieniami. Szkoda, że autor kilku wątków nie rozwinął bardziej. Czuć pewien niedosyt.
Na głównego bohatera kreuje się Vanesse, ale ja bym do tego dodał też Lucjana mimo iż jego wątek nie został za dobrze rozwinięty. Postać z dużym potencjałem. A Vanessą może być każdy z nas. Człowiek zagubiony z problemami uciekający w używki, a oczy otwiera kiedy już raczej jest za późno na zmiany. Kasandra to taka trochę zagadka. Ta postać została źle napisana. Czasem dzieją się z nią dziwne rzeczy nie poparte fabularnie.
Zwroty akcji są subtelne, ale mają duże znaczenie dla historii.
Niestety zakończenie psuje wszystko. Kiedy dochodzi do punktu kulminacyjnego książka się urywa, a ma możliwości na rozwinięcie. Niestety to druga książka gdzie autor robi coś takiego i tutaj strasznie mnie to zirytowało.
Mimo słabego zakończenia warte przeczytania dla samego klimatu.

Vanessą jest liderem rockowej grupy. W wyniku próby samobójczej ląduje w szpitalu. Na pomoc rusza jej siostra Kasandra, która postanawia zabrać ją do siebie w Bieszczady by tam przeszła detoks. Czy tam uchroni ją od zła?

Im dłużej czytałem książkę to klarował się świetny horror na miarę powieści Kinga, ale niestety coś poszło nie tak.
Fabuła jest strasznie klimatyczna. Cały czas czuć, że gdzieś czai się to zło. Krótkie rozdziały tylko to potęgują. Jest zupełnie inaczej niż w klasycznej ekstremie. Nie ma tu elementów humorystycznych, które rozładowują atmosferę po strasznym zdarzeniu....

Ta książka to jest ohydne, słabe książkowe porno, napisane też bardzo słabo, jakby pisał to początkujący, a okazuje się, że ten autor napisał już ponad 20 książek, a ta jest jego ostatnią. Gdybym nie wiedział, że napisał to dorosły człowiek, to pomyślałbym, że autorem jest niewyżyty szesnastolatek opisujący swoje brudne fantazje seksualne. Widać też inspiracje Edwardem Lee, który jest tak samo obrzydliwy w swoich historiach. Autorowi polecałbym jeśli już chce pisać takie rzeczy inspirować się lepiej Grahamem Mastertonem, który także wplata wątki seksualne w swoje historie, ale pisze jest ze smakiem. Ciekaw jestem analizy psychologicznej takiego pisarza zrobionej przez seksuologa. Moim zdanim ludzie piszący takie rzeczy mogą być potencjalnie niebezpieczni. Wiem, że trzeba oddzielać dzieło literackie od rzeczywistości, no ale jednak skoro występują pewne symptomy dewiacji seksualnych, to powinno sie daną osobę zbadać, dla jej i innych dobra.
Kolejna rzecz to historia nietrzymająca się kompletnie kupy, wiele niedopowiedzeń, nieścisłości i nienaturalnych zachowań i reakcji bohaterów książki. Między siostrami nagle następuje zamiana ról, jakby obydwie miały rozdwojenie jaźni co się w ogóle nie skleja w tej historii. Dziwi mnie to, że autor tego nie zauważył, że siostry nagle zmieniają postrzeganie o 180 stopni czym przeczą same sobie.
Końcówka książki wygląda jakby autor pospisywał pomysły, ale nie miał więcej pomysłów na rozwinięcia tych pomysłów i poskładanie tego by wszystko do siebie pasowało, więc powrzucał krótkie rozdziały na koniec, więc nagle, jakby gówno wpadło w wiatrak dzieją się dziwne rzeczy jedno po drugim, niemające żadnego potwierdzenia we wcześniejszych stronach książki...
Na koniec dodam, trzymajcie się z dala od tej książki, bo jedyne co wam po niej pozostanie to zniesmaczenie...

Ta książka to jest ohydne, słabe książkowe porno, napisane też bardzo słabo, jakby pisał to początkujący, a okazuje się, że ten autor napisał już ponad 20 książek, a ta jest jego ostatnią. Gdybym nie wiedział, że napisał to dorosły człowiek, to pomyślałbym, że autorem jest niewyżyty szesnastolatek opisujący swoje brudne fantazje seksualne. Widać też inspiracje Edwardem Lee,...

Bardzo tęskniłam za książkami Tomasza Czarnego i jak zwykle się nie zawiodłam. Charakterystyczny styl, charakterystyczne sceny. Bardzo dobra lektura dla wielbicieli gatunku.

Bardzo tęskniłam za książkami Tomasza Czarnego i jak zwykle się nie zawiodłam. Charakterystyczny styl, charakterystyczne sceny. Bardzo dobra lektura dla wielbicieli gatunku.

Horror ekstremalny kojarzy się zwykle z powieściami opartymi, na wulgarności, skrajną przemocą, i wyuzdaną obrzydliwą erotyką. Owszem to stałe elementy takich horrorów i one muszą być. Ale co by było jak by do takiego horroru dać wątki psychologiczne, lub społeczne. Da się. Da przecież Jack Ketchum czy John Athan, w ameryce furorę robił też nieżyjący już pisarz J F Gonzalez. Który z horroru ekstremalnego zadaniem wielu robił sztukę. Niestety żadna z jego książek nie ukazała się w Polsce. Nie mniej my Polacy mamy także na swojej scenie pisarskiej autora idącego w podobne klimaty. Jest nim Tomasz Czarny, jego powieść Siostra bardzo mi się spodobała

Gdy Vanessa uzależniona od narkotyków gwiazda topowego matalowego zespołu próbuje popełnić samobójstwo, do Wrocławia przyjeżdża Bieszczad jej siostra Kasandra. Ta postanawia zabrać siostrę do siebie by pomóc jej wyjść z nałogu i doprowadzić się do porządku. Z czasem zaczynają się dziać przerażające rzeczy, kobiety dręczą przerażajcie wizje, a w Bieszczadach zaczyna dochodzić do rytualnych morderstw.

Tak prezentuje się fabuła. Książka kręci się wokół problematyki społecznej dotyczącej chorób psychicznych, depresji, uzależnień, opieki nad takimi osobami. Wiele dialogów, przemyśleń postaci dotyczy głównie takich spraw. Dlaczego nie widzimy że z niektórymi ludźmi się śle dzieje, co popycha ich do takiego stanu. Te przemyślenia są bardzo ciekawe, ale też sprawiają wrażenie bardzo osobistych. Autor przyznaje na początku że pisał powieść w trudnym dla siebie czasie. Nie mniej te przemyślenia, są czymś więcej niż smucenie i przelewanie żali w książkę. Autor bardzo głęboko zagłębia się w myślach bohaterów. Bo Kasandra i Vanessa nie są jedynymi postaciami mierzącymi się z problematyką poruszaną w utworze. Jest też Lucjan prowadzący śledztwo w sprawie rytualnych zabójstw w Bieszczadach, opiekujący się żoną cierpiącą na depresje i inne choroby umysłowe. On także rozmyśla na takie tematy bardzo dużo i bardzo osobiście. Ma się czasami wrażenie jak by autor sam zmagał się, lub miał do czynienia z podobnymi problemami w życiu, lub chociaż opiekował się kiedyś chorymi, biednymi ludźmi.

Ale horror ekstremalny nie był by horrorem ekstremalnym gdyby nie sceny wyuzdanego seksu i przemocy tego jest tu zatrzęsienie. Sceny erotyczne są obrzydliwe. Drastycznej przemocy tu tez nie brakuje. Dogłębne przedstawienie postaci potęguje niesamowitą atmosferę grozy powieści. Skoro jesteśmy przy postaciach to tak. Najbardziej polubiłem Vanessę. Mimo iż jest to postać skrajnie autodestrukcyjna nie sposób jej nie polubić. Jej buntowniczość wobec wszystkiego, kompletna niechęć wobec otaczającego ją świata jest często niezwykle celna. słabiej wypada tu Kasandra. Ta zbyt długo wydaje się typem głupiej histeryczki, która w absurdalny sposób boi się Katedry Wrocławskiej. Ja nie umiałem jej polubić. Duża sympatią darzyłem za to policjanta Lucjana

Jeśli miał bym zarzucić jakieś słabe rzeczy książce to motyw śledztwa. Ten jest poprowadzony nie ciekawie. Polega na tym że policjanci znajdują kolejne zwłoki i potem gadają jak to mają przerąbane i jak to za chwile w całych Bieszczadach wybuchnie panika i komanda wojewódzka będzie ich gonić do roboty i w ogóle katastrofa będzie. Też niektóre wątki sprawiają wrażenie nie domkniętych. Co się stało z rodziną która w końcówce dyskutowała nad tym czy złożyć w ofierze swoje dzieci. Sam kult dokonujący w Bieszczadach morderstw jest totalnie bez osobowy. Jacyś tam ludzie którzy zawarli jakiś pakt z ciemnymi mocami, a teraz muszą za to płacić. Autor nie wyjaśnia zbyt wielu rzeczy. Też przemiana postaci Kasandry w końcówce jest totalnie z kosmosu.

Książka jest bardzo dobra i można ją polecić, fanom horrorów ekstremalnych nie skupiających się tylko na samej grozie i makabrze. Tu wątek społeczny i psychologiczny jest co najmniej równie ważny i jest on poprowadzony ciekawie. Atmosfera smutku, żalu jest przytłaczająca i niesamowita. Książkę czyta się bardzo dobrze i historia mimo niedoróbek wciąga

Horror ekstremalny kojarzy się zwykle z powieściami opartymi, na wulgarności, skrajną przemocą, i wyuzdaną obrzydliwą erotyką. Owszem to stałe elementy takich horrorów i one muszą być. Ale co by było jak by do takiego horroru dać wątki psychologiczne, lub społeczne. Da się. Da przecież Jack Ketchum czy John Athan, w ameryce furorę robił też nieżyjący już pisarz J F...

Tomasza Czarnego literacko znałem do tej pory z jego poezji, a właściwie tekstów lirycznych, oraz książek współtworzonych z cenionymi przeze mnie panami Piotrowskim i Boguszem.
Tutaj mamy kawałek dobrej literatury, który w dużej mierze trafił w mój gust, momentami sprawił kłopot, gdy pewne wątki zostały zamknięte w kilku zdaniach, lub w ogóle nie rozwinięte, lecz w ogólnym rozrachunku? "Siostra" sprawiła mi frajdę.
Bardzo Barkerowskie toto. Nie tylko z uwagi na pojawiające się tu i ówdzie odwołania do ociekającej seksem poetyki snu... Czarnemu posłużyła ona, aby pewnych rzeczy nie powiedzieć wprost, a tylko zakomunikować. Przewrotnie bawiąc się w fantazje, autor szepcze swoje sekrety, lecz szept ten nie dociera, słowa są niewyraźne, ich sens mglisty. Przynajmniej jedna z bohaterek przebywa pewną mroczną, wewnętrzną drogę. To jasne. Ale co się za jej fantazjami kryje? Jedynie dalsza lektura może nam pomóc na to pytanie odpowiedzieć. Dużo, bardzo dużo dzieje się tutaj wewnątrz głowy postaci. Są to rzeczy przygnębiające i smutne, zupełnie, jakby kolory nie miały dystępu do świata wykreowanego w powieści.
Na szczęście nie wydarzyło się to, czego skrycie się obawiałem czytając pierwsze i chyba najlepsze, najbardziej spójne fragmenty książki. Otóż sądziłem, że pójdziemy za mocno w klimaty z "Miasta Piekielnego" Edwarda Lee, mając na uwadze tu i tam pojawiający się kontekst sióstr. Tak się nie stało. Zdecydowanie ciekawym zabiegiem były te krótkie rozdziały, których zamknięta struktura, nie pozwalała jasno określić, o której z dziewczyn jest "bardziej" ta książka. Czarny pozwolił sobie wreszcie na zabawę w kotka i myszkę z czytelnikiem i odwrócenie ról pomiędzy głównymi postaciami. Znowu kłania się Barker, u którego królują antybohaterowie, postacie przepoczwarzające się z czegoś w coś innego. Byli skazańcy, osoby po przejściach, lub zmierzające wolno, ale nieuchronnie w kierunku solidnego załamania nerowego.
No właśnie. I tutaj się zatrzymam. Postacie ciekawie zostały wykreowane, choć do pełnego szczęscia, zabrakło mi między innymi większej roli, odegranej przez rodziców dwóch sióstr. Myślę, że wiele z tego, co wydarzyło się później, mogło mieć swoją genezę właśnie w śmierci, o której jedynie wspomniano. Szkoda, że autor nam tego dokładniej nie opowiedział. Mogło być smakowicie, mrocznie i psychologicznie.
To właśnie ciężkie myśli, kłębiące się w głowach postaci, stanowią dla mnie główny atut tej wolno, ciężko toczącej się książki. Czarny przelewa swoje własne niepokoje, wizje i strachy, oraz fascynacje. Idzie mu to naprawdę dobrze. Książka ta wręcz wskazuje, że stylistyka horroru trochę autorowi przeszkadza. A gdyby poszedł w stronę powieści psychologicznej? Pewnie bym tam za nim podążył. Prawdę powiedziawszy, to nie grozą, czy ekstremą, stoi ta powieść i mogłoby tak zdecydowanie pozostać.
Co jeszcze? Scena z historią Lucjana i Maryli. Jest to moim zdaniem zarazem niezmiernie mocny i klimatyczny moment, jak i niewykorzystany potencjał. Mam wrażenie, że gdyby rzecz pojawiła się fabularnie wcześniej i przeplatała początkowe rozdziały, wyszłoby to "Siostrom" na dobre. W ogóle nie moge się oprzeć myśli, że pewne przebudowanie wątków, pomogłoby nam bardziej skupić się na postaciach, takich jak Lucjan Kamiński. Szkoda. Pewnie w tym kontekście, także końcówka wypadłaby lepiej.
Ogółem? Pisz Tomku, pisz o tym, co siedzi w ludziach. Zapełniaj powieści zdaniami, pełnymi czarnych jak smoła stanów ducha.

Tomasza Czarnego literacko znałem do tej pory z jego poezji, a właściwie tekstów lirycznych, oraz książek współtworzonych z cenionymi przeze mnie panami Piotrowskim i Boguszem.
Tutaj mamy kawałek dobrej literatury, który w dużej mierze trafił w mój gust, momentami sprawił kłopot, gdy pewne wątki zostały zamknięte w kilku zdaniach, lub w ogóle nie rozwinięte, lecz w ogólnym...

Mocne,straszne super

Mocne,straszne super

Przyznam że z początku dobrze się czytało, krótkie rozdziały bardzo mi odpowiadają. Fabuła sióstr też całkiem niezła. Ale nigdy nie nazwałabym tego horrorem, owszem były momenty horrorowo podobne, ale były takie delikatne. Zakończenie totalnie mnie zawiodło i zabolało, że tak na prawdę nic nie zostało wyjaśnione. Dla osoby początkującej z "horrorami" myślę że to dobra książka, ale dla osoby doświadczonej i oczekującej akcji zdecydowanie odradzam.

Przyznam że z początku dobrze się czytało, krótkie rozdziały bardzo mi odpowiadają. Fabuła sióstr też całkiem niezła. Ale nigdy nie nazwałabym tego horrorem, owszem były momenty horrorowo podobne, ale były takie delikatne. Zakończenie totalnie mnie zawiodło i zabolało, że tak na prawdę nic nie zostało wyjaśnione. Dla osoby początkującej z "horrorami" myślę że to dobra...

Tomasz Czarny zabiera czytelnika w ekstramalną podróż w świat najczystszego Zła. Siostra to pozycja tylko dla dorosłych czytelników.



Vanessa i Kasandra to dwie siostry, które po śmierci rodziców zdane były tylko na siebie. Pierwsza stała się gwiazdą metalowego zespołu, druga - malarką osiadłą w Bieszczadach. Vanessa od lat jest uzależniona od narkotyków i alkoholu, obecnie zaś bierze coraz więcej i coraz częściej jest na rauszu. Na wiadomość o jej próbie samobójczej w szpitalu pojawia się Kasandra z zamiarem zabrania siostry do siebie. Malarkę dręczą makabryczne wizję i koszmary, które nie dają jej spokoju. Wraz z targnięciem się na życie wokalistki są zapowiedzią konieczności zmierzenia się z tym, co czai się w mroku.



Tomasz Czarny straszy niemal nieustannie. Las, góry i te przerażające obrazy nawiedzające nocą. Dobywające się głosy i to coś co przyzywa. Przed czym nie sposób uciec, schronić się, ani ukryć Ono nie pozwala o sobie zapomnieć oraz nie zamierza puścić zwierzyny ze swych szponów. Strach rośnie stopniowo, powolutku i niespiesznie ale cały czas towarzyszy niepokój z pytaniem co dalej. Człowiek w walce z prastarym Złem jest osamotniony i znikąd nie może spodziewać się ratunku. Nawet przyroda jest na usługach Złego i duchów, które gdy raz wypatrzą ofiarę nigdy jej nie opuszczą. W Siostrze świat nadprzyrodzony namacalnie ingeruje w życie ludzi, doprowadzając ich do obłędu, doprowadzając na skraj przepaści. Do jednych wtarga sam i ich naznacza, do innych został zaproszony i wezwany przez praktyki okultystyczne. W obu przypadkach żąda ofiary i deprawuje na ołtarzu perwersji, na ołtarzu najbardziej zdeprawowanych pragnień. Zło wnika w ludzki umysł i ciało, doprowadzając do szaleństwa. Demony wyłaniają się i stawiają człowieka w prawdzie o nim samym.



Pełno mamy kontrastów z jednej strony głośna miejska konglomeracja, z drugiej górskie bezludzie, które wcale nie jest przyjazne. Wrocław stanowi jedynie tło, a cały koszmar rozgrywa się w ludzkim umyśle, czai się pośród drzew i gór. Gór, które naznaczają swym piętnem i nie pozwalają ich opuścić. Zło i dobro stają do odwiecznej walki o ludzką duszę, przy czym to drugie też przemienia się i ulega deprawacji. Cyniczni są ludzie z nocnych koszmarów i wizji, duchy pragnące naznaczyć ciało i szepczą o tym, czego nie chce się dopuścić do siebie, przed czym wolałoby się uciec. Głosy penetrują umysł bohaterów i doprowadzają do paniki również czytelnika.



Siostrze brakuje nieco ekstramalnego twista, wprawdzie są brutalne sceny, wyuzdane opisy seksu, czy porozwalane kości ale wszystko to rozgrywa się na płaszczyźnie psychologicznej oraz między snem a jawą. Tomasz Czarny snuje opowieść o ludzkiej samotności i depresji, które są w stanie doprowadzić do autodestrukcji. O tym co grzeszne i lubieżne. Wzbudza tym uczucie obrzydzenia i pokazuje cienką granicę, której pod rządnym pozorem nie wolno przekraczać. To pozycja obowiązkowa dla miłośników horroru.

Tomasz Czarny zabiera czytelnika w ekstramalną podróż w świat najczystszego Zła. Siostra to pozycja tylko dla dorosłych czytelników.



Vanessa i Kasandra to dwie siostry, które po śmierci rodziców zdane były tylko na siebie. Pierwsza stała się gwiazdą metalowego zespołu, druga - malarką osiadłą w Bieszczadach. Vanessa od lat jest uzależniona od narkotyków i alkoholu,...