www.majuskula.wordpress.com

────────

Zazwyczaj nie jestem wielką zwolenniczką zaczynania książek „od środka”, gdy mam sięgnąć po drugi tom, bez znajomości pierwszego. Jednak daleko mi do purystki, umiem nagiąć swoje zasady, zwłaszcza w sytuacji, kiedy tematyka danej powieści bardzo mnie ciekawi. I tak było w przypadku dylogii poświęconej niezwykle ważnej historycznie osobie, a chodzi o Napoleona. W ostatnim czasie, dzięki filmowi, nieco wzrosło zainteresowanie tą postacią, zauważyłam, że wielu chciałoby poznać go bliżej, unikając popkulturowego skojarzenia z niskim wzrostem, czarnym bikornem, miłością do Józefiny.

Powieść przybliża nam chwile napoleońskiego triumfu — wydaje się, iż mamy do czynienia z wszechwładną mocą, której nic nie może już zatrzymać. Niestety, seria złych decyzji prowadzi do monstrualnej klęski, do końca potęgi, końca niegdyś fascynującego życia. Ciężko odpowiednio udźwignąć tak skomplikowane losy, opisać je w sposób zajmujący, bez nadmiernego kolorowania, popadania w przesadę. Max Gallo był francuskim (pochodzenia włoskiego) pisarzem, historykiem i politykiem. Stworzył ponad sto książek, dedykowanych różnym epokom, aczkolwiek odnoszę wrażenie, iż autor zasługuje na większą popularność.

Gallo znakomicie przedstawił dzieje Napoleona. Razem badamy emocje, słabości i relacje, kształtujące wybory jego bohatera. To wieloaspektowy obraz człowieka napędzanego ambicjami, dręczonego niepewnością i zmagającego się ze złożonością przywództwa zarówno na froncie osobistym, jak i politycznym. Równocześnie, całość wypada bardzo przystępnie, dzięki czemu złożone wydarzenia historyczne są zrozumiałe nawet dla laika. Niektórym czytelnikom zabrakło jeszcze szerszego spojrzenia na kampanie wojskowe — ja natomiast uważam, iż dostatecznie ukazano strategiczny geniusz, pozwalający Napoleonowi podbić rozległe terytoria, to innowacyjne podejście militarne, jednak, jak wiemy, każdego może spotkać monstrualna porażka.

Choć pewne grono krytyków twierdzi, że ten portret skłania się ku hagiografii, sądzę coś przeciwnego. Autor nie bał zająć się kwestią kontrowersji i błędów naznaczających rządy Napoleona. Podsumowując, to mistrzowsko stworzona powieść, pełna pasji. Niezależnie od tego, czy jesteście entuzjastami historii, czy po prostu szukacie dobrej lektury, ta książka oferuje wciągającą podróż do życia człowieka, którego dziedzictwo wciąż kształtuje nasze rozumienie władzy i ambicji.

www.majuskula.wordpress.com

────────

Zazwyczaj nie jestem wielką zwolenniczką zaczynania książek „od środka”, gdy mam sięgnąć po drugi tom, bez znajomości pierwszego. Jednak daleko mi do purystki, umiem nagiąć swoje zasady, zwłaszcza w sytuacji, kiedy tematyka danej powieści bardzo mnie ciekawi. I tak było w przypadku dylogii poświęconej niezwykle ważnej historycznie...

Bardzo dobrze napisana historia, opowiedziana z perspektywy głównego bohatera, czyli Napoleona Bonaparte. Dla wszystkich miłośników epoki, wspaniała podróż w czasie. Jedyne czego mi nieco brakowało, to marginalne potraktowanie bitew, które są tu zaledwie naszkicowane bez zagłębiania się w szczegółowe kwestie. Jeśli ktoś jest miłośnikiem strategii i taktyki może poczuć się zawiedziony.

Bardzo dobrze napisana historia, opowiedziana z perspektywy głównego bohatera, czyli Napoleona Bonaparte. Dla wszystkich miłośników epoki, wspaniała podróż w czasie. Jedyne czego mi nieco brakowało, to marginalne potraktowanie bitew, które są tu zaledwie naszkicowane bez zagłębiania się w szczegółowe kwestie. Jeśli ktoś jest miłośnikiem strategii i taktyki może poczuć się...

63/2023

Drugi tom zawiera w sobie tak jak poprzedni dwie księgi: „Cesarz królów” oraz „Nieśmiertelny ze Świętej Heleny”. Autor nas nie zaskakuje i historia życia cesarza Francuzów nie ma szczęśliwego zakończenia dla bohatera. Książkę rozpoczynamy, gdy Napoleon jest u szczytu swojej potęgi, ma u stóp całą Europę i jest wszechwładny. Seria klęsk i złych decyzji doprowadza jednak do tego, że jego historia kończy się na odległej Wyspie Świętej Heleny, gdzie na uboczu umiera w zapomnieniu.

Drugi tom podobał mi się jeszcze bardziej, ponieważ autor w bardzo zręczny sposób ukazał jakie zmiany zachodziły wewnątrz bohatera. Od poczucia niezwyciężoności po pokonaniu Austriaków pod Wagram, przez coraz intensywniej narastające wątpliwości podczas wyprawy przeciwko Rosji, aż do zrezygnowania i apatii, gdy był kolejno zdradzany przez wszystkich swoich zaufanych współpracowników, a nawet rodzinę.

Dzięki temu możemy się jeszcze bardziej identyfikować z cesarzem, ponieważ powieść ukazuje go człowiekiem z krwi i kości, z milionem targających go uczuć. Szczególnie przytłaczająca jest końcówka opisująca straszną agonię cesarza. Czułem dojmujący smutek, mimo, że Napoleon nie jest postacią którą lubiłem.

W tej książce jest o wiele więcej wątków polskich, z jednym z najważniejszych, czyli romansu z Marią Walewską, która była prawdopodobnie jedną z niewielu osób, która kochała go jako człowieka, a nie jako cesarza. I Napoleon na każdym kroku to dostrzegał, i doceniał.

Myślę, że dla osób chcących wczuć się w klimat napoleoński przed premierą filmu Ridley'a Scotta jest to bardzo uzasadniony wybór. Poza niezliczoną ilością smaczków, jest to przede wszystkim książka, której czytanie sprawia dużo satysfakcji.

Książka kończy się takimi poruszającymi do głębi słowami:

„»Śmierć jest niczym« — powiedział [Napoleon] 12 grudnia 1804 roku, będąc uszczytu potęgi.
»Ale żyć, będąc pokonanym i bez chwały« —dodał — »to znaczy umierać każdego dnia«.

On wciąż żyje”

63/2023

Drugi tom zawiera w sobie tak jak poprzedni dwie księgi: „Cesarz królów” oraz „Nieśmiertelny ze Świętej Heleny”. Autor nas nie zaskakuje i historia życia cesarza Francuzów nie ma szczęśliwego zakończenia dla bohatera. Książkę rozpoczynamy, gdy Napoleon jest u szczytu swojej potęgi, ma u stóp całą Europę i jest wszechwładny. Seria klęsk i złych decyzji doprowadza...

Gitarra

Gitarra

Zdecydowanie lepsza (przynajmniej dla mnie) od pierwszej części, czyta się szybciej, lżej i ogólnie lepiej. Ukazuje życie i plany Napoleona po zdobyciu władzy, jego dorastanie do bycia cesarzem oraz konsekwencje tego kroku.

Książka Maxa Gallo nadal jest bardziej rozbudowanym kalendarium ale na pierwszy rzut oka można tego nie dostrzec, prawdopodobnie dlatego że Napoleon w tym czasie mniej wojował, przez co jest mniej punktów zaczepienia.

To co nie podobało mi się w poprzedniej części jak najbardziej zostaje i jest aktualne. I tak..., osią książki jest Austerliz, dlaczego do tej bitwy doszło, dlaczego właśnie tam, geneza samej Trzeciej Koalicji. Czytając mamy wrażenie że moment bitwy będzie zwieńczeniem, dramatycznym być albo nie być, że malująć obraz bitwy Gallo ukaże brzydotę ale i piękno wojny... Koniec końców opis bitwy zajmuje dosłownie pół strony.

Zdecydowanie lepsza (przynajmniej dla mnie) od pierwszej części, czyta się szybciej, lżej i ogólnie lepiej. Ukazuje życie i plany Napoleona po zdobyciu władzy, jego dorastanie do bycia cesarzem oraz konsekwencje tego kroku.

Książka Maxa Gallo nadal jest bardziej rozbudowanym kalendarium ale na pierwszy rzut oka można tego nie dostrzec, prawdopodobnie dlatego że Napoleon w...