Hellada królów

Zaczyna się jak u Hitchcocka trzęsieniem ziemi - śmiercią Aleksandra Wielkiego. Później napięcie tylko rośnie.

Anna Świderkówna miała rzadki talent. Umiała napisać książkę popularnonaukową z taką werwą i animuszem, że czyta się ją jak pełną akcji powieść. Prawdą jest, że najciekawsze scenariusze pisze życie. I tak dzieje - diadochów, upadających helleńskich królestw, wzrostu potęgi Rzymu - czyta się doskonale. To również pieczołowicie sportretowany okres historyczny, który znajdując się między wojnami perskimi i wyprawą Aleksandra, a szczytem potęgi Rzymu, popadł w zapomnienie.

Polecam. Hellada królów łączy przyjemne z pożytecznym - wiedzę z rozrywką.

Zaczyna się jak u Hitchcocka trzęsieniem ziemi - śmiercią Aleksandra Wielkiego. Później napięcie tylko rośnie.

Anna Świderkówna miała rzadki talent. Umiała napisać książkę popularnonaukową z taką werwą i animuszem, że czyta się ją jak pełną akcji powieść. Prawdą jest, że najciekawsze scenariusze pisze życie. I tak dzieje - diadochów, upadających helleńskich królestw,...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Jestem pod ogromnym wrażeniem wiedzy i zakresu jaki ukazuje ta książka. Fakty są przeplatane opisami i dobrze prowadzoną opowieścią o ludziach, którzy urośli do miana legend. Polecam.

Jestem pod ogromnym wrażeniem wiedzy i zakresu jaki ukazuje ta książka. Fakty są przeplatane opisami i dobrze prowadzoną opowieścią o ludziach, którzy urośli do miana legend. Polecam.

Pokaż mimo to

Profesor Annę Świderkównę miałem zaszczyt poznać osobiście. Zdarzyło się nawet rozmawiać z Nią przez kilka godzin. I chociaż to specjalistka od starożytności, tematem były kryminały Agathy Christie, które moja rozmówczyni czytała w oryginale - bo szlifowała język i lubiła. Ale oczywiście najczęściej wracaliśmy do czasów starożytnych.
Niestety, z Anną Świderkówną już nie porozmawiam od dawna. A wielka szkoda, bo mówcą była znakomitym. Pomimo niewielkiej postury i skromnego głosu przykuwała uwagę słuchaczy jak mało kto. W świecie historyków takie umiejętności oratorskie nie są zbyt częste, więc i pamięć o umiejętnościach Pani Profesor na długo pozostanie. Ale i pisać potrafiła, czego znakomitym przykładem są kolejne tomy "Rozmów o Biblii". Trzeba jednak pamiętać, że autorka zaczynała od epoki hellenistycznej i właśnie książkę o tym okresie mam przed sobą. To stara praca, wydana po raz pierwszy w 1965 r., więc na pewno wiele sądów autorki jest już nieaktualne. Nie zamierzam jednak recenzować tej pracy - od tego są zawodowcy. Jako laik (historyk, ale innej specjalności) mogę tylko wyrazić zdanie, że czyta się "Helladę królów znakomicie. Narracja jest barwna, wyrazista, nie nuży, za to łatwo ją przyswoić. To ogromna sztuka, bowiem co chwila Świderkówna odwołuje się (w przypisach) do źródeł starożytnych, cytuje całe fragmenty, powołuje się na pisarstwo z epoki. I to jest, moim zdaniem, największa zasługa autorki - przedstawienie tematu pracy rzetelnie, zgodnie z warsztatem historycznym, a jednocześnie przystępnie, lekko, komunikatywnie. I za to tyle gwiazdek. A wszystkim, także zupełnie nie interesującym się historią - polecam. To nie tylko opis epoki, ale także charakterystyka ludzi, ich motywacji, ich dążeń, ich zalet i wad. To również pokazanie mechanizmów, które do dziś wpływają na losy świata. To warto przeczytać.

Profesor Annę Świderkównę miałem zaszczyt poznać osobiście. Zdarzyło się nawet rozmawiać z Nią przez kilka godzin. I chociaż to specjalistka od starożytności, tematem były kryminały Agathy Christie, które moja rozmówczyni czytała w oryginale - bo szlifowała język i lubiła. Ale oczywiście najczęściej wracaliśmy do czasów starożytnych.
Niestety, z Anną Świderkówną już nie...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Powróciłem do tej książki po latach, dobrze się ją czyta, a narracja na temat wybranych aspektów dziejów politycznych epoki hellenistycznej jest solidnie oparta na materiale źródłowym. W kolejnych rozdziałach Autorka przedstawia wybrane zagadnienia z historii świata hellenistycznego, zasadniczo w układzie chronologicznym (acz nie zawsze). Głównymi bohaterami są postacie (np. Eumenes z Kardii, czy Aratos) albo miasta (np. Aleksandria czy Ateny). Dobrze jest książkę tę czytać w parze z "Hellenikami" Świderkówny, gdyż razem tworzą naprawdę świetną panoramę epoki zarówno z perspektywy dziejów politycznych, jak i historii cywilizacji.

Tomasz Babnis

Powróciłem do tej książki po latach, dobrze się ją czyta, a narracja na temat wybranych aspektów dziejów politycznych epoki hellenistycznej jest solidnie oparta na materiale źródłowym. W kolejnych rozdziałach Autorka przedstawia wybrane zagadnienia z historii świata hellenistycznego, zasadniczo w układzie chronologicznym (acz nie zawsze). Głównymi bohaterami są postacie...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Niezwykle ciekawie przedstawiona opowieść na temat losów Państwa Aleksandra Wielkiego po jego śmierci. Wciąga jak świetny film przygodowy!
Wydanie ok - ładny, biały papier co w tych czasach jest rzadkością...

Niezwykle ciekawie przedstawiona opowieść na temat losów Państwa Aleksandra Wielkiego po jego śmierci. Wciąga jak świetny film przygodowy!
Wydanie ok - ładny, biały papier co w tych czasach jest rzadkością...

Pokaż mimo to

Wybitna książka, z niezwykłą lekkością prowadząca czytelnika przez bardzo ciekawą, a zarazem zapomnianą (przyćmioną przez późniejszy Rzym czy też wojny grecko-perskie) epokę hellenistyczną.

Wybitna książka, z niezwykłą lekkością prowadząca czytelnika przez bardzo ciekawą, a zarazem zapomnianą (przyćmioną przez późniejszy Rzym czy też wojny grecko-perskie) epokę hellenistyczną.

Pokaż mimo to

Jak na literaturę popularnonaukową, genialna. Porusza bardzo ciekawy, zaniedbany okres w historii - nie wykładany w szkolnym kursie historii. Polecam wszystkim tym, którzy chcą zrozumieć co łączyło Boskiego Aleksandra z ostatnią władczynią Egiptu - Kleopatrą.

Jak na literaturę popularnonaukową, genialna. Porusza bardzo ciekawy, zaniedbany okres w historii - nie wykładany w szkolnym kursie historii. Polecam wszystkim tym, którzy chcą zrozumieć co łączyło Boskiego Aleksandra z ostatnią władczynią Egiptu - Kleopatrą.

Pokaż mimo to

książka w bardzo precyzyjny sposób opisuje historie Aleksandra Wielkiego i dziajów Hellady do momentu śmierci ostatniego Ptolemeusza

książka w bardzo precyzyjny sposób opisuje historie Aleksandra Wielkiego i dziajów Hellady do momentu śmierci ostatniego Ptolemeusza

Pokaż mimo to

Czytając "Helladę królów" przychodziły mi do głowy różne skojarzenia. Jednak najczęściej pojawiało się to związane z Tolkienem i jego wykreowanym barwnym światem intryg, wojen, emocji, szaleństwa i tej emanującej dobitnie ponadczasowości. I czytając "Helladę..." widziałem to samo. No, może smoków i czarów brakło. Ale dla mnie to nie problem. Bo wszystko inne było nieziemsko fantastyczne i nieznane, odległe, ale jak podkreśla autorka - mimo że wydarzyło się w czasach (za)przeszłych (akcja rozgrywa się od śmierci Aleksandra Wielkiego do zdobycia Egiptu przez Imperium Romanum) - stanowi budulec naszej dzisiejszej kultury i świadomości.

Mógłbym naprawdę napisać jeszcze wiele, i o malowniczych losach różnych postaci i o królu bez ziemi za to z olbrzymią flotą, i o rzymskim makiawelizmie, i o fascynujących starożytnych dziejopisarzach, i o losach milionów, o których decydują kaprysy jednostek, i o Sparcie, Pergamonie, Aleksandrii i przede wszystkim Atenach uginających się pod ciężarem własnej przeszłości (choć stoicy wciąż powtarzali ze liczy się tu i teraz:). Ale nie napisze, bo obiecałem sobie pisać krótkie recenzje.

Czytając "Helladę królów" przychodziły mi do głowy różne skojarzenia. Jednak najczęściej pojawiało się to związane z Tolkienem i jego wykreowanym barwnym światem intryg, wojen, emocji, szaleństwa i tej emanującej dobitnie ponadczasowości. I czytając "Helladę..." widziałem to samo. No, może smoków i czarów brakło. Ale dla mnie to nie problem. Bo wszystko inne było nieziemsko...

więcej

mniej

Pokaż mimo to