„Ruchome piaski” to kontynuacja debiutanckiej powieści Lucyny Leśniowskiej „Niebieska łódka”. W pierwszym tomie poznaliśmy Julię i Zygiego – mieszkających w małej nadmorskiej miejscowości nastolatków, którzy przeżywają pierwsze miłości, rozterki okresu dojrzewania i uczą się odpowiedzialności. Oboje wyrażają siebie w artystyczny sposób – ona przez malarstwo i sztukę, on szuka swojej życiowej drogi w muzyce. Kolejne lato Julii i Zygiego oznacza nową historię, ale i ciąg dalszy dorastania tej dwójki. Znowu przenosimy się do malowniczej Jastarni i obserwujemy lato nad morzem i coraz bardziej złożone problemy wkraczających w dorosłość nastolatków.

Tym razem Julia i Zygi debiutują w nowej roli – prowadzących zajęcia na koloniach szkolnych. Stają również przed nowymi wyzwaniami – tym razem to Zygmunt dostaje swoją życiową szansę, a jego przyjaciółka zmaga się z chorobą alkoholową ojca. Zmieniają się także relacje między nimi – chociaż nadal pozostają w związkach z innymi osobami, to coś przyciąga ich ku sobie. „Ja i Julia byliśmy niczym akord tristanowski – wypełnieni niepokojem i tęsknotą za czymś, czego wspólnie nie przeżyliśmy” [1].

W „Ruchomych piaskach” do paczki przyjaciół dołącza Damian pochodzący ze Śląska, który uczy dzieci malarstwa. Więcej miejsca Leśniowska poświęca także braciom Wiktorii i matce Zygiego. Na pierwszy plan zaś wysuwają się problemy Julii, która coraz gorzej radzi sobie z sytuacją rodzinną i przeżywa twórczy kryzys. Ogarniają ją leki – powracają dawne obawy, a przyszłość jawi się w ciemnych barwach. Czeka ją długa droga, aby poznać samą siebie. „Nadal bałam się wody. Bałam się też alkoholizmu ojca, jego porywczości i wulgaryzmów. Bałam się przyszłości bez perspektyw, ale w tej chwili czułam, że nic się nie dzieje bez powodu. Wszystko ma swój cel, nawet to zachodzące słońce” [2]. Również Zygi musi się zmierzyć ze starymi traumami, a jego trudna więź z matką staje się jeszcze bardziej skomplikowana. Czy muzyka może okazać się jego przepustką do sukcesu i spełnienia marzeń?

„Ruchome piaski” podobnie jak „Niebieska łódka” zostały napisane pięknym, urzekającym stylem. Portrety psychologiczne bohaterów są nieoczywiste i wielowymiarowe. U Lucyny Leśniewskiej nie ma miejsca na łatwe oceny, a postaciom trudno przypiąć jakiekolwiek łatki i zaszufladkować. Pisarka z wyczuciem porusza się po świecie emocji nastolatków i opisuje ich lęki. Świetnie oddaje atmosferę niewielkiej miejscowości i obrazowo opisuje jej malowniczość. Akcja toczy się powoli, ale ciekawie i ukazuje zwykłe, codzienne życie bohaterów, którzy muszą mierzyć się z brakiem akceptacji, niską samooceną i koniecznością uwierzenia we własne siły.

Historia Julii i Zygiego pozornie przypomina tysiące innych – opisujących pierwsze miłości i wyzwalanie się z toksycznych relacji. A jednak jest wyjątkowa – i to nie tylko dzięki subtelności z jaką została opowiedziana – ale przede wszystkim dlatego, że nie operuje stereotypami. Bohaterowie nie są powierzchowni, nie zachowują się sztampowo – przeciwnie są prawdziwi, a ich uczucia i emocje rzeczywiste. „Ruchome piaski” to powieść nie tylko dla młodzieży, ale i – a może zwłaszcza – dla dorosłych. Mówi się, że okres dojrzewania to nie tylko piękne wspomnienia, ale i piekło młodości – pierwszych porażek i zawodów - do którego nikt nie chce wracać. A może właśnie takie literackie powroty mają za zadanie przypomnieć nam, co nas ukształtowało i doprowadziło do życiowego etapu na którym jesteśmy?

[Recenzja opublikowana na innych portalach czytelniczych]

[1] Lucyna Leśniowska, „Ruchome piaski”, wyd. Marpress 2023 , s. 157.
[2] Tamże, s. 284.

„Ruchome piaski” to kontynuacja debiutanckiej powieści Lucyny Leśniowskiej „Niebieska łódka”. W pierwszym tomie poznaliśmy Julię i Zygiego – mieszkających w małej nadmorskiej miejscowości nastolatków, którzy przeżywają pierwsze miłości, rozterki okresu dojrzewania i uczą się odpowiedzialności. Oboje wyrażają siebie w artystyczny sposób – ona przez malarstwo i sztukę, on...

Druga część historii o Julii i Zygim. Nasi bohaterowie wcielają się w rolę opiekunów dla kolonistów w swojej ukochanej Jastarni. W swojej zgranej paczce pomagają innym za pomocą swoich pasji, Zygi jest w swoim żywiole a Julia jest przygaszona od dyskwalifikacji w konkursie. Na szczęście w ich otoczeniu pojawia się nowa postać , która wnosi iskierki radości z każdego dnia, podaje niewidzialną rękę. Los rozdaje szanse, radości ale również niestety przewidział w tej talii smutki i tragedie, ale czy to właśnie nie jest życie każdego z nas? Ludzie , których mamy wokół nie pojawią się przypadkowo, każdy ma swoją rolę a to czy zauważymy ten ślad dziś , jutro czy kiedykolwiek to już inna kwestia.

Druga część historii o Julii i Zygim. Nasi bohaterowie wcielają się w rolę opiekunów dla kolonistów w swojej ukochanej Jastarni. W swojej zgranej paczce pomagają innym za pomocą swoich pasji, Zygi jest w swoim żywiole a Julia jest przygaszona od dyskwalifikacji w konkursie. Na szczęście w ich otoczeniu pojawia się nowa postać , która wnosi iskierki radości z każdego dnia,...

,,Ruchome piaski" pozwoliły mi ponownie usłyszeć szum morza, poczuć nadmorski powiew wiatru na skórze, słoność wody w ustach, a także doznać różnorodnych barw ludzkiego życia. Niekiedy bywa ono słodkie, okraszone radością, spełnieniem, ale czasem też los, niczym morska woda, potrafi zabrać słodkość i pozostawić posmak goryczy. Julia i Zygi doświadczają przeróżnych emocji, znajdują się w różnych sytuacjach, czasem nie potrafią poradzić sobie z własnymi odczuciami. Mając wśród siebie mnóstwo ludzi, czują czasem samotność, szczególnie Julia, która nie potrafi poradzić sobie z porażką po malarskim konkursie. ,,Ruchome piaski" to druga część przygód młodych ludzi, będąca równie poruszająca co pierwsza. Autorka znów stworzyła coś wartościowego, dającego do myślenia, tak mądrego i wywołującego wzruszenie. To głęboka i tak bardzo prawdziwa proza życia. Życia, które bywa nieprzewidywalne. Życia, które stawia na drodze bohaterów różnych ludzi, różne doświadczenia, różne emocje i różne problemy. Życia, które niejednokrotnie potrafi dodać otuchy, ale równie szybko zabrać wszelkie nadzieje. Życia, które daje radość, ale również ból i smutek. Lucyna Leśniowska potrafi na kartach swoich powieści przekazać nie tylko emocje, ale i dodać głębi z pozoru prostym, codziennym dniom. Polubiłam Julię i Zygiego już od pierwszej części, wciąga i porusza mnie ich historia, tak samo jak niepowtarzalny styl autorki i umiejętność stworzenia więzi między czytelnikiem, a bohaterami powieści. Dacie się porwać w nadmorską podróż, wśród głębokich emocji?

,,Ruchome piaski" pozwoliły mi ponownie usłyszeć szum morza, poczuć nadmorski powiew wiatru na skórze, słoność wody w ustach, a także doznać różnorodnych barw ludzkiego życia. Niekiedy bywa ono słodkie, okraszone radością, spełnieniem, ale czasem też los, niczym morska woda, potrafi zabrać słodkość i pozostawić posmak goryczy. Julia i Zygi doświadczają przeróżnych emocji,...

Zaskoczyły i mocno zaintrygowały mnie tytuł i okładka drugiego tomu, stworzonej przez Lucynę Leśniowską, osadzonej w malowniczej Jastarni, serii. Wydawało mi się, że w życiu Julii i Zygiego, których miałam okazję poznać i polubić za sprawą „Niebieskiej łódki”, zapanował względny spokój, że przyszłość w przeciwieństwie do przeszłości będzie dla nich łaskawa, a nawet jeśli zaskoczy czymś nieprzyjemnym, to dzięki łączącej ich przyjaźni i wsparciu partnerów uporają się z wszelkimi przeciwnościami losu. Dlaczego zatem „Ruchome piaski” i zwrócone do siebie plecami, patrzące w przeciwnych kierunkach postaci na okładce? Co takiego wydarzy się w życiu Julii i Zygiego, że znowu stracą grunt pod nogami? Dlaczego nie patrzą już w tę samą stronę? Największe szanse na wyjście cało z kurzawki mają ci, którym ktoś z zewnątrz udzieli pomocy. Kto rzuci linę tej dwójce?

Początek powieści nie zwiastuje zbliżających się kłopotów. Julia, Zygi i ich partnerzy – Adam i Wiktoria pracują jako opiekunowie kolonijni w ośrodku wypoczynkowym, a po pracy korzystają w uroków wakacji. Związek Zygiego i Wiktorii kwitnie. Para stara się spędzać ze sobą jak najwięcej czasu, bowiem październik i wyjazd Wiktorii na studia zbliżają się nieubłaganie. Ponadto Zygi odnosi pierwsze sukcesy jako muzyk i musi podjąć ważną decyzję. Julia z kolei, nie może pogodzić się z porażką w konkursie malarskim, a coraz gorsza atmosfera w domu, dodatkowo pogłębia jej zły nastrój. Skupieni na własnych sprawach przyjaciele i Adam, nie zauważają, że dziewczyna potrzebuje ich wsparcia i pomocy. Damian, kolega z pracy, dostrzega problemy Julii i postanawia jej pomóc. Tylko czy Julia mu na to pozwoli?

Lucyna Leśniowska po raz kolejny funduje nam pełną emocji podróż do Jastarni. Ponownie nie oszczędza swoich bohaterów, a czytelników nieustannie zaskakuje, wzrusza, a niekiedy łamie im serca. Podążając śladem Julii i Zygiego obserwujemy ich nierówną walkę z kapryśnym losem, niewłaściwymi decyzjami i nieodpowiedzialnym, egoistycznym postępowaniem dorosłych. Po pełnym przemocy (Zygi) i alkoholu (Julia i Zygi) dzieciństwie, wchodzenie w dorosłość wcale nie jest dla tej dwójki łatwiejsze. Zdawałoby się zahartowani przez życie, bliscy sobie, rozumiejący się bez słów – nic nie powinno być im straszne. A jednak... Kiedy w życiu Zygiego zapanowała stabilizacja, chłopak czuje się akceptowany i kochany, a dodatkowo dostaje od losu szansę na realizację swojej największej pasji, chce się tym cieszyć. Skupiony na sobie, na decyzji, którą musi podjąć, nie poświęca Julii dostatecznie dużo uwagi, nie dostrzega jej problemów. Julia z kolei się nie skarży, stara się cieszyć sukcesem przyjaciela, choć przychodzi jej to z coraz większym trudem. Na szczęście los stawia na jej drodze Damiana, który poprzez własne, trudne doświadczenia zdaje się być mocno wyczulony na kłopoty, nastroje innych.

Fascynujące jest obserwowanie jak bohaterowie tej serii, tak mocno jeszcze niedojrzali w „Niebieskiej łódce”, w „Ruchomych piaskach” z nastolatków przeistaczają się w młodych dorosłych. Jak odkrywają czego pragną i do czego dążą. Jak ich młodzieńcze fantazje, zamieniają się w plany, które konsekwentnie, krok po kroku, zaczynają realizować.

Wiele do fabuły „Ruchomych piasków” wnoszą bohaterowie drugoplanowi – Damian i Estera. Historia tego pierwszego, oprócz tego, że chwyta za serce, pokazuje, że nie ma takiego dna, od którego nie można się odbić. Nie ma takiej kurzawki, z której z pomocą innych ludzi nie można się wydostać. Z kolei będąca przeciwieństwem Julii, pewna siebie, beztroska i przebojowa Estera wnosi do tej historii mnóstwo młodzieńczej energii i radości. Jej beztroska kontrastuje z tym, z czym muszą mierzyć się najpierw Julia, a potem Zygi. Zwraca uwagę również postać dziadka Julii. Zdaje się, że starszy pan w końcu zrozumiał, że musi wziąć odpowiedzialność za sytuację w domu. Podjąć niełatwą, ale konieczną decyzją, aby jego ukochana wnuczka mogła poczuć się bezpieczna, beztroska i szczęśliwa.

Lucyna Leśniowska ma dar tworzenia postaci, z którymi łatwo empatyzować. Bohaterów prawdziwych, wiarygodnych, ludzi z krwi i kości, w świecie których, choć niepozbawionym trosk, smutków, trudnych decyzji, małych i większych tragedii, chce się przebywać. Cenię pióro Lucyny Leśniowskiej za wyczucie i subtelność z jakimi opisuje uczucia, za to jak pięknie pisze o przyjaźni i różnych odmianach miłości.

Mam nadzieję, że stworzonej przez Autorkę „jastarniańskiej rodzinie” mówimy „Do zobaczenia”, a nie "Żegnaj".

Zaskoczyły i mocno zaintrygowały mnie tytuł i okładka drugiego tomu, stworzonej przez Lucynę Leśniowską, osadzonej w malowniczej Jastarni, serii. Wydawało mi się, że w życiu Julii i Zygiego, których miałam okazję poznać i polubić za sprawą „Niebieskiej łódki”, zapanował względny spokój, że przyszłość w przeciwieństwie do przeszłości będzie dla nich łaskawa, a nawet jeśli...

Przy pierwszej części wypłynęłam w piękny rejs. Jak wielka była moja radość, gdy okazało się, że będę mogła kontynuować tę podróż. Że będę mogła znów przenieść się do Jastarni, do cudownej Julii i jej malarskiej duszy, do cudownego Zygiego i jego muzycznego świata.

Za oknem zimno. Bardzo zimno. Siedzę zmarznięta i opatulona, jednak rozgrzewa mnie ciepłe słońce prosto z wakacyjnej Jastarni. Chwilowo jesień ustąpiła miejsce latu.

Julia, Zygi - jak ja za Wami tęskniłam!

Lucyna Leśniowska znowu to zrobiła. Znowu całkowicie mnie oczarowała, zachwyciła, przytuliła jednocześnie łamiąc serce. Julia i Zygi to przecudowni młodzi ludzie, niezwykle wartościowi, choć sami nie do końca w to wierzą. Mimo młodego wieku noszą na plecach bagaż doświadczeń, który czasem staje się zdecydowanie zbyt ciężki do udźwignięcia. Przepięknym widokiem było obserwowanie jak się zmieniają, jak dojrzewają, jak uczą się siebie.

Właściwe wszyscy bohaterowie tej książki pełnili ważną rolę. Każda jedna osoba wniosła coś własnego do historii, każda jedna była potrzebna, każda została dogłębnie przemyślana.

A język autorki? Magiczny! Tak lekki, piękny, dotykający duszy, urzekający... Cieszę się, że z racji pracy nie przeczytałam tej książki szybko. Delektowałam się nią, dawkowałam ją sobie mimo palącej potrzeby dowiedzenia się, jaki będzie finał. Czy Julia poczuje się w końcu dobrze? Co ukrywa przed światem? Czy Zygi osiągnie sukces jako muzyk? Czy uwierzy w siebie i będzie szczęśliwy?

Z całego serca zachęcam do wyruszenia w tę magiczną, wakacyjną podróż. Zacznijcie od "Niebieskiej łódki", a gwarantuję, że nie będziecie chcieli dobijać do brzegu. Będziecie chcieli czytać, i czytać, i czytać... I przeżywać, i przeżywać, i przeżywać...

Przy pierwszej części wypłynęłam w piękny rejs. Jak wielka była moja radość, gdy okazało się, że będę mogła kontynuować tę podróż. Że będę mogła znów przenieść się do Jastarni, do cudownej Julii i jej malarskiej duszy, do cudownego Zygiego i jego muzycznego świata.

Za oknem zimno. Bardzo zimno. Siedzę zmarznięta i opatulona, jednak rozgrzewa mnie ciepłe słońce prosto z...

Lubisz jeździć nad morze? Masz swoje ulubione miejsce, do którego zawsze chętnie wracasz? Dla mnie jest to malownicza Jastarnia, w której Lucyna Leśniowska umieściła akcje swojego cyklu Julia i Zygi, a za sprawą „Ruchomych piasków” już po raz drugi możemy towarzyszyć tej dwójce w ich pełnej emocji podróży przez życie.

Nie bez powodu już na samym początku zaznaczam, że „Ruchome piaski” to podróż pełna emocji bowiem jest to historia o trudnym wchodzeniu w dorosłość, depresji, sławie i odpowiedzialności nieadekwatnie dużej do tak niewielkiej liczby lat bohaterów. Autorka pisze o prawdziwym życiu i za to właśnie najmocniej cenię jej twórczość.
Fabularnie „Ruchome piaski” intrygują, zaskakują, łamią serce i wzruszają. Jednak niczym byłaby cała ta fabuła, gdyby nie ciekawi bohaterowie i tym razem nie chodzi już wyłącznie o Julkę oraz Zygiego. W tej części Autorka przybliżyła nam postacie barwnego Damiana, a także szalej Estery. Są to postacie niesamowite i wiele wnoszące do życia naszych głównych bohaterów, jak i całej historii. To dzięki nim cała fabuła nabiera barw i staje się jeszcze bardziej wyjątkowa.
Strona za stroną, jak i tom za tomem przyglądamy się przemianie jaka zachodzi w postaciach. Poprzez życie, które ich doświadcza w mniejszym, bądź większym stopni widzimy jak z dzieciaków stają się młodymi dorosłymi. Ich przemiana i dojrzałość stają się bardziej wyraziste. Wraz z bohaterami idziemy przez życie i towarzyszymy im we wszystkich życiowych rozterkach, wzlotach, a także upadkach.

Po raz kolejny Autorka udowodniła, że potrafi w sposób niezwykle piękny pisać o różnych odcieniach przyjaźni i młodzieńczej miłości. Dlatego czytając „Ruchome piaski” nie sposób nie poczuć całej gamy emocji, która bije od każdej strony. Są momenty na których się uśmiechasz, a i takie od których serce wręcz boli i łamie się na kawałki. Nie da się tutaj nie wzruszyć i zanurzyć w refleksji nad życiem i wieloma innymi aspektami…

Tę książkę po prostu się chłonie i z jednej strony jak najszybciej chcesz się dowiedzieć jak zakończy się lato w Jastarni, a z drugiej nie chcesz opuszać bohaterów, których tak bardzo się polubiło. Jednak jedno jest pewne, gdy przeniesiesz się do Jastarni to poczujesz to słońce na twarzy, morską bryzę i odetchniesz pełną piersią morskim powietrzem, a także zatopisz się w świecie malarstwa oraz muzyki. Przecież to właśnie wokół nich kręci się życie Julki oraz Zygiego.

„Niebieską łódką”, czyli debiutancką powieścią Lucyna Leśniowska bardzo wysoko podniosła sobie poprzeczkę i byłam ciekawa, czy kolejne książki Autorki będą tak samo dobre, albo i lepsze. Po lekturze „Ruchomych piasków” z czystym sumieniem mogę stwierdzić, że książka ta trzyma poziom poprzedniczki, a nawet go troszeczkę podnosi. Ogromne gratulacje Lucy! ♡

„Ruchome piaski” to książka piękna i prawdziwa. Otula niczym ciepły kocyk w jesienne dni i sprawia, że pozostaje nie tylko w pamięci Czytelnika, ale i przede wszystkim w jego sercu. Miło było mi po raz drugi wrócić do Jastarni i zajrzeć wgłąb bohaterów, których tak bardzo polubiłam za sprawą „Niebieskiej łódki”.
Jeżeli szukasz książki młodzieżowej, która nie zna wieku i podbije serca wszystkich Czytelników to koniecznie sięgnij po cykl Julia i Zygi. Natomiast Ci, którzy wyglądali kolejnego tomu z całą pewnością będą usatysfakcjonowani ♡

Lubisz jeździć nad morze? Masz swoje ulubione miejsce, do którego zawsze chętnie wracasz? Dla mnie jest to malownicza Jastarnia, w której Lucyna Leśniowska umieściła akcje swojego cyklu Julia i Zygi, a za sprawą „Ruchomych piasków” już po raz drugi możemy towarzyszyć tej dwójce w ich pełnej emocji podróży przez życie.

Nie bez powodu już na samym początku zaznaczam, że...

"Dla mnie ta łódka była wyjątkowa. Dzięki niej mogłem wypłynąć na szeroką wodę i poczuć, jak moje problemy maleją, gdy oddalam się od brzegu. (...) Włożyłem wiosła do środka i pozwoliłem łódce dryfować. Czułem się jak rozbitek, który zaraz utonie w natłoku własnych myśli." 🚣

Co sprawia, że chcesz czytać kolejny tom powieści?

U mnie zazwyczaj są to bohaterowie. Gdy w pierwszym tomie zdążę ich polubić, a nawet przywiązać się do nich, to nie ma innej opcji - muszę poznać dalszy ciąg zdarzeń z ich udziałem.

Do Julki i Zygiego przywiązałam się bardzo szybko. Stali się dla mnie bardzo ważnymi postaciami, niemal realnymi, za którymi tęskniłam po skończeniu "Niebieskiej łódki". Ku mojej wielkiej radości niedawno ukazała się kontynuacja ich historii - "Ruchome piaski"💙

Drugi tom wita czytelnika letnim klimatem. Julia i Zygi zaczynają pracę w kolonijnym ośrodku "Na Fali". Julka zajmuje się zajęciami plastycznymi, Zygi muzycznymi. Prywatnie oboje wydają się być szczęśliwi w swoich związkach. Z Julią jednak zaczyna dziać się coś złego. Ciągle rozpamiętuje niepowodzenie w konkursie malarskim, w dodatku jej ojciec nadal nie daje za wygraną z alkoholem. Zygi natomiast odnosi sukcesy, dostaje nawet propozycje udziału w talent show. Wszyscy zaabsorbowani tym wydarzeniem nie dostrzegają, że Julia pogrąża się w coraz większym smutku. Dopiero Damian, nowy w jastarniańskim towarzystwie, dostrzega przygnębienie dziewczyny. Czy Julka da sobie pomóc? Czy Zygi zostanie ogólnopolską gwiazdą?

"Ruchome piaski" absolutnie trzymają poziom "Niebieskiej łódki" ! Autorka postarała się o bardzo intrygującą fabułę z licznymi zaskakującymi zwrotami akcji. Jednak najważniejszą rolę w tej powieści odgrywają młodzi ludzie. Nie chodzi tylko o cudownych głównych bohaterów. Tym razem bliżej poznajemy między innymi szaloną Esterę i barwnego Damiana. Dodanie tych postaci do fabuły było strzałem w dziesiątkę. Dzięki nim wakacje w Jastarni stały się jeszcze ciekawsze! Bardzo podobało mi się również to, że wszystkie postacie w tej powieści mają znaczenie, jakąś misję do wykonania, nie są to bohaterowie, którzy robią sztuczny tłum. Dla mnie to ważna książkową kwestia.

Piękne w tej książce jest też to, że nasi bohaterowie przechodzą widoczne przemiany, w pewien sposób dojrzewają. Poprzez nowe doświadczenia zmieniają się na naszych oczach, przeżywają życiowe rozterki, a my im w tym wszystkim towarzyszymy.

Śmiało mogę stwierdzić, że bohaterowie "Ruchomych piasków" to jeden z największych atutów tej powieści.

Nasi bohaterowie, tak jak w "Niebieskiej łódce" tak i teraz zmagają się z wieloma problemami. Mimo że mają wakacje nie mijają one beztrosko. Jednak przygód i wielkich emocji również nie brakuje!

Muzyka i malarstwo są bardzo istotnymi elementami powieści. To wokół tych pasji kręci się życie Julki i Zygiego. Autorka oddaje świat muzyczny i malarski w tak realny sposób jakby sama na codzień zajmowała się tymi zagadnieniami. Zresztą nie tylko te tematy są tak rzetelnie przedstawione. Cała książka dopracowana jest w każdym calu.

Rzeczy jakie dzieją się tego lata w życiu jastarniańskiej młodzieży budzą całą gamę emocji. Nieraz się uśmiechałam, ale też wzruszałam i zatapiałam w refleksjach. Niektóre wydarzenia mocno ścisnęły mnie za serce...

Lucyna Leśniowska pokazuje w swoje powieści różne odcienie przyjaźni, a także młodzieńczą miłość, która jeszcze niewiadomo gdzie zaprowadzi naszych bohaterów. Pewne jest tylko to, że czeka ich jeszcze wiele przygód.

Autorka znowu oczarowała mnie swoim pisarskim stylem. Jest on tak piękny i poruszający, że czasami zatrzymywałam się nad jednym zdaniem i chłonęłam je czytając kilka razy. I z jednej strony bardzo szybko chciałam dowiedzieć się jak tym razem zakończy się mój pobyt w Jastarni, a z drugiej strony nie mogłam przestać się zachwycać obrazowym językiem "Ruchomych piasków". Oczywiście z bohaterami też nie chciałam się rozstawiać! 💙 I bardzo liczę na ciąg dalszy!

Ta książka choć nie ma w sobie nic z gatunku fantastyki jest naprawdę magiczna! 🥰✨ Przekonajcie się sami! 🙏

"Dla mnie ta łódka była wyjątkowa. Dzięki niej mogłem wypłynąć na szeroką wodę i poczuć, jak moje problemy maleją, gdy oddalam się od brzegu. (...) Włożyłem wiosła do środka i pozwoliłem łódce dryfować. Czułem się jak rozbitek, który zaraz utonie w natłoku własnych myśli." 🚣

Co sprawia, że chcesz czytać kolejny tom powieści?

U mnie zazwyczaj są to bohaterowie. Gdy w...