Córki swoich matek

Opinia o całym cyklu: Uwielbiam przenoszenie fabuły w inne czasy i miejsca! Wspaniała zabawa! Warto sprawdzić czas z tą autorką.

Opinia o całym cyklu: Uwielbiam przenoszenie fabuły w inne czasy i miejsca! Wspaniała zabawa! Warto sprawdzić czas z tą autorką.

Chyba mogę śmiało powiedzieć, iż jest to najgorsza książka jaką miałam okazję czytać. Tak do połowy książka pozostawała na tym samym poziomie co poprzednie części, jednak pojawił się taki moment gdzie miarka się przebrała.
Proszę wybaczyć, ale już naprawdę nie da się czytać przemyśleń głównej bohaterki, która sama nie wie czego chce od życia, choć jest dorosłą kobietą, po dwóch rozwodach, za każdym razem zdradzana przez męża, teraz gdy pojawiła się "miłość życia" głównej bohaterki, perfekcyjny Marokańczyk okazuje się, że jest dokładnie taki sam jak poprzedni mężczyźni głównej bohaterki, zdradził ją na dwa dni przed ich ślubem, a co robi główna bohaterka choć o tym wie? Żeni się z nim. Jej własna matka, córka oraz najlepsze przyjaciółki przekonują ją by wybaczyła narzeczonemu I dała mu szansę. Proszę wybaczyć, ale jak to czytałam przeżyłam nie mały szok, tym bardziej, iż napisała to wszystko kobieta. Jest mi bardzo przykro, że takie wzorce kobiety są uwieczniane w książkach, tak toksyczne relacje są popierane, zamiast potępiane.
Jak dla mnie ta seria nie ma już ratunku, przeczytam ostatnią część już bez jakichkolwiek emocji, bo niestety inaczej się nie da podejść do tak paskudnej opowieści. Mogę mieć tylko nadzieję, że kobiety czytające tego typu książki nie uczą się powielać tego typu działań.

Chyba mogę śmiało powiedzieć, iż jest to najgorsza książka jaką miałam okazję czytać. Tak do połowy książka pozostawała na tym samym poziomie co poprzednie części, jednak pojawił się taki moment gdzie miarka się przebrała.
Proszę wybaczyć, ale już naprawdę nie da się czytać przemyśleń głównej bohaterki, która sama nie wie czego chce od życia, choć jest dorosłą kobietą, po...

„Może Bóg odbiera człowiekowi wzrok po to, aby ten mógł patrzeć głębiej, aby mógł
patrzeć sercem.”
Trzeci tom serii za mną, Tom pełen emocji i niesamowitych historii losu, a ja z każdą kolejną częścią wsiąkam coraz bardziej w tę historię i staję się jej częścią.

„Pierścień prababek jaśniał delikatnym, przytłumionym blaskiem, jakby w oczekiwaniu na moją decyzję. Miłość i przebaczenie…”
Miłość Joasi i Kemala kwitnie jednak rozłąka jest dla nich ciężka.
Czy tych dwoje doceni miłość, która ich spotkała?
Czy oboje są gotowi na wspólną przyszłość?
Firma Dietera jest coraz bardziej niszczona przez Julka czy interwencja Asi i reszty współpracowników przyniesie rezultaty?
Julek już mści się na kobiecie za rozwód, a co zrobi jak się dowie o spotkaniu z Asi z Wiktorią?
Czy Julek wreszcie zapłaci za swoje czyny?
Piotr buduje swoje życie z Anką jednak nie buduje się swojego szczęścia na krzywdzie innych, czy zrozumie co uczynił, a może dalej będzie uciekał od odpowiedzialności niczym tchórz?
Czy dar prababek przetrwał i odrodzi się w nowym pokoleniu?

„(…) największe wartości w życiu człowieka: miłość, lojalność, uczciwość…”
Przepadłam, ta historia przyciąga mnie niczym magnes, tu każda cząstka opowieści jest spójna i dopracowana, a sama historia nietuzinkowa. Połączenie teraźniejszości z przeszłością pozwala na dogłębne poznanie losów kobiet na przestrzeni lat. Kobiet mądrych i niedocenianych przez świat, ale też i tych próżnych, o spojrzenia mężczyzn na rolę kobiet w społeczeństwie. To podróż poprzez emocje i wydarzenia, które pokazują co tak naprawdę jest w życiu istotne, o sile miłości tej pięknej, ale też i tej destrukcyjnej. Przede mną finałowy tom serii już jestem ciekawa co zaserwuje nam autorka.

„Może Bóg odbiera człowiekowi wzrok po to, aby ten mógł patrzeć głębiej, aby mógł
patrzeć sercem.”
Trzeci tom serii za mną, Tom pełen emocji i niesamowitych historii losu, a ja z każdą kolejną częścią wsiąkam coraz bardziej w tę historię i staję się jej częścią.

„Pierścień prababek jaśniał delikatnym, przytłumionym blaskiem, jakby w oczekiwaniu na moją decyzję. Miłość i...

"Córki swoich matek" to już trzeci tom sagi rodzinnej "Sekret dziedzictwa" i przedostatni. W dalszym ciągu między rozdziałami przecinają się teraźniejsze wydarzenia z codzienności Asi i przeszłość jej prababek. Uwielbiam zatracać się w tych zapiskach kobiet z rodu głównej bohaterki, które barwnie oddają obraz dawnych czasów i panujących wtedy warunków, mieszających się z ich perypetiami.
Odnoszę jednak wrażenie, że tutaj już więcej było akcji dotyczącej życia samej Joanny, co nie jest absolutnie minusem. Zabiegi, jakie autorka zafundowała w tej części, zdecydowanie dostarczyły mi przyjemnego dreszczyku emocji. Przygotowania do ślubu, problemy z pracą, a jakby tego było mało, wciąż naprzykrzający się ex mąż, stwarzający coraz to poważniejsze kłopoty.
Naprawdę przyjemnie spędziłam czas przy każdej kolejnej części, jednak obecnie najbardziej jestem ciekawa ostatniego tomu i sytuacji dotyczącej córki Asi, Kamili, która odziedziczyła dar po swoich prababkach.
Zachęcam Was, byście bliżej przyjrzeli się tej sadze i zaznaczam, że należy czytać od początku, żeby nie pogubić się w faktach.

[IG: @ksiazkowertyczna]

"Córki swoich matek" to już trzeci tom sagi rodzinnej "Sekret dziedzictwa" i przedostatni. W dalszym ciągu między rozdziałami przecinają się teraźniejsze wydarzenia z codzienności Asi i przeszłość jej prababek. Uwielbiam zatracać się w tych zapiskach kobiet z rodu głównej bohaterki, które barwnie oddają obraz dawnych czasów i panujących wtedy warunków, mieszających się z...

Powiem od razu tak: jak skończę czytać tę historię to będę bardzo smutna i to nie dlatego że książka jest niedobra ale dlatego że będzie mi brakowało tych dzielnych kobiet o których autorka tak pięknie napisała. Mnie urzekła historia Asi, Misi, Krysi i przodkiń dziewczyn, kimkolwiek by one nie były. A ich historia jest bujna i warta zapoznania się z nią. Polecam

Powiem od razu tak: jak skończę czytać tę historię to będę bardzo smutna i to nie dlatego że książka jest niedobra ale dlatego że będzie mi brakowało tych dzielnych kobiet o których autorka tak pięknie napisała. Mnie urzekła historia Asi, Misi, Krysi i przodkiń dziewczyn, kimkolwiek by one nie były. A ich historia jest bujna i warta zapoznania się z nią. Polecam

CÓRKI SWOICH MATEK
SEKRET DZIEDZICTWA TOM III
JOANNA MISZCZUK
@proszynski.emocje
@proszynski_wydawnictwo

Joanna Górecka spotkała miłość swojego życia i planuje ślub. W międzyczasie poznajemy kolejne niezwykłe losy przodków bohaterki. Jednak życie jak to życie lubi być przewrotne i zaskoczyć. Czy ślub dojdzie do skutku?
W jakim niebezpieczeństwie znjadzie się dwunastoletnia Kamila?

Kochani cóż to były za emocje!!!
Autorka przeszła samą siebie. Nie dość, że sama historia prababek jest fascynująca, emocjonująca i niewiarygodna, to na dokładkę życie Asi i jej bliskich nabiera tempa. Tom III powieści przebił moje oczekiwania, nie mogłam się od niego oderwać. Autorka pięknie pisze i trzyma się swojej myśli przewodniej, czyli "miłość i przebaczenie" to dwie zasady, którymi kieruje się od samego początku. #corkiswoichmatek to kolejne wspaniałe wspomnienia przodków, emocje i mądrości. Czytając losy Asi i jej bliskich możemy wiele się nauczyć o relacjach z najbliższymi, przyjaźni, dążeniu do celu i podejmowaniu trudnych decyzji wspólnie i w porozumieniu z najbliższymi.

Ta książka nie tylko bawi, ale i uczy. Czytajcie moi mili, a ja sięgam po tom IV i postaram jak najszybciej podzielić się z Wami moimi wrażeniami.

CÓRKI SWOICH MATEK
SEKRET DZIEDZICTWA TOM III
JOANNA MISZCZUK
@proszynski.emocje
@proszynski_wydawnictwo

Joanna Górecka spotkała miłość swojego życia i planuje ślub. W międzyczasie poznajemy kolejne niezwykłe losy przodków bohaterki. Jednak życie jak to życie lubi być przewrotne i zaskoczyć. Czy ślub dojdzie do skutku?
W jakim niebezpieczeństwie znjadzie się dwunastoletnia...

W malowniczym Berlinie roku 2011 Joanna Górecka, znana bliskim jako Asia, zaplanowała swój wymarzony ślub z mężczyzną jej życia, Kamalem. Jednakże, tuż przed radosnym wydarzeniem, los postawił przed nią i jej córką, Kamilą, wyzwania, których rozwiązanie wymagało odwagi i determinacji.
Opowieść rozkwita, ukazując nie tylko fascynującą podróż Asi w świat miłości i związków, ale także wprowadzając czytelnika w historię jej rodziny. Poprzez barwne obrazy i pełne emocji opisy, autorka przenosi nas do świata niezwykłych kobiet, których życie przeplata się z życiem głównej bohaterki. Aurora, przyjaciółka Galileusza, bezwzględna Olimpia, Madelaine, dama dworu francuskiej królowej Marii Leszczyńskiej – każda z nich skrywała własne tajemnice i przeżywała intensywne chwile.
Jednak, jak to często bywa, życie Asi nie jest idylliczne. W miarę zbliżającej się daty ślubu, cienie przeszłości w postaci Juliana, pierwszego męża Joanny, zaczynają rzucać się na jej drodze, zagrażając spokojnej przyszłości. Zagrożenie pojawia się także w postaci niebezpieczeństwa, które dotyka dwunastoletnią Kamilę.
Autorce udaje się stworzyć poruszającą opowieść o miłości, rodzinie i trudnościach, które sprawiają, że bohaterowie stają się nam bliżsi. I tak jak w poprzednich tomach, tak i w tym teraźniejszość Asi przeplata się z historią przodkiń jej rodu, która jest wręcz fascynująca.
Teraźniejszość i przeszłość, w której widać kobiecą siłę i determinację, a także miłość matki do dziecka. Życie prywatne i zawodowe Asi obfituje w wydarzenia i nieprzewidywalne zwroty akcji. Tuż przed ślubem Kamal wyznaję jej coś co dla większości kobiet byłoby końcem związku z mężczyzną. Asia po druzgocącej wiadomości podejmuje zaskakującą decyzje. Robi to pod wpływem emocji i uczuć, które głęboko się w niej zakorzeniły. Jaką? Nie zdradzę, ale powiem wam, że ją za nią podziwiam. To świadczy o tym jak wielkie ma serce i jak silną jest kobietą. O własne szczęście trzeba walczyć, właśnie tak jak główna bohaterka - do końca! Ja jestem wręcz oczarowana tą sagą i z przyjemnością zatopię się niedługo w tomie IV tej sagi.
Dziękuje wydawnictwu za egzemplarz do recenzji.

W malowniczym Berlinie roku 2011 Joanna Górecka, znana bliskim jako Asia, zaplanowała swój wymarzony ślub z mężczyzną jej życia, Kamalem. Jednakże, tuż przed radosnym wydarzeniem, los postawił przed nią i jej córką, Kamilą, wyzwania, których rozwiązanie wymagało odwagi i determinacji.
Opowieść rozkwita, ukazując nie tylko fascynującą podróż Asi w świat miłości i związków,...

Berlin 2011. Asia planuje ślub z Kemalem, a w międzyczasie poznaje dalsze losy swoich przodkiń. Po raz kolejny odkrywa, że kobiety z jej rodu wiodły życie pełne sekretów i emocji. Dobrze wie, że wszystkie informacje, które posiada, mogłyby zmienić historię. Nieoczekiwanie w jej życiu dochodzi do pewnej sytuacji, przez którą jej ślub może nie dojść do skutku. Julian, jej były mąż, nadal miesza w życiu bohaterów. Najgorsze jednak jest to, że córka Asi jest w niebezpieczeństwie. Jak potoczą się losy Góreckiej w tej części?

"Córki swoich matek" to trzeci tom serii Sekret dziedzictwa. Muszę przyznać, że bardzo polubiłam tę rodzinną sagę. Podoba mi się w niej najbardziej to, że teraźniejszość głównej bohaterki miesza się z dziejami jej przodkiń. Mnie osobiście oba te światy interesują tak samo, nie mam tak, że któryś z nich bardziej mi się podoba. Według mnie fajnie się łączą i dopełniają. W tym tomie Asię spotyka kilka przykrych sytuacji. Jeżeli mam być szczera, podziwiam ją za wytrzymałość oraz za pewną decyzję, która w moim przypadku (gdybym była na miejscu Joanny),na pewno byłaby inna. Mimo wszystko trzymam za nią kciuki do samego końca. Autorka po raz kolejny wykreowała nam intrygujące kobiety z przeszłości. Świetnie się czyta historie przodkiń Asi. Każda z nich ma coś w sobie, że chce się o nich wiedzieć jak najwięcej. "Córki swoich matek" to wspaniała podróż w głąb rodzinnych tajemnic i sekretów głównej bohaterki, dzięki której możemy się oderwać od problemów swojego codziennego życia i zanurzyć się we wspaniałej historii silnych kobiet. Jestem pewna, że taka wycieczka spodoba się wszystkim tym, którzy lubią przenieść się w czasie podczas lektury. Odkrywanie tajemnic i sekretów rodzinnych zapewni czytelnikowi ta wciągającą powieść oraz umili długie wieczory. Gorąco polecam wszystkim ten tytuł, jak i całą serię ❤️

Berlin 2011. Asia planuje ślub z Kemalem, a w międzyczasie poznaje dalsze losy swoich przodkiń. Po raz kolejny odkrywa, że kobiety z jej rodu wiodły życie pełne sekretów i emocji. Dobrze wie, że wszystkie informacje, które posiada, mogłyby zmienić historię. Nieoczekiwanie w jej życiu dochodzi do pewnej sytuacji, przez którą jej ślub może nie dojść do skutku. Julian, jej...

,,Nie chcę spędzić z tobą, zastanawiając się, czy będziemy żyli razem długo i szczęśliwie. Byłam szczęśliwa wczoraj i przedwczoraj, i dzisiaj, przed godziną. I niech tylko to ,,dzisiaj " zostanie. Nad wszystkim innym zastanowimy się później ".

,,A czekanie... mamo, ja nie chcę czekać. Czas pędzi jak szalony, tyle się dzieje, każdy dzień przynosi zmiany. Nie wiem, co będzie jutro. Jutro może mnie już nie być. Ważne jest to dzisiaj właśnie. Kiedyś gdzieś czytałam, że człowiek powinien żyć tak, jakby każdy dzień był ostatnim dniem jego życia. "

Przed wami tom trzeci Sekretów Dziedzictwa, który ponownie podkreśla, że jest jedną z mądrzejszych serii, jeśli chodzi o jej przekazy. Postacie tu bardzo dużo rozmawiają, początek jest bardziej opowieścią nią przygodami, lecz w niej zawarta jest rozmowa matki z córką. Wciąż wiemy jak niewiele osób zna ich korzenie i jak daleko oraz wysoko one sięgają. Postać nie może uwierzyć, że znane osobistości znalazły się w kręgu ich krewnych. Tym samym roztrząsają swoje życie prywatne, byśmy mogli poznać ich myśli, prawdziwe zdanie na każdy temat oraz pragnienia. Dość często padną tu pouczające formułki zastosowane w luźnej formie. Mają one na celu zwrócić naszą uwagę na to, co jest w życiu ważne i ważniejsze. Poruszony zostanie tutaj temat bycia tą drugą i zaufania, które prawie zawsze wpierw ustawiane jest warunkowo. Byli partnerzy kierowani zazdrością i zawiłością będą tu szkodzić na każdym kroku. Opowieść nakierowuje nas na myślenie, że zawsze trzeba być przygotowanym na najgorsze i że różowy świat nie istnieje. To od nas zależy też na ile sobie pozwolimy, by ktoś wchodził do naszego życia z brudnymi butami, bo przecież zawsze możemy tych drzwi nie otwierać. W tym tomie cokolwiek się nie dzieje, jest dłuższe i bardziej opisane niż w tomach poprzednich. Jakby postacie chciały, by przed podjęciem jakiejkolwiek decyzji, mielibyśmy poznać ich każdy punkt widzenia. Jeśli zatem lubisz wiedzieć więcej, przed przejściem do konkretów, to ta seria jest dla ciebie. Potomkinie dziedzictwa miały tu dużo sekretów i to był chyba tutaj ten punkt zapalny. Reszta jest również bardzo ciekawa, ale póki co tom pierwszy i drugi urzekł mnie najbardziej:-)

,,Nie chcę spędzić z tobą, zastanawiając się, czy będziemy żyli razem długo i szczęśliwie. Byłam szczęśliwa wczoraj i przedwczoraj, i dzisiaj, przed godziną. I niech tylko to ,,dzisiaj " zostanie. Nad wszystkim innym zastanowimy się później ".

,,A czekanie... mamo, ja nie chcę czekać. Czas pędzi jak szalony, tyle się dzieje, każdy dzień przynosi zmiany. Nie wiem, co będzie...

Drugi tom „Zalotnice i wiedźmy” zakończył się mocnym akcentem, który staje się też dominującym wątkiem części trzeciej. Dobra, tu będzie lekki spojler (chociaż na okładce też możecie go znaleźć) – Joanna oświadcza się Kemalowi w malowniczej Casablance i tam też chcą wziąć ślub. Okazuje się, że jest to jednak niezwykle skomplikowana procedura (różne systemy prawne, różne religie i zwyczaje zdecydowanie tego nie ułatwiają),więc padają różne propozycje ugryzienia tej sytuacji, a na koniec okazuje się, że najmniejsza papierologia jest w Polsce. Trochę to brzmi niewiarygodnie, ale pamiętam, że jak sami załatwialiśmy nasz ślub cywilny, to zajęło nam to raptem kilka chwil. 😉
Oprócz ślubu, życie Joanny kręci się wokół jej fantastycznej pracy w Berlinie, która z dnia na dzień staje się jedną wielką nieprzyjemnością. Julian dalej miesza, mota i komplikuje wszystko swoim postępowaniem, które w sumie nas nie dziwi, bo czegóż by innego można oczekiwać od zranionego dogłębnie samca alfa. Osobiście uważam, że pojawienie się Juliana na nowo w życiu służbowym Joanny wyszło całej historii na duży plus (chociaż sami bohaterowie, z Joanną na czele, są przeciwnego zdania) – dzieje się sporo, akcja staje się dynamiczna i sprawia, że jesteśmy ciekawi co będzie dalej. Gdy wszystko układa się zbyt dobrze, czytelnik może zacząć się nudzić, a tak Julian dostarcza nam sporo rozrywki, niecodziennych sytuacji, a przede wszystkim – zmusza całą ekipę berlińskiego biura do wzniesienia się na wyżyny własnej kreatywności. Nic nie działa bardziej pobudzająco na człowieka, jak zwyczajna chęć zrobienia komuś na złość i działanie w sekrecie, żeby na koniec zaskoczyć wszystkich. Tak, zdecydowanie ten wątek bardzo interesująco się rozwinął.
Nie ukrywam jednak, że najbardziej w sadze „Sekret dziedziczenia” uwielbiam te fragmenty, gdy odkrywamy losy przodkiń Joanny i Kamili. Tom trzeci nie jest pod tym względem wyjątkiem – znów poznajemy fantastyczne kobiety, pojawiające się na obrzeżach historii wielkich tego świata. Ciężko jest wybrać zdecydowanie najciekawszą postać, wszystkie są naprawdę niesamowite, ale ze względu na imię najbardziej podobała mi się historia Madelaine. Dzięki niej przenieśliśmy się na dwór francuskiej królowej Marii Leszczyńskiej, biednej córki jednego z naszych królów elekcyjnych. Nie miała ona łatwego losu, wychowana w konserwatywnych warunkach, skupiała się na dwóch rzeczach – modlitwach i rodzeniu dzieci. Początkowo Madelaine była jej damą dworu, ale koniec końców stała się organizatorką młodych kochanek dla króla Ludwika XV. W jej historii działo się jednak o wiele więcej, ale nie będę odbierała Wam radości jej odkrywania.
Po lekturze trzech tomów jestem absolutnie oczarowana całym konceptem tej sagi. Przeplatanie współczesności z opowieściami z przeróżnych epok to naprawdę doskonałe połączenie. Pisałam już wcześniej, że historia Joanny nie należy do moich ulubionych, ale pozostałe kobiety umieszczone na kartach tej sagi są absolutnie fantastyczne. Każda z tych historii spokojnie nadawałaby się na materiał na oddzielną książkę, brałabym je w ciemno.
Na zakończenie dowiadujemy się, że córka Joanny, dwunastoletnia Kamila, odkrywa w sobie dar swoich antenatek i ma go zachować w tajemnicy, co w czasach współczesnych także nie wydaje się być rzeczą prostą. Na przestrzeni wieków kobiety obdarzone zdolnościami (a czasem po prostu wiedzą) musiały to ukrywać, żeby nie stać się ofiarą. I to się niestety nie zmieniło do dzisiaj. Odmienność ciągle jest poczytywana jako coś, czego należy się obawiać i piętnować. Mam nadzieję, że w końcu się to zmieni i staniemy się wszyscy bardziej tolerancyjni. Tego też powinna nauczyć nas ta cudna saga, do której lektury, szczerze Was zachęcam.

recenzja pochodzi z bloga: poprostumadusia.pl

Drugi tom „Zalotnice i wiedźmy” zakończył się mocnym akcentem, który staje się też dominującym wątkiem części trzeciej. Dobra, tu będzie lekki spojler (chociaż na okładce też możecie go znaleźć) – Joanna oświadcza się Kemalowi w malowniczej Casablance i tam też chcą wziąć ślub. Okazuje się, że jest to jednak niezwykle skomplikowana procedura (różne systemy prawne, różne...