Porwało mnie, zachwyciło! Przeczytałam jednym tchem obie części powieści! To powieść o kilku pokoleniach rodziny, która ostatecznie osiada ( jedną nogą) w Łodzi. I ta moja Łódź, której wcale nie lubię, a w której przyszło mi mieszkać ujęła mnie ze stron powieści jako dodatkowy walor. Autorka nie tylko świetnie oddaje zawiłość osobowości bohaterów, świetnie ich uwiarygadnia, to jeszcze postci te chodzą znanymi mi ulicami, oglądają te same widoki i tłoczą się w tych samych autobusach co ja. Ciekawa i barwnie napisana, oparta na żródłach historycznych, świetna powieść!

Porwało mnie, zachwyciło! Przeczytałam jednym tchem obie części powieści! To powieść o kilku pokoleniach rodziny, która ostatecznie osiada ( jedną nogą) w Łodzi. I ta moja Łódź, której wcale nie lubię, a w której przyszło mi mieszkać ujęła mnie ze stron powieści jako dodatkowy walor. Autorka nie tylko świetnie oddaje zawiłość osobowości bohaterów, świetnie ich uwiarygadnia,...

Smutna, dużo emocji i za wiele jak na jedną osobę tych przeżyć . Byłam zła na Karolinę, że Matka tak nią manipuluje a w tej części, no cóż, po przeczytaniu całości, jestem całym sercem z Teresą ,tą małą dziewczynką jeszcze we Włoszech , tym jej, właściwie smutnym życiem w Polsce . Piękna książka ,zachęcam do przeczytania.

Smutna, dużo emocji i za wiele jak na jedną osobę tych przeżyć . Byłam zła na Karolinę, że Matka tak nią manipuluje a w tej części, no cóż, po przeczytaniu całości, jestem całym sercem z Teresą ,tą małą dziewczynką jeszcze we Włoszech , tym jej, właściwie smutnym życiem w Polsce . Piękna książka ,zachęcam do przeczytania.

"Człowiek potrzebuje przeszłości, by budować na niej teraźniejszość, jak na solidnym fundamencie"

"Echo" to 2 część dylogii Katarzyny Kieleckiej "Księżyc nad Vajont", w której poznajemy dalsze losy Teresy i jej córki Karoliny. Autorka ponownie umieszcza swoją historię dwutorowo, w latach 60-tych XX wieku i współcześnie.

Włochy, czasy współczesne

Karolina Cichońska razem z mężem i synami wyjeżdża na wakacje do Włoch. Zabiera ze sobą również mamę. Kobieta liczy na to, że przeprosi męża i odzyska jego miłość. Marzy też o odbudowaniu dobrych relacji z synami. Tymczasem każdy dzień przynosi rozwiązanie kolejnych rodzinnych sekretów, które powiązane są z tragedią jaka wydarzyła się w Dolinie Vajont we Włoszech w 1963 roku. Czy Karolina pozna wreszcie całą prawdę o swojej matce i czy jej małżeństwo przetrwa?

Łódź, lata 60-te i 70-te

Marianna Lanza wraz z dziewięcioletnią córką Teresą przyjeżdża do Łodzi i wprowadza się do kuzynostwa Celiny i Stanisława Zimniczów. Jednak dziewczynka nie czuje się tu jak u siebie. Tęskni za ojcem i swoim psem Jadźką. Ma do niego żal o to, że pozwolił ją wywieźć do obcego kraju i rzucić na niepewny los, a sam został z jej kuzynką Agnese. Czyżby bardziej ją kochał? Jej matkę natomiast niszczy poczucie winy, że nie uchroniła swoich synów przed katastrofą. Otacza Tereskę surową troską i wymaga absolutnego posłuszeństwa. Mało z nią rozmawia, nie przytulała i nie okazuje matczynej miłości. W portfelu nosi tylko zdjęcia swoich dwóch synów. Tereska czuje się niekochana i odrzucona. Pisze pełne tęsknoty listy do Włoch i coraz bardziej zamyka się we własnym świecie. Dotrzeć do niej potrafi tylko Kazik, jej przyjaciel z sąsiedztwa. Czy ta przyjaźń przetrwa próbę czasu? Czy ich marzenia kiedyś się spełnią?

Historia przejmująca i pełna dramatycznych doświadczeń, które dźwigają na swych barkach bohaterowie. W cieniu tragedii z Vajont autorka ukazuje trudne relacje między matką i córką oraz zachodzące w nich przemiany. Cały czas dręczy czytelnika pytanie dlaczego ich relacje są tak skomplikowane? Jednak w końcu całość nabiera sensu i wyjaśniają się wszystkie wątki. Odkrywamy wreszcie tajemnice z przeszłości Teresy, które miały tak ogromny wpływ na jej całe życie. Autorka wyjaśnia nam wszystko i łączy w całość. To była bardzo poruszająca historia, która daje nadzieję ..... polecam.

"Człowiek potrzebuje przeszłości, by budować na niej teraźniejszość, jak na solidnym fundamencie"

"Echo" to 2 część dylogii Katarzyny Kieleckiej "Księżyc nad Vajont", w której poznajemy dalsze losy Teresy i jej córki Karoliny. Autorka ponownie umieszcza swoją historię dwutorowo, w latach 60-tych XX wieku i współcześnie.

Włochy, czasy współczesne

Karolina Cichońska razem...

Druga część dramatycznej historii o ramie w Włoszech. Po jej przeczytaniu trochę jestem w stanie usprawiedliwić zachowanie Teresy, chociaż tak naprawdę mało brakowało a zniszczyłaby życie własnej córki.
Polecam

Druga część dramatycznej historii o ramie w Włoszech. Po jej przeczytaniu trochę jestem w stanie usprawiedliwić zachowanie Teresy, chociaż tak naprawdę mało brakowało a zniszczyłaby życie własnej córki.
Polecam

Współczesne Włochy. Karolina Cichońska ma nadzieję, że rodzinny wyjazd do Włoszech uratuje jej małżeństwo i naprawi rodzinne relacje z pozostałymi członkami rodziny. Nie spodziewa się, że wizyta w kraju przodków pozwoli jej stanąć w prawdzie o sobie i swojej matce oraz zmusi do zmierzenia się z echem wydarzeń, które zniszczyły szczęśliwe życie jej przodków.
Lata 60 i 70 XX wieku, Łódź. Marianna Lanza z córką Teresą przyjeżdża do Łodzi i wprowadza się do krewnych. Zanurzona w przeszłości i przeżytej tragedii zaniedbuje córkę. Stęskniona dziewczynka wysyła listy do Włoszech i coraz bardziej zamyka się w sobie. Jedynym powiernikiem, który potrafi do niej dotrzeć jest jej przyjaciel Kazik.
Myślałam, że autorka już niczym mnie nie zaskoczy. Byłam pewna, że teraz już bohaterowie dylogii będą mogli odetchnąć z ulgą i w miarę spokojnie budować swoją przyszłość. Jednak ku mojemu zaskoczeniu autorka ani na chwilę nie pozwoliła odetchnąć bohaterom poznanym dzięki cyklowi Księżyc nad Vajont. Nieustannie rzucała im kolejne kłody pod nogi. Ta sytuacja sprawiła, że Echo czyta się ze ściśniętym sercem i nadzieją, że pomimo wszystko ta historia skończy się happy endem. W końcu zasłużyli! Zasłużyli na spokój, pokój serca i szczęście. Niestety ich droga ku temu była wyboista i kręta. By to uzyskać musieli stanąć twarzą twarz w prawdzie o sobie. Musieli przepracować stare traumy. Musieli otworzyć się na wybaczenie sobie swojej przeszłości.
Echo to książka, która dotyka najczulszych strun serca. Emocje, które kłębią się w książce nie pozwalają biernie przyglądać się rozwojowi sytuacji. Tym razem czytający ma szansę by poznać przyczyny nieco destrukcyjnej nici łączącej Karolinę z jej matką. Zapewniam, że poznając młodzieńcze lata rodzicielki Karoliny spojrzymy na nią innymi oczyma. Będziemy zaskoczeni a niejednokrotnie wstrząśnięci jej przeżyciami…
Echo to mocna lektura, która otworzy czytelnikowi oczy na wiele kwestii. To głos tych, którzy nie mogą bronić się sami przed złem tego świata.

Współczesne Włochy. Karolina Cichońska ma nadzieję, że rodzinny wyjazd do Włoszech uratuje jej małżeństwo i naprawi rodzinne relacje z pozostałymi członkami rodziny. Nie spodziewa się, że wizyta w kraju przodków pozwoli jej stanąć w prawdzie o sobie i swojej matce oraz zmusi do zmierzenia się z echem wydarzeń, które zniszczyły szczęśliwe życie jej przodków.
Lata 60 i 70 XX...

Druga część jest jeszcze lepsza niż pierwsza. Książka sprawiła że mogłam przenieść się do rejonów Włoch. W drugiej części Teresa postanawia wkoncu wraz z swoją córką Karolina i jej rodzina wybrać się do kraju swojego dzieciństwo i rozliczyć się że swoją przeszłością. Polecam serdecznie obie części są warte czytelniczej uwagii

Druga część jest jeszcze lepsza niż pierwsza. Książka sprawiła że mogłam przenieść się do rejonów Włoch. W drugiej części Teresa postanawia wkoncu wraz z swoją córką Karolina i jej rodzina wybrać się do kraju swojego dzieciństwo i rozliczyć się że swoją przeszłością. Polecam serdecznie obie części są warte czytelniczej uwagii

Przyszedł list, który miał zmienić wszystko. Wywołał niemałe poruszenie w rodzinie. Mama mimo wielu wątpliwości, postanowiła w końcu wybrać się w rodzinne strony i zmierzyć się z przeszłością. Ja miałam nadzieję, że wyjazd pomoże mi odnaleźć prawdę o sobie i rodzinie, a także poprawi relację z synami oraz mężem.

Nie bez kłótni, ale dotarliśmy na miejsce. Widoki niesamowite, tama robi ogromne wrażenie, a zniszczone budynki, które po dziś dzień nie zostały odremontowane, wywołują masę refleksji. Ale nie tego oczekiwałam. To miał być wyjazd marzeń, który jak za dotknięciem czarodziejskiej różdżki, miał odmienić nasze życie. A zamiast tego, każdego dnia na światło dzienne wychodziły kolejne sekrety i robiły wielkie zamieszanie. Zamiast być łatwiej - wszystko się skomplikowało.

Sytuacji nie poprawiał mężczyzna, który ani na krok nie odstępował Agnese i tworzył mętlik w naszych głowach. A i upatrość i skrytość mojej matki wszystko utrudniały. Do tego chyba się spóźniłam z ratowaniem małżeństwa. Może jeszcze relacja z synami ulegnie jakiejś poprawie, ale czy miłość mojego życia zdoła mi wybaczyć? Zrozumieć? I jaką rolę w tym wszystkim odgrywa mój dziadek i tata? Tyle niewiadomych, a co odkryjemy nowe karty, pojawia się więcej pytań...

Czytając pierwszy tom myślałam, że już bardziej nie da się zaintrygować czytelnika. Myliłam się. Drugi tom jest rewelacyjnym uzupełnieniem i dopełnieniem pierwszego. Całość nabiera sensu, wyjaśniają się wątki, przy których tylko można było snuć domysły. Ich rozwiązanie niekiedy wywoływało dreszcze na ciele. Nadal historia przedstawiania jest w dwóch liniach czasowych, co tylko dodaje smaczku całej powieści. Jeśli szukacie książek, które pochłoną Was bez reszty i są oparte na faktach - koniecznie czytajcie tę dylogię!

Przyszedł list, który miał zmienić wszystko. Wywołał niemałe poruszenie w rodzinie. Mama mimo wielu wątpliwości, postanowiła w końcu wybrać się w rodzinne strony i zmierzyć się z przeszłością. Ja miałam nadzieję, że wyjazd pomoże mi odnaleźć prawdę o sobie i rodzinie, a także poprawi relację z synami oraz mężem.

Nie bez kłótni, ale dotarliśmy na miejsce. Widoki...

"Księżyc nad Vajont - Echo" Katarzyna Kielecka

Czasami patrząc na relację matka - dorosłe dziecko już w pierwszej chwili widzimy, że jest ona mocno skomplikowana, a nawet na usta ciśnie się stwierdzenie, że zaburzona. Często bowiem zdarza się, że matka nie pozwala swojemu dziecku żyć własnym życiem. Co więcej, mamy wrażenie, że role w tej relacji zupełnie się odwróciły. To matka nie odcięła pępowiny i przez całe życie robi wszystko, aby zawłaszczyć swoje dziecko tylko dla siebie. Oczekuje uwagi i opieki, nie przejmując się nazbyt tym, że dorosła córka bądź syn ma własne życie i rodzinę, którą nierzadko zaniedbuje właśnie na rzecz rodzicielki.

Zapewne już czytając ten krótki fragment tekstu, wielu z was jest skłonnych do mocno krytycznego osądu takiej ozdoby. Nie róbcie tego jednak zbyt pochopnie. Nie wolno nam bowiem zapomnieć, że za takim, a nie innym postępowaniem, czy zachowaniem danej osoby mogą kryć się trudne doświadczenia życiowe, z których one wynikają. Wkrótce przekona się o tym rodzina Cichońskich, bohaterów dylogii Katarzyny Kieleckiej Księżyc nad Vajont, o której pierwszej części - „Fala” - już wam opowiadałam. Dziś przyszedł czas, aby przybliżyć wam jej drugą odsłonę - „Echo".

Karolina i Kajetan Cichońscy bardzo się kochają. Wspólnie wychowują dwóch synów. Jednak cieniem na ich małżeństwie, a także relacjach kobiety z dziećmi kładzie się niezrozumiała dla Kajetana relacja jego żony z matką. Teściowa jest neurotyczną starszą osobą, która przywiązała Karolinę do siebie niewidzialnymi pętami emocji, których ta nie potrafi zerwać. To sprawia, że szczęście i stabilizacja rodzinna chwieje się w posadach. Nadziei na naprawę rodzinnego kryzysu zarówno Karolina, jak i my czytelnicy upatrujemy w niespodziewanych wakacjach, podczas których trzeba będzie odbyć podróż do przeszłości i zmierzyć się z jej dramatami, do których chciałoby się już nigdy nie wracać.

I tak przystępując do lektury książki, wspólnie z jej bohaterami trafiamy do współczesnych Włoch, które każdego dnia odkrywają przed Karoliną wiele wstrząsających, a nawet napawających ją grozą sekretów, a to wszystko za sprawą traumatycznych skutków prawdziwych wydarzeń spowodowanych tragedią, która dotknęła Dolinę Vajont w północno-wschodnich Włoszech w 1963 roku. To właśnie ta katastrofa stała się dla Katarzyny Kieleckiej inspiracją do napisania owej dylogii. Prawda, która wychodzi na światło dzienne, dotkliwie uświadamia naszej bohaterce, jak bardzo bolesne piętno to, co się wówczas stało, odcisnęło na wszystkich, którzy przetrwali to piekło na ziemi. Czego dowodem jest historia Marianny i jej męża Federico Lanza, których małżeństwo nie przetrwało strasznej próby, na którą zostało wystawione. Przygnieciona bólem okrutnej straty, której doświadczyli tamtego sądnego dnia, a także poczuciem winy, którym obarcza nie tylko siebie, Marianna z dziewięcioletnią córką postanawia opuścić męża oraz Włochy i wyjechać do Polski. Tam zostaje przygarnięta przez kuzynkę i jej męża z Łodzi.

Wydawać by się mogło, że teraz, kiedy matka i córka mają tylko siebie, a dziewczynka będzie musiała odnaleźć się w zupełnie nowej dla siebie rzeczywistości, to matka stanie się dla niej największym wsparciem. Niestety, tak się nie dzieje. Zatracona w swoim cierpieniu kobieta, budując niewidzialne pomniki pamięci dla tych, których straciła, zaniedbuje córkę. Dziewczynka czuję się oszukana, zawieszona i osamotniona. Coraz bardziej zamyka się w sobie.

Jednak jest ktoś, kto w tym pocztowym okresie pobytu w Łodzi staje się dla niej bardzo ważny. Kuzyn Witek i Kazik-chłopiec który, jako jedyny doskonale rozumie, co ona czuje i akceptuje ją w pełni. Tylko przebywanie z nim i listy słane do Włoch pozwalały, choć na chwilę ulżyć tęsknocie, która trawi serce dziecka.


"- Człowiek nie powinien chodzić po tym świecie sam.
- Dlaczego?
- Bo jeśli się potknie, nikt go nie złapie za rękę, a to żadna frajda przewrócić się w błoto".


Ta mała, zagubiona istotka, która zdecydowanie zbyt wcześnie i zbyt brutalnie została pozbawiona szczęśliwej, kochającej rodziny i beztroskiego dzieciństwa stała mi się bardzo bliska. Podczas czytania książki przez cały czas pragnęłam, by wreszcie zły los się odwrócił i ofiarował jej tak bardzo potrzebny jej spokój i utracone poczucie bezpieczeństwa. Niestety moje pragnienia okazały się płonne. Oczywiście nie zdradzę wam dlaczego. Powiem tylko tyle, że choć włoska katastrofa zebrała ogromne cierpienie i już wówczas córka Marianny przeszła tyle, ile nie byłby w stanie udźwignąć nie jeden dorosły, to dopiero to, o czym dowiecie się w tej części dylogii, roztrzaska wasze serca na miliony maleńkich kawałków.

Z pewnością w wielu z was, tak, jak było to w moim przypadku, wywoła potok łez, sprawi, że będziecie potrzebowali, choć na chwilę odłożyć książkę, aby ochłonąć, a jednocześnie nie będziecie potrafili tego zrobić. Chcąc, jak najszybciej poznać dalszy ciąg rozgrywających się na kartach tej niezwykłej powieści wydarzeń. O tym, że tak będzie, musicie przekonać się już sami, sięgając po tę powieść, do czego z głębi serca was zachęcam. Sprawdźcie również, czy ta podróż zmieni samą Karolinę, która, co pozwolę sobie powiedzieć wam w tajemnicy, dotychczas nie zdobyła się na odwagę bycia szczerą ze swoim mężem. No i co najważniejsze, musicie się dowiedzieć czy nadrzędny cel podróży, odbudowanie mocno chwiejącego się fundamentu rodzinnego został osiągnięty? Wszak

"Człowiek potrzebuje przeszłości, by budować na niej teraźniejszość, jak na solidnym fundamencie".

Dylogia Księżyc nad Vajont skrywa w sobie historię, której każdy, kto ją pozna, nigdy nie zapomni i już zawsze będzie nosił ją w sercu. Dzięki temu, że podobnie, jak w pierwszej jej odsłonie została ona podzielona naprzemiennie na dwie płaszczyzny czasowe. Tym razem trafiamy do współczesnych Włoch i Łodzi lat 60. i 70. To sprawia, że mając możliwość poznania całości opisanej w niej historii od przysłowiowej podszewki, trafia ona do serca czytelnika z ogromną mocą ładunku emocjonalnego. Na pewno jej lektura pozwoli nam inaczej spojrzeć na tych ludzi, których do tej pory nie potrafimy zrozumieć. Pamiętajmy, że za każdym człowiekiem kryje się historia jego przeszłości, która ukształtowała go takim, jakim jest. I co równie ważne dzięki niej wręcz poczujemy wyzwalającą moc prawdy, która, choć bywa trudna, to zakuta w kajdany sekretów skrywanych latami, niszczy nas każdego dnia i nie pozwala cieszyć się tym, co dobre tu i teraz. Mało tego, bardzo często odbija się rykoszetem na tych, których kochamy. Jestem przekonana, że ta zajmująca powieść stanie się impulsem dla jej czytelników do ważnych życiowych zmian i wielu szczerych rozmów.

[Materiał reklamowy] Wydawnictwo Szara Godzina

"Księżyc nad Vajont - Echo" Katarzyna Kielecka

Czasami patrząc na relację matka - dorosłe dziecko już w pierwszej chwili widzimy, że jest ona mocno skomplikowana, a nawet na usta ciśnie się stwierdzenie, że zaburzona. Często bowiem zdarza się, że matka nie pozwala swojemu dziecku żyć własnym życiem. Co więcej, mamy wrażenie, że role w tej relacji zupełnie się odwróciły....

https://czytamdlaprzyjemnosci.pl/2023/12/159-23-ksiezyc-nad-vajont-katarzyna-kielecka/

Dylogia “Księżyc nad Vojant” jest przejmującą historią o życiu, które nie zawsze układa się tak jak chcemy. Poprowadzenie akcji na dwóch przestrzeniach czasowych pozwala lepiej zrozumieć postępowanie bohaterów, którzy walczą z samotnością, odrzuceniem, różnymi lękami i traumami. Lekki styl autorki sprawia, że tę historię pochłania się. Emocje targają i długo nie dają o sobie zapomnieć, bo historia Teresy nie jest łatwa. I w Vajont i w Łodzi kobieta doświadczyła wiele zła, które miało wpływ na jej dalszy los.

https://czytamdlaprzyjemnosci.pl/2023/12/159-23-ksiezyc-nad-vajont-katarzyna-kielecka/

Dylogia “Księżyc nad Vojant” jest przejmującą historią o życiu, które nie zawsze układa się tak jak chcemy. Poprowadzenie akcji na dwóch przestrzeniach czasowych pozwala lepiej zrozumieć postępowanie bohaterów, którzy walczą z samotnością, odrzuceniem, różnymi lękami i traumami. Lekki...

Fajna książka. Krótkie rozdziały. Szybko się czyta. Polecam

Fajna książka. Krótkie rozdziały. Szybko się czyta. Polecam