Teksas. Houston. Latynoska rodzina (czasem z ojcem, czasem bez) próbuje odnaleźć się na nader nieżyczliwej drabinie społecznej. Prowadzą (w każdym opowiadaniu coraz to bardziej) podupadającą restaurację i, każdy pojedynczo, chce znaleźć wygodne i godne dla siebie miejsce na świecie.

Z obserwacji i nauki najbliższego sąsiedztwa, czerpią wiedzę o przetrwaniu, dostosowywaniu się. Są migrantami, stąd też trudności w adaptowaniu się i akceptacji.

Zresztą, już na początku jest jasne, że teksańskie społeczeństwo jest, w gruncie rzeczy, mocno spolaryzowane, a także silnie rasistowskie. Narrator, dziecko latynosko - afroamerykańskie, było najniżej w hierarchii: dla jednych za ciemne, dla innych za jasne. Jest też homoseksualistą, zbierającym kolejne doświadczenia seksualne jak drogowskazy życiowe. Chyba każdy tutejszy bohater ma podobnie: właśnie za pomocą seksu próbuje wypełnić życiową pustkę, poczucie bezsensu i zmarnowane, zaprzepaszczone marzenia.

Pustka bez miłości to chyba najkrótsze streszczenie fabuły. Amerykański sen, o którym marzyli rodzice bohaterów stał się ich koszmarem: trudności finansowe, rozpad rodziny, poczucie uwikłania i bezsensu.

Najmocniej wybrzmiewa opowiadanie o dziewczynie z rodziny, która zostaje wysłana z Jamajki do teksańskiego wujostwa, by odreagować po wielkiej osobistej tragedii. Jej podejście do świata, spokój, otwartość i bezpretensjonalność są przeciwwagą dla zrezygnowania i smutku, jakie reprezentuje amerykański odłam rodziny. Długo też nie potrafią sobie poradzić z jej bezpośredniością i niechęcią do konwenansów.

Ta lewicowa, postępowa przecież proza jest bardzo prospołeczna, mocno zorientowana na jednostkę, ale kompletnie nie dająca jej złudzeń co do przyszłości. Sposobem na ucieczkę od zła codzienności jest wikłanie się w przypadkowe relacje seksualne, w wojnę, ucieczka w wojsko, w narkotyki.

Ameryka się psuje, w tych opowiadaniach bardzo mocno. Dekonstruuje się marzenie, sen o potędze i spełnieniu.

Teksas. Houston. Latynoska rodzina (czasem z ojcem, czasem bez) próbuje odnaleźć się na nader nieżyczliwej drabinie społecznej. Prowadzą (w każdym opowiadaniu coraz to bardziej) podupadającą restaurację i, każdy pojedynczo, chce znaleźć wygodne i godne dla siebie miejsce na świecie.

Z obserwacji i nauki najbliższego sąsiedztwa, czerpią wiedzę o przetrwaniu, dostosowywaniu...

Świeże spojrzenie w nowym kierunku. Za sprawa autora trafiamy do Houston, gdzie na najniższym poziomie piramidy poważania jest bycie Latynosem. Gorzej ma tylko dziecko czarnej matki i Latynosa. Do tego gej.
Specyficzny styl narracji i dialogi wtopione w tekst mogą z początku nieco dezorientować. Jednak jest to ciekawy głos. Warto dać mu szansę.

Świeże spojrzenie w nowym kierunku. Za sprawa autora trafiamy do Houston, gdzie na najniższym poziomie piramidy poważania jest bycie Latynosem. Gorzej ma tylko dziecko czarnej matki i Latynosa. Do tego gej.
Specyficzny styl narracji i dialogi wtopione w tekst mogą z początku nieco dezorientować. Jednak jest to ciekawy głos. Warto dać mu szansę.

podobały mi się te opowiadania, ale wydaje mi się, że nie do końca zrozumiałam tę książkę.
dlatego zostawiam bez oceny

podobały mi się te opowiadania, ale wydaje mi się, że nie do końca zrozumiałam tę książkę.
dlatego zostawiam bez oceny

Doceniam temat..... Subiektywnie tym razem mnie nie przekonała pozycja. Wymęczyłam ją okrutnie, w pewnym momencie drażnił mnie język i akcja bez akcji

Doceniam temat..... Subiektywnie tym razem mnie nie przekonała pozycja. Wymęczyłam ją okrutnie, w pewnym momencie drażnił mnie język i akcja bez akcji

Teksas. Artystyczna proza. Empatia. Huragan. Latynoskie korzenie

To historia która dzieje się w Teksasie, to tam poznajemy syna czarnej matki i latynoskiego ojca. Chłopca próbującego odnaleźć się w tym świecie, gdzie dookoła niego rozpadają się domy.

Rodzinna restauracja, przemoc brata, siostra której praktycznie nie ma w domu, matka która go nie zauważa, zepsuty telewizor...

To obraz codziennego życia. Codziennych, życiowych problemów z którymi wszyscy się zmagają. Proza życia.

Może Huragany nie dotyczą wszystkich z nasz ale brak pieniędzy, poczucie osamotnienia już jak najbardziej.
Nikt tu nie ma lekko, każdy na sieje życiowe lekcje i doświadczenia do przejścia

Dziewczyna z Jamajki wiąże się z białym chłopakiem,, co nie podoba się jej chłopakowi.

Poznajemy tutaj także dilera i jego syna oraz wiele innych, ciekawych i barwnych postaci.

To historia o życiu samym w sobie, tym co w nim piękne i tym co ciężkie. Intereusjaca.

Teksas. Artystyczna proza. Empatia. Huragan. Latynoskie korzenie

To historia która dzieje się w Teksasie, to tam poznajemy syna czarnej matki i latynoskiego ojca. Chłopca próbującego odnaleźć się w tym świecie, gdzie dookoła niego rozpadają się domy.

Rodzinna restauracja, przemoc brata, siostra której praktycznie nie ma w domu, matka która go nie zauważa, zepsuty...

Nie da się ukryć, że głownie co mnie przyciągnęło do tej książki to okładka. Ma taki nostalgiczny, ale w dobrym stylu, wakacyjny vibe. Na szczęście zawartość jest równie wspaniała. Bryan Washington potrafi w ŻYĆKO i jak to z życiem bywa jest bardzo różnie: czasami dobrze, częściej średnio i często też źle. I potrafi o tym wszystkim opowiadać w świetny gawędziarki sposób. A ja lubię takie gawędziarstwo w stylu Kingowskim, więc czułem się tutaj jak pączek w maśle. Na pewno do niektórych tekstów jeszcze wrócę, chociaż najlepiej i tak się czyta całość. Książka, krótka ale bardzo treściwa.

Nie da się ukryć, że głownie co mnie przyciągnęło do tej książki to okładka. Ma taki nostalgiczny, ale w dobrym stylu, wakacyjny vibe. Na szczęście zawartość jest równie wspaniała. Bryan Washington potrafi w ŻYĆKO i jak to z życiem bywa jest bardzo różnie: czasami dobrze, częściej średnio i często też źle. I potrafi o tym wszystkim opowiadać w świetny gawędziarki sposób. A...

Houston w Teksasie, tygiel rasowy, narodowościowy, kulturowy, tożsamościowy. Tu nic nie jest na zawsze - ojcowie odchodzą, związki się rozpadają, mężowie dowiadują się w końcu prawdy, dzieci nagle mogą przestać oddychać. Tu sprzedaje się narkotyki, ciało i marzenia. Tu każdy czegoś pragnie, ale albo nie potrafi, albo nie może tych pragnień urzeczywistnić.
W ni to rozdziałach, ni to opowiadaniach autor żongluje czasem - martwy bohater nagle pojawia się w kolejnej historii, inny przemyka przez jedną, góra dwie strony. Bohaterowie z krwi i kości - szalona kuzynka, dla której książki są liną ratunkową w popapranym życiu, komuna męskich prostytutek, pracownicy śmierdzących barów, brat, którego śmierć określa się mianem "głupiego pecha", ojciec, który "kochał mamę jeszcze do końca miesiąca".
Wszystko tu klimatyczne, buzujące emocjami. Trochę przypomina mi ta książka filmy Spike'a Lee, pulsujące energią i kolorami, z warstewką melancholii i nostalgii w środku. Ale i odrobinę "Tramwaj zwany pożądaniem" T. Williamsa, bo i tu, i tam sporo życiowych rozbitków, którzy trzymają się życia i godności zmęczonymi palcami.
Bryan Washington zachwycił mnie już "Upamiętnieniem", które długo we mnie rezonowało. "Parking" utwierdził mnie w przekonaniu, że nie można ominąć kolejnych dzieł tego nietuzinkowego, utalentowanego autora.
I jeszcze jedno: ta proza płynie, uwodzi pięknymi zdaniami, które wyłaniają się z brudu egzystencji bohaterów. To też zasługa tłumacza, Macieja Świerkockiego.
Aleksandra Gratka

Houston w Teksasie, tygiel rasowy, narodowościowy, kulturowy, tożsamościowy. Tu nic nie jest na zawsze - ojcowie odchodzą, związki się rozpadają, mężowie dowiadują się w końcu prawdy, dzieci nagle mogą przestać oddychać. Tu sprzedaje się narkotyki, ciało i marzenia. Tu każdy czegoś pragnie, ale albo nie potrafi, albo nie może tych pragnień urzeczywistnić.
W ni to...