Pierwsza myśl, ktora mi przychodzi na hasło Friedman, to uwielbiany przeze mnie serial sprzed lat "Na kłopoty Bednarski" i chyba od tego momentu zaczęłam lubić tego aktora.
Ksiażka taka jak on trochę szalona, pełna żartu, choć nie pozbawiona i powagi. O życiu, dorastaniu, początku kariery i jej przebiegu, ale w przyjemnej, pogodnej atmosferze.

Pierwsza myśl, ktora mi przychodzi na hasło Friedman, to uwielbiany przeze mnie serial sprzed lat "Na kłopoty Bednarski" i chyba od tego momentu zaczęłam lubić tego aktora.
Ksiażka taka jak on trochę szalona, pełna żartu, choć nie pozbawiona i powagi. O życiu, dorastaniu, początku kariery i jej przebiegu, ale w przyjemnej, pogodnej atmosferze.

Wspomnienia w formie fleszy, krótkich anegdot, przemieszane w czasie, skaczące w chronologii. Bardzo kojarzące się ze sposobem bycia, ekspresji Autora- Stefana Friedmanna. Znakomicie się to czyta.

Wspomnienia w formie fleszy, krótkich anegdot, przemieszane w czasie, skaczące w chronologii. Bardzo kojarzące się ze sposobem bycia, ekspresji Autora- Stefana Friedmanna. Znakomicie się to czyta.

Lektura lekka, idealna na lato (choć ciężka wagowo). Miałam przyjemność być na spotkaniu autorskim i przekonać się, że pan Friedmann jest właśnie taką osobą jak przedstawia się w książce. Rozdziały są krótkie, zawierają liczne żarty i anegdoty. Przyjemna książka przesympatycznej osoby.

Lektura lekka, idealna na lato (choć ciężka wagowo). Miałam przyjemność być na spotkaniu autorskim i przekonać się, że pan Friedmann jest właśnie taką osobą jak przedstawia się w książce. Rozdziały są krótkie, zawierają liczne żarty i anegdoty. Przyjemna książka przesympatycznej osoby.

Z przyjemnością przeczytałam autobiografię Stefana Friedmanna.

Autor opisuje swoje życie zarówno prywatne jak i zawodowe. Przytacza wiele anegdot, które doprowadzały mnie do silnego śmiechu. Nie słyszałam o drugiej osobie, która tak lekko podchodziłaby do życia. Oczywiście dla mnie to plus. Podziwiam, że autor nie przejmuje się trudnościami dnia codziennego, tylko traktuje życie z humorem.

Dla mnie zaletą jest to, że książka podzielona jest na krótkie rozdziały. Nie lubię długich :D

Znajdziemy tutaj też wiele zdjęć. Niektóre z nich, wraz z dowcipnymi opisami potrafią rozśmieszyć tak samo jak tekst książki. Na zdjęciach znajdują się zarówno współpracownicy autora, jak i jego rodzina i przyjaciele.

Książka napisana jest w interesujący i zabawny sposób. Co prawda czasem miałam przesyt humoru i czekałam na jakieś zdanie napisane w poważnym tonie, ale nie mogę oceniać charakteru pana Stefana. Tak podchodzi do życia. Ze wszystkiego lubi żartować. I tyle. Dobrze, że napisał książkę w sposób, który jest zgodny z jego osobowością, zamiast próbować przypodobać się czytelnikom. Doceniam to.

Jeśli mam miałabym napisać czego mi zabrakło to równowagi. Mam wrażenie, że w książce przeważają rozdziały o życiu zawodowym. Chciałabym, żeby autor napisał więcej o życiu prywatnym. Oczywiście nie mogę powiedzieć, że niczego na ten temat się nie dowiedziałam, ale chciałabym więcej 

Zdecydowanie jestem na tak.
Polecam tę książkę osobom, które mają ochotę się pośmiać :D

Z przyjemnością przeczytałam autobiografię Stefana Friedmanna.

Autor opisuje swoje życie zarówno prywatne jak i zawodowe. Przytacza wiele anegdot, które doprowadzały mnie do silnego śmiechu. Nie słyszałam o drugiej osobie, która tak lekko podchodziłaby do życia. Oczywiście dla mnie to plus. Podziwiam, że autor nie przejmuje się trudnościami dnia codziennego, tylko...

Historia życia Stefana Friedmanna to kolejna perełka, z wydawnictwa Prószyński i S-ka, której czytanie sprawiło mi szczególną przyjemność. Cała książka jest napisana w sposób bardzo ciekawy i humorystyczny. Genialne wstawki z dowcipami i śmiesznymi historyjkami z życia aktora powodują, że książkę czyta się bardzo przyjemnie i nie jest nudna. Przeplatane są w niej historie z życia prywatnego oraz zawodowego. Wspomnienia z dzieciństwa nieraz sprawiły, że popłakałam się ze śmiechu. Zresztą z książki na pewno wyciągnę dla siebie mądre przemyślenie "Ważne, by pamiętać, że jeżeli coś możesz załatwić żartem, to nie warto szukać innego sposobu! ". Czytając cała książkę pomyślałam sobie, że bardzo miło czyta się właśnie takie autobiografie. Bez sensacji, dzikich awantur z pierwszych stron gazet, czy miliona romansów na planach filmowych. Ta książka to opis pięknego, pełnego radości życia zwykłego człowieka, który dodatkowo jest genialnym artysta. Dodatkowym atutem książki są liczne fotografie, które prezentują członków rodziny Pana Stefana, wycinki z gazet oraz kadry z filmów. W trakcie czytania natknęłam się również na cudowne zdjęcie kartki od wnuka Karola. Aktor przez część swojego życia mieszkał w Krakowie co mi, jako rodowitej krakowiance pozwala przenieść się oczami wyobraźni do lat dzieciństwa Pana Stefana. Znam uliczki, o których wspomina choć wtedy wyglądały zupełnie inaczej. Doskonale go rozumiem, gdy wspomina, iż po przeprowadzce do Warszawy był obiektem śmiechu rówieśników, bo on wychodził na pole, choć ja jadąc na Śląsk nie jestem obiektem śmiechu, ale ludzie nie są przyzwyczajeni do mojego wychodzenia na pole zamiast na dwór. Aktor był również wielkim kibicem Cracovii jednego z dwóch klubów piłki nożnej, z której słynie Kraków.
Samego aktora kojarzy na pewno każdy z Was znamy, go z takich filmów i seriali, jak Zmiennicy, Lalka, Kiler-ow dwóch, M jak Milosc, czy Poranek Kojota i genialna scena ze słynnym już tekstem: „- A przepraszam bardzo, a kim Pan jest? – Ja? Ja jestem reżyserem kina akcji."
Zreszta aktor nie po raz pierwszy przy okazji swoich historii z życia wspomina o rolach, jakie grał w kinie i teatrze. Jak dla mnie genialna książka.
Gorąco polecam!

Historia życia Stefana Friedmanna to kolejna perełka, z wydawnictwa Prószyński i S-ka, której czytanie sprawiło mi szczególną przyjemność. Cała książka jest napisana w sposób bardzo ciekawy i humorystyczny. Genialne wstawki z dowcipami i śmiesznymi historyjkami z życia aktora powodują, że książkę czyta się bardzo przyjemnie i nie jest nudna. Przeplatane są w niej historie z...

Na taką autobiografię czekałam. Książka Stefana Friedmanna pod tytułem "70 lat mojego dzieciństwa, czyli niech pan powie coś wesołego" ma wszystko to, co powinna. Są wspomnienia, cytaty, utwory, poezja i bardzo duża ilość zdjęć.
Tej książki się nie czyta, przez nią się płynie. Lubię tego aktora. Oglądam z nim kilka filmów. Obecnie widzimy się co poniedziałek i wtorek na kanale TVP2 w serialu "M jak miłość".
Dzięki tej autobiografii dowiedziałam się mnóstwo ciekawostek dotyczących jego życia. Poznałam jego rodzinę. Ma piękną żonę, dwóch synów i wnuki. Jest człowiekiem, któremu wszystko wychodzi, a jak nie wychodzi to i tak wychodzi. Urodził się w czepku, także ma w życiu sporo szczęścia.
Po książce "70 lat mojego dzieciństwa, czyli niech Pan powie coś wesołego" czuję się jakby Stefan Friedmann był moim wujkiem. Takim bliskim wujkiem, do którego chce się jeździć na wakacje, święta i tak po prostu bez okazji.
Friedmann jest takim pozytywnie zakręconym człowiekiem. W jego obecności każdy chodzi uśmiechnięty. Wysyła pozytywną energię.
Zdjęcia, które znajdziecie w książce, są rewelacyjne. Zobaczycie na nich między innymi rodziców aktora, małego Stefanka, kadry z filmów i Kazimierza Górskiego.
Autor przyjął mądrość Woody'ego Allena:
"Zawsze mogło być gorzej, mógł jeszcze deszcz padać!" i z nią idzie przez życie. Wydaje mi się, że każdy z nas powinien zapamiętać ten tekst. Od razu życie staje się piękniejsze.
Czy wiedzieliście, że tata autora również był aktorem?
Książka "70 lat mojego dzieciństwa, czyli niech pan powie coś wesołego", to idealna pamiątka dla wnuków i przyszłych pokoleń Stefana Friedmanna.
Jeżeli tak jak ja lubicie czytać biografie I autobiografie znanych osób, to koniecznie sięgnijcie po tę książkę. Czas poświęcony na tę historię nie był czasem straconym.
Teraz kilka słów o okładce. Po pierwsze przyciąga wzrok. Po drugie widzimy na niej uśmiechniętego Stefana Friedmanna. Po trzecie twarda oprawa i szyte kartki. Moim zdaniem ta książka idealnie nadaje się na prezent dla starszych i młodszych osób.
Z całego serca polecam.

Na taką autobiografię czekałam. Książka Stefana Friedmanna pod tytułem "70 lat mojego dzieciństwa, czyli niech pan powie coś wesołego" ma wszystko to, co powinna. Są wspomnienia, cytaty, utwory, poezja i bardzo duża ilość zdjęć.
Tej książki się nie czyta, przez nią się płynie. Lubię tego aktora. Oglądam z nim kilka filmów. Obecnie widzimy się co poniedziałek i wtorek na...