Dopiero po przeczytaniu Doliny straconych złudzeń dowiedziałam się, że właściwie istnieje jeszcze część pierwsza tej historii. Na szczęście są na tyle ze sobą niepowiązane, że nieznajomość wcześniejszych losów nie wpłynęła na jakość czytania tej książki.
Ten thriller jest raczej niespieszny, wszystko idzie swoim tempem, a każdy wątek jest dokładnie przestudiowany tak, żeby pod koniec wszystko ułożyło się w jedną całość. Czytało mi się go bardzo dobrze, naprawdę byłam ciekawa kto zabił i jaki był motyw. Górskie krajobrazy w tle dodawały surowości całemu śledztwu, a hermetyczna społeczność alpejskiej wioski nie ułatwiała bohaterom poszukiwań rozwiązania. Polecam!

Dopiero po przeczytaniu Doliny straconych złudzeń dowiedziałam się, że właściwie istnieje jeszcze część pierwsza tej historii. Na szczęście są na tyle ze sobą niepowiązane, że nieznajomość wcześniejszych losów nie wpłynęła na jakość czytania tej książki.
Ten thriller jest raczej niespieszny, wszystko idzie swoim tempem, a każdy wątek jest dokładnie przestudiowany tak,...

To moje 2 spotkanie z byłym gliną, a obecnie detektywem Piotrem Sauerem; dlaczego takie nazwisko, bo pewnie autorka liczy, że w końcu jej książki trafią na niemieckojęzyczny rynek - przepraszam, już nie będę.

Muszę przyznać, że z zachowania i charakteru (taki normals),to właśnie Sauer jest magnesem który mnie przyciąga i dobrze, że będzie cdn., o czym wyraźnie mówi zakończenie.

W każdym kraju gliny nie lubią, jak detektywi kręcą się koło ich śledztwa, a jeśli jeszcze mają większe sukcesy, to ...
W tej historii również Sauer ma pod górkę, ale dzięki swojemu uporowi, konsekwencji i podejściu do ludzi, dowiaduje się więcej i szybciej, niby schemat, ale tutaj Anna Górna dość mocno uwypukliła sferę uczuciową Sauera.
Małym minusem jest, że sporo wcześniej wytypowałem sprawcę.

To moje 2 spotkanie z byłym gliną, a obecnie detektywem Piotrem Sauerem; dlaczego takie nazwisko, bo pewnie autorka liczy, że w końcu jej książki trafią na niemieckojęzyczny rynek - przepraszam, już nie będę.

Muszę przyznać, że z zachowania i charakteru (taki normals),to właśnie Sauer jest magnesem który mnie przyciąga i dobrze, że będzie cdn., o czym wyraźnie mówi...

Akcja książki rozgrywa się w małym miasteczku w Alpach Szwajcarskich, gdzie dochodzi do dwóch morderstw, obie osoby giną w podobny sposób dodatkowo, morderca zakłada ofiarom maski demona z lokalnych legend, których używają mieszkańcy podczas obchodów Świąt Bożego Narodzenia. Gdy przestają przyjeżdżać wczasowicze, właścicielka hotelu i jednocześnie ciocia jednej z ofiar postanawia zatrudnić prywatnego detektywa, aby odnalazł mordercę. Do współpracy Sauer ma swoją asystentkę Mię, jednak ich dochodzenie zdecydowanie nie podoba się co niektórym mieszkańcom o czym przekonują się na własnej skórze. Policja,która z nimi nie wspólpracuje, nie ułatwia im zadania.
Książka prowadzona jest z punktu widzenia kilku osób co daje nam lepsze światło na zrozumienie co nie których postępowań. Trzyma w napięciu do samego końca pomimo tego,że dosyć szybko domyśliłam się kto za to odpowiada.Akcja toczy się swoim poprawnym tempem bez jakiś większych zwrotów akcji. Jest to grubasek jednak ilość stron nie przeszkadza w szybkim czytaniu, pisarka idealnie oddaje scenerię gór i ich klimat co działa na wyobraźnię.

Akcja książki rozgrywa się w małym miasteczku w Alpach Szwajcarskich, gdzie dochodzi do dwóch morderstw, obie osoby giną w podobny sposób dodatkowo, morderca zakłada ofiarom maski demona z lokalnych legend, których używają mieszkańcy podczas obchodów Świąt Bożego Narodzenia. Gdy przestają przyjeżdżać wczasowicze, właścicielka hotelu i jednocześnie ciocia jednej z ofiar...

Niezły kryminał, z akcją osadzoną w niewielkim- acz malowniczym- miasteczku Niederwalden w Alpach Szwajcarskich, u podnóża osławionego szczytu Eiger.
Miejscowością wstrząsają dwa morderstwa, popełnione na psychicznie chorym, starszym mężczyźnie, oraz nastoletnim chłopcu. Okoliczności obu zbrodni są podobne, a ofiary znaleziono w maskach demona z lokalnych legend, używanych podczas miejscowych obchodów świąt Bożego Narodzenia.
A trzeba dodać, że zaledwie kilka lat wcześniej zamordowano w okolicy cenionego lekarza. Mordercę schwytano, osadzono, po czym popełnił on samobójstwo w celi.
Czyżby skazano niewinnego człowieka, a może znalazł się naśladowca?
Miasteczko, w obliczu przerażających seryjnych zbrodni, boryka się z falą odwołanych rezerwacji w hotelach i miejscowym przedsiębiorcom, żyjącym z turystyki, z racji tego grozi martwy sezon. Plus mające się odbyć na dniach międzynarodowe forum ekologiczne, którego organizacja w tych okolicznościach staje pod znakiem zapytania.
To mobilizuje zarząd hotelu Sternen, do zatrudnienia prywatnego detektywa z Polski- Piotra Sauera. Dyrektorka hotelu, Susanne, ma po temu dodatkowy powód- otóż zamordowany młodzieniaszek, Nicholas, był jej siostrzeńcem. Kobieta nic a nic nie wierzy w skuteczność szwajcarskiej policji, i ta jej niewiara jest mocno uzasadniona.
Sauer podejmuje się prowadzenia śledztwa, jednak spotyka się z murem zadziwiającej niechęci wśród mieszkańców, z panią komisarz policji na czele, którzy ani nie ułatwiają mu dochodzenia, a wręcz nawet je sabotują. Jego praca to śledztwo na zmianę z braniem się za bary z oporną społecznością lokalną. Do pomocy ma asystentkę, Mię, sympatyczną dziewczynę przybyłą z Antypodów. Wkrótce tak polski detektyw, jak i jego pomocnica, przekonają się na własnej skórze, że obawy o własne życie w maleńkiej mieścinie to nie wytwór wyobraźni, a ponura rzeczywistość.
Książka jest wciągająca, akcja ma tempo różne- raz toczy się leniwie (kawiarniane życie),raz przyspiesza. Jest kilka różnych wątków do zbadania w perspektywie przed detektywem. Morderca ,,majaczy" w tle niemal od początku, uważny czytelnik ma szansę wyhaczyć go przed zakończeniem.
Jest wątek obyczajowy z motywem przemocy w związkach, poczynań współczesnej młodzieży, lekka nutka romansowa, sporo opisów okolicy (ale dla mnie, miłośnika gór, to akurat plus- ,,robi" klimat).
Narracja prowadzona z punktu widzenia różnych bohaterów, z retrospekcjami także, ale autorka rozwiązała to sprawnie i logicznie.
Użycie sformułowania ,,stracone złudzenia" w tytule jest, owszem, nie pozbawione podstaw- niestety takich właśnie uczuć doświadcza kilku bohaterów w finale, kiedy sypie się ich życie osobiste.
Mogę to polecić. Włosów na głowie ta opowieść kryminalna może szczególnie nie jeży, ale godziwą rozrywkę na kilka wieczorów, trzeba przyznać, zapewnia. Chętnie sięgnę po inne części serii.

Niezły kryminał, z akcją osadzoną w niewielkim- acz malowniczym- miasteczku Niederwalden w Alpach Szwajcarskich, u podnóża osławionego szczytu Eiger.
Miejscowością wstrząsają dwa morderstwa, popełnione na psychicznie chorym, starszym mężczyźnie, oraz nastoletnim chłopcu. Okoliczności obu zbrodni są podobne, a ofiary znaleziono w maskach demona z lokalnych legend, używanych...

Gdybym czytał pierwszą część i drugą, nie znając autorki, powiedziałbym, że pisały dwie różne osoby. O ile pierwsza część z Sauerem miała kilka słabych stron, to tu mamy do czynienia z nieco innym stylem. Nie ma dlużyzn, powtórzeń i przegadania, czyta się szybko i fabuła ciekawa. To jest po prostu dobry kryminał.

Gdybym czytał pierwszą część i drugą, nie znając autorki, powiedziałbym, że pisały dwie różne osoby. O ile pierwsza część z Sauerem miała kilka słabych stron, to tu mamy do czynienia z nieco innym stylem. Nie ma dlużyzn, powtórzeń i przegadania, czyta się szybko i fabuła ciekawa. To jest po prostu dobry kryminał.

Druga część przygód Sauera moim zdaniem jeszcze lepsza niż pierwsza. Pomimo długości, czyta się bardzo szybko. Dawno nie podobał mi się tak żaden kryminał.

Druga część przygód Sauera moim zdaniem jeszcze lepsza niż pierwsza. Pomimo długości, czyta się bardzo szybko. Dawno nie podobał mi się tak żaden kryminał.

"Dolina straconych złudzeń" Anny Górnej to drugi tom o Piotrze Sauerze. Pierwszy bardzo mi się podobał, dlatego postanowiłam również nadrobić drugą część.

Szwajcarią wstrząsa informacja o brutalnym zabójstwie nastolatka. I to już drugie morderstwo w tej okolicy. I prawdopodobnie sprawcą jest ta sama osoba. Policja nie bardzo sobie radzi, więc kierownictwo luksusowego hotelu, które spodziewa się przez te wydarzenia bardzo słabego sezonu zatrudnia detektywa, Piotra Sauera, by rozwiązał tę sprawę. Nasz bohater szybko przekonuje się, że nie jest mile widziany w tej okolicy. Jednak razem ze swoją asystentką Mią krok po kroku odkrywają prawdę..

To już druga książka autorki i muszę napisać szczerze, że ma świetny warsztat. Jej debiut był bardzo dobry, kontynuacja również przypadła mi do gustu. W życiu bym się nie domyśliła, że autorka jest świeżynką na rynku wydawniczym. Bardzo obrazowo i plastycznie przestawia nam Szwajcarię. W tym tomie mamy okazję poznać Niederwalden i jego malownicze okolice. Sprawa która jest opisana w tej części jest bardzo zawiła i muszę przyznać, że kompletnie nie miałam planu na to jaki może być finał tej historii. Jednocześnie zakończenie mocno mnie zaskoczyło. Jedynie do czego mogę się przyczepić to, że troszkę mi się książka dłużyła. Napięcie czasem opadało, a ja traciłam koncentrację i umykało mi trochę faktów. Poza tym uważam, że to bardzo dobra seria i z pewnością sięgnę po kontynuację.

"Dolina straconych złudzeń" Anny Górnej to drugi tom o Piotrze Sauerze. Pierwszy bardzo mi się podobał, dlatego postanowiłam również nadrobić drugą część.

Szwajcarią wstrząsa informacja o brutalnym zabójstwie nastolatka. I to już drugie morderstwo w tej okolicy. I prawdopodobnie sprawcą jest ta sama osoba. Policja nie bardzo sobie radzi, więc kierownictwo luksusowego...

Jest to tom drugi serii - niestety przeze mnie przeczytany jako pierwszy - teraz muszę nadrobić. Niemniej, jest to historia odrębna, z kilkoma odniesieniami do tomu 1, lecz są one nie znaczące dla akcji w tej książce. Książka jest naprawde wciągająca, bohaterowie wielowymiarowi i ciekawi. Akcja zaczyna się praktycznie od pierwszych stron i trzyma w napięciu do samego końca pomimo tego, że od pewnego mementu da się już przewidzieć kto jest mordercą.
Opisy miejsca akcji doskonałe - pomagają przenieść się w wyobraźni do niegdyś spokojnej wioski w Szwajcarii, otoczonej majestatycznymi szczytami Alp. Polecam!

Jest to tom drugi serii - niestety przeze mnie przeczytany jako pierwszy - teraz muszę nadrobić. Niemniej, jest to historia odrębna, z kilkoma odniesieniami do tomu 1, lecz są one nie znaczące dla akcji w tej książce. Książka jest naprawde wciągająca, bohaterowie wielowymiarowi i ciekawi. Akcja zaczyna się praktycznie od pierwszych stron i trzyma w napięciu do samego końca...

Książka „Dolina straconych złudzeń” to druga część cyklu z Piotrem Sauerem.
Tym razem Piotr Sauer jako prywatny detektyw udaje się do Niederwalden bowiem w Alpach grasuje seryjny morderca. Kierownictwo luksusowego hotelu Sternen obawiając się najgorszego sezonu od czasów otwarcia prosi Sauera o pomoc. W Oberlandzie Berneńskim brutalnie zamordowano nastolatka, a niespełna miesiąc wcześniej w pobliżu odnaleziono ciało mężczyzny. Sprawca pozostawia ciała swoich ofiar w rytualnych inscenizacjach więc nie trudno się domyślić, że obu tych morderstw najprawdopodobniej dokonała jedna osoba.
Lokalna społeczność się boi, ale także daje odczuć Sauerowi, że nie jest tutaj mile widziany, a policja pomimo tego, że jest wodzona za nos nie bardzo chce z nim współpracować. Piotr szybko dochodzi do wniosku, że nikomu tutaj nie można ufać i wszyscy tak naprawdę mogą być podejrzani. Kto ma cel w tym żeby Niederwalden okryła zła sława?
Po lekturze tej książki bez wątpienia można stwierdzić, ze Szwajcaria jest piękna, co chyba i tak samo w sobie jest oczywiste, ale tutaj zdecydowanie czuć ten klimat.

Książka „Dolina straconych złudzeń” to druga część cyklu z Piotrem Sauerem.
Tym razem Piotr Sauer jako prywatny detektyw udaje się do Niederwalden bowiem w Alpach grasuje seryjny morderca. Kierownictwo luksusowego hotelu Sternen obawiając się najgorszego sezonu od czasów otwarcia prosi Sauera o pomoc. W Oberlandzie Berneńskim brutalnie zamordowano nastolatka, a niespełna...

Prywatny detektyw Piotr Sauer zostaje zatrudniony przez luksusowy hotel u podnóża szwajcarskich gór do rozwiązania zagadki, która psuje ich PR i skutecznie odstrasza klientów. Cała Szwajcaria jest wstrząśnięta zbrodnią, która się tu rozegrała. Na górskim szlaku zamordowany został nastolatek, a jego ciało zostało częścią dziwnej inscenizacji nawiązującej do starych legend. Kilka miesięcy wcześniej ofiarą takiej samej zbrodni - i zapewne tego samego mordercy - padł miejscowy dziwak outsider. Policja (chciałoby się dodać: jak zwykle) stoi w miejscu i ani o krok nie zbliża się do rozwiązania sprawy.

Akcja książki dzieje się w małym, górskim miasteczku, gdzie piękno przyrody jest wręcz oszałamiające. Wydawać by się mogło, że to idealne miejsce do życia, prawda? Już po kilku rozdziałach miałam całkiem odmienne zdanie. Mieszkańcy czynili to miejsce tak paskudnym, jak paskudne były ich charaktery. Zazwyczaj w książkach o takich małych społecznościach spotyka się bohaterów z sekretami, którzy pilnują starych tajemnic i utrudniają śledztwo. Ale to co działo się tutaj, zdecydowanie przerosło jakąkolwiek skalę. Prawie każdemu przydałoby się porządne przetrzepanie skóry - za postawę wobec obcych ale też najbliższych, za swoje chamstwo, brak empatii i zupełnie zerowe zainteresowanie sprawiedliwością.

Fabuła książki jest dość mocno skomplikowana i musiałam się skupiać, żeby nie pomylić ze sobą danych osób i miejsc. Szczegóły są tu bardzo ważne, i uważny czytelnik może dzięki nim szybciej dojść do rozwiązania zagadki. Ja działałam intuicyjnie i po kolei podejrzewałam praktycznie każdego. Bo naprawdę, tam każdy był tak paskudnym człowiekiem, że posądzałam ich o wszystko co najgorsze.

Wyjaśnienie całej historii i odkrycie wszystkich kart było zaskakujące. W tej historii jest tak naprawdę kilka historii, które plączą się ze sobą i trzymają w napięciu. Akcja odkrywa kolejne smaczki w równym tempie, nie można się więc nudzić - co chwila dostajemy nową informację czy trop, za którym możemy podążyć. Ta historia była naprawdę bardzo dobrze wymyślona i poprowadzona, i jedynym minusem jest to, że odebrałam ją jako kompletnie pozbawioną emocji. Jedyne co mi towarzyszyło przy czytaniu to jakaś złość na bohaterów. Nie zżyłam się nawet z tymi dobrymi, i drażniło mnie to, jak pozwalali innym wchodzić sobie na głowę. Chyba oczekiwałam po nich jakiegoś tupnięcia nogą i pokazania, że na takie zachowania nie ma miejsca. Niestety, zamiast tego ciągle dostawałam obrazy tego jak chamstwo jest górą, i mocno mnie to zniechęciło.

"Dolina straconych złudzeń"to świetna historia kryminalna, ale mająca pesymistyczny wydźwięk i odmalowana w ciemnych barwach. Zabrakło mi w niej dreszczyku emocji, triumfalnego zakończenia czy radości z małych zwycięstw. Nawet kiedy faktycznie śledztwo szło do przodu, dalej było jakoś tak smętnie i ponuro, jakby te wydarzenia nie miały żadnego sensu, bo już i tak nie będzie dobrze. Przygnębiła mnie ta książka, ale nie mogę jej odradzić, bo fabuła była na wysokim poziomie i naprawdę mnie zainteresowała.

Prywatny detektyw Piotr Sauer zostaje zatrudniony przez luksusowy hotel u podnóża szwajcarskich gór do rozwiązania zagadki, która psuje ich PR i skutecznie odstrasza klientów. Cała Szwajcaria jest wstrząśnięta zbrodnią, która się tu rozegrała. Na górskim szlaku zamordowany został nastolatek, a jego ciało zostało częścią dziwnej inscenizacji nawiązującej do starych legend....