Przemoc jest zła – jesteśmy uczeni od najmłodszych lat. Nikt nas jednak nie uczy tego jak się bronić, w jaki sposób nie stać się ofiarą, gdzie szukać pomocy i dlaczego warto mówić o tym, że ktoś nas źle potraktował. Filipina Lomar jest tropicielką spraw trudnych, pogromczynią przemocy wobec słabych i ma niezwykłą umiejętność obserwowania otoczenia. Do tego o pomoc może zwrócić się do niej każdy. Wiek, majętność, płeć czy kolor skóry nie mają żadnego znaczenia. Świat młodej detektywki jest niesamowicie różnorodny.


Autorzy zrobili tu świetną robotę. Za jednym zamachem poruszyli temat różnorodnych niepełnosprawności, uzależnień, różnorodnych słabości, wyłudzenia, przemocy wobec słabszych, chorób, przemocy psychicznej. Pokazali, że osoby pochodzące z różnych grup społecznych i mające odmienne problemy oraz zdolności mogą ze sobą świetnie współpracować, wyświadczać sobie różnorodne przysługi. To pozwala na spełnianie małych i dużych marzeń.


Pierwszy tom „Spraw kryminalnych Filipiny Lomar” otwiera scena osaczenia bohaterki. Później dowiadujemy się, w jaki sposób znalazła się na celowniku przestępcy. Dziewczyna opowiada o zmiennej pogodzie w kwietniu i przypadkowym zaobserwowaniu wyłudzania. Sprawa początkowo wydaje się mała i zadziwiająca: poważni przestępcy wyłudzają od jej koleżanki małe kwoty. Dopiero obserwacja i wywiad społeczny pozwalają jej uświadomić sobie, że nie jest to wcale tak mała. Do tego okaże się, że nie tylko nastolatka jest narażona na szantaż, ale też jej rodzice prowadzący chińską restaurację. Filipina oczywiście nie zostawi dziewczyny samej z problemem. Zrobi wszystko, aby uruchomić sieć kontaktów. I właśnie dzięki temu poznajemy bardzo różnorodne osoby, których wprowadzenie do akcji pozwala na poruszenie ważnych tematów.
Drugi tom zatytułowany „Łamacz serc” skupia się wokół przemocy psychicznej. Do Filipiny o pomoc zwraca się siostra pokrzywdzonej. Widzi ona, że z nastolatką dzieje się coś złego. Dostrzega jej próby samobójcze oraz łączy to z nową znajomością. Nie wie, co mogło się stać takiego, że jej rozsądna siostra jest tak zdesperowana, że chce odebrać sobie życie, dlatego szuka pomocy u Filipiny Lomar. Z kolei jeden ze znajomych detektywki ma problem z zaginionymi paczkami żywnościowymi dla biednych. Z jego magazynów zniknęło wszystko. Ponieważ obiekt był dobrze zabezpieczony staje się on podejrzanym. Od chwili zajęcia się obiema sprawami Filipinę prześladuje tajemniczy motocyklista usiłujący ją rozjechać. W jaki sposób łączą się obie sprawy? Jak poradzi sobie ze wszystkimi zadaniami nastolatka? Przekonajcie się sami.
Bardzo podoba mi się normalizacja tego, że każdy z nas jest inny. Widzimy tu, że wcale nie odmienność staje się przyczyną bycia przemocowcem lub ofiarą przemocy. Wręcz przeciwnie: różnorodność pozwala na uzupełnianie się, wykorzystywanie talentów innych. Czasami pomoc jest tu wymianą między bohaterami i tak jest w zasadzie traktowana. Nie ma tu poczucia misji i frustracji, że wszyscy powinni rzucać się na pomoc detektywce. Sama postać Filipiny jest pięknie zarysowana, wolna od genderu. Bohaterka ma ponad 13 lat, mieszka w Amiens. Na co dzień chodzi do szkoły, zajmuje się nauką, ale miewa też misje związane z dodatkową aktywnością. Jest prywatną detektywką i sprawnie rozwiązuje nawet zawiłe sprawy, pokonuje przestępców oraz pomaga znajomym. Jak każdy dobry tropiciel, Filipina ma swoich informatorów i operatorów. Wszyscy jej znajomi mają wyjątkowe charaktery, są niepowtarzalni i wyraziści. Filipina wypracowała sobie świetny zespół jest podobny do tego z agencji wszelkiego ryzyka! Do tego ma niezwykłą matkę, która daje jej duże wsparcie, pozwala na samodzielność i dzięki, której nabywa wiele cennych umiejętności. Zwłaszcza, kiedy w grę wchodzi czytanie z ust mówiących. Przebywanie z głucho-niemą pozwoliło jej na naukę. Młodzi czytelnicy uświadamiają sobie też, że niepełnosprawność wcale nie musi wiązać się z zamknięciem ludzi w domach i życiu tylko z renty. Mama bohaterki pracuje w szpitalu. Dzięki temu stać ją na samodzielne macierzyństwo, godne warunki mieszkaniowe.
Akcja komiksowego kryminału jest dynamiczna i trzyma w napięciu. Do tego nie kończy się wyłącznie pozytywnym rozwiązaniem jednej sprawy. Widzimy tu, że wyzwań zawsze może być więcej. Wchodzimy tu w świat polifonicznej komunikacji, dialogów pokazujących zażyłość i dobrą znajomość różnych osób. Filipina jest bardzo samodzielną bohaterką, którą dorośli traktują jak równoprawną partnerkę do rozmów, ważnych misji i przysług. Jednocześnie nie traci ona na swojej spontaniczności i dziecięcości.
„Bracia szantażyści” to świetna lektura wprowadzająca w problem haraczy, możliwości chronienia się przed nimi, ale też jest to świat osób z różnego rodzaju niepełnosprawnościami i wynikającymi z tego czasami problemami czy wyzwaniami przy jednoczesnym pokazaniu ich wkładu w życie społeczne. „Łamacz serc” to autonomiczna kontynuacja. Lepiej poznajemy bohaterkę, jej przyjaciół, ale problemy są nowe i można nie znać wcześniejszej części, aby sięgnąć po tę. Do tego tu umiejętnie zaprezentowano problem manipulacji innymi, przemoc psychiczną, uzależnianie ofiary od siebie.
Grafika skutecznie przyciąga uwagę. Wchodzimy tu w kadry od ogółu do szczegółu. Często jest uchwycone otoczenie, później pokazanie osadzenia w nim bohaterów, aby w przypadku rozmów dwóch osób pozbyć się tła. To znikające otoczenie pozwala na uwypuklenie relacji i emocji. Niektóre ilustracje wspierają akcję i towarzyszącą jej reakcję emocjonalną. Kolory są jasne. Autorzy robią kilka przebitek jak np. pojawienie się Mademoiselle Jeanne Gastona Lagaffe, czy replika akwarium dentysty w Nemo, a w drugim tomie dobermany ścigające ludzi, śmiejące się maski na ciemnym tle. Od czytelnika zależy, ile rzeczy zapożyczonych z innych miejsc wychwyci. Mogę radzić tylko jedno: w czasie lektury przyglądajcie się ilustracjom, rozmieszczeniu pozornie nieistotnych elementów.

TOM 3: Każdy z nas może być zmanipulowany, ulec złudzeniom oraz emocją, źle odczytać cudze intencje oraz rozpoznać winnych. Właśnie z tego powodu musimy być uważni i czujni. Zwłaszcza, gdy walka o prawdę to rozgrywka o dużą stawkę. I tak jest właśnie w najnowszym komiksie „Sprawy kryminalne Lilipiny Lomar. Tom 4: Zatruta woda”.
Główna bohaterka dostaje kolejne zlecenie. Powoli staje się znana, dostaje coraz poważniejsze zlecenie i zyski z nich są coraz lepsze. Do tego osoby, którym trzeba pomóc są coraz bardziej atrakcyjne. Sieci współpracy głównej nastolatki są dość szerokie i zaskakujące. Czasami wspiera znajomych odgrywaniem dram i przez to manipuluje uczestnikami, ale też bywa i tak, że i nią manipulują inni. Najnowszy tom pełen jest takich niedomówień, chwytów oraz zakładania masek. Na pierwszych stronach widzimy Filipinę pomagającą znajomemu w odzyskaniu przedmiotu, który ktoś mu ukradł. Dalej wchodzimy w świat nowego zlecenia. Dowiemy się od niej, dlaczego warto przyjść wcześniej i rozejrzeć się w miejscu spotkania. Młoda detektywka jest pewna, że dzięki temu nic jej nie zaskoczy. Może więcej zobaczyć, przeanalizować, znaleźć bezpieczne miejsce do rozmowy. Nie była jednak w stanie przewidzieć, że jej nowy klient będzie potrzebował pomocy w uwolnieniu z więzienia bardzo przystojnego kuzyna i że sama się w nim zakocha. Emocjonalne zaangażowanie sprawia, że dziewczyna bardziej przykłada się do wyjaśnienia sprawy. Pojawią się tu porwania, groźby, ale nastolatka nie da się prześladowcom. W pewnym momencie wydaje jej się, że udało się zakończyć zadanie, ale coś ją niepokoi w chłopaku, w którym się zakochała. Czy będzie potrafiła się zdystansować i odkryć prawdę?

Przemoc jest zła – jesteśmy uczeni od najmłodszych lat. Nikt nas jednak nie uczy tego jak się bronić, w jaki sposób nie stać się ofiarą, gdzie szukać pomocy i dlaczego warto mówić o tym, że ktoś nas źle potraktował. Filipina Lomar jest tropicielką spraw trudnych, pogromczynią przemocy wobec słabych i ma niezwykłą umiejętność obserwowania otoczenia. Do tego o pomoc może...

No i witamy ponownie pannę Filipinę Lomar! Po raz kolejny uwikłała się w niebezpieczną sprawę. Czy i tym razem uda jej się pomóc osobie w potrzebie?

Nie dla mnie niegrzeczni chłopcy
Od zawsze marzyłam o tym, by mieć swoją drugą połówkę. Przez wiele lat zazdrościłam swoim koleżankom, że odnalazły miłość, a ja zachwycałam się tylko tą w książkach. Nie pomagała też w tym zbytnio moja zaniżona samoocena. I tak też pewnie myślała Géraldine, bohaterka drugiego tomu o przygodach panny Lomar, młodej pani detektyw. Biedną dziewczynę oszukał zwykły łajdak, łamiąc jej serce i bezkarnie wykorzystując. Scyzoryk aż mi się w kieszeni otwierał, czytając o jego nieczystych zagrywkach. Dlatego dobrze, że pojawiła się Filipina, która zawsze odnajdzie wyjście z trudnej sytuacji.

Kto pod kim dołki kopie, ten…?
W tej części ponownie bardzo dużą rolę odgrywa Mok – współczesne wcielenie Robin Hooda. Informacje, które przekazuje dziewczynie, mają ogromny wpływ na sprawę. To dzięki nim powoli kiełkuje się plan utarcia nosa egoistycznemu opryszkowi. Bywa nieco niebezpiecznie, w końcu na tym trochę polega bycie detektywem. Ale kto nie ryzykuje, ten nie pije szampana, prawda? Chociaż ze scyzorykiem w żołądku mogłoby być to lekko utrudnione, przyznaję… Filipina Lomar – jak zwykle sprytna i dążąca do celu. Franka z oczywistych względów za bardzo nie polubiłam – taki zadufany w sobie bandziorek z odrobinę za wysokim ego. I jeszcze Géraldine – biedna, nierozumiana istotka, w której odnalazłam jakby samą siebie.

Więcej na: CzasoStrefa

No i witamy ponownie pannę Filipinę Lomar! Po raz kolejny uwikłała się w niebezpieczną sprawę. Czy i tym razem uda jej się pomóc osobie w potrzebie?

Nie dla mnie niegrzeczni chłopcy
Od zawsze marzyłam o tym, by mieć swoją drugą połówkę. Przez wiele lat zazdrościłam swoim koleżankom, że odnalazły miłość, a ja zachwycałam się tylko tą w książkach. Nie pomagała też w tym...

PopKulturowy Kociołek:

Scenariusz podobnie jak w pierwszym tomie serii jest bardzo dobrze poprowadzony. Fabuła trzyma czytelnika w napięciu (szczególnie tego młodszego),oferując mu zaskakujące zwroty akcji, dawkę wyrazistych emocji i świetnie nakreślonych bohaterów. Dominique Zay doskonale wie jak kreślić scenariusz, aby był on dla odbiorcy angażujący i satysfakcjonujący.

Do zalet tytułu należy również zaliczyć umiejętność autora zaprezentowania kryminalnej otoczki (rodem z najlepszych dzieł tego typu) w kontekście świata nastolatków. Obserwujemy jak nastolatek (w tym przypadku Filipina),postrzega pewne rzeczy, które przez dorosłego mogą być odbierane zupełnie inaczej. Potrafi być to naprawdę ciekawe, a sporo z poruszonych problemów jest dość życiowa.

https://popkulturowykociolek.pl/recenzja-komiksu-sprawy-kryminalne-filipiny-lomar-tom-2/

PopKulturowy Kociołek:

Scenariusz podobnie jak w pierwszym tomie serii jest bardzo dobrze poprowadzony. Fabuła trzyma czytelnika w napięciu (szczególnie tego młodszego),oferując mu zaskakujące zwroty akcji, dawkę wyrazistych emocji i świetnie nakreślonych bohaterów. Dominique Zay doskonale wie jak kreślić scenariusz, aby był on dla odbiorcy angażujący i...

Wciąż nie mam dość komiksów, a i komiksowa biblioteczka Wojtka także się rozrasta, tym bardziej że dostępnych jest coraz więcej tytułów skierowanych do młodszych nastolatków. Kolejną serią, która ma szansę zagościć w naszym domu na stałe, są Sprawy kryminalne Filipiny Lomar, których dwa pierwsze zeszyty już mieliśmy przyjemność czytać.

Nowa seria detektywistyczna dla młodzieży. Filipina to nastolatka, która w przyszłości chciałaby zostać detektywem. Mimo młodego wieku już wdraża się do tego zawodu, pomagając rozwiązywać problemy rówieśnikom – i nie tylko. W swoich śledztwach nie waha się stosować drastycznych środków, czasami sama narażając się na niebezpieczeństwo. Na szczęście zawsze może liczyć na wsparcie przyjaciół – właściciela złomowiska Gégé i lokalnego gangstera Moka.

Drugi to przygód nastoletniej prywatnej detektywki Filipiny Lomar. Tym razem dziewczynka będzie starała się pomóc swojej rówieśniczce, załamanej po zawodzie miłosnym. Okazuje się jednak, że sprawa jest powiązana z poważnym przestępstwem – kradzieżą paczek żywnościowych z jadłodajni dla ubogich. Przy pomocy niezawodnych przyjaciół – lokalnego drobnego przestępcy Moka i właściciela złomowiska „wujka” Gégé Filipina postanawia rozwiązać obie sprawy, mimo że sama wpada przez to w tarapaty.

Pomysłodawcą i scenarzystą tej wciągającej serii jest francuski autor Greg Blondin, natomiast autorem rysunków jest Dominique Zay. Przygody Filipiny Lomar zostały docenione na wielu festiwalach komiksowych – m.in. Imagin’Artois, Międzynarodowym Festiwalu Komiksu w Angoulême i Targach Książek Kryminalnych w Nemours.

Od początku polubiłam tytułową bohaterkę tej serii - inteligentną, pewną siebie nastolatkę, która wie, czego chce, i z uporem realizuje swoje marzenie. Trenuje boks zamiast tańca, przyjaźni się z "wujkiem" pijaczkiem i gangsterem, a jednocześnie jest wrażliwa, zabawna i empatyczna. Popełnia błędy i gafy, ale też ma bystry umysł. To świetny prognostyka na przyszłość tej serii.

Twórcy komiksu nie bawią się we wprowadzenia, właściwie od razu rzucają czytelnika w sam środek akcji, dlatego czuję trochę niedosyt, bo nie wiem, jak klienci trafiają do Filipiny. Jednak ponieważ o prywatnym życiu dziewczyny też dowiadujemy się stopniowo - np. tego, że straciła ojca i ma niesłyszącą mamę - więc mam nadzieję, że jeszcze się tego dowiemy.

W obu zeszytach mamy do czynienia z ciekawą zagadką do rozwiązania, a nawet kilkoma, do której rozwiązania dąży Filipina, ale rozsądnie korzysta też z pomocy przyjaciół. W końcu nawet superbohaterowie potrzebują pomocy. A Filipina jest przecież nastolatką, bez prawa jazdy i uprawnień do noszenia broni. Akcja jest wartka, podbita dawką humoru, a nawet autoironii przejawiającej się pierwszoosobowych wstawkach narratorskich. Całość czyta się z przyjemnością.

Sprawy kryminalne Filipiny Lomar zapowiadają się na świetną serię pełną przygód, humoru i spraw do rozwiązania. Z sympatyczną, pełnokrwistą bohaterką i jej nieszablonowymi pomocnikami. Świetnie narysowane, dynamiczne kadry, obrazujące emocje czasem w kreskówkowy sposób (szczęka do ziemi itp.),ale też rozważnie sięgająca po te środki wyrazu. Lekka i ciekawa propozycja dla miłośników detektywistycznych historii lub pomagająca odkryć ich uroki.

Wciąż nie mam dość komiksów, a i komiksowa biblioteczka Wojtka także się rozrasta, tym bardziej że dostępnych jest coraz więcej tytułów skierowanych do młodszych nastolatków. Kolejną serią, która ma szansę zagościć w naszym domu na stałe, są Sprawy kryminalne Filipiny Lomar, których dwa pierwsze zeszyty już mieliśmy przyjemność czytać.

Nowa seria detektywistyczna dla...