Ta powieść to wstyd dla wydawnictwa i autora, na kwestię nominacji nagrodowej spuśćmy zasłonę miłosierdzia. Tekstu nie da się czytać, bo nagromadzenie baboli językowych, stylistycznych, gramatycznych, oraz absurdów fabularnych przytłacza. Do tego zrzynka z Tolkiena, od strony prawnej niezbyt okej.

Ta powieść to wstyd dla wydawnictwa i autora, na kwestię nominacji nagrodowej spuśćmy zasłonę miłosierdzia. Tekstu nie da się czytać, bo nagromadzenie baboli językowych, stylistycznych, gramatycznych, oraz absurdów fabularnych przytłacza. Do tego zrzynka z Tolkiena, od strony prawnej niezbyt okej.

Nie dość, że to fanfik (zapewne nielegalny),to jeszcze fatalnie napisany i tylko z jedną postacią kobiecą.

Nie dość, że to fanfik (zapewne nielegalny),to jeszcze fatalnie napisany i tylko z jedną postacią kobiecą.

Pytanie podstawowe: jakim cudem ta powieść znalazła się na liście nominacji zajdlowych? Ten rok to w ogóle rok cudów w tym względzie, ale ta nominacja jest wręcz absurdalna. Nie dość że grubymi nićmi szyty fanfik, to jeszcze fatalnie napisany. Autor powinien spróbować stwotzyć własny świat i znaleźć wydawcę z dobrym redaktorem językowym.

Pytanie podstawowe: jakim cudem ta powieść znalazła się na liście nominacji zajdlowych? Ten rok to w ogóle rok cudów w tym względzie, ale ta nominacja jest wręcz absurdalna. Nie dość że grubymi nićmi szyty fanfik, to jeszcze fatalnie napisany. Autor powinien spróbować stwotzyć własny świat i znaleźć wydawcę z dobrym redaktorem językowym.

Trafiłem tu przez nominację do nagrody Zajdla i niestety przez brak czasu nie miałem kiedy nadrobić poprzednich tomów i mam niepełny obraz historii. Świat wydaje się niczym szczególnym nie wyróżniać, bohaterów ciężko ocenić ponieważ mam wrażenie że historia większości z nich jest omówiona w poprzednich tomach. Co mi się wydało dość dziwne to to podwładni bez większych oporów okazują lekceważenie swoim przełożonym, zwykły gwardzista jawnie okazuje nieposłuszeństwo regentowi, a ten nie reaguje, a nawet daje na to ciche przyzwolenie. Przywykłem do mroczniejszych powieści takie drobnostki wydają mi się trochę naiwne. Książka mnie zaciekawiła ale nie zachwyciła, może sięgnę po poprzednie tomy ale nie w pierwszej kolejności.

Trafiłem tu przez nominację do nagrody Zajdla i niestety przez brak czasu nie miałem kiedy nadrobić poprzednich tomów i mam niepełny obraz historii. Świat wydaje się niczym szczególnym nie wyróżniać, bohaterów ciężko ocenić ponieważ mam wrażenie że historia większości z nich jest omówiona w poprzednich tomach. Co mi się wydało dość dziwne to to podwładni bez większych...

Sprowadził mnie tu Zew Zajdla i zastanawiam się, dlaczego. Być może wola ludu, być może złośliwy chichot siły niższej.
O ile lubię Tolkiena, to tego uniwersum nie polubię.

Sprowadził mnie tu Zew Zajdla i zastanawiam się, dlaczego. Być może wola ludu, być może złośliwy chichot siły niższej.
O ile lubię Tolkiena, to tego uniwersum nie polubię.

„Kompana Cieni” Przemysław Duda
Jest to czwarta część Więźnia Oswobodzonego. „Kompania Cieni” zaskakuje nas nowymi wojnami (politycznymi). Zła nie nie udaje się pokonać, a mimo starań władców, wciąż panuje chaos. Znajdziemy tutaj również elementy humorystyczne, jak i oczywiście fikcyjne. Opowieść przenosi nas do Tolkienopodobnej historii, napisanej prostym językiem. Mam wrażanie, że ta część była pisana najbardziej uważnie, z tych wszystkich. Autor nie zasypuje nas już nudnymi, często niepotrzebnymi, dialogami.
Jednak… w dzisiejszych czasach, ludzie rzadko sięgają po tego typu książki. Może kilkanaście/kilkadziesiąt lat temu, stałaby się bestsellerem, jednak na obecną chwilę, wątpię w taką możliwość. A szkoda. Moim zdaniem warto sięgnąć po tą pozycję, choćby dla samego faktu zdarzeń, które po wyobrażeniu, na pewno zostały by z nami na długo.Polecam!

bookstagram: good.book.life

„Kompana Cieni” Przemysław Duda
Jest to czwarta część Więźnia Oswobodzonego. „Kompania Cieni” zaskakuje nas nowymi wojnami (politycznymi). Zła nie nie udaje się pokonać, a mimo starań władców, wciąż panuje chaos. Znajdziemy tutaj również elementy humorystyczne, jak i oczywiście fikcyjne. Opowieść przenosi nas do Tolkienopodobnej historii, napisanej prostym językiem. Mam...

Nie zwalniam z zajdlowym przeglądem. Tym razem na tapet poszła "Kompania cieni" Przemysława Dudy - niestety tak się złożyło, że to tom 4, a obiecałem sobie, że będę czytał tylko książkę nominowaną, bez szerszego kontekstu - zatem wylądowałem w środku tolkienopodobnej historii, która jest napisana poprawnie, ale bez szału.

Mamy tu wszystko, co być powinno: szeroko wykreowany świat pełen różnych frakcji, jednowymiarowych bohaterów, którzy świetnie sprawdzą się w tego typu opowieściach o wielkich wojnach i większych artefaktach, a do tego cis-het punkt widzenia.

Wszystko pięknie, ale stanowczo o 50 lat za późno żebym mógł się zachwycić.
Świeżości zbyt wiele nie ma. Jedynym plusem jest dość poprawny język, co w tych czasach nie jest zbyt częste.

Nie zwalniam z zajdlowym przeglądem. Tym razem na tapet poszła "Kompania cieni" Przemysława Dudy - niestety tak się złożyło, że to tom 4, a obiecałem sobie, że będę czytał tylko książkę nominowaną, bez szerszego kontekstu - zatem wylądowałem w środku tolkienopodobnej historii, która jest napisana poprawnie, ale bez szału.

Mamy tu wszystko, co być powinno: szeroko...

Krajobraz w Hildorien po wojnie pustych tronów, krainy muszą mieć władców żeby znów nie zapanował chaos , Rozpoczynają się rozgrywki polityczne ,a nad wszystkimi nadal wisi zły cień Winraela. Zło nie zostało pokonane , słyszy się o upiorach rozrywających ludzi na strzępy , wilkołakach ..a młodym weteranom wojennym jak Ryzy - pokój wcale nie jest w smak . Bohater już nie może znieść ględzenia swojej babki ( 😂😂😂) i chętnie rusza ku nowej przygodzie , może już czas odnaleźć przyjaciela , który udaje zmarłego 🤔
Dla mnie ten tom jest zapowiedzią nowej wojny, coś wisi w powietrzu. Autor idealnie pokazał jak trudny bywa czas po zakończeniu konfliktu zbrojnego. Pokój nie gwarantuje spokoju ,a władza kusi i deprawuje. Dość mroczny klimat przełamują elementy humorystyczne jak .. babka Ryżego i jej teksty 😁Narracja w porównaniu z trylogią Więźnia Oswobodzonego stała sie według mnie lżejsza i dzięki temu przyjemniej się czytało. Autor tak namieszał ,że nie jestem w stanie powiedzieć do czego to wszystko zmierza …zakończenie to zapowiedź kolejnego tomu ,na który pozostaje czekać 😁Moja ocena Kompanii Cieni to 9/10 🤍🤍🤍i czekam na jakieś Wow w kolejnej powieści żeby dać dychę 😁

Krajobraz w Hildorien po wojnie pustych tronów, krainy muszą mieć władców żeby znów nie zapanował chaos , Rozpoczynają się rozgrywki polityczne ,a nad wszystkimi nadal wisi zły cień Winraela. Zło nie zostało pokonane , słyszy się o upiorach rozrywających ludzi na strzępy , wilkołakach ..a młodym weteranom wojennym jak Ryzy - pokój wcale nie jest w smak . Bohater już nie...

Minął rok od zakończenia wojny pięciu pustych tronów. Mieszkańcy Hildórien leczą rany, odbudowują domostwa i gromadzą żywność na zimę. Dzięki umowie zawartej po powieszeniu Winraela, poszczególne królestwa zostały połączone siecią komunikacji w osobie kuratorów, którzy wspierają ich władców w zarządzaniu ich domenami i przekazywaniu najważniejszych wieści. W kwestii wielkiej polityki, najbardziej palącą kwestią jest obsadzenie nowych władców na tronach Sauty, Wirty i Cesarstwa Filiana. Chociaż ciało Winraela zostało uśmiercone, jego duch za sprawą magii zdołał opętać wszystkich Czarnych Numenorejczyków, z arcygrafem Ur’grane na czele. Dawny bohater wojenny Sauty potajemnie stara się kontynuować swój plan zjednoczenia całego Hildórien i zdobycia władzy absolutnej. Na drodze stają mu, tak jak poprzednio, towarzysze Yurgosa oraz tajemnicze widma.
Najnowsza powieść Przemysława Dudy „Kompania Cieni” to książka, która trzyma w napięciu od pierwszej do ostatniej strony. W liczącej dwadzieścia rozdziałów historii odnaleźć można znanych bohaterów z cyklu „Więzień Oswobodzony” oraz wiele nowych postaci, które wprowadzają dużo świeżości i zwrotów wydarzeń. Również w tej powieści autor postawił na dynamikę i akcję, choć jest tu znacznie więcej akcentów zarówno humorystycznych, jak i mrocznych. Dialogi, jak również opisy, są bardzo plastyczne. Pod względem warsztatowym jest bardzo dobrze. Na tle poprzednich powieści autora „Kompania Cieni” nie odcina się od twórczości J.R.R. Tolkiena, a ukazane w niej wydarzenia kontynuują te znane z cyklu „Więzień Oswobodzony”. Ponadto w książce znalazły się piękne, klimatyczny i bardzo mroczne grafiki autorstwa Łukasza Białka.

Minął rok od zakończenia wojny pięciu pustych tronów. Mieszkańcy Hildórien leczą rany, odbudowują domostwa i gromadzą żywność na zimę. Dzięki umowie zawartej po powieszeniu Winraela, poszczególne królestwa zostały połączone siecią komunikacji w osobie kuratorów, którzy wspierają ich władców w zarządzaniu ich domenami i przekazywaniu najważniejszych wieści. W kwestii...