Dzisiejszy post jest recenzją ostatniego już tomu słynnego traktatu Malleus Malleficarum, autorstwa Sprengera i Cramera.

Dotyczy on sposobów gładzenia czarownic za ich uczynki przeciwko ludziom i samemu stwórcy.Nie znajdziemy tu zbyt wielu informacji na temat samych sposobów tortur, natomiast z tekstu można wywnioskować, że popularne było wahadło, podwiązywanie za ręce oraz próba rozżarzonego żelaza.

Inkwizytorzy zaznaczają na początku dzieła, że powstało ono z troski o ludzkie dusze, dlatego też spisując traktat ułatwiają sędziom skazywanie i wydawanie wyroków.Spopielenie na stosie miało oczyścić duszę i wysłać ją do nieba.Była to stosowna sprawiedliwość przed sądem kościelnym oraz państwowym.

W dalszej części lektury znajduje się opis sposóbu wszczynania procesu sądowego i prowadzenia sprawy.Autorzy nie szczędzili rozprawiania o dokładnej liczbie świadków, czy mogą oni być zmuszani do przysięgania, czy wrogowie śmiertelni mogą zeznawać.

Wiecie jak można rozpoznać czarownicę i kacerza? W dziele wystosowanych jest pięć podpunktów które mają ułatwić sprawę:-nie rozumuje tak jak wszyscy ludzie -nie umie pojąć dobrze wiary, nie wspomina o życiu wiecznym i Bogu -podejrzany stroni od kościoła-wierzący zbłądził mimo przyjęcia wiary w Chrystusa -wybiera uparcie swoją rację, nie chce nawrócenia ani Boga w sercu.

Ciekawostką jest, że według autorów szatan czarownicom odbiera cierpienie na cielesne męki, dlatego tortury miały głównie sprawić przyjemność katu.
Kobiety parające się czarostwem i zgorszeniem nie umiały także ronić łez.

Czytając trzecią część Młota czułem, jakbym sam przeniósł się fizycznie na salę rozpraw i mógł dokładnie śledzić przebieg wydarzenia.Książka ta zamyka trzytomową dawkę informacji o dawnych czasach, przypominając mi jak bardzo historia bywa burzliwa.Warto wyciągnąć z niej wnioski, nie popełniać błędów przeszłości a także uczyć się i czerpać wiedzę.Dużo informacji znajdą tu także osoby interesujące się czarostwem, zwłaszcza ludowym.

Tak piękny egzemplarz pochodzi od Wydawnictwa Graf_ika.

Dzisiejszy post jest recenzją ostatniego już tomu słynnego traktatu Malleus Malleficarum, autorstwa Sprengera i Cramera.

Dotyczy on sposobów gładzenia czarownic za ich uczynki przeciwko ludziom i samemu stwórcy.Nie znajdziemy tu zbyt wielu informacji na temat samych sposobów tortur, natomiast z tekstu można wywnioskować, że popularne było wahadło, podwiązywanie za ręce...