To już chyba charakterystyczne dla autorki budowanie tragizmu miłości dwojga ludzi, którzy potrzebują swojej bliskości, choć są tak bardzo różni i w tak różny sposób tej bliskości pragną. Skomplikowane uczucie Piotra i Nataszy odkrywamy niejako z nimi, przez pryzmat zaskakujących, nawet dla nich samych, doznań, których doświadczają w "dzień zgłady". Zaiste musieli się spotkać, żeby się ominąć, tak bardzo bliscy i oddaleni, po obu stronach lustra (za Twardowskim, którego słowa znajdziemy także jako motto w tym zbiorze). Wszystko musi się skończyć? Czy nowy związek przyniesie szczęście chociaż Piotrowi, uleczy jego wyrzuty sumienia? Czy można nie zdradzać... zdradzając? Czy idealna kobieta może mieć skazę? Cóż... czy to tylko banalna "różnica charakterów"? I ludzie, którzy pomagają nam spojrzeć w głąb siebie i... przetrwać. No właśnie koniec czy początek? Strata czy zysk? Nic nie jest pewne w życiu? Koniecznie!

To już chyba charakterystyczne dla autorki budowanie tragizmu miłości dwojga ludzi, którzy potrzebują swojej bliskości, choć są tak bardzo różni i w tak różny sposób tej bliskości pragną. Skomplikowane uczucie Piotra i Nataszy odkrywamy niejako z nimi, przez pryzmat zaskakujących, nawet dla nich samych, doznań, których doświadczają w "dzień zgłady". Zaiste musieli się...