To już kolejny III tom sagi choć ten mi jakoś ciężko podszedł. Tak mi się dłużyło i miałam wrażenie że lektorka Adrianna Biedrzyńska - super lektorka - ciągle czyta mi to samo. Dwie poprzednie części bardziej przypadły mi do gustu. Niemniej jednak historia super wymyślona.

To już kolejny III tom sagi choć ten mi jakoś ciężko podszedł. Tak mi się dłużyło i miałam wrażenie że lektorka Adrianna Biedrzyńska - super lektorka - ciągle czyta mi to samo. Dwie poprzednie części bardziej przypadły mi do gustu. Niemniej jednak historia super wymyślona.

Fajna książka. Krótkie rozdziały. Szybko się czyta. Polecam

Fajna książka. Krótkie rozdziały. Szybko się czyta. Polecam

Pierwsze dwie części cyklu czytałam dość dawno temu i wiele już zapomniałam, ale w miarę czytania tego tomu przypominały mi się wątki z przeszłości. Niemniej należy przeczytać poprzednie części, aby zrozumieć akcję, bo dużo jest tu nawiązań do przeszłych wydarzeń. W dalszym ciągu zachwyca mnie styl autorki – zwięzły, a mimo to potrafiący wprowadzić czytelnika bardzo szybko w atmosferę wydarzeń i uczucia bohaterów. Nic dziwnego, autorka to kobieta wielu talentów – nie tylko pisarka, ale i poetka, i malarka. Znakomicie operuje słowem. Cieszę się już na czwartą część cyklu.
Znakomita rozrywka, polecam.

Pierwsze dwie części cyklu czytałam dość dawno temu i wiele już zapomniałam, ale w miarę czytania tego tomu przypominały mi się wątki z przeszłości. Niemniej należy przeczytać poprzednie części, aby zrozumieć akcję, bo dużo jest tu nawiązań do przeszłych wydarzeń. W dalszym ciągu zachwyca mnie styl autorki – zwięzły, a mimo to potrafiący wprowadzić czytelnika bardzo szybko...

1. Żeby saga miała sens, każda kolejna część, pokolenie powinna ubogacać historię, a tutaj mam wrażenie, że utknęliśmy w przeszłości.
2. Zbyt liczne powtórzenia, każdy bohater powtarza to co przed chwilą pomyślał inny.
3. Ciągle obawy przed tymi samymi trudnościami z przed lat.
4. Bohaterowie nijacy, nowe pokolenia mają być tylko nośnikiem pamięć poprzednich...

1. Żeby saga miała sens, każda kolejna część, pokolenie powinna ubogacać historię, a tutaj mam wrażenie, że utknęliśmy w przeszłości.
2. Zbyt liczne powtórzenia, każdy bohater powtarza to co przed chwilą pomyślał inny.
3. Ciągle obawy przed tymi samymi trudnościami z przed lat.
4. Bohaterowie nijacy, nowe pokolenia mają być tylko nośnikiem pamięć poprzednich...

Nostalgia...
Pewność...
Emocje... to główne atuty tej części sagi.

Nostalgia...
Pewność...
Emocje... to główne atuty tej części sagi.

Niestety ale nic się nie poprawiło od poprzedniej części. Czyta się lekko, ale mimo zmiany bohaterów to nadal wałkujemy te same problemy i klątwę Gabriela z chorobą psychiczną. Serio? Ile razy można. Za czwarta część niestety ale już się zabiorę.

Niestety ale nic się nie poprawiło od poprzedniej części. Czyta się lekko, ale mimo zmiany bohaterów to nadal wałkujemy te same problemy i klątwę Gabriela z chorobą psychiczną. Serio? Ile razy można. Za czwarta część niestety ale już się zabiorę.

To moje trzecie spotkanie z twórczością autorki. Książka "Czarna walizka. Drugi raz do tej samej rzeki" jest trzecim tomem cyklu #czarnawalizka i zarazem kontynuacją powieści "Czarna walizka. Wszystko dla Ciebie" i "Czarna walizka. Dalej niż daleko", zatem książki należy czytać w odpowiedniej kolejności, żeby wszystko zrozumieć i dobrze zapoznać się z losami bohaterów. Dwa pierwsze tomy bardzo mi się podobały, więc postanowiłam jak najszybciej sięgnąć po ciąg dalszy historii rodziny Brodskich, ich potomków i bliskich. Stylistyka i język jakim się posługuje autorka jest bardzo lekki i przyjemny w odbiorze, co sprawia, że książkę czyta naprawdę szybko, od pierwszych stron z ogromnym zainteresowaniem i zaangażowaniem śledziłam losy głównych postaci i byłam szalenie ciekawa jak autorka poprowadzi dalej ich życie. Fabuła książki została w bardzo interesujący sposób nakreślona, dopracowana, przemyślana i równie dobrze poprowadzona, zaś bohaterowie jakich wykreowała autorka są niezwykle różnorodni i bardzo autentyczni, a takich lubię najbardziej, bo możemy się śmiało z nimi utożsamiać w wielu kwestiach, podzielając podobne troski i dylematy. Poraz kolejny historia została przedstawiona z perspektywy kilkorga bohaterów, co pozwoliło mi jeszcze lepiej ich poznać, dowiedzieć się co czują, myślą, z czym się mierzą, a tym samym lepiej zrozumieć ich postępowanie oraz decyzję. Myślę, że w tym przypadku był to świetny zabieg, ponieważ tym sposobem każda z postaci odegrała tutaj istotną rolę, dostarczając tym samym wielu emocji. Na kartach powieści poznajemy również nowe, intrygujące postaci i ich losy, które równie mocno absorbują Czytelnika. W pewnym momencie historię nowych bohaterów z tymi, których już znamy z poprzednich tomów łączą się ze sobą tworząc wciągającą całość. W książce znajdujemy bardzo bogate tło historyczne, autorka nawiązuje między innymi do wojny w Wietnamie, co ogromnie mi się podobało. Ciekawie było obserwować zachodzącą zmiany polityczne, gospodarcze i społeczne oczami głównych postaci i muszę oczywiście wspomnieć, że zmiany zachodziły również w życiu samych bohaterów, których poznaliśmy wcześniej.. jedni odchodzili z tego świata, innych przyjmowaliśmy na świat. Nie zabraknie oczywiście tajemnic, sekretów, trudnych wyborów i zwrotów akcji, których ja kompletnie się nie spodziewałam. Bohaterowie i ich perypetie dostarczają Czytelnikowi nie lada emocji! Jestem szalenie ciekawa jak finalnie potoczą się losy głównych postaci, na szczęście już z początkiem lutego ukaże się czwarty, ostatni tom cyklu o tytule "Porwie nas wiatr", którego nie mogę się już doczekać! A Wam polecam całą sagę!

To moje trzecie spotkanie z twórczością autorki. Książka "Czarna walizka. Drugi raz do tej samej rzeki" jest trzecim tomem cyklu #czarnawalizka i zarazem kontynuacją powieści "Czarna walizka. Wszystko dla Ciebie" i "Czarna walizka. Dalej niż daleko", zatem książki należy czytać w odpowiedniej kolejności, żeby wszystko zrozumieć i dobrze zapoznać się z losami bohaterów. Dwa...

"Drugi raz do tej samej rzeki" Katarzyny Ryrych, to trzeci tom niezwykłej sagi Czarna walizka.
Tytuł jest trochę przewrotny... Sugeruje, że wchodząc drugi raz do tej samej rzeki, napotykamy te same emocje, dawne uczucia... Przynajmniej ja tak go odbieram 🤔. Czy to w ogóle możliwe? Czas płynie, okoliczności się zmieniają, my się zmieniamy, zmiany sprawiają, że nic już nie jest takie samo.
Bohaterowie książki nieustannie doświadczają tych zmian. Zmienia się sytuacja geopolityczna, zmienia się świat, oni sami też poddają się zmianie. Co one im przyniosą... Sprawdźcie sami.
Opuszczają ten świat kluczowe postacie z tej historii, robią miejsce na kolejne pokolenia. To smutne...ale takie są koleje losu...idą zmiany.
Lubię tę sagę. Jest pełna humoru, emocji, fakty historyczne przeplatają się z fikcją literacką a bohaterowie....ci to dopiero są różnobarwni. Jednych lubi się bardziej, innych mniej, ale wszyscy mają jedną cechę...są wielowymiarowi i wyraziści.
Autorka nic nie zostawia przypadkowi, dopracowując fabułę w najdrobniejszych szczegółach. Porusza w niej te piękne i te smutne sprawy... Wojna w Wietnamie, prześladowania rdzennej ludności, odbieranie im dzieci....łzy się cisną do oczu, gdy się czyta te fragmenty. Są poruszające i takie emocjonujące.
Katarzyna Ryrych niczym bajarka snuje swoją opowieść wciąż dokładając do Czarnej walizki nowe fakty, bohaterów, emocje... Przekonajcie się co też w niej się mieści. Zapraszam.

"Drugi raz do tej samej rzeki" Katarzyny Ryrych, to trzeci tom niezwykłej sagi Czarna walizka.
Tytuł jest trochę przewrotny... Sugeruje, że wchodząc drugi raz do tej samej rzeki, napotykamy te same emocje, dawne uczucia... Przynajmniej ja tak go odbieram 🤔. Czy to w ogóle możliwe? Czas płynie, okoliczności się zmieniają, my się zmieniamy, zmiany sprawiają, że nic już nie...

Przeszłość jest niczym puszka Pandory. Nieujarzmiona, nieposkromiona, po otwarciu uwalnia swoje przerażające demony, wprowadza do życia ogrom chaosu, utrudnień, niechcianych zmian, zmartwień, smutku. Przygniata swoim ciężarem, osoby nim obarczone, będą musiały zmierzyć się z bolesnymi konsekwencjami. Często niektóre tajemnice warto zabrać ze sobą do grobu. Nieświadomość jest dobra dla serca i duszy. Rozgrzebywanie nigdy nie przynosi pozytywnych akcentów, tylko same problemy.

Przyszedł czas na pożegnanie się z postaciami, którzy towarzyszyli nam od początku. Dość smutny to czas, gdyż bardzo się do nich przywiązałam, ale taka jest kolej rzeczy. Przed nieuchronnym się nie ucieknie, trzeba pogodzić się z ich odejściem i przyjąć nowych bohaterów, którzy również mają wiele do powiedzenia, co poprzedni. Przynoszą ze sobą inne spojrzenie na otaczający świat, zmartwienia, oczekiwania, pragnienia. Nie zmieni się, co bardzo spodobało mi się w poprzednich częściach, motyw poszukiwania własnego szczęścia, miejsca, przynależności, zawiłości ludzkich losów, tajemnic i sekretów, które po odkryciu, wprowadzają do rzeczywistości wiele zmian i utrudnień.

To kolejny cykl, który podbił moje serce. Gdzie koleje losów postaci obserwuje się z zapartym tchem, często zagryzając zęby na ich nieszczęścia, na które natrafiają, a czasem ciesząc się, gdy coś wychodzi po ich myśli. Autorka snuje powoli opowieść, z różnych historii postaci tka przepiękny, zachwycający obraz, który oddziałuje przeróżnymi emocjami na czytelnika. Zatraca się w ich świecie, w zwykłej/niezwykłej scenerii, która swą magią, tajemnicą otula. Akcja nieraz zaskakuje, a zawiłości życiowe wprowadzają wiele zawirowań. Niczego nie można być pewnym.

Każda z powieści dopracowana jest w najdrobniejszym calu. Nic nie dzieje się bez przyczyny. Każdy ma wyznaczone miejsce i każdy wnosi mniej lub więcej do opowiadanej fabuły. Nikt nie jest potraktowany po macoszemu, postacie drugo i trzecio planowe nie są papierowe, albo dodane tak, żeby coś się działo konkretnego w powieści. Nie, wszyscy są tam po coś. Żeby wprowadzić nieoczekiwane zwroty, zawahania, smutki i radości. Podnieść na duchu, podać pomocną dłoń, gdy nie widzi się wyjścia z danej sytuacji, motorem do podjęcia konkretnych działań.

Dajcie się porwać tej niesamowitej sadze rodzinnej. Pełnej ludzkich niepewności, wyboistych dróg, trudnych wyborów do podjęcia, gdzie tajemnice potęgują grozę, strach, zdenerwowanie, co przyniesie jutro. Powieści pochłania się w zastraszającym tempie, a ciekawość dotycząca kolejnych losów postaci wzrasta w miarę jedzenia. Gorąco polecam!

Przeszłość jest niczym puszka Pandory. Nieujarzmiona, nieposkromiona, po otwarciu uwalnia swoje przerażające demony, wprowadza do życia ogrom chaosu, utrudnień, niechcianych zmian, zmartwień, smutku. Przygniata swoim ciężarem, osoby nim obarczone, będą musiały zmierzyć się z bolesnymi konsekwencjami. Często niektóre tajemnice warto zabrać ze sobą do grobu. Nieświadomość...

Łatwa, przyjemna historia do czytania. Nie wnosi nic wybitnego w stosunku do poprzednich tomów. W mojej ocenie książka napisana na siłę, bez pomysłu. W poprzednich częściach zdecydowanie działo się więcej.

Łatwa, przyjemna historia do czytania. Nie wnosi nic wybitnego w stosunku do poprzednich tomów. W mojej ocenie książka napisana na siłę, bez pomysłu. W poprzednich częściach zdecydowanie działo się więcej.