Spodziewałam się, że to będzie jedna z tych książek, które mnie porwą i po lekturze muszę przyznać, że potencjał był ogromny! Ogromny musiał być też nakład pracy autorki- Agnieszki Lis.
Myslałam, że największym atutem „Siostry wirtuoza” będzie narracja Antoniny Wilkońskiej - tytułowej siostry Ignacego Paderewskiego: wybitnego pianisty, kompozytora, polityka, działacza niepodległościowego i filantropa. Mogła ona sprawić, że byłaby to nie tylko fascynująca biografia jej brata, ale również smutna opowieść o losach kobiet pozbawionych prawa do decydowaniu o sobie z mocno feministycznym wydźwiękiem. Tymczasem o swoim życiu narratorka (we własnym pamiętniku, bo w tej formie napisana jest książka) nie pisze niemalże nic, sama degradując się jedynie do roli obserwatorki kariery swojego brata. Jest jednak coś jeszcze, co znacznie bardziej zepsuło mi czytelniczy nastrój. Otóż, zdarzenia przeplatane są komentarzami Antoniny, w których wylewa całą masę swoich frustracji, niezadowolenia, rozczarowania. Do swojego brata żywi uczucia z jednej strony pełne zazdrości, z drugiej niezdrowego uwielbienia. Każdego, kto ośmielił się źle wypowiedzieć o Paderewskim, kto nie docenił należycie (w odczuciu narratorki) jego talentu, Antonina określa niegodziwcem lub innym temu podobnym wyrażeniem i poddaje ostrej krytyce. Krytykuje też wszystkie wybranki serca brata (poza jego pierwszą żoną) i kobiety w ogóle. Było dla mnie emocjonalnie wyczerpujące czytanie tych wszystkich nieprzychylnych innym komentarzy. I wielka szkoda, bo życie Paderewskiego idealnie nadaje się na powieść, a lekkość pióra autorki powodowała, że naprawdę przyjemnie się tę książkę czytało.
Na temat „Siostry wirtuoza” widziałam wiele pozytywnych komentarzy, dlatego mimo wszystko polecam. Warto zweryfikować, być może Wam nie będą przeszkadzać narzekania Antoniny. Bo historia na pewno jest warta poznania (koniecznie, trzeba się zapoznać z częścią przypisów, żeby wiedzieć co w książce odbiega od prawdy).

Spodziewałam się, że to będzie jedna z tych książek, które mnie porwą i po lekturze muszę przyznać, że potencjał był ogromny! Ogromny musiał być też nakład pracy autorki- Agnieszki Lis.
Myslałam, że największym atutem „Siostry wirtuoza” będzie narracja Antoniny Wilkońskiej - tytułowej siostry Ignacego Paderewskiego: wybitnego pianisty, kompozytora, polityka,...

Poznajemy Ignacego Jana Paderewskiego oczami siostry, Antoniny Wilkońskiej, która ma określony przez społeczeństwo cel w życiu, czasami tylko zastanawia się czy gdyby nie była kobietą jej życie było by inne, czy odniosła by sukces jako pianista, czy miałaby równe szanse jak jej brat, który zapisał się na jaki kartach historii jako wybitny pianista i kompozytor, ale też jako premier i minister spraw zagranicznych.

Czasami życie z rodzeństwem wydaje się trudne i niesprawiedliwe, bo ktoś jest faworyzowany czy jego dzieła są bardziej cenione, tym bardziej jest to trudne gdy żyje się w czasach, które bardziej skupiały się na męskich potomkach, bo to oni przedłużali ród i mogli przynieść chwałę rodzinie. Antonina choć jest starsza siostrą to żyje w cieniu brata, który na dodatek jest uzdolniony muzycznie, choć jej też nie brakuje talentu. Ale to Ignacy ma szansę się dalej kształcić i zabłysnąć swoim talentem na całym świecie. A kobiecie zostaje rola żony, matki i pani domu. Odniosłam wrażenie, że Antonina ma w sobie żal i zazdrość wobec brata, ale też uczucia siostrzane, które zachwycają się talentem oraz wspieraja go. Wierzy, że jest zdolny do osiągnięcia wielkich rzeczy, choć czasami go nie rozumie.

Nie powiem, że to łatwa książka do przeczytania, bo troszkę mi się dłużyło czytanie, ale też jest to ciekawa pozycja książkowa, która przybliża nam postać historyczna, ale też ukazuje życie w cieniu wybitnej postaci.

Poznajemy Ignacego Jana Paderewskiego oczami siostry, Antoniny Wilkońskiej, która ma określony przez społeczeństwo cel w życiu, czasami tylko zastanawia się czy gdyby nie była kobietą jej życie było by inne, czy odniosła by sukces jako pianista, czy miałaby równe szanse jak jej brat, który zapisał się na jaki kartach historii jako wybitny pianista i kompozytor, ale też jako...

Bardzo lubię pióro Pani Agnieszki. Mam na półce kilka książek do nadrobienia, ale kiedy ukazała się najnowsza, sięgnęłam po nią bez wahania.
Oparta na faktach historia życia polskiego pianisty, kompozytora, działacza niepodległościowego i premiera Odrodzonej Rzeczpospolitej Polskiej, Ignacego Jana Paderewskiego, widziana oczami jego siostry. To monolog kobiety która bardzo by chciała być na miejscu sławnego brata i mogłaby…gdyby nie fakt, że jest kobietą. Niestety nie urodziła się mężczyzną, więc nie miała praw do marzeń.
Antonina Wilkońska tak jak brat uczyła się grać na pianinie ale ze względu na sytuację finansową i tamtejsze obyczaje została wydana za mąż (wbrew jej woli i a kogoś kogo nie kochała). Zazdrościła bratu wolności i atencji ojca (sama zaniedbywana i niedoceniana). Byłą mądrą kobietą która pragnęła w życiu więcej niż rodzić dzieci i opiekować się innymi.
Na pierwszy rzut oka może się wydawać, że to opowieść o słynnym pianiście i jego karierze. To przede wszystkim opowieść o smutnym losie kobiet w końcu XIX i na początku XX wieku, które nie mają tych samych praw, co mężczyźni. Ich prawa i potrzeby są nieistotne wobec sukcesów jakie mogą odnieść panowie. Antonina opowiada o rodzinie i jej tajemnicach, ale też o sytuacji Polaków w XVIII wieku. Wychwala talent brata, opisuje cienie i blaski jego sławy.
Nie znajdziecie tu wartkiej akcji ani dialogów (żałuję, bo bardzo lubię dialogi Pani Agnieszki). Przez to książka momentami może się dłużyć. Ale ja doceniam tę historię ze względu na ogrom ciekawostek. Brawa dla autorki za research ( imponująca bibliografia). M.in. trafiła m.in. na listy Antoniny Wilkońskiej. Wiedziałam, że Jan Paderewski był utalentowanym muzykiem ale nie wiedziałam że władał siedmioma językami, że poza tym, że był dyplomatą walczącym o niepodległość kraju, walczył również o prawa kobiet. Z ciekawością czytałam też o jego wkładzie w obronę polskości na świecie. "Uzyskał, między innymi, kredyty na wyposażenie Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie ... Niemcy umieścili nazwisko Ignacego na liście wrogów Trzeciej Rzeszy."
CD w komentarzu
-------------------------------------------------
Na koniec zostawiam was z cytatem: „"My, kobiety... Potrzebujemy chyba specjalnego traktowania, tak przynajmniej myślą o nas mężczyźni. Kobiety to, kobiety tamto. Kobiety - osobny gatunek, wymagający męskiej troski. Potrzebne było zamieszanie polityczne, niepewność stronnictw, chwiejność okoliczności - byśmy dostały prawa wyborcze. Bo wcześniej nie miałyśmy głosu. Byłyśmy nieme."

Bardzo lubię pióro Pani Agnieszki. Mam na półce kilka książek do nadrobienia, ale kiedy ukazała się najnowsza, sięgnęłam po nią bez wahania.
Oparta na faktach historia życia polskiego pianisty, kompozytora, działacza niepodległościowego i premiera Odrodzonej Rzeczpospolitej Polskiej, Ignacego Jana Paderewskiego, widziana oczami jego siostry. To monolog kobiety która bardzo...

Biografia Paderewskiego z punktu widzenia jego siostry. Mamy więc karierę muzyczną i polityczną Ignacego, ale także historię jego siostry Antoniny. Przy okazji autorka porównuje możliwości mężczyzn i kobiet w tamtych czasach.

rozmowa z autorką:
https://www.spreaker.com/episode/142-siostra-wirtuoza--58574005

Biografia Paderewskiego z punktu widzenia jego siostry. Mamy więc karierę muzyczną i polityczną Ignacego, ale także historię jego siostry Antoniny. Przy okazji autorka porównuje możliwości mężczyzn i kobiet w tamtych czasach.

rozmowa z autorką:
https://www.spreaker.com/episode/142-siostra-wirtuoza--58574005

,,Siostra wirtuoza" Agnieszki Lis w większej części mnie irytowała niż przynosiła radość. Język tego utworu jest mało wyrafinowany, a nieustanne wykrzyknienia przeszkadzały mi w czytaniu.
W książce narratorką jest siostra Ignacego Paderewskiego, Antonina Wilkońska. Poznajemy całe życie wybitnego pianisty z jej punktu widzenia. To jest niezły pomysł, uprawdopodabnia wiele opisanych scen, a przede wszystkim konwencję wybielania życiorysu Paderewskiego. Zachwyty siostry usprawiedliwiają pokazywanie kompozytora jako osoby kryształowej. Dzięki temu autorka w spokoju mogła pominąć niewygodne fakty dotyczące np. relacji z ojcem, z synem Alfredem (tutaj pojawia się zawoalowana krytyka),wieloma kobietami w życiu Ignacego, polityki, inwestycji finansowych.
Jeśli chodzi o narrację, to drażniła mnie jeszcze maniera nakładania na narratorkę perspektywy autorki, kobiety z XXI wieku. Te nieustanne uwagi odnośnie kondycji kobiet na przełomie XIX i XX wieku, myśli wkładane w głowę Wilkońskiej, których nie mogła myśleć... Wiem, że to powieść i licentia poetica, mnie jednak to nie odpowiada.
Na plus: to biografia Paderewskiego i z pewnością spełniła swoją rolę. Wiem już w jakich okolicznościach Paderewski się urodził, gdzie mieszkał, co było dla niego ważne, jakie utwory tworzył, jakie wykonywał. Została mi w głowie jego Ameryka i Szwajcaria oraz ogromny patriotyzm i filantropia. Szkoda, że powstanie wielkopolskie zostało tak po macoszemu ujęte przez panią Lis, jestem poznanianką i zwróciłam na to uwagę.
Książka zawiera obszerną bibliografię i osoby zainteresowane tematem mogą go pogłębiać na własną rękę.

,,Siostra wirtuoza" Agnieszki Lis w większej części mnie irytowała niż przynosiła radość. Język tego utworu jest mało wyrafinowany, a nieustanne wykrzyknienia przeszkadzały mi w czytaniu.
W książce narratorką jest siostra Ignacego Paderewskiego, Antonina Wilkońska. Poznajemy całe życie wybitnego pianisty z jej punktu widzenia. To jest niezły pomysł, uprawdopodabnia wiele...

Nawet przez moment nie wątpiłem w opisywane wydarzenia. Przede wszystkim postacie są wiarygodne, widać u nich emocje i ludzkie zachowania. Niechęć do Niemców szkalujących nieustannie wybitnego muzyka i kompozytora. Tęsknotę, oddanie i przywiązanie do szeroko rozumianego patriotyzmu, wpojonego wręcz z mlekiem matki. Niby nieustannie poznajemy życie i działalność Ignacego Jana Paderewskiego, wiele miejsca zajmują zupełnie mało znane fakty z życia wirtuoza i jego rodziny, ale w tym męskim świecie widać próby emacypacji kobiet. Dążą do wyjścia z cienia brata i męża, są bystrymi obserwatorkami i próbują zdobyć dla siebie pozycję będącą w zasięgu ich możliwości. Oczywiście, można stwierdzić o Siostrze wirtuoza, że stanowi pewnego rodzaju laurkę. Postać Paderewskiego ukazana jest niczym ze spiżu, ale biorąc pod uwagę, z czyich ust poznajemy jego losy, dla mnie osobiście opowieść jest w stu procentach wiarygodna. Czyta się ją z zapartym tchem i absolutnie nie ma chwili znużenia. Zdecydowanie na korzyść wyszło skupienie się na działalności Ignacego sprzed 1918 roku, niż na późniejszej roli politycznej, jaką odgrywał w młodym państwie. Agnieszka Lis snuje pasjonującą opowieść o ludzkich namiętnościach, romansach, próżności, o tym co szlachetne jak i to, co wolałoby się pozostawić w ukryciu. O rodzinnych tajemnicach. Mam wrażenie, że Siostra wirtuoza jest powieścią dojrzalszą, lepszą warsztatową i dużo ciekawszą zarówno pod kątem historycznym, jak i psychologicznym.



Agnieszka Lis niewątpliwie udowadnia, że ma talent wydobywania i kreowania postaci zarówno tych znanych, jak i tych, o których wiemy niewiele. Zarówno w Córce rabina, jak i Siostrze wirtuoza znakomicie oddała historyczną atmosferę tamtych czasów, używa charakterystycznego dla danej postaci języka. Obie niewątpliwie zaostrzają apetyt na nowe osoby, które z polskich dziejów wyciągnie pisarka.

Nawet przez moment nie wątpiłem w opisywane wydarzenia. Przede wszystkim postacie są wiarygodne, widać u nich emocje i ludzkie zachowania. Niechęć do Niemców szkalujących nieustannie wybitnego muzyka i kompozytora. Tęsknotę, oddanie i przywiązanie do szeroko rozumianego patriotyzmu, wpojonego wręcz z mlekiem matki. Niby nieustannie poznajemy życie i działalność Ignacego...

Antonina Wilkońska to osoba wielka i mała jednocześnie, całe życie żyjąca w cieniu wielkiej sławy ukochanego brata, będąca dla niego podporą w trudnych chwilach sama żyła jakby z dala od niego.
Ta książka to hołd dla wielkiego muzyka, wielkiego polityka i ukochanego, jedynego młodszego brata.
Miłość i podziw jaki miała Antonina w stosunku do Ignacego, moim zdaniem balansowały na granicy szaleństwa. Rozumiem, że można kogoś kochać, można kogoś nieustannie podziwiać, ale nie ma ludzi idealnych, a w oczach i mniemaniu Antoniny Wilkońskiej, Ignacy Jan Paderewski był ideałem.
Kochająca go nad życie nie potrafiła zaakceptować jego uczuć skierowanych do innej kobiety, czy to była tylko zazdrość, czy troska o brata?
Autorka pokazuje nam człowieka zlepionego z samych zalet, a przecież nie ma ludzi bez skaz, każdy ma chociaż maleńkie wady, ale oczami Antoniny Ignacy był człowiekiem wprost kryształowym.
Można powiedzieć, że Paderewski był złotym dzieckiem, które nie osiadło na laurach po pierwszych sukcesach, ale ciężką pracą dążył do perfekcji, która przynosiła mu kolejne sukcesy. Jego zapał i miłość do muzyki były fundamentem życia, w którym zabrakło czasu na ojcowską miłość. Poświęcając się muzyce musiał z czegoś zrezygnować, zrezygnował z rodziny i emocji jakie łączą więzy krwi.
Cóż z tego, że nie żałował pieniędzy na syna, na ojca, na siostrę jak nie potrafił im dać nawet cząstki siebie. Czy życie z dala od najbliższych dało mu radość? A może do życia potrzebował tylko muzyki i aplauzów? Zamiast kilku bliskich sercu osób wolał tysiące wielbiących go obcych. Chociaż oni w jakiś sposób również go kochali, ale czy bardziej niż ojciec, siostra czy syn?
W tle opowieści o idealnym pod każdym względem człowieku autorka ukazuje marność i małość kobiet żyjących w ówczesnym świecie. Bez względu na to czy kobieta była piękna, utalentowana, pracowita i zaradna, bez względu czy pochodziła z wyższych sfer czy z biedoty była tylko kobietą. Jak niewiele kobiet wówczas osiągało karierę na takim poziomie na jakim byli w stanie osiągnąć ją mężczyźni. Antonina być może była tak samo utalentowana jak brat, ale wydana za mąż straciła możliwość kształcenia się i pielęgnowania swojego talentu. Była tylko córką, a to syn miał pierwszeństwo (mimo iż młodszy od niej) w drodze do sukcesu.
Nie chcę nikogo oceniać, bo nie moja to rola, ale przyznam szczerze, że nie mogłam zrozumieć tego bezgranicznego uwielbienia dla brata. Rozumiem dumę z jego sukcesów, rozumiem dumę z filantropijnego podejścia do życia, ale…
Autorka przedstawia nam człowieka wielkiego, wyjątkowo uzdolnionego pianistę i kompozytora, wielkiego polityka i człowieka, którego uwielbiały miliony, ale pokazuje nam go oczami jego siostry Antoniny, kobiety poniekąd skromnej i bezgranicznie zakochanej w bracie, zazdrosnej nie o karierę, ale o uczucia, kobiety, która była u boku brata do końca jego dni. Była siostrą, powierniczką, zarządczynią majątku, ale była tylko kobietą żyjącą w cieniu wielkiej sławy wielkiego duchem człowieka.
Polecam tę książkę zwłaszcza miłośnikom muzyki i miłośnikom biografii. Mam nadzieję, że książka nikogo nie znudzi jak nie było nudnym życie wielkiego wirtuoza.

Antonina Wilkońska to osoba wielka i mała jednocześnie, całe życie żyjąca w cieniu wielkiej sławy ukochanego brata, będąca dla niego podporą w trudnych chwilach sama żyła jakby z dala od niego.
Ta książka to hołd dla wielkiego muzyka, wielkiego polityka i ukochanego, jedynego młodszego brata.
Miłość i podziw jaki miała Antonina w stosunku do Ignacego, moim zdaniem...

Droga przez mękę. Rzadko mam ochotę odłożyć książkę po kilkunastu stronach, ale tej książki nie dało się czytać bez znużenia. Wieczne utyskiwanie siostry Ignacego Paderewskiego, ciągłe pretensje a to do żony brata, a to do osób z jego otoczenia. Jest to opowieść Antoniny Wilkońskiej o swoim bracie, jego karierze. Mogło to być ciekawe a niestety jest nudne. Monotonna opowieść bez dialogów. Zdecydowanie nie polecam.

Droga przez mękę. Rzadko mam ochotę odłożyć książkę po kilkunastu stronach, ale tej książki nie dało się czytać bez znużenia. Wieczne utyskiwanie siostry Ignacego Paderewskiego, ciągłe pretensje a to do żony brata, a to do osób z jego otoczenia. Jest to opowieść Antoniny Wilkońskiej o swoim bracie, jego karierze. Mogło to być ciekawe a niestety jest nudne. Monotonna...

Nie wątpię, że Ignacy Jan Paderewski wielkim kompozytorem był. Ale tej książki nie dałam rady skończyć. Za dużo wszystkiego, pomieszanie z poplątaniem...

Nie wątpię, że Ignacy Jan Paderewski wielkim kompozytorem był. Ale tej książki nie dałam rady skończyć. Za dużo wszystkiego, pomieszanie z poplątaniem...

„Siostra wirtuoza” to bardzo fascynująca pod wieloma względami powieść. Na pierwszym miejscu zaskakuje ogromem pracy, jaki włożyła autorka w jej napisanie. Książka jest bowiem skarbnicą wiedzy o wielkim polskim wirtuozie fortepianu Ignacym Janie Paderewskim i czasach jemu współczesnych. Powieść zdumiewa również stworzonym przez Agnieszkę Lis niepowtarzalnym klimatem, w jej tle czytelnik podświadomie słyszy utwory grane przez głównego bohatera. Doskonale wyczuwa się również aurę towarzyszącą jego występom w salach koncertowych, słyszymy szelest pięknych kreacji, głośne oklaski i westchnienia zachwyconych występami dam. Ponadto zdumiewająco dokładne są ukazane techniki gry na fortepianie. Wynika to zapewne z faktu, że autorka książki, Agnieszka Lis, jest również pianistką. Stąd niewątpliwie precyzyjne od strony warsztatu opisy granych utworów, ukazanie ułożenia ciała podczas gry, a nawet ruchu dłoni i każdego palca.
Narratorem w powieści jest Antonina Wilkońska - siostra sławnego pianisty. Ignacy był młodszym bratem Antosi, rodzeństwo szybko straciło matkę, ich wychowaniem i wykształceniem zajął się ojciec. Dzieci wykazywały duży talent muzyczny, od najmłodszych lat grały na fortepianie. Jednak to tylko Ignacemu dane było kształcić się i doskonalić umiejętności muzyczne. Żal i rozgoryczenie Antoniny, że jej jako dziewczynce nie dano szansy na rozwinięcie talentu przewija się przez wszystkie strony powieści. Siostra zazdrości bratu sławy, sukcesu finansowego, podróży po świecie, ale przede wszystkim możliwości decydowania o swoim losie. Jej nie dane było nawet wybrać sobie męża, ojciec wydał ją za dużo starszego wdowca z czwórką dzieci.
Cała powieść skupia się jednak na osobie Ignacego Jana Paderewskiego, począwszy od lat jego nauki, codziennych wielogodzinnych ćwiczeń i determinacji w celu osiągnięcia sławy jako kompozytor i wirtuoz, aż po rozwój kariery politycznej. Jest to opowieść niezwykle barwna i szalenie ciekawa. Mamy możliwość poznania Ignacego Paderewskiego wielowymiarowo - jako syna, brata, ojca, męża, kompozytora, pianistę, filantropa, polityka (został on premierem Odrodzonej Rzeczpospolitej Polskiej). Zostają uchylone przed czytelnikiem drzwi do tajemnic rodziny Paderewskich, romansów Ignacego, do jego słabości, relacji z żoną i życia jako celebryty swoich czasów.
W sposób intrygujący ukazała autorka relację między Antoniną, a jej bratem. Siostra darzyła go uwielbieniem i mocnym uczuciem, nazywała małym braciszkiem. Przy tym była zaborcza i zazdrosna o jego uczucia, zabiegała o jego towarzystwo i uwagę. Sama krytykowała jego błędy i wybory, ale innym nie pozwalała na najmniejsze ataki w stronę jego osoby.
Siostra wirtuoza ukazana została w powieści jako osoba zgorzkniała, niezadowolona ze swojego życia. Cały czas zastanawia się, jak potoczyłyby się jej losy, gdyby dano jej takie możliwości, jakie miał Ignacy. Jest w jej nastawieniu wiele racji, ale pokazanie jej tylko z tej strony, bez chociażby cienia uśmiechu i zadowolenia z życia, spowodowało że odbierało się ją jako postać monotonną, negatywnie odbieraną, ponurą.
Agnieszka Lis uraczyła czytelników wspaniałą historią, biografią słynnego Polaka. Rozsławił on swoją muzyką Polskę, której w tamtym czasie nie było nawet na mapie. Atutem książki jest mocno zarysowane tło historyczne oraz oczywiście poruszony problem braku możliwości samodecydowania i dostępu kobiet do edukacji.
Przeczytajcie, warto!

„Siostra wirtuoza” to bardzo fascynująca pod wieloma względami powieść. Na pierwszym miejscu zaskakuje ogromem pracy, jaki włożyła autorka w jej napisanie. Książka jest bowiem skarbnicą wiedzy o wielkim polskim wirtuozie fortepianu Ignacym Janie Paderewskim i czasach jemu współczesnych. Powieść zdumiewa również stworzonym przez Agnieszkę Lis niepowtarzalnym klimatem, w jej...