Zdecydowanie książka utkana z kobiecych emocji...osadzona w czasach przeklętych, sprawiających że panna z dobrego domu staje się kobietą walczącą o przeżycie. Polecam

Zdecydowanie książka utkana z kobiecych emocji...osadzona w czasach przeklętych, sprawiających że panna z dobrego domu staje się kobietą walczącą o przeżycie. Polecam

Chciałabym być tak odważna jak bohaterowie tej książki.

Chciałabym być tak odważna jak bohaterowie tej książki.

I kolejny raz rozczarowałam się książką tej Autorki.

Ludzie podczas II wojny światowej nie mieli pojęcia o czymś takim, jak nawet osławione Auschwitz (a że niektórzy w to absolutnie nie wierzyli, to druga sprawa),a tutaj mamy fundowane cytaty kopiuj-wklej, rodem z wikipedii, że: generał taki, a taki powiedział to, że walki gdzieś tam trwały tyle, a tyle i zginęło tylu, a tylu. Luudzie! Zwykły Polak nie mógł wiedzieć o pewnych rzeczach, gdyż musiał walczyć o przetrwanie, o kromkę chleba, zabrali mu nawet radio, a prasa to była nędzna gadzinówka, sącząca propagandę.
Zawsze można stworzyć książkę, która nie będzie podręcznikiem do historii, nudnym i męczącym. Tym bardziej, że w ostatnich latach takie powieści o II wojnie światowej są popularne i jest ich od zatrzęsienia.

PS. a główną bohaterkę przez jej milczenie - miałam po prostu ochotę udusić. Na jej oczach dzieje się coś ważnego, ktoś ją obraża, itd., a ta NIC!!!! Co za niemota!😤

I kolejny raz rozczarowałam się książką tej Autorki.

Ludzie podczas II wojny światowej nie mieli pojęcia o czymś takim, jak nawet osławione Auschwitz (a że niektórzy w to absolutnie nie wierzyli, to druga sprawa),a tutaj mamy fundowane cytaty kopiuj-wklej, rodem z wikipedii, że: generał taki, a taki powiedział to, że walki gdzieś tam trwały tyle, a tyle i zginęło tylu, a...

Bardzo dobrze napisana powieść, która łączy cechy prozy historycznej i romansu.
Czyta się szybko i z emocjami, chociaż część wydarzeń jest przewidywalna.

Bardzo dobrze napisana powieść, która łączy cechy prozy historycznej i romansu.
Czyta się szybko i z emocjami, chociaż część wydarzeń jest przewidywalna.

Pierwsze 70 stron czytało mi się bardzo ciężko... cieszę się że nie zrezygnowałam, ponieważ książka wbija w forel. Historia zapadła mi w pamięć i zmusza do przemyśleń a to w czytaniu książek jest dla mnie najważniejsze.

Pierwsze 70 stron czytało mi się bardzo ciężko... cieszę się że nie zrezygnowałam, ponieważ książka wbija w forel. Historia zapadła mi w pamięć i zmusza do przemyśleń a to w czytaniu książek jest dla mnie najważniejsze.

Poruszająca opowieść o trudach wojny, tragediach z jakimi mierzył się człowiek w tamtych czasach. Dramatyczne wybory, życie brutalne zmienione przez wojnę, wiele strat i niedomówień. Ta historia bardzo mnie wzruszyła, bohaterka wzbudziła we mnie podziw jak wiele dala rade znieść. Bardzo polecam 🩷📚

Poruszająca opowieść o trudach wojny, tragediach z jakimi mierzył się człowiek w tamtych czasach. Dramatyczne wybory, życie brutalne zmienione przez wojnę, wiele strat i niedomówień. Ta historia bardzo mnie wzruszyła, bohaterka wzbudziła we mnie podziw jak wiele dala rade znieść. Bardzo polecam 🩷📚

"Listy do Gestapo" opowiadają o Zuzannie i Tadeuszu i ich miłości do siebie. Licząc na szczęśliwe życie wybucha II wojna światowa i zmienia wszystko. Para musi podjąć trudne decyzję, wybory oraz przemilczec różne sprawy, które później trudno wyprostować. Książka opowiada również o samotności, oddaniu, przyjaźni, zaufaniu, smutku, żalu oraz gniewie. Fabuła pisana jest formie listu do ukochanego co jest bardzo ciekawe. Niestety koniec książki jest zaskakujący. Polecam!

"Listy do Gestapo" opowiadają o Zuzannie i Tadeuszu i ich miłości do siebie. Licząc na szczęśliwe życie wybucha II wojna światowa i zmienia wszystko. Para musi podjąć trudne decyzję, wybory oraz przemilczec różne sprawy, które później trudno wyprostować. Książka opowiada również o samotności, oddaniu, przyjaźni, zaufaniu, smutku, żalu oraz gniewie. Fabuła pisana jest formie...

O niszczącej sile milczenia, samotności, gniewie, żalu. Bardzo smutna. Na długo zostaje w sercu i w myślach. Zmusza do zadawania niewygodnych pytań samemu sobie.

O niszczącej sile milczenia, samotności, gniewie, żalu. Bardzo smutna. Na długo zostaje w sercu i w myślach. Zmusza do zadawania niewygodnych pytań samemu sobie.

Starczyło mi cierpliwości na wysłuchanie 1/3 treści i tylko dlatego, że wykonywałam jednocześnie inne czynności. Jest tyle ciekawszych historii opowiedzianych z werwą, barwnym językiem, które czekają, zatem Paszyńską odkładam bez żalu.

Starczyło mi cierpliwości na wysłuchanie 1/3 treści i tylko dlatego, że wykonywałam jednocześnie inne czynności. Jest tyle ciekawszych historii opowiedzianych z werwą, barwnym językiem, które czekają, zatem Paszyńską odkładam bez żalu.

Bohaterka książki jest podobna do (chyba) Elżbiety z serii "Owoc granatu" - piękna, zakochana, z czasem coraz bardziej silna i niezależna. Przechodzi przez piekło, co ją wewnętrznie niszczy; ma jednak dla kogo żyć (córka),więc znajduje siłę, by się nie poddać. O demonach przeszłości nie można jednak zapomnieć, jak bardzo banalnie by to brzmiało. Losy Zuzanny bardzo angażują emocjonalnie; nie dziwię się, że autorka miała problemy ze snem podczas tworzenia powieści. Nie mogłam odłożyć lektury, póki nie przeczytałam, że po kolejnym ciosie bohaterka jest już bezpieczna. M. Paszyńska pozwala Zuzannie spotykać się z życzliwością dobrych, serdecznych starszych kobiet, gdy zagubiona bohaterka próbuje zrozumieć siebie i poukładać sobie życie. Albo przynajmniej uspokoić sumienie i pozbyć się poczucia winy.

Tłem dla wydarzeń ukazanych w powieści są losy przedwojennej i powojennej Warszawy, a także czasy okupacji. M. Paszyńska w nienachalny sposób przemyca historyczne smaczki wyśledzone w archiwach. Bardzo to ubogaca materiał przedstawiony w powieści. Tak samo jak ciekawe analizy zjawisk społecznych, procesów historycznych i mechanizmów działań Podziemia oraz niemieckich okupantów.

Czasy wówczas były trudne. Ludzie inni niż teraz, inne przeżycia, charaktery, zwyczaje. Ale wkurzało mnie, że bohaterowie nie umieją ze sobą porozmawiać. Przełamać się, zaryzykować i wyjawić prawdę o swoich doświadczeniach.

W świetle dzisiejszej wiedzy psychologicznej można ocenić, że działania Zuzanny były motywowane traumą wojenną i "niezaopiekowanymi", trudnymi emocjami - żalem, rozpaczą, nienawiścią oraz poczuciem odrzucenia i osamotnienia. A jej postać to egzemplifikacja losów, decyzji oraz stanu psychiki tysięcy osób, które przeżyły wojnę. Mam świadomość, że współczesnych kryteriów nie można stosować do oceny osób żyjących kilkadziesiąt lat temu. A tym bardziej bohaterek literackich;)

Bohaterka książki jest podobna do (chyba) Elżbiety z serii "Owoc granatu" - piękna, zakochana, z czasem coraz bardziej silna i niezależna. Przechodzi przez piekło, co ją wewnętrznie niszczy; ma jednak dla kogo żyć (córka),więc znajduje siłę, by się nie poddać. O demonach przeszłości nie można jednak zapomnieć, jak bardzo banalnie by to brzmiało. Losy Zuzanny bardzo...