Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Słowa mają potężną moc, o wiele potężniejszą, niż się wydaje. Mogą dawać życie i zabijać jak ostrze noża.

To dziwne, jak trudno jest nam dostrzec własne szczęście, kiedy trwa, a gdy przeminie, tęsknimy do tego, co było, jakby dopiero strata pozwalała naprawdę docenić wartość.

Nagle wszystko czym byłam, zniknęło. W moim wnętrzu była pustka, którą wypełniały kolejne dźwięki, a ja nie potrafiłam się osłonić przed obezwładniającym uczuciem tęsknoty. Jakbym całe życie czekała tylko ja te kilka nut, których słuchanie sprawiło mi teraz niemal fizyczny ból. A jednak chciałam słuchać. Pragnęłam tego bardziej niż czegokolwiek kiedykolwiek wcześniej. Chciałam by ta muzyka nigdy nie ucichła.

Widziałam cię w snach. Słyszałam twoją muzykę. Znów tam byłam. Minęło tak wiele lat, ale tu nie zmieniło się nic. Wystarczy, że przymknę powieki, przywołam melodię i już tam jestem, jakby czas i przestrzeń nigdy nie istniały.

Ten dzień mnie zaskoczy. Zaskoczy nas obie. Będziemy niepewność i żal za tym, co minęło przykrywać czym się da, złością, oskarżeniami, niezrozumieniem, oddalając się od siebie, by kiedyś znów wrócić.
Wtedy dam ci te listy. Poznasz prawdę i wydasz wyrok. Mam nadzieję, że zdołasz mi przebaczyć.

Pozwalałam, by muzyka płynęła przeze mnie. Byłam nią, tamtą melodią wypływającą spod twoich palców.

Nieprawdopodobne wydało mi się, żeby ktoś, kto stracił wszystkich bliskich, mógł być tak pogodny i życzliwy jak ona.