Nie ma tutaj spektakularnych pościgów ani akcji rodem z książek Kościelnego, za to są niezwykle wyraziści bohaterowie, walczący z własnymi słabościami i demonami - komisarz Maria uzależniona od hazardu, w jej policyjny partner Olgierd Borewicz uzależniony od seksualnych ekscesów… Akcja płynie sobie tutaj niezwykle powoli, dlatego bo to sprawa wygrzebana z archiwum X. Niemniej rozwiązanie samej zagadki zarówno porwania dziecka sprzed laty, jak i niedawna śmierć jego ojca mnie nie satysfakcjonują, są mało przekonujące. Można przeczytać, ale nie ma jakiegoś wielkiego szału, o ile początek wyglądał bardzo zachęcająco, to już bliżej końca wszystko zaczęło się niepotrzebnie gmatwać zamiast wyjaśniać. Zobaczę jednak jak autor poradził sobie z drugą częścią tej serii.

Nie ma tutaj spektakularnych pościgów ani akcji rodem z książek Kościelnego, za to są niezwykle wyraziści bohaterowie, walczący z własnymi słabościami i demonami - komisarz Maria uzależniona od hazardu, w jej policyjny partner Olgierd Borewicz uzależniony od seksualnych ekscesów… Akcja płynie sobie tutaj niezwykle powoli, dlatego bo to sprawa wygrzebana z archiwum X....

Książka wciągająca. Dobrze się czyta. Historia dobrze zbudowana. Czasem lekko podkoloryzowana, ale w większości trzymająca się kupy i nawet możliwa do tego, że mogłoby się coś takiego w pewnej mierze wydarzyć. Rozwiązanie zagadki porwania dziecka było dla mnie lekkim zaskoczeniem, chociaż w pewnym momencie domyśliłam się co i jak. Jednak samo zakończenie śledztwa "obecnego" mnie zdecydowanie bardziej zaskoczyło. Bohaterów niestety nie polubiłam. Mimo wszystko sięgnę z ochotą po drugą część, a tam może wszystko się zmieni.

Książka wciągająca. Dobrze się czyta. Historia dobrze zbudowana. Czasem lekko podkoloryzowana, ale w większości trzymająca się kupy i nawet możliwa do tego, że mogłoby się coś takiego w pewnej mierze wydarzyć. Rozwiązanie zagadki porwania dziecka było dla mnie lekkim zaskoczeniem, chociaż w pewnym momencie domyśliłam się co i jak. Jednak samo zakończenie śledztwa...

"Wiatrołomy" to dobrze napisany kryminał o policjantach zajmujących się nierozwiązanymi śledztwami sprzed lat.
Główni bohaterowie, nie są idealni, mają wady i to bardzo poważne wady (dla mnie "07" był jeszcze bardziej odpychający niż Herman),które wpływają na ich pracę i życie, co prowadzi do jeszcze większego "gmatwania" fabuły.
Właśnie tak wyobrażam sobie pracę prawdziwych śledczych - rozmowy z pokrzywdzonymi oraz ze świadkami, przekopywanie się przez dokumenty, oględziny miejsc zbrodni itp.
Książkę czytało mi się dobrze, zakończenie było dla mnie mocno przekombinowane (przypominało sceny z amerykańskiego filmu sensacyjnego),jednak chętnie sięgnę po kolejny tom.

"Wiatrołomy" to dobrze napisany kryminał o policjantach zajmujących się nierozwiązanymi śledztwami sprzed lat.
Główni bohaterowie, nie są idealni, mają wady i to bardzo poważne wady (dla mnie "07" był jeszcze bardziej odpychający niż Herman),które wpływają na ich pracę i życie, co prowadzi do jeszcze większego "gmatwania" fabuły.
Właśnie tak wyobrażam sobie pracę...

Bohaterami powieści Wiatrołomy jest duet policjantów z bydgoskiego Archiwum X: komisarz Maria Herman oraz jej partner Olgierd Borewicz pseudonim 07. Śledztwo prowadzi ich do Grudziądza, gdzie trzydzieści lat temu doszło do porwania dwumiesięcznego chłopca. Choć złapano wtedy sprawcę, nie odnaleziono chłopca. Trzy dekady później policjanci postanawiają powrócić do śledztwa, za sprawą ojca, który nieustannie szuka syna i twierdzi, że w końcu znalazł odpowiedzi na pytania, które dręczyły go od lat. Niestety, zanim Herman i Borewicz zdołali porozmawiać z mężczyzną, ten zostaje zamordowany. Czy porwanie sprzed 30 lat łączy się z aktualnym morderstwem? Komu zależało, aby sprawa sprzed lat nie wyszła na jaw?

Mogłabym napisać, że dawno nie czytałam tak dobrego kryminału, ale zaczynam tak każdą opinię dotyczącą książek pana Roberta, więc chyba nie będę się powtarzać ;). Czytam dużo kryminałów, coraz trudniej jest mnie w tym gatunku zaskoczyć, zainteresować, przyciągnąć ciekawą sprawą. Panu Robertowi znowu się to udało. Przyznaję, że na początku dość sceptycznie podeszłam do sprawy sprzed trzech dekad, bo trudno było mi sobie wyobrazić, w jaki sposób autor ugryzie temat. Zrobił to w fenomenalny sposób, budując napięcie, prowadząc czytelnika na pierwszy rzut oka w zbyt oczywisty sposób, podsuwając mu tropy, które są ,,normalne’’. Brzmi to enigmatycznie, ale nie potrafię tego inaczej nazwać. Trudno było mi się oderwać od lektury, czując, jak z każdym kolejnym rozdziałem zbliżam się do rozwiązania zagadki, której ostateczny finał mnie zaskoczył. Ode mnie 10/10.

Bohaterami powieści Wiatrołomy jest duet policjantów z bydgoskiego Archiwum X: komisarz Maria Herman oraz jej partner Olgierd Borewicz pseudonim 07. Śledztwo prowadzi ich do Grudziądza, gdzie trzydzieści lat temu doszło do porwania dwumiesięcznego chłopca. Choć złapano wtedy sprawcę, nie odnaleziono chłopca. Trzy dekady później policjanci postanawiają powrócić do śledztwa,...

Początek trylogii. Bardzo dobry kryminał ze znanymi mi miejscami topograficznymi.

Początek trylogii. Bardzo dobry kryminał ze znanymi mi miejscami topograficznymi.

"Wiatrołomy" to rasowy kryminał z parą nie idealnych śledczych, których zadaniem jest odkurzyć akta z tak zwanego Archwum X i rozwiązać sprawę zanim się przedawni. W książce dużo się dzieje, jest oczywiście główny wątek - sprawa porwania malutkiego dziecka wznowiona z powodów nie aż tak oczywistych 😉. Jest kilka pobocznych ale i powiązanych wątków, które mają na celu całkiem mocno zamieszać w głowie czytelnika. Akcja goni akcję, para śledczych jak już wspomniałam, kryształowa nie jest, za równo Herman jak i Borewicz mają sporo za uszami a ich demony skutecznie odwracają ich uwagę od śledztwa, które zamiast się wyjaśniać, komplikuje się coraz bardziej.
Książkę czytało się bardzo dobrze choć nie ukrywam, że momentami musiałam się zastanowić nad postaciami czy przypadkiem coś mi się nie pomyliło, bo podejrzanych, świadków i zwiazych z nimi historii było dość sporo.
Zakończenie zaskoczyło mnie, takiego przebiegu zdarzeń pod uwagę nie brałam, autor dość skutecznie odwracał uwagę od tego co wydaje się być najbardziej istotne.
W Wiatrolomach rozwiązywanie są dwie zagadki, która ściśle się wiążą, natomiast pod koniec czułam się trochę skołowana, nie do końca rozumiałam motywy pewnych działań i o ile od początku lektura mnie wciągnęła, tak zakończenia było dla mnie przekombinowane, nie do końca przekonuje mnie historia matki porwanego chłopca i jej zachowanie już po latach.
Podsumowując, książkę polecam, może Wam połapanie się przy zakończeniu pójdzie lepiej 😉😁.
Biorę się od razu po kolejną część serii, bo Olgierd i Maria mają jeszcze dużo do zrobienia, a ja chętnie im pokibicuję!

"Wiatrołomy" to rasowy kryminał z parą nie idealnych śledczych, których zadaniem jest odkurzyć akta z tak zwanego Archwum X i rozwiązać sprawę zanim się przedawni. W książce dużo się dzieje, jest oczywiście główny wątek - sprawa porwania malutkiego dziecka wznowiona z powodów nie aż tak oczywistych 😉. Jest kilka pobocznych ale i powiązanych wątków, które mają na celu...

Według mnie polskie kryminały są najlepsze, żadne tam amerykańskie czy skandynawskie . ,, Wiatrołomy '' Roberta Małeckiego potwierdzają moja teorię. Książka wciągnęła mnie dosłownie od pierwszej strony. Punktem wyjścia jest porwanie w latach dziewięćdziesiątych malutkiego Filipka Witberga. Po trzydziestu latach do sprawy wraca Archiwum X. To dopiero czubek góry lodowej, dużo się jeszcze wydarzy, a policyjny duet Olgierd Borewicz i Maria Herman niejednym nas zaskoczą. Co ciekawe zarówno Herman jak i Borewicz nie są do końca pozytywnymi bohaterami , swoje za uszami mają i moralnie nie są kryształowo czyści. Bardzo spodobał mi się ten kryminał, super się czytało , tylko panie Robercie Małecki - czy ta Maria Herman musi tyle palić ?! Może by tak ją oduczyć w kolejnych częściach 🙂

Według mnie polskie kryminały są najlepsze, żadne tam amerykańskie czy skandynawskie . ,, Wiatrołomy '' Roberta Małeckiego potwierdzają moja teorię. Książka wciągnęła mnie dosłownie od pierwszej strony. Punktem wyjścia jest porwanie w latach dziewięćdziesiątych malutkiego Filipka Witberga. Po trzydziestu latach do sprawy wraca Archiwum X. To dopiero czubek góry lodowej,...

Dobrze napisany kryminał. Robert Małecki jest jednym z nielicznych polskich autorów, których bohaterowie nie są papierowi a fabuła wzięta z czterech liter...i na pewno dużo lepiej się to czyta niż Cobena.
Czytając książki tego autora szukam fabule nawiązań do Islandii i bohaterów powieści Arnaldura Indriðason i się nie zawiodłlem.
W Wiatrołomach nie do końca jestem przekonany nad motywami śledczych, którzy się zajęli przesłuchiwaniem dwóch sanitariuszy. - możliwe, że zgubiłem wiarygodne wyjaśnienie słuchając audiobooka?

Dobrze napisany kryminał. Robert Małecki jest jednym z nielicznych polskich autorów, których bohaterowie nie są papierowi a fabuła wzięta z czterech liter...i na pewno dużo lepiej się to czyta niż Cobena.
Czytając książki tego autora szukam fabule nawiązań do Islandii i bohaterów powieści Arnaldura Indriðason i się nie zawiodłlem.
W Wiatrołomach nie do końca jestem...

"Wiatrołomy" to zaskakujący poczatek serii kryminalnej Roberta Małeckiego. Powieść rozpoczyna cykl o niezamkniętych i nierozwiązanych zbrodniach sprzed lat, o tzw. Archiwum X.
Książka pozytywnie mnie zaskoczyła. Pierwsze strony były dla mnie dość przerażające, a im dalej wciagnęłam sie w akcję, tym bardziej nie potrafiłam się oderwać. Świetna kreacja dwójki głównych bohaterów Marii Herman i Olgierda Borewicza. Akcja jest bardzo dynamiczna, a wydarzenia potrafią nie raz odwrócić całą historię o 180 stopni.
Polecam! Dobra lektura!

"Wiatrołomy" to zaskakujący poczatek serii kryminalnej Roberta Małeckiego. Powieść rozpoczyna cykl o niezamkniętych i nierozwiązanych zbrodniach sprzed lat, o tzw. Archiwum X.
Książka pozytywnie mnie zaskoczyła. Pierwsze strony były dla mnie dość przerażające, a im dalej wciagnęłam sie w akcję, tym bardziej nie potrafiłam się oderwać. Świetna kreacja dwójki głównych...

Wiatrołomny to ten typ kryminału, gdzie oprócz intrygującej sprawy głównej, nad którą będziemy się głowic przez całą książkę, mamy też zagmatwany wątek z życia bohaterów, sami bohaterowie mają swoje większe bądź mniejsze demony i z nimi też trzeba będzie się zmierzyć na przestrzeni śledztwa. Wydaje mi się że autor uderzając w główne wątki, bierze na tapetę motywy które chwytają za serce, powodują masę różnych emocji zaczynając od tych bardzo bolesnych i prowadzi śledztwo tak grzazkimi gruntami że z zapartym tchem sledzi się to mozolne, pełne kłód posuwanie na przód. Nie wiem kiedy wciągnęłam się w książkę ale były też momenty że już mi się dłużyło. Wiatrolomny to dobra książka, ale jak dla mnie nie najlepsza z gatunku. Myślę że poszczególne elementy zostaną mi w głowie, jednak całość uleci dość szybko.

Wiatrołomny to ten typ kryminału, gdzie oprócz intrygującej sprawy głównej, nad którą będziemy się głowic przez całą książkę, mamy też zagmatwany wątek z życia bohaterów, sami bohaterowie mają swoje większe bądź mniejsze demony i z nimi też trzeba będzie się zmierzyć na przestrzeni śledztwa. Wydaje mi się że autor uderzając w główne wątki, bierze na tapetę motywy które...