To pierwsza książka tego autora, którą przeczytałam. Może to dziwnie zabrzmi, ale większe "wrażenie" niż same zbrodnie zrobiło na mnie przedstawienie patologicznych zachowań ludzi. O ile często w książkach można wyczuć, że historia jest wymyślona, czy nawet naciągana, tak tutaj każda scena mogła wydarzyć się w rzeczywistości i to było najbardziej przerażające. Dla człowieka, który nigdy nie miał styczności z takim środowiskiem, jest to coś niewyobrażalnego. Niemal z ciarkami na ciele czytałam kolejne opisy psychicznego i fizycznego znęcania się na drugim człowiekiem. Książkę czytało się naprawdę dobrze, lubię takie "pióro", ale przyznam, że rzadko kiedy tak przeżywam historie bohaterów. Na pewno sięgnę po inne pozycje tego autora.

To pierwsza książka tego autora, którą przeczytałam. Może to dziwnie zabrzmi, ale większe "wrażenie" niż same zbrodnie zrobiło na mnie przedstawienie patologicznych zachowań ludzi. O ile często w książkach można wyczuć, że historia jest wymyślona, czy nawet naciągana, tak tutaj każda scena mogła wydarzyć się w rzeczywistości i to było najbardziej przerażające. Dla...

Z pewnością znajdę się w mniejszości czytelników, których opowieść nie porwała. Niby temat nośny a jednak dla mnie było za bardzo przewidywalne, za mocno przekoloryzowane, bez zwrotów akcji, trzymania w napięciu. Główna bohaterka mnie strasznie wnerwiała. Najpierw taka zahukana a jak już popełniła życiowe błędy nagle odzywa w niej duch walki. Trochę to nielogiczne i mocno wpływające na moją ocenę.

Z pewnością znajdę się w mniejszości czytelników, których opowieść nie porwała. Niby temat nośny a jednak dla mnie było za bardzo przewidywalne, za mocno przekoloryzowane, bez zwrotów akcji, trzymania w napięciu. Główna bohaterka mnie strasznie wnerwiała. Najpierw taka zahukana a jak już popełniła życiowe błędy nagle odzywa w niej duch walki. Trochę to nielogiczne i mocno...

Książka wbija w glebę. Polecam

Książka wbija w glebę. Polecam

Książki Piotra Kościelnego nie są po to, aby pokazać, że świat jest piękny, bajkowy, delikatny w swojej odsłonie. Wręcz przeciwnie- autor w bardzo dosadny sposób uzmysławia czytelnikom, że wiele osób, w wyniku traum z przeszłości, ląduje na samym dnie drabiny społecznej. Narkomani, alkoholicy, pedofile, dilerzy czy zwyrodnialcy, których podnieca przemoc fizyczna i psychiczna istnieli kiedyś, istnieją teraz i będą istnieć także w przyszłości. Wszystko zależy od wytyczonych przez siebie ścieżek, a także od posiadanego wsparcia, którego często nie zauważamy i też nie doceniamy, a szkoda…

Autor „Decyzji” i innych równie mrocznych powieści wywołuje w nas strach i niedowierzanie, lecz każdy skonstruowany prze niego wątek jest oparty na bardzo solidnych obserwacjach. Piotr Kościelny, jako prywatny detektyw czy nauczyciel samoobrony, widział niejeden objaw zła czy zepsucia moralnego. Dlatego właśnie pisarz też niczego nie koloryzuje i nie zamiata pod dywan wciąż szerzącego się zła.

„Decyzja” to powieść osadzona w czasach współczesnych. To dobrze, gdyż główny wątek jest coraz bardziej ujawniany przez media. W przypadku tego, co zaserwował nam autor, można powiedzieć, że potrójne espresso jest niemalże lurą. Akcja od razu jest mocna, niewiarygodna, na dodatek bardzo, ale to bardzo smutna i przygnębiająca nie tylko żeńską część czytelniczą.

We Wrocławiu, konkretnie w 2018 roku, zbieracz złomu odnajduje zwłoki noworodka. Okazuje się, że dziewczynka żyła tylko kilka godzin, a przyczyną śmierci było uduszenie. Pozostawienie zwłok dziecka na śmietniku przeraża, ale jest zjawiskiem mocno szerzącym się nie tylko w powieściach grozy, ale też w codziennym życiu. Od razu zadajemy sobie pytanie: kto dokonał tak makabrycznej zbrodni i teraz się ukrywa? Dlaczego dziecko nie zostało oddane w szpitalu? Dlaczego nikt nie zaniósł dziewczynki do całodobowego Okna Życia? Czy można tę makabrę usprawiedliwić? Jest tutaj wiele pytań, ale po lekturze zrozumiałam coś jeszcze. NIGDY nie można oceniać kogoś z góry, piętnować i mówić :ja bym tego nie zrobił/nie zrobiła. Tego typu założenia przypominają mi trochę telewizyjne konkursy. Widzowie zawsze są mądrzy, ale tylko przed telewizorami. W studio zapewne strach by ich zjadł, ale przecież łatwo wieszać na kimś psy czy śmiać się z potyczki uczestnika, nieprawdaż?

Wspomnianą wyżej sprawą kryminalną zajmie się przede wszystkim komisarz Wojciech Kosowski nazywany Kosą. Mężczyzna kocha swoją pracę, a gdyby tylko mógł, często odstąpiłby od przepisów w przypadku morderców. Sam ma nastoletniego syna z poprzedniego małżeństwa, a teraz ułożył sobie życie z życzliwą i mądrą Anną. Jego działania policyjne pokazują nam, że praca w wydziale kryminalnym to nie pięknie nakręcony serial. Prowadzonych spraw jest bardzo dużo, a widok zmasakrowanych zwłok na pewni nie jest dla każdego. Niestety, wszędobylscy gapie nie potrafią przestać się wtrącać i bawić w tak zwaną pocztę pantoflową. Czy sprawa zamordowanej dziewczynki zostanie pomyślnie rozwiązana? Sami to sprawdźcie.

Morderstwo noworodka to nie jedyny temat podjęty przez Piotra Kościelnego, ale ja nie chcę zdradzać więcej szczegółów. Dodam tylko, że powieść obfituje w zwroty należące do gwary więziennej i slangu policyjnego, ale i ten problem autor bardzo dobrze rozwiązał. Książka wyposażona jest bowiem w słowiczek wyjaśniający każdy zakodowany zwrot.

Książka mocno mnie pochłonęła i koniecznie chciałam dotrzeć do końcowych stron. Często miałam ochotę wręcz krzyczeć i płakać, a wszystko to za sprawą, Justyny i Sławka, bohaterów pierwszoplanowych Co więcej, wielu czytelników zapewne uzna, że świat jest mocno niesprawiedliwy. Jedni marzą o dziecku, kochanym bobasku, podczas gdy inni…. No właśnie…

„Decyzja” to z całą pewnością bardzo udana powieść pisarza. Czytanie rozdziałów aż boli, ale o to zapewne chodziło. W życiu nie widziałam też bardziej wymownej i przejmującej okładki. Czekam na więcej.

Książki Piotra Kościelnego nie są po to, aby pokazać, że świat jest piękny, bajkowy, delikatny w swojej odsłonie. Wręcz przeciwnie- autor w bardzo dosadny sposób uzmysławia czytelnikom, że wiele osób, w wyniku traum z przeszłości, ląduje na samym dnie drabiny społecznej. Narkomani, alkoholicy, pedofile, dilerzy czy zwyrodnialcy, których podnieca przemoc fizyczna i...

Jedna decyzja, a tak wiele konsekwencji...
Jedna decyzja i miliony myśli w głowie...
Jedna decyzja, która w sercu pozostawia pustkę na lata...

#decyzja to bardzo trudna i poruszająca historia kobiety skrzywdzonej przez los, która wybierając mniejsze zło pozbawia życia swoje ledwo co narodzone dziecko... Co takiego musiało się stać, że matka decyduje się na taki brutalny czyn?
Czy tylko ona jest winna śmierci tego dziecka?
W mojej opinii główna bohaterka z jednej strony zasługuje na współczucie, ponieważ los zrzucił na jej barki ogrom bólu i cierpienia, a brak wsparcia u najbliższych nakazywał jej trwać dalej w tych męczarniach... Z drugiej strony... No właśnie... Nie wiem, czy mogę ocenić jej zachowanie, ale jako kobieta, a wkrótce matka, nie jestem w stanie wyobrazić sobie takiego bezsilnego trwania przy boku oprawcy... Niejednokrotnie podczas czytania krzyczało coś we mnie: "Kobieto! Uciekaj! Walcz o siebie i swoją córkę" Jest XXI wiek, mamy telefony wsparcia, mamy ośrodki dla samotnych matek... Czy naprawdę ten strach aż tak bardzo przysłania kobietom oczy niczym ręka, która broni się przed kolejnym ciosem? Nie wiem, ciężko jest mi zebrać myśli, a i sama recenzja jest dla mnie nie tyle opinią co zbiorem myśli nad książką, która zszokowała i wywołała mnóstwo przeróżnych emocji. Jeśli chodzi o ocenę lektury to bardzo doceniam za poruszone trudne tematy, intrygujące śledztwo oraz wyrazistych bohaterów. Jedyne co mi nieco przeszkadzało to mnogość różnych innych wątków, które momentami myliły mi już te sprawy policyjne, ale ogólnie książka jak najbardziej do polecenia i głębokich przemyśleń.

Jedna decyzja, a tak wiele konsekwencji...
Jedna decyzja i miliony myśli w głowie...
Jedna decyzja, która w sercu pozostawia pustkę na lata...

#decyzja to bardzo trudna i poruszająca historia kobiety skrzywdzonej przez los, która wybierając mniejsze zło pozbawia życia swoje ledwo co narodzone dziecko... Co takiego musiało się stać, że matka decyduje się na taki brutalny...

Brutalna książka, absurdalne zachowania goniły kolejne absurdalne zachowania a najgorsze jest to że w strachu kobiety godzą się na wszystko, z myślą że kiedyś może będzie lepiej. Zakończenie książki bardzo mnie ucieszyło, pomyślałam nawet dobrze mu tak, zasłużył.
Bardzo lubię styl Kościelnego, pozbawiony koloryzowania, przedstawia rzeczy o których mi się nie śniło. Wstrząsająca warta przeczytania.

Brutalna książka, absurdalne zachowania goniły kolejne absurdalne zachowania a najgorsze jest to że w strachu kobiety godzą się na wszystko, z myślą że kiedyś może będzie lepiej. Zakończenie książki bardzo mnie ucieszyło, pomyślałam nawet dobrze mu tak, zasłużył.
Bardzo lubię styl Kościelnego, pozbawiony koloryzowania, przedstawia rzeczy o których mi się nie śniło....

Mocna.

Mocna.

Treść mocna, nie czarno-biała i niepozostawiająca bez refleksji... Autentyczna. Zdecydowanie polecam osobom lubiącym ten rodzaj literatury...

Treść mocna, nie czarno-biała i niepozostawiająca bez refleksji... Autentyczna. Zdecydowanie polecam osobom lubiącym ten rodzaj literatury...

Książka jest bardzo emocjonalna, potarga nami bardzo mocno, przeżuje i wypluje bez żadnych sentymentów. Zapamiętamy ją na bardo długo. Autor ukazuje nam pracę, slang policji w świetny sposób ale to nie jest głównym wątkiem książki. Głównym tematem jest cierpienie kobiety która jest w patologicznym związku, jeżeli choć w połowie wydarzenia przedstawione w powieści są autentyczne to świat jest bardzo zły albo raczej ludzie. Końcówka mogła by być lepsza, parę spraw jest niewyjaśnionych, chociaż dzięki temu możemy uruchomić wyobraźnię i sami napisać zakończenie. Po przeczytaniu będą nami targać emocje i to te negatywne po których naprawdę będziemy zdołowani.

Książka jest bardzo emocjonalna, potarga nami bardzo mocno, przeżuje i wypluje bez żadnych sentymentów. Zapamiętamy ją na bardo długo. Autor ukazuje nam pracę, slang policji w świetny sposób ale to nie jest głównym wątkiem książki. Głównym tematem jest cierpienie kobiety która jest w patologicznym związku, jeżeli choć w połowie wydarzenia przedstawione w powieści są...

Książka porusza bardzo wiele trudnych wątków z którymi mierzy się nasz świat. Ukazanie bólu i cierpienia trochę mnie przerosło, lecz niektóre wątki były zupełnie nie potrzebne, nie miały związku z głównym nurtem. Nie przepadam za książkami gdzie od samego początku wiemy jakie będzie zakończenie. Bardzo przewidywalna, niczym nie zaskakująca książka niczym mnie nie porwała jako czytelnika kryminałów.

Książka porusza bardzo wiele trudnych wątków z którymi mierzy się nasz świat. Ukazanie bólu i cierpienia trochę mnie przerosło, lecz niektóre wątki były zupełnie nie potrzebne, nie miały związku z głównym nurtem. Nie przepadam za książkami gdzie od samego początku wiemy jakie będzie zakończenie. Bardzo przewidywalna, niczym nie zaskakująca książka niczym mnie nie porwała...