Jak na debiut autorski to bardzo dobra książka, nietuzinkowa, intrygująca, na swój sposób klimatyczna, w której czytelnik znajdzie zarówno wątki z pogranicza magii, romansu czy nawet przygody.

Akcja tej wyjątkowej powieści rozgrywa się chyba gdzieś na początku XX wieku, w miasteczku Quimper położonym na wyspie Alba, przynależącej do Aragonii. Charlene Cousette, zwana przez bliskich Char, prowadzi tam odziedziczoną po zmarłych tragicznie na morzu rodzicach niezwykły antykwariat, opiekując się równocześnie młodszymi siostrami. Każda z nich posiada jakiś niezwykły dar, pozwalający na kontakty spoza świata żywych. Najstarsza z nich - Charlene jest Strażnikiem Zagubionych Dusz, dusz, które z jakiegoś powodu błąkają się pomiędzy dwoma światami - światem żywych i umarłych. Pewnego dnia na brzegu morza Char znajduje ciężko rannego marynarza, którego zabiera do własnego domu i udziela pomocy. Nie wie, jak bardzo to może być niebezpieczne, zwłaszcza że plotki mówią, że jest to szpieg zbiegły z jednego ze statków. Czy rzeczywiście udzielenie schronienia rozbitkowi, który przedstawił się jako Claude Pettyer, okaże się zagrożeniem dla sióstr, ich spokojnego dotychczas życia? A może okaże się początkiem czegoś nowego, przyniesie zmiany, pozwoli rozwikłać tajemnice sprzed lat ...

Trochę jak bajka, trochę jak romans, ale czyta się dobrze; fajnie nakreślone postaci bohaterek, młodych kobiet o mocnych charakterach, ciekawa fabuła z wciągającym wątkiem romansowym; po prostu lekka i przyjemna lektura, po którą warto sięgnąć dla odprężenia.

Jak na debiut autorski to bardzo dobra książka, nietuzinkowa, intrygująca, na swój sposób klimatyczna, w której czytelnik znajdzie zarówno wątki z pogranicza magii, romansu czy nawet przygody.

Akcja tej wyjątkowej powieści rozgrywa się chyba gdzieś na początku XX wieku, w miasteczku Quimper położonym na wyspie Alba, przynależącej do Aragonii. Charlene Cousette, zwana przez...

Nie jest to książka idealna, ale ma w sobie coś, co chwyciło mnie za serce.

Nie jest to książka idealna, ale ma w sobie coś, co chwyciło mnie za serce.

Czytałam pierwszą wersję na wattpadzie i absolutnie się zakochałam. Uczucie to dalej we mnie pozostało i jeszcze się wzmocniło. Przepiękna historia o miłości i jej wszelakich odcieniach, doprawiona nutką magii, którą polecam z całego serca!

Czytałam pierwszą wersję na wattpadzie i absolutnie się zakochałam. Uczucie to dalej we mnie pozostało i jeszcze się wzmocniło. Przepiękna historia o miłości i jej wszelakich odcieniach, doprawiona nutką magii, którą polecam z całego serca!

Podoba mi się i wyobraźnia Pani Angeliki i lekkie "pióro" i cóż za romantyczka z Pani)))

Podoba mi się i wyobraźnia Pani Angeliki i lekkie "pióro" i cóż za romantyczka z Pani)))

Ciepła jak letni dzień opowieść, idealna na wieczór przy kieliszku wina. Z pewnością pozostanie ze mną na dłużej, bo ciężko będzie wyrzucić z głowy historię Claude'a i Charlene. Końcówka łamie serce, więc polecam czytać z husteczkami pod ręką.

Ciepła jak letni dzień opowieść, idealna na wieczór przy kieliszku wina. Z pewnością pozostanie ze mną na dłużej, bo ciężko będzie wyrzucić z głowy historię Claude'a i Charlene. Końcówka łamie serce, więc polecam czytać z husteczkami pod ręką.

Dzisiaj przychodzę z recenzją kolejnej wyjątkowej książki – znów książki osoby, którą miałam okazję dobrze poznać po tym, jak zachwyciłam się jej twórczością, trzymać kciuki, gdy wysyłała propozycje wydawnicze, i skakać z radości, kiedy jej się udało. ,,Dziennik Zagubionych Dusz” to jedna z najbardziej poruszających opowieści, jakie miałam okazję poznać na Wattpadzie, i cieszę się, że została wydana.

Siostry Cousette – Charlene, Vivienne i Lynette – po śmierci rodziców prowadzą księgarnię i starają się zachować rodzinne dziedzictwo, tajemniczy Dziennik Zagubionych Dusz, w którym zapisane są wspomnienia zmarłych. Ich spokojną egzystencję na próbę wystawia pojawienie się rozbitka, Claude’a, szpiega wojennego, który ukrywa swoją prawdziwą tożsamość.

To, co najbardziej wyróżnia tę powieść na polskim rynku, to motyw realizmu magicznego – idealnie odnajdą się tu fani Marqueza, Allende, a ja przez wątek księgarni miałam też skojarzenia z Zafonem. Dziennik Zagubionych Dusz oraz duchy, które widzi Vivienne, wydają się w tym świecie zupełnie naturalne i realne, a chociaż wyspa, na której mieszkają dziewczęta, jest fikcyjna, podobnie jak jej sytuacja polityczna, to wszystko zdaje się prawdziwe i bliskie. Z książki aż bije magia i czarowność, nie zabraknie tu też wiele tajemnic związanych ze śmiercią rodziców sióstr czy pochodzeniem Claude’a. I chociaż pierwsze rozdziały są dość powolne, to bardzo łatwo wejść w ten świat i go pokochać – także dzięki pięknemu, nieco baśniowemu i poetyckiemu stylowi autorki.

Najbardziej jednak cenię tę powieść za wzbudzanie emocji. Trzy siostry to trzy różne osobowości, a jednak mimo wszystko jest między nimi ogromna miłość i wsparcie, szczególnie urzeka to w przypadku Charlene i Vienne. Bardzo poruszająca jest też tęsknota dziewczyn za zmarłymi rodzicami. Wspaniały i emocjonalny jest też wątek miłosny – rozwijany powoli i subtelnie, ale też na tyle wyraziście, że czytelnik wyczekuje dalszego zbliżania się bohaterów, czuje tę chemię, rodzącą się miłość i namiętność. Natomiast zakończenie wywołuje masę emocji i ostatnie rozdziały to nerwowe wyczekiwanie, co w końcu się wydarzy i jakie decyzje podejmą bohaterowie. I chociaż czytałam trzeci raz, to pod koniec ponownie miałam łzy w oczach. Bardzo uroczy jest też wątek przyjaźni Vivienne z duchem Piotrem.

Mam jednak do tej książki drobne uwagi. Jak wspominałam, początek jest nieco wolniejszy i ja osobiście nie byłam w niego aż tak mocno zaangażowana, jednak dalszy ciąg to wynagrodził. Mam też mieszane uczucia co do wątku chłopca, który znęca się nad Vivienne, a potem okazuje się, że jest w niej zakochany – chociaż niejako odkupuje on swoje winy i przyznaje, że to, co robił, było złe, nie podobało mi się bagatelizowanie tego przez siostrę dziewczynki i stereotypowe przekonanie, że ,,dokucza, bo mu się podobasz”.

,,Dziennik Zagubionych Dusz” to wspaniały, romantyczny i magiczny debiut. Polecam gorąco i czekam na kolejne książki Angeliki Grajek.

,, Miłość czyni z ludzi głupców. Nie mówię, że sama w sobie jest głupotą. Bardziej wariactwem. Największą przygodą, jaką zesłali nam bogowie zapewne po to, by ze swoich świętych tronów móc nas obserwować i się śmiać.”

Dzisiaj przychodzę z recenzją kolejnej wyjątkowej książki – znów książki osoby, którą miałam okazję dobrze poznać po tym, jak zachwyciłam się jej twórczością, trzymać kciuki, gdy wysyłała propozycje wydawnicze, i skakać z radości, kiedy jej się udało. ,,Dziennik Zagubionych Dusz” to jedna z najbardziej poruszających opowieści, jakie miałam okazję poznać na Wattpadzie, i...

Intrygująca, polecam

Intrygująca, polecam

Naprawdę ciekawa, wciągająca historia, do tego pięknie napisana, wzbudza wiele emocji. Polecam!

Naprawdę ciekawa, wciągająca historia, do tego pięknie napisana, wzbudza wiele emocji. Polecam!

Naprawdę dobra książka! Czyta się z przyjemnością, pochłonęłam w tydzień czytając tylko w drodze do i z pracy :) Polecam, szczególnie miłośniczkom romantycznych historyjek <33

Naprawdę dobra książka! Czyta się z przyjemnością, pochłonęłam w tydzień czytając tylko w drodze do i z pracy :) Polecam, szczególnie miłośniczkom romantycznych historyjek <33