Dwudziestoletni Jack Kernigan, wywalony z MIT, w piątkowe popołudnie już prawie kończy nudne rozwożenie zamówień ze sklepu ojca w małym miasteczku. Nagle - na pustej wiejskiej drodze - rozbija o coś przód rodzinnego dostawczaka. O coś, czego... nie ma.

Należę do tych czytelników Taylora, którzy dobrze się bawili przy lekturze wszystkich tomów wydanego w Polsce cyklu Bobiverse. Jak dotąd czterech, ale to chyba nie ostatnie słowo? Galaktyka jest na tyle duża, że jeszcze trochę kopii Boba Johanssona powinno się w niej zmieścić.

Przy Roadkill (samodzielna pozycja, nienależąca do tego cyklu) bawiłem się... jeszcze lepiej! To może nieprzesadnie ambitna, czysto rozrywkowa literatura. Ewidentnie celująca w młodszą grupę czytelniczą, choć staremu ramolowi też daje dużo frajdy.

O ratowaniu świata przez trójkę przyjaciół (joyriding po Układzie Słonecznym wypada jakoś odpracować). Autor nabija się co niemiara z wyświechtanych klisz i schematów SF. Ww. ramolowi przeleciała nawet przez myśl "Wielka, większa i największa" Broszkiewicza. To odległe skojarzenie, i nie - nie podejrzewam Kanadyjczyka Taylora o znajomość polskiej książki dla dzieci z początku lat sześćdziesiątych. Czy jej ekranizacji.

W Roadkill bezlitośnie dostaje się foliarzom, korporacjom, social- i mass-mediom, bańkom informacyjnym oraz ogólnie - mało chwalebnej rzeczywistości i pesymistycznie rysującej się przyszłości planety. No, ale to przecież wcale nie nasza wina - tylko kosmitów! Niby wszyscy to wiedzą, ale jeśli chcecie się ostatecznie upewnić, to przeczytajcie.

Mam nadzieję, że tłumacz polskiego wydania dobrze poradzi sobie z dialogami, ociekającymi jadowitym sarkazmem i nieodłącznymi nawiązaniami fan-tastycznymi [to nie żaden babol po dzieleniu wyrazów, tylko intencjonalny myślnik!]. Na nich w dużym stopniu opiera się efekt.

Dwudziestoletni Jack Kernigan, wywalony z MIT, w piątkowe popołudnie już prawie kończy nudne rozwożenie zamówień ze sklepu ojca w małym miasteczku. Nagle - na pustej wiejskiej drodze - rozbija o coś przód rodzinnego dostawczaka. O coś, czego... nie ma.

Należę do tych czytelników Taylora, którzy dobrze się bawili przy lekturze wszystkich tomów wydanego w Polsce cyklu...