„Wyjęłam z lodówki śmietanę, na suchej patelni przyrumieniłam pestki dyni i słonecznika, na drugiej patelni podgrzałam upieczone wcześniej grzanki, aż zapachniało masłem. Wsypałam dodatki do misek i ustawiłam na stole. Jedliśmy w milczeniu, zupa okazała się wyjątkowo pikantna i rozgrzewająca, bo dodałam nieco imbiru, a grzanki chrupiące” – czytam.
Brzmi smakowicie, prawda? Taka właśnie jest cała książka Patrycji Żurek – pełna wspaniałych smaków i aromatów… Zwłaszcza tych jesiennych, jak pyszne, rozgrzewające aromatyczne herbaty z dodatkiem pomarańczy. Bohaterowie książki „Naszyjnik z jarzębiny” zajadają się pyszną szarlotką z gałką lodów waniliowych, pieką kurczaka na piwie z ziemniakami i surówką z czerwonej kapusty…
Przedstawmy ich: pełna energii Berenika ima się różnych zajęć. Pracuje w szkole rodzenia, w szpitalu jako doula, czasami położna środowiskowa, nieodpłatnie pomagam też w ochronce przykościelnej. Przede wszystkim jednak ta młoda kobieta jest zielarką. Jak nikt inny, zna się na leczniczych właściwościach głodu, jeżyn, jarzębiny… Potrafi robić nalewki na spirytusie oraz wiele innych.
Julian zajmuje się patomorfologią i mieszka z nadopiekuńczą matką. Kobieta przesadnie troszczy się o zdrowie syna: wie o jego problemach z sercem. Ten młody mężczyzna choruje na niedomykalność zastawki. Dwoje bohaterów poznaje się, kiedy Julian wstępuje do domu Bereniki, aby odebrać nalewkę jeżynową. Dziewczyna zadziwia go swoimi uwagami: okazuje się, że potrafi zobaczyć kolory ludzkiej aury…
Książkę Patrycji Żurek czyta się bardzo szybko (ja uporałam się z nią w jeden wieczór). Nie brak tam ciekawych wątków, jak choćby ten należący do Marioli, matki Bereniki. Ta nieżyjąca już lekarka wyróżniała się chłodem oraz dystansem wobec bliskich osób, w tym męża i jedynej córki. Okazuje się jednak, że nawet ta nieprzystępna, oddana szpitalnej pracy kobieta miała swoje tajemnice…
„Naszyjnik z jarzębiny” to ciekawa, można powiedzieć wielobarwna książka. Mnie samą urzekły w niej odcienie jesieni (podobno ulubionej pory roku autorki, Patrycji Żurek). Mamy wrześniowe, październikowe, listopadowe dni z ich urokami – szelestem opadłych liści, mgłą, orzeźwiającym chłodem a zwłaszcza „rozgrzewającym” jedzeniem – pyszną herbatą, słodką bezą z dodatkiem kremu, pełnym warzyw leczo… Ta książka to idealna pozycja na długie wieczory – również dla tych, którzy jesieni nie lubią!

„Wyjęłam z lodówki śmietanę, na suchej patelni przyrumieniłam pestki dyni i słonecznika, na drugiej patelni podgrzałam upieczone wcześniej grzanki, aż zapachniało masłem. Wsypałam dodatki do misek i ustawiłam na stole. Jedliśmy w milczeniu, zupa okazała się wyjątkowo pikantna i rozgrzewająca, bo dodałam nieco imbiru, a grzanki chrupiące” – czytam.
Brzmi smakowicie, prawda?...

Zmęczyłam tę książkę i przyznaje poleciałam na okładkę. Pierwsza połowa książki to była męczarnia. Styl pisania zupełnie do mnie nie trafia, zamiast ciągłości historii była ciągła wyliczanka wykonanych czynności, brak płynności, co ciekawsze wątki skracane, albo ucinane. Irytujące tym bardziej, że sam pomysł na historię naprawdę nie był zły. Urzekły mnie wplątane wszędzie wątki kulinarne, ale miałam mimo wszystko niedosyt. Scena Darii i Jana, za to była bezcenna. Może gdyby była napisana innym stylem wzbudziłaby we mnie cieplejsze uczucia.

Zmęczyłam tę książkę i przyznaje poleciałam na okładkę. Pierwsza połowa książki to była męczarnia. Styl pisania zupełnie do mnie nie trafia, zamiast ciągłości historii była ciągła wyliczanka wykonanych czynności, brak płynności, co ciekawsze wątki skracane, albo ucinane. Irytujące tym bardziej, że sam pomysł na historię naprawdę nie był zły. Urzekły mnie wplątane wszędzie...

Książkę przeczytałam dzięki Book Tour u Czytam dla Przyjemności.
Było to moje pierwsze spotkanie z twórczością autorki, ale nie ostatnie. Zamierzam sięgnąć po kolejne jej książki.
Czy w życiu istnieje przeznaczenie? Zapewne wiele razy się nad tym zastanawialiśmy. Berenika, doula i miłośniczka ziół przypadkowo poznaje Juliana, patomorfologa, który przyszedł odebrać od niej nalewkę dla mamy. Niby przypadkowe spotkanie, a jednak jakże wiele zmieniło w ich życiu. Toksyczna matka Juliana i samotność Bereniki sprawiają, że Ci dwoje zbliżają się do siebie, zaczynają się wspierać, wspólnie mieszkać i dzielić ze sobą wszystkie troski i radości. Jaką rolę odegrał tu tytułowy naszyjnik z jarzębiny? Jakie sekrety skrywają główni bohaterowie? Tego można się dowiedzieć czytając rewelacyjną książkę pani Patrycji. Z całego serca polecam tę świetną lekturę.

Książkę przeczytałam dzięki Book Tour u Czytam dla Przyjemności.
Było to moje pierwsze spotkanie z twórczością autorki, ale nie ostatnie. Zamierzam sięgnąć po kolejne jej książki.
Czy w życiu istnieje przeznaczenie? Zapewne wiele razy się nad tym zastanawialiśmy. Berenika, doula i miłośniczka ziół przypadkowo poznaje Juliana, patomorfologa, który przyszedł odebrać od niej...

Piękna, nostalgiczna powieść o życiu i śmierci, a także o znaczeniu relacji międzyludzkich. Powieść bardzo dobrze się czytało za sprawą głównych bohaterów, douli Bereniki, która nie tylko posiada swoisty dar tworzenia leków wykorzystując dary natury i przyjmuje na świat dzieci oraz Juliana, patomorfologa, który zajmuje się specyficzną specjalizacją medycyny, sekcją zwłok.
Tych dwoje początkowo dość ostrożnie odnosi się do siebie, najpierw zaprzyjaźnia, ale po pewnym czasie już wiedzą że są bratnimi duszami i nieśmiało, ale z ogromną wytrwałością zmierzają w tym samym kierunku, ku swemu przeznaczeniu. A ono z góry określa że tych dwoje jest po prostu stworzonych dla siebie. Jednak jak to w życiu zwykle bywa pojawiają się przeszkody, które z pełną świadomością oboje skutecznie pokonują.
Polecam serdecznie tę powieść, czyta się z ogromnym zainteresowaniem i zaciekawieniem. Talent Bereniki ukazany jest bardzo naturalnie i nie stwarza wrażenia sztucznego, nierzeczywistego. Książkę przeczytałam dzieki BT u Czytam dla przyjemności i czekam na inne powieści autorki 😊

Piękna, nostalgiczna powieść o życiu i śmierci, a także o znaczeniu relacji międzyludzkich. Powieść bardzo dobrze się czytało za sprawą głównych bohaterów, douli Bereniki, która nie tylko posiada swoisty dar tworzenia leków wykorzystując dary natury i przyjmuje na świat dzieci oraz Juliana, patomorfologa, który zajmuje się specyficzną specjalizacją medycyny, sekcją...

Gdy w ręku pojawia mi się powieść, gdzie klamrą jest życie i śmierć, to wiem, że jest to historia, która na pewno zostawi po sobie ogromny ślad.
Dokładnie tak jest tutaj. Dwoje głównych bohaterów tworzy swoisty most między życiem a jego końcem. Berenika pomaga dzieciom przyjść na świat, Julian w swojej pracy zawodowej rozgryza tajemnicę śmierci. Berenika w swoich codziennych czynnościach ciągle udowadnia, że wszystko wokół będzie trwać, choć liczy się z nieuchronnością odejścia każdego z bliskich. Julian - obeznany z faktem, że śmierć towarzyszy nam codziennie wie, jak ważne jest życie i każda podarowana chwila. A całość, przeszłość z przyszłością spina jeszcze wiele innych przedmiotów i niespodziewanych sytuacji. Tytułowy naszyjnik jest tu wręcz niezbędny do tego, by przyszłość okazała się zwycięzcą w tej przepychance.
Ogromnie polecam.

Gdy w ręku pojawia mi się powieść, gdzie klamrą jest życie i śmierć, to wiem, że jest to historia, która na pewno zostawi po sobie ogromny ślad.
Dokładnie tak jest tutaj. Dwoje głównych bohaterów tworzy swoisty most między życiem a jego końcem. Berenika pomaga dzieciom przyjść na świat, Julian w swojej pracy zawodowej rozgryza tajemnicę śmierci. Berenika w swoich...

Nieoczywisty romans pomiędzy doulą a patomorfologiem, z rodzinną tajemnicą w tle.

Główną bohaterką jest Berenika. Samotna kobieta zanurzona w świecie ziół i nietypowych wierzeń. Dawniej nazwano by ją wiedźmą.

Berenika kocha gotować, robić przetwory, sprzątać. Zdaje się, że ciągle musi mieć zajęte ręce. Nie potrafi siedzieć bezczynnie. Biegnie do każdego z pomocą, wspiera samotnych ludzi, udziela się jako wolontariuszka w szpitalu. Z jednej strony wydaje się miłą, ciepłą osobą, która ma wielkie serce dla wszystkich stworzeń, z drugiej - wierzy w duchy i w przeznaczenie. Zajmuje się zawodowo odbieraniem porodów, ale nie chce mieć własnych dzieci.
Berenika uwielbia wszelkiego rodzaju zabobony, opowiada o pochodzeniu przesądów, wierzy też w dziedziczne przekazywanie historii rodzinnej. To ostatnie nosi nazwę epigenetyki i nie zrozumiałam tematu na tyle, żeby go łatwo wyjaśnić. Według dr Google chodzi o relacje pomiędzy kodem genetycznym a środowiskiem życia i z tego, na ile zdołałam się zorientować jest to rozwijająca się dziedzina nauki. Tłumaczy nie tylko dziedziczenie chorób, lecz także lęków i traum.

Pewnego dnia zjawia się u niej Julian, który ma odebrać nalewkę dla klientki. Od słowa do słowa zaczynają się dogadywać i coraz chętniej spędzają czas w swoim towarzystwie, choć do romansu z prawdziwego zdarzenia droga daleka.

Berenika niedawno straciła matkę, która była osobą zimną i zdystansowaną. Porzucił ją także kochanek, którego traktowała jak namiastkę ojca. Nie dał jej uczucia, o które zabiegała.

Teraz odkrywa prawdziwe oblicze swojej rodzicielki, czytając jej pamiętniki. Znajduje także tajemniczy naszyjnik z jarzębiny. Okazuje się, że rodziny dwójki bohaterów już wcześniej coś łączyło, czego nie byli świadomi. Czy odnaleźli się przez przypadek czy to dzieło przeznaczenia?

Julian jest sceptyczny, ale tolerancyjny dla niecodziennych poglądów Bereniki. Ma nadopiekuńczą matkę, której lęk o niego po części możemy zrozumieć gdy okazuje się, że chłopak choruje.

Czy osoba, której życie jest zagrożone powinna iść i spełniać swoje marzenia czy przeciwnie, siedzieć w domu, chuchać i dmuchać na siebie?

Tu zdania są podzielone. Mamusia najchętniej przepędziłaby na cztery wiatry podejrzaną dziewuchę, która miesza jej synkowi w głowie. Co z tego zamieszania wyniknie?

Książkę czyta się lekko i przyjemnie, bohaterowie są sympatycznymi, zwykłymi ludźmi. Mam nadzieję, że Berenika z Julianem będą żyć długo i szczęśliwie.

Za możliwość przeczytania powieści dziękuję Andżelice z Czytam dla przyjemności.

Nieoczywisty romans pomiędzy doulą a patomorfologiem, z rodzinną tajemnicą w tle.

Główną bohaterką jest Berenika. Samotna kobieta zanurzona w świecie ziół i nietypowych wierzeń. Dawniej nazwano by ją wiedźmą.

Berenika kocha gotować, robić przetwory, sprzątać. Zdaje się, że ciągle musi mieć zajęte ręce. Nie potrafi siedzieć bezczynnie. Biegnie do każdego z pomocą,...

Kolejna świetna historia od Patrycji Żurek.
Książka to magiczna historia o różnych obliczach miłości: toksyczny związek ze starszym mężczyzną, zaborcza miłość matki do dziecka oraz piękna kiełkująca miłość między dwoma zagubionymi sercami.
Główną bohaterką jest Berenika. Dziewczyna wielu talentów o wielkim sercu, która nie potrafi bezczynnie usiedzieć w miejscu. Praca, aż pali się jej w rękach. Berenika chciałaby wszystkim pomóc, ale gdy trzeba potrafi również tej pomocy odmówić.
W książce są również podjęte trudne tematy jakim jest alkoholizm, przemoc domowa.
Kolejnym ważnym bohaterem jest Julian, który na co dzień jest patomorfologiem. Trafia do Bereniki po nalewkę dla swojej mamy. To przypadkowe spotkanie sprawi, że ich losy na dłużej się połączą. Czy to będzie miłość? Przyjaźń? Czy może tajemnica biżuterii o motywie jarzębiny?
Piękna życiowa historia pachnąca domowymi przetworami, ciastami i nalewkami. Praca w kuchni uspokaja Berenikę, a czytelnikom nieustannie" cieknie ślina" na pyszności, które wychodzą spod jej rąk.
Książka ukazuje również piękno jesieni. Jej zapachy, smaki i zmieniającą się pogodę.

Serdecznie polecam tę książkę , jak również pozostałe książki autorstwa Patrycji Żurek. To piękne historie bez lukru, z którymi miło można spędzić swój czas.

Książkę miałam okazję przeczytać dzięki BookTour zorganizowanemu przez Czytam dla przyjemności.

Kolejna świetna historia od Patrycji Żurek.
Książka to magiczna historia o różnych obliczach miłości: toksyczny związek ze starszym mężczyzną, zaborcza miłość matki do dziecka oraz piękna kiełkująca miłość między dwoma zagubionymi sercami.
Główną bohaterką jest Berenika. Dziewczyna wielu talentów o wielkim sercu, która nie potrafi bezczynnie usiedzieć w miejscu. Praca, aż...

Tak niedawno pisałam tutaj o moim pierwszym spotkaniu z twórczością Pani Patrycji Żurek, stwierdzając że ta na pewno nie ostatnie.
"Naszyjnik z jarzębiny" to kolejna powieść tej autorki, która umiliła mi czytelniczy wieczór. Pani Patrycja stworzyła bowiem nostalgiczną powieść w której mam wrażenie, że bohaterowie dosłownie w głąb siebie. w Ten sposób poznają się na wzajem jednocześnie odkrywając swoje nowe drogi życiowe.

Jak donosi notka redaktorska, kiedy Julian pojawia się u Bereniki, aby odebrać leczniczą nalewkę dla swojej matki, nie spodziewa się, że ta kobieta odmieni jego życie. Świat magicznych ziół, duchów i przesądów jest zupełnie obcy stąpającemu mocno po ziemi patomorfologowi...
Zarówno rodzina Bereniki, jaki i Juliana skrywa tajemnice, o których bohaterowie oczywiście nic nie wiedzą.
Czy zatem przeciwności losu przeszkodzą czy pomogą zbudować wspólną przyszłość Bereniki i Juliana?

Na to pytanie tutaj nie odpowiem, ale mogę zapewnić, że poszukiwanie wiedzy na ten temat sprawiło mi przyjemność.
Polecam tę powieść wszystkim miłośnikom lekkiej lektury, która niesie swoją opowieść nigdzie się nie spiesząc. To co mnie najbardziej urzekło to ciepło domowej atmosfery, które autorka wraz z główną bohaterką Bereniką tutaj stworzyły. Momentami miałam ochotę uścisnąć w kuchni i posmakować tych wszystkich pyszności przygotowanych przez Berenikę. Potem pewnie byśmy usiadły przy pysznej herbacie, chociaż znając siebie to pewnie ja bym poprosiła o kawę.

Polecam
Zaczytana Joana

https://epilog-zaczytana-joana.blogspot.com/2023/03/naszyjnik-z-jarzebiny-patrycja-zurek.html

Tak niedawno pisałam tutaj o moim pierwszym spotkaniu z twórczością Pani Patrycji Żurek, stwierdzając że ta na pewno nie ostatnie.
"Naszyjnik z jarzębiny" to kolejna powieść tej autorki, która umiliła mi czytelniczy wieczór. Pani Patrycja stworzyła bowiem nostalgiczną powieść w której mam wrażenie, że bohaterowie dosłownie w głąb siebie. w Ten sposób poznają się na wzajem...

Początek jakoś mnie nie porwał, musiałam przestawić się na styl pisania autorki, ale czym dalej tym lepiej. Książka lekka, ciekawa,wciągająca .

Początek jakoś mnie nie porwał, musiałam przestawić się na styl pisania autorki, ale czym dalej tym lepiej. Książka lekka, ciekawa,wciągająca .

Tajemnice i pozory w taki sposób można zbudować swoje życie, można również na nich zbudować życie innych osób. Świat, w którym żyjemy otaczamy gęstą mgłą kłamstw, oszustw oraz pustych słów bez pokrycia. Ale przecież kiedyś ta mgła opadnie i wtedy zobaczymy jaka pożoga po nas zostanie.
Tajemnice otulają dwie rodziny: Bereniki i Juliana. Berenika Rudzka to barwna postać, pozytywnie nastawiona do życia i ludzi. Po śmierci rodziców mieszka sama, towarzyszy jej czarny kot – Łaskotek. Umie czytać aurę, robi nalewki, opiekuje się starszą panią Magdaleną a poza tym jest doulą, pomaga przy porodach, prowadzi również szkołę rodzenia i konsultacje przedporodowe. Ma dwie przyjaciółki Danielę, która jest najlepszym polskim biotechnologiem oraz Dagmarę, która pracuje jako przedstawiciel medyczny w jednej ze znanych firm farmaceutycznych.
Julian Bujakowski mieszka z matką Darią i psem Dagny. Jest patomorfologiem. Choruje na serce, dlatego jego matka wróciła z Anglii aby się nim opiekować. Jednak to raczej nadopiekuńczość, która z dnia na dzień coraz bardziej przeszkadza Julianowi w miarę normalnym funkcjonowaniu. Ma dość inwigilacji i narzekań, dlatego postanawia się wyprowadzić.
Ta powieść jest jak cebula i nie chodzi mi tylko o to, że łzy z oczu wyciska, ale o to, że czytelnik na kolejnych jej stronach poznaje nowe sekrety. Berenika znajduje zeszyty Marioli Rudzkiej swojej matki. To szokujące notatki, które odkrywają jej prawdziwe oblicze. Straszne oblicze. Wyłania się z nich obraz kobiety, która w imię nauki postanowiła eksperymentować na najbliższych osobach. Tylko pozostaje pytanie czy były dla niej ważnymi osobami skoro zostały królikami doświadczalnymi. Bez ich wiedzy dodawała do jedzenia oraz napojów sproszkowane leki przeciwbólowe, psychotropowe, uzależniające, morfinę czy zioła. Na pomysł takiego eksperymentu wpadła razem z Janem Migalskim. Z tym człowiekiem, do końca swojego życia miała romans. Za Franciszka wyszła za mąż tylko dlatego, że był idealnym okazem do eksperymentu.
Stworzyła pozorny świat, w którym żyła ona, mąż i córka. Okłamywała ich, nie umiała okazywać miłości, chłodna, opanowana, zdystansowana, liczyła się tylko praca, uwielbiała porządek, nie obchodziła świąt. Jeszcze raz napiszę pozory dla nauki, dla sławy. To straszne, że jedna osoba: żona i matka, tak zniszczyła życie męża i córki. Dobrze, że chociaż na Berenice nie eksperymentowała ale za to ukrywała prawdę. Nie ten biologiczny ale ten co wychował jest ojcem. Dał miłość, umiał wysłuchać, zaraził Berenikę pasją do czytania.
Nie tylko Berenika poznaje tajemnice swojej rodziny, Julian również. Jego ojciec był hrabią, który popełnił samobójstwo. Okazuje się, że jak sama przyznała matka Juliana nie tego brata bliźniaka wybrała.
I jest jeszcze tajemniczy naszyjnik z jarzębiny. Co on ma wspólnego z Bereniką i Julianem? Oj ma...ale sami przeczytajcie i jego historię poznajcie.
Kolejna wspaniała powieść Pani Patrycji, nic dodać nic ująć... uwielbiam !!!
Czytam dla przyjemności dziękuje za udział w Book Tourze.

Tajemnice i pozory w taki sposób można zbudować swoje życie, można również na nich zbudować życie innych osób. Świat, w którym żyjemy otaczamy gęstą mgłą kłamstw, oszustw oraz pustych słów bez pokrycia. Ale przecież kiedyś ta mgła opadnie i wtedy zobaczymy jaka pożoga po nas zostanie.
Tajemnice otulają dwie rodziny: Bereniki i Juliana. Berenika Rudzka to barwna postać,...