"Należna i sowita gratyfikacja" (bo tak nazywa się to opowiadanie, które można również znaleźć w antologii Davida Baldacciego "Twarzą w twarz") to efekt pracy dwóch autorów; Lee Child`a i Josepha Findera. Cała antologia składa się z opowiadań,w których połączono ikonicznych bohaterów książek sensacyjnych w pary. W ostatnim czasie jestem zainteresowany serią z Reacherem, więc skupiłem się tylko na tym jednym opowiadaniu. Muszę przyznać, że średnio jestem pod wrażeniem. Z opisu wynika, że autorzy kolaboracji nad opowiadaniem dokonali korespondencyjnie i efekty widać gołym okiem np. w formie pewnych dziur fabularnych, gdzie np. scena w barze pokazuje, że rzekomo Reacher nie jest w stanie ocenić, w którym kierunku patrzy odbicie innego człowieka, choć po przeczytaniu tomu "Sprawa osobista" wiemy, że Reacher absolutnie takich problemów z lustrami nie ma. Siłą rzeczy sugeruje to, że za narrację opowiadania odpowiadał Finder, choć przecież Child powinien zwrócić mu uwagę, że przypisał Reacherowi cechę nieprawdziwą, więc do końca nie wiem co tutaj nie zagrało. Ponadto samo opowiadanie jest bardzo krótkie i nieco naciągane. Dwóch pozytywnych bohaterów (Jack Reacher i Nick Heller) spotyka się w barze i od razu niosą pomoc przypadkowemu człowiekowi, wszystko kończy się mordobiciem,itp. Jestem w trakcie czytania innej antologii z opowiadaniami w uniwersum Jacka Reachera, napisanymi prawie wyłącznie przez Child`a i ogólne wrażenie jest tam o niebo lepsze.

"Należna i sowita gratyfikacja" (bo tak nazywa się to opowiadanie, które można również znaleźć w antologii Davida Baldacciego "Twarzą w twarz") to efekt pracy dwóch autorów; Lee Child`a i Josepha Findera. Cała antologia składa się z opowiadań,w których połączono ikonicznych bohaterów książek sensacyjnych w pary. W ostatnim czasie jestem zainteresowany serią z Reacherem,...